การอกหักนั้นเห็นได้ทั่วไป สำหรับตัวผม นั้น เห็นเพือนๆๆ อกหักบ่อยแต่ก้อคอยรับฟังเพื่อนๆๆมาตลอด แล้วได้แต่บอกเพื่อว่าทำใจ เดี่ยวมันก็ผ่านไปได้
แต่.......... ผมเจอเข้ากับตัวเอง ทำอะไรไม่ถูกเลย
เรื่องมีอยู่ ว่า แฟนผม มักบอว่าเธอทนผม มาโดยตลอด ซึ่งผมก้อไม่รู้ว่าทนยังไง บอกว่าผม อารมร์รร้อน ซึ่งผมก้อปรับเปลี่ยนตัวเองมาโดยตลอด
เราคบ กันได้ 1 ปี กับ 9 เดือน เราเจอกันครั้งแรก ผมไประชุม แล้วเจอเธอ ตอนแรกก็คิดในใจนะว่า คนนี้หน้ารักดี บอกได้เลยว่าชอบตั้งแต่แรกเจอ
แต่ก้อไม่ได้คุยอะไรกัน พอเวลาผ่านไปประมาณ 3-4 เดือน ผมไปประชุมอีกครั้ง หนึ่ง ที่นี้ได้นั่งคุยกับเธอ เลย ที่แรกก็ใจสั่นๆ ไม่กล้าคุย หลังจากนั้นก้อเจอกันบ่อยขึ้น เจอกันทุกวัน เริ่มคุยกันมากขึ้น คุยทุกวัน (เรื่องงาน) วันที่ 10 มีนาคม 2558 เธอโทรมาหาผมหลังเวลาเลิกงาน ที่แรกก้อคิดว่าคงจะโทรมาเรื่องงาน คำแรกที่เธอพูดนั้น ถามผมว่า เลิกงานยัง ผมก็อยังแปลกใจ แล้วก้อคุยกันเรื่องปกติ ผมบอกว่าขอทำงานก่อนนะ มีอะไรด่วนไหม ผมขอวางสายก่อน หลังจากนั้นผม ก็วางสาย พอรุ่งขึ้นผมก็ทักเธอปกติ หลังๆๆมาก็เริ่มสนิท กันมากขึ้น มีอยู่วันหนึ่ง เธอไปนั่งกินข้าวคนเดียว ผมเลยโทรไปหา เธอบอกว่านั่งกินข้าวคนเดียว ผมเลยแซวเล่นๆ ว่า ไปกินด้วยไ้ไหม เธอบอกว่ามาดิ ผมนี้โครตดีใจ เลย วันนั้น เลยไปกินข้าวย็นกับเธอวันแรก หลังจากนั้น ก็เริ่มไปนั่งกินกันทุกเย็นๆๆ เลยขอเธอเป็นแฟน เราเป็นแฟน กัน วันหยุด ก้อไปเที่ยวด้วยกัน บ่อยๆๆ หลังเลิกงานตอนเย็นก็ไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ เอาเป็นว่าไปทุกวันเลย
หลังจากนั้นชีวิตเริ่มเปลี่ยน ผมไปทำงานที่อื่น (ผมทำงานเป็นวิศวกรตอนเจอเธอก็ไปสร้างโรงงานให้บริษัทที่เธอทำอยู่) ซึ่งสร้างเสร็จผมก็ต้องไปสร้างที่อื่นต่อ แต่แรกๆๆ เราก็คุยกันทุกวัน เวลาว่างก็ทัก line ไปหาบ่อยๆๆ ทำแบบนี้เป็นประจำ ผมย้ายงานบ่อยมาก เดือนพฤาคมผม2558 ไปทำอยู่กาฬสิน แต่โทรุยกันทุกวันเอาเป็นว่าคุยแล้วหลับไปเลยไม่ได้วางโทรสับ ผมหยุดงานผมก็ขับรถมาหาเธอแถวสมุทรปาการ ตลอดถ้าไปหาเธอวันที่เธอทำงานตอนเช้าผมจะไปส่งเธอที่ทำงาน ตอนเย็นก็ไปรับ ต่อมาเดือนตุลาคม 2558 ผมไปทำงานที่ขอนแก่น แต่ก้อโทรคุยกันแบเดิมๆ วันหยุดก็มาหาเธอทุกครั้ง พากันเที่ยวพากันกิน เลยมีชื่อย่อของแต่ละคน ว่า หมู ต่อมาเดือนพฤศจิกายน 2558 ผมลาออกจากบริษัทเก่าไปสมัครงานบริษัทที่ได้ทำงานแถวกรุงเทพ เพื่อที่จะได้อยู่ใกล้เธอมาขึ้น แต่เงินเดือนผมรับน้อยกว่าที่เก่ ผมยอมไปเพื่อเธอ เพื่อที่จะได้อยู่ด้วยกัน ตั้งแต่มาทำงานอยู่ที่เก่าผมไม่ค่อยได้พาเธอเที่ยวไหน บ่อยๆๆ ซึ่งอาจเป็นเพราะผมมีค่าใช้จ่ายเยอะ เลยเราทั้งสองก็ต่างเข้าใจกันบางวันกินมาม่าด้วยกัน ก็ยังอร่อยเลย ช่วงนั้น ผมไปอาศัยเธออยู่ที่หอพักเธออยู่ไปซักพัก ก้อยังอยู่ด้วยกันมีความสุขดีแต่มีทะเลาะกันบ้างเล็กๆน้องแต่เครียกันได้ตลอด มีอยู่วันหนึ่งเป็นวันเกิดผมเธอแอบขับรถมาที่ทำงานผม แล้วโทรมาหาว่าออกมาหาหน่อยผมถาเธอว่าไม่ทำงานหรอ เธอก็เอาเค้กมาให้ผมเป่า ผมดีใจมาก แต่ตอนนั้นคนเยอะผมบอกว่าผมอายนะ แต่ไม่รู้เธอหมายความว่าไง ทำไม่ต้องอาย แต่เราก็ยิ้มๆ แล้วรักกันมาโดยตลอด ผมตัดสินใจซื้อคอนโดซึ่งบางที่ผมไปอยู่กับเธอบ่อยๆ ก็เหมือนจะยังไงผมต้องเป็นเสาหลักเพื่อที่จะให้คิดว่ามีแฟนเป็นผู้นำ ตกลง ซึ่งตอนนั้นผมชวนเธอมาอยู่ที่คอนโดเธอบอกอยู่ไกลที่ทำงาน เลยมีไอเดีย ไหนๆก็เช่าเดือน 5-6พัน ซื้อเลยดีไหม เธอก็ซื้อคอนโดขอเธอเอง มีอยู่วันหนึ่งผมบอกว่าทำงานที่นี้ต่อไปไม่ได้แล้วรายได้น้อยค่าใช้จ่ายเยอะเลยบอกว่าจะไปทำงานที่กาญจบุรีนะ เธอก็เข้าใจเพระาหลังๆๆๆ มาผมแทบไม่มีเงินเหลือเลยซักเดือน เดือน พฤษภาคม 2559 ผมไปทำงานที่กาญจนบุรี แต่ไปทำได้ 20 กว่าวันผมอยู่ไม่ได้งานเยอะกดดัน ผมเลยบอกเธอว่าผมไปทำงานที่นรสวรรค์นะอยู่ที่นี้ไม่ไหวเลยย้ายไปที่ทำนครสวรรค์
ผมเลยไปทำงานที่นครสวรรค์ หลังๆมาเราทะเลาะกันบ่อยมาขึ้น แต่1 เดือนผมจะไปหาเธอ1 ครั้ง ไปครั้ง 1 2-3 วัน โทรหากันน้อยลง แต่ในใจผม ก็ยังคิดว่ารักกันตลอด แล้วต่างคนต่างทำงาน ไม่ได้คุยคงไม่เป็นไร แล้วเราทะเลาะกันบ่อยมากก แต่ไม่เคยหายไปไหน ก็ยังโทรคุยกัน มีอยู่วันหนึ่ง ผมวีดีโอ คอลไปหา เธอบอกว่าอยากคุยแบบเสียง ซึ่ง ถ้าคุยแบบเสียงเธอจะกดโทรสับ ตลอด ผมเลยถาม กดอะไร เธอก็บอกว่าเล่นเก่ม เป็นแบบนี้ตลอด
ยอมรับคนเราเป็นแฟนกันอาจมีทะเลาะกันบ้าง มีอยู่วันนึ่งผมทำกับข้าวอยุ่ผมก็โมโหกับคนอื่น แต่ผมก็บนตามประสาของผม แต่เธอบอกจะไม่ทนผมแล้วทั้งๆที่อยู่ด้วยกันทำไมต้องบ่นถ้าบ่นแบบนี้จะบ่นใครถ้าไม่ใช่เธอ ผ่านไป เมื่อเดือน พฤษจิกายน 2559 เธอบอกเลิกผม บอกว่าคิดดีแล้ว อยากมีชีวิตอิสระ อยากไปเที่ยวกับเพื่อน ไม่อยากไปกินข้าวกับเพื่อนแล้วต้องมาคอยรับโทรสับ มันน่าเบื่อ ผมนี้พูดอะไรไม่ออกเลย เธอบอกว่าเธอคิดมาหลายเดือนแล้ว
แต่ผมก้อ ง้อเธอตลอด แต่ก็ยังคุยกันดีอยู่
วัน 28 ธันวาคม 2559 ผมไปหาเธอที่คอนโดมีข้อความทักมา เธอบอกว่าน้องที่ทำงาน ผมก้อถามแล้วลบทำไม เธอบอกไม่อยากให้คิดมาก ผมก้อไม่ได้อะไร เธอบอกเดี๋ยวบล็อคเลย ไม่คุยละ น้องมันชอบทักมา ไม่ยากคุย เช้าวันที่ 29 เธอไปทำงานผมบอกว่าจะไปส่งที่ทำงานเธอไม่ยอมให้ไปบอกว่าไปเองสะดวกกว่า ผมก็ไม่ได้คิดอะไรนะ
วันที่ 30 ธันวาคม 2559 เธอกลับบ้านต่างจังหวัด ส่วนตัวผมไปสัมภาษณ์ งานใหม่ ผมก็กลับมารอเธอที่คอนโดผม รอเธกลับมาจากบ้านต่างจังหวัด หลังจากที่เธอกลับมาจากบ้านบอกว่าจะไปเที่ยวกับครอบครัวต่อ ผมก็บอกนั้นก้อไปครับ แต่ตอนนั้นผมเหงามาก อยากให้เธอสนใจผมบ้างแต่เธอบอกอยุ่กับครอบครัว ผมก้อเข้าใจนะ แต่ก้อมีนอยๆ บ้าง เธอกลับมาจากเที่ยวกลับครอบครัว เธอก้อกลับคอนโดเธอเลย ทั้งๆๆ ที่ผม รอเธออยู่ที่คอนโด ผม เธอก้อดทรมาเราก้อทะเลาะกัน ต่านคนต่างอยู่ ไป 1คืน ทั้งๆๆ ที่ทุกครั้ง ถ้าเธอไม่มาหาผม ผมก็ไหาเธอที่คอนโด ตลอด พอเช้ามา ผมก็รีบขับรถไปหาเธอที่คอนโด แต่เหมือนๆ จะไม่มีอะไรนะ ก็ไปกินข้าวด้วยกัน อยู่ด้วยกัน ใช้ชีวิต ปกติ แต่ วันที่ 4มกราคม 2560 ผมต้องมาทำงานต่างจังหวัด ก่อนออกจากห้องก็ปกตินะ ถึงที่ทำงานก็คุยกันปกติ แต่หลังๆๆ มาผมโทรหาเธอเธอไม่ค่อยรับสาย รับก็ทะเลาะกันตลอด เธอบอกว่าอยากไปไหนแบบไม่ต้องคอยรับโทรสับ
ผมก็โอเคร หลังๆๆ มาเธอบอกจะไปกินข้าวกับพี่ๆที่ทำงาน ไม่อยากรับโทรสับ มันแปลกขึ้นทุกวันโทไปไม่ยอมรับ เธอบอกว่าเราเลิกกันแล้วนะ เธอมีสิทธ์ที่จะไปไหนก็ได้ ไม่อยากคุยโทรสับ อยากพัก ผมนี้พูดอะไรไม่อะเลย
ผมก็เลยแอบส่งเฟสเธอ เห็นเธอไปเที่ยวกับเพื่อนๆ มีความสุขดีแต่เธอจะนั่งข้างๆน้อง คนที่ทักมาหาเธอใน line วันนั้น แต่ผมเลยทักไปหาเพื่อนเธอในเฟส ว่า น้องคนนี้เป็นใคร เห็นทัก line มาหาแฟนเรานะ ทั้งๆที่ทั้งวันเธอไม่เคยโทรมาหาผม แปลกวันนั้น โทรมาถามผมไปคุยอะไรกับใคร ไปยุ่งกับเขาทำไม
ผม นี้ งง เลย เธอเลยบอกผม ปล่อยเธอไปเถอะ อยากมีชีวิตอิสระ ผมพยามถามเธอนะว่ามีใครหรือ เปล่าวคุยกับใครหรือเปล่าว ผมขอร้องให้เธอกลับมา
แต่เธอไม่เคยตอบ ไลไปหาก็ไม่ตอบ ตอบแค่ว่า อย่ามาระราน เลย ถ้าไม่หยุดติดต่อ จะบล็อค นะ ผมเลยไม่กล้าติดต่อไปกลัวเธอ บล็อค line ผม ก่อนหน้านี้เธอบล็อค เบอร์โทรผมไปแล้ว เพราะผมโทรหาเธอเะฮไม่เคยรับสาย
ตอนนี้ได้แต่เจ็บปวด ทรมาน ทำอะไรไม่ถูก รอแค่เธอกลับมา แต่เธอบอกผม ว่า จบคือจบ
ผมบอกเธอจะรอนะ เธอบอกไม่ต้อง
ผมนี้ทำอะไรไม่ถูก เครียดมาก ทำงานไม่ได้ กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ถ้าอยากหลับ ก็ ต้องเมา เท่านั้น
ได้แค่คิดในใจ ว่า เธอคงมีแฟนใหม่ เราไม่ใช่คู่กัน เรามันต่างกัน แต่ยังจำคำที่เธอบอก ไม่มีใคร ผมยังเชื่อเธอ เสมอ รอเธอกลับมาหา เท่านั้น
ผมจะทำยังไง ดี
จะทำไงดี ในวันที่เธอไม่อยู่
แต่.......... ผมเจอเข้ากับตัวเอง ทำอะไรไม่ถูกเลย
เรื่องมีอยู่ ว่า แฟนผม มักบอว่าเธอทนผม มาโดยตลอด ซึ่งผมก้อไม่รู้ว่าทนยังไง บอกว่าผม อารมร์รร้อน ซึ่งผมก้อปรับเปลี่ยนตัวเองมาโดยตลอด
เราคบ กันได้ 1 ปี กับ 9 เดือน เราเจอกันครั้งแรก ผมไประชุม แล้วเจอเธอ ตอนแรกก็คิดในใจนะว่า คนนี้หน้ารักดี บอกได้เลยว่าชอบตั้งแต่แรกเจอ
แต่ก้อไม่ได้คุยอะไรกัน พอเวลาผ่านไปประมาณ 3-4 เดือน ผมไปประชุมอีกครั้ง หนึ่ง ที่นี้ได้นั่งคุยกับเธอ เลย ที่แรกก็ใจสั่นๆ ไม่กล้าคุย หลังจากนั้นก้อเจอกันบ่อยขึ้น เจอกันทุกวัน เริ่มคุยกันมากขึ้น คุยทุกวัน (เรื่องงาน) วันที่ 10 มีนาคม 2558 เธอโทรมาหาผมหลังเวลาเลิกงาน ที่แรกก้อคิดว่าคงจะโทรมาเรื่องงาน คำแรกที่เธอพูดนั้น ถามผมว่า เลิกงานยัง ผมก็อยังแปลกใจ แล้วก้อคุยกันเรื่องปกติ ผมบอกว่าขอทำงานก่อนนะ มีอะไรด่วนไหม ผมขอวางสายก่อน หลังจากนั้นผม ก็วางสาย พอรุ่งขึ้นผมก็ทักเธอปกติ หลังๆๆมาก็เริ่มสนิท กันมากขึ้น มีอยู่วันหนึ่ง เธอไปนั่งกินข้าวคนเดียว ผมเลยโทรไปหา เธอบอกว่านั่งกินข้าวคนเดียว ผมเลยแซวเล่นๆ ว่า ไปกินด้วยไ้ไหม เธอบอกว่ามาดิ ผมนี้โครตดีใจ เลย วันนั้น เลยไปกินข้าวย็นกับเธอวันแรก หลังจากนั้น ก็เริ่มไปนั่งกินกันทุกเย็นๆๆ เลยขอเธอเป็นแฟน เราเป็นแฟน กัน วันหยุด ก้อไปเที่ยวด้วยกัน บ่อยๆๆ หลังเลิกงานตอนเย็นก็ไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ เอาเป็นว่าไปทุกวันเลย
หลังจากนั้นชีวิตเริ่มเปลี่ยน ผมไปทำงานที่อื่น (ผมทำงานเป็นวิศวกรตอนเจอเธอก็ไปสร้างโรงงานให้บริษัทที่เธอทำอยู่) ซึ่งสร้างเสร็จผมก็ต้องไปสร้างที่อื่นต่อ แต่แรกๆๆ เราก็คุยกันทุกวัน เวลาว่างก็ทัก line ไปหาบ่อยๆๆ ทำแบบนี้เป็นประจำ ผมย้ายงานบ่อยมาก เดือนพฤาคมผม2558 ไปทำอยู่กาฬสิน แต่โทรุยกันทุกวันเอาเป็นว่าคุยแล้วหลับไปเลยไม่ได้วางโทรสับ ผมหยุดงานผมก็ขับรถมาหาเธอแถวสมุทรปาการ ตลอดถ้าไปหาเธอวันที่เธอทำงานตอนเช้าผมจะไปส่งเธอที่ทำงาน ตอนเย็นก็ไปรับ ต่อมาเดือนตุลาคม 2558 ผมไปทำงานที่ขอนแก่น แต่ก้อโทรคุยกันแบเดิมๆ วันหยุดก็มาหาเธอทุกครั้ง พากันเที่ยวพากันกิน เลยมีชื่อย่อของแต่ละคน ว่า หมู ต่อมาเดือนพฤศจิกายน 2558 ผมลาออกจากบริษัทเก่าไปสมัครงานบริษัทที่ได้ทำงานแถวกรุงเทพ เพื่อที่จะได้อยู่ใกล้เธอมาขึ้น แต่เงินเดือนผมรับน้อยกว่าที่เก่ ผมยอมไปเพื่อเธอ เพื่อที่จะได้อยู่ด้วยกัน ตั้งแต่มาทำงานอยู่ที่เก่าผมไม่ค่อยได้พาเธอเที่ยวไหน บ่อยๆๆ ซึ่งอาจเป็นเพราะผมมีค่าใช้จ่ายเยอะ เลยเราทั้งสองก็ต่างเข้าใจกันบางวันกินมาม่าด้วยกัน ก็ยังอร่อยเลย ช่วงนั้น ผมไปอาศัยเธออยู่ที่หอพักเธออยู่ไปซักพัก ก้อยังอยู่ด้วยกันมีความสุขดีแต่มีทะเลาะกันบ้างเล็กๆน้องแต่เครียกันได้ตลอด มีอยู่วันหนึ่งเป็นวันเกิดผมเธอแอบขับรถมาที่ทำงานผม แล้วโทรมาหาว่าออกมาหาหน่อยผมถาเธอว่าไม่ทำงานหรอ เธอก็เอาเค้กมาให้ผมเป่า ผมดีใจมาก แต่ตอนนั้นคนเยอะผมบอกว่าผมอายนะ แต่ไม่รู้เธอหมายความว่าไง ทำไม่ต้องอาย แต่เราก็ยิ้มๆ แล้วรักกันมาโดยตลอด ผมตัดสินใจซื้อคอนโดซึ่งบางที่ผมไปอยู่กับเธอบ่อยๆ ก็เหมือนจะยังไงผมต้องเป็นเสาหลักเพื่อที่จะให้คิดว่ามีแฟนเป็นผู้นำ ตกลง ซึ่งตอนนั้นผมชวนเธอมาอยู่ที่คอนโดเธอบอกอยู่ไกลที่ทำงาน เลยมีไอเดีย ไหนๆก็เช่าเดือน 5-6พัน ซื้อเลยดีไหม เธอก็ซื้อคอนโดขอเธอเอง มีอยู่วันหนึ่งผมบอกว่าทำงานที่นี้ต่อไปไม่ได้แล้วรายได้น้อยค่าใช้จ่ายเยอะเลยบอกว่าจะไปทำงานที่กาญจบุรีนะ เธอก็เข้าใจเพระาหลังๆๆๆ มาผมแทบไม่มีเงินเหลือเลยซักเดือน เดือน พฤษภาคม 2559 ผมไปทำงานที่กาญจนบุรี แต่ไปทำได้ 20 กว่าวันผมอยู่ไม่ได้งานเยอะกดดัน ผมเลยบอกเธอว่าผมไปทำงานที่นรสวรรค์นะอยู่ที่นี้ไม่ไหวเลยย้ายไปที่ทำนครสวรรค์
ผมเลยไปทำงานที่นครสวรรค์ หลังๆมาเราทะเลาะกันบ่อยมาขึ้น แต่1 เดือนผมจะไปหาเธอ1 ครั้ง ไปครั้ง 1 2-3 วัน โทรหากันน้อยลง แต่ในใจผม ก็ยังคิดว่ารักกันตลอด แล้วต่างคนต่างทำงาน ไม่ได้คุยคงไม่เป็นไร แล้วเราทะเลาะกันบ่อยมากก แต่ไม่เคยหายไปไหน ก็ยังโทรคุยกัน มีอยู่วันหนึ่ง ผมวีดีโอ คอลไปหา เธอบอกว่าอยากคุยแบบเสียง ซึ่ง ถ้าคุยแบบเสียงเธอจะกดโทรสับ ตลอด ผมเลยถาม กดอะไร เธอก็บอกว่าเล่นเก่ม เป็นแบบนี้ตลอด
ยอมรับคนเราเป็นแฟนกันอาจมีทะเลาะกันบ้าง มีอยู่วันนึ่งผมทำกับข้าวอยุ่ผมก็โมโหกับคนอื่น แต่ผมก็บนตามประสาของผม แต่เธอบอกจะไม่ทนผมแล้วทั้งๆที่อยู่ด้วยกันทำไมต้องบ่นถ้าบ่นแบบนี้จะบ่นใครถ้าไม่ใช่เธอ ผ่านไป เมื่อเดือน พฤษจิกายน 2559 เธอบอกเลิกผม บอกว่าคิดดีแล้ว อยากมีชีวิตอิสระ อยากไปเที่ยวกับเพื่อน ไม่อยากไปกินข้าวกับเพื่อนแล้วต้องมาคอยรับโทรสับ มันน่าเบื่อ ผมนี้พูดอะไรไม่ออกเลย เธอบอกว่าเธอคิดมาหลายเดือนแล้ว
แต่ผมก้อ ง้อเธอตลอด แต่ก็ยังคุยกันดีอยู่
วัน 28 ธันวาคม 2559 ผมไปหาเธอที่คอนโดมีข้อความทักมา เธอบอกว่าน้องที่ทำงาน ผมก้อถามแล้วลบทำไม เธอบอกไม่อยากให้คิดมาก ผมก้อไม่ได้อะไร เธอบอกเดี๋ยวบล็อคเลย ไม่คุยละ น้องมันชอบทักมา ไม่ยากคุย เช้าวันที่ 29 เธอไปทำงานผมบอกว่าจะไปส่งที่ทำงานเธอไม่ยอมให้ไปบอกว่าไปเองสะดวกกว่า ผมก็ไม่ได้คิดอะไรนะ
วันที่ 30 ธันวาคม 2559 เธอกลับบ้านต่างจังหวัด ส่วนตัวผมไปสัมภาษณ์ งานใหม่ ผมก็กลับมารอเธอที่คอนโดผม รอเธกลับมาจากบ้านต่างจังหวัด หลังจากที่เธอกลับมาจากบ้านบอกว่าจะไปเที่ยวกับครอบครัวต่อ ผมก็บอกนั้นก้อไปครับ แต่ตอนนั้นผมเหงามาก อยากให้เธอสนใจผมบ้างแต่เธอบอกอยุ่กับครอบครัว ผมก้อเข้าใจนะ แต่ก้อมีนอยๆ บ้าง เธอกลับมาจากเที่ยวกลับครอบครัว เธอก้อกลับคอนโดเธอเลย ทั้งๆๆ ที่ผม รอเธออยู่ที่คอนโด ผม เธอก้อดทรมาเราก้อทะเลาะกัน ต่านคนต่างอยู่ ไป 1คืน ทั้งๆๆ ที่ทุกครั้ง ถ้าเธอไม่มาหาผม ผมก็ไหาเธอที่คอนโด ตลอด พอเช้ามา ผมก็รีบขับรถไปหาเธอที่คอนโด แต่เหมือนๆ จะไม่มีอะไรนะ ก็ไปกินข้าวด้วยกัน อยู่ด้วยกัน ใช้ชีวิต ปกติ แต่ วันที่ 4มกราคม 2560 ผมต้องมาทำงานต่างจังหวัด ก่อนออกจากห้องก็ปกตินะ ถึงที่ทำงานก็คุยกันปกติ แต่หลังๆๆ มาผมโทรหาเธอเธอไม่ค่อยรับสาย รับก็ทะเลาะกันตลอด เธอบอกว่าอยากไปไหนแบบไม่ต้องคอยรับโทรสับ
ผมก็โอเคร หลังๆๆ มาเธอบอกจะไปกินข้าวกับพี่ๆที่ทำงาน ไม่อยากรับโทรสับ มันแปลกขึ้นทุกวันโทไปไม่ยอมรับ เธอบอกว่าเราเลิกกันแล้วนะ เธอมีสิทธ์ที่จะไปไหนก็ได้ ไม่อยากคุยโทรสับ อยากพัก ผมนี้พูดอะไรไม่อะเลย
ผมก็เลยแอบส่งเฟสเธอ เห็นเธอไปเที่ยวกับเพื่อนๆ มีความสุขดีแต่เธอจะนั่งข้างๆน้อง คนที่ทักมาหาเธอใน line วันนั้น แต่ผมเลยทักไปหาเพื่อนเธอในเฟส ว่า น้องคนนี้เป็นใคร เห็นทัก line มาหาแฟนเรานะ ทั้งๆที่ทั้งวันเธอไม่เคยโทรมาหาผม แปลกวันนั้น โทรมาถามผมไปคุยอะไรกับใคร ไปยุ่งกับเขาทำไม
ผม นี้ งง เลย เธอเลยบอกผม ปล่อยเธอไปเถอะ อยากมีชีวิตอิสระ ผมพยามถามเธอนะว่ามีใครหรือ เปล่าวคุยกับใครหรือเปล่าว ผมขอร้องให้เธอกลับมา
แต่เธอไม่เคยตอบ ไลไปหาก็ไม่ตอบ ตอบแค่ว่า อย่ามาระราน เลย ถ้าไม่หยุดติดต่อ จะบล็อค นะ ผมเลยไม่กล้าติดต่อไปกลัวเธอ บล็อค line ผม ก่อนหน้านี้เธอบล็อค เบอร์โทรผมไปแล้ว เพราะผมโทรหาเธอเะฮไม่เคยรับสาย
ตอนนี้ได้แต่เจ็บปวด ทรมาน ทำอะไรไม่ถูก รอแค่เธอกลับมา แต่เธอบอกผม ว่า จบคือจบ
ผมบอกเธอจะรอนะ เธอบอกไม่ต้อง
ผมนี้ทำอะไรไม่ถูก เครียดมาก ทำงานไม่ได้ กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ถ้าอยากหลับ ก็ ต้องเมา เท่านั้น
ได้แค่คิดในใจ ว่า เธอคงมีแฟนใหม่ เราไม่ใช่คู่กัน เรามันต่างกัน แต่ยังจำคำที่เธอบอก ไม่มีใคร ผมยังเชื่อเธอ เสมอ รอเธอกลับมาหา เท่านั้น
ผมจะทำยังไง ดี