คบกับแฟนมาได้ 2 ปีกว่าแต่ด้วยที่ทำงานห่างกันเลยทำให้ไปมาหาสู่ได้ไม่มาก จะไปค้างที่คอนโดเค้าประมาณ ศ เสาร์ บางทีถึงวันอาทิตย์จะกลับ แฟนอายุไม่มากประมาณ 28-29 ส่วนผมห่างหน่อย 40+
ช่วงแรกก็ปกติดีไม่มีอะไรให้น่าเป็นห่วง แต่ด้วยเนื้องานที่เยอะของตัวเอง เลยมีช่วงนึงที่ทำให้ละเลยไม่ค่อยได้ line หา หรือโทรหา หรือถ้าคุยก็จะคุยแปรบเดียว เลยทำให้แฟนค่อนข้างเหงาและโดดเดี่ยว
แฟนเป็นคนน่ารัก หน้าตาดี สวย มาจาก ตจว.และย้ายมาอยู่ กทม โดยไม่มีเพื่อน ไม่มีใคร เลยค่อนข้างเก็บตัวในอดีตมีบาดแผลทางใจจากการโดนทำร้ายจากแฟนเก่าและแฟนคนก่อนหน้าค่อนข้างไม่ดูแล ทุกอย่างหารหมด แม้กระทั่งแอบขโมยเงิน และเคยวาดฝันจะมีครอบครัวด้วยกันแต่ทนนิสัยกันไม่ได้เลยเลิกรา จนมาเจอผมที่ดูแลเป็นอย่างดี ให้ในทุกอย่างที่ไม่เคยได้ ฟื้นฝูจิตใจทำให้ค่อยๆเปลี่ยนความรู้สึกเหล่านี้ให้ออกไปจากจิตใจ จากเกือบเป็นซึมเศร้า กลายมาเป็นคนกล้าคุย กล้าพบผู้คน กล้าแสดงออก เริ่มมีเพื่อนในที่ทำงาน ผู้ใหญ่เอ็นดู และแม้แต่ลูกค้าที่ดิวงานด้วยก็เอ็นดูเป็นอย่างดี
ช่วงที่คบกันมีทะเลาะกันบ้างส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องที่ผมทำงานเยอะ ไม่ค่อยมีเวลา จากวันศุกร์ที่นัดกันมาเร็วเพื่อออกไปทานข้าว กลับกลายบางทีผมมาดึกมากทำให้เค้าต้องรอนาน หลายๆครั้งเลยเริ่มไม่เข้าใจกัน มีเถียงกันบ้างแต่สุดท้ายก็จะหายดี ซึ่งมีไปเที่ยวกันทุกเทศกาล หรือพาเค้ากลับไป ตจว ที่บ้านเค้าเองเพื่อไปอยู่ในสังคม สภาพแวดล้อมที่เค้าชอบ ไกลแค่ไหนผมก็พาไป หรือแม้กระทั่งซื้อตั๋วเครื่องบินให้เพื่อจะได้ไปงานแต่งเพื่อน ไปหาครอบครัวของตัวแฟนเอง ทุกครั้งดูแลให้เป็นอย่างดี
ทุกเทศกาลจะมีทั้งพาไปเที่ยว ไปทานอาหารข้างนอก ซื้อของขวัญวันเกิด ตรุษจีนมีซองแตะเอียให้ อยากได้ชุดใหม่ น้ำหอม เครื่องสำอาง กระเป๋าใหม่ ทางผมก็จัดหาดูแลให้ โดยอยากให้เค้ามีความสุข ความสบายใจ และให้ด้วยความเต็มใจ ณ ช่วงเวลานั้น รวมถึง เนื่องจากเงินเดือนแฟนค่อนข้างไม่มากเลย ดูแลค่าคอนโด ค่าใช้จ่ายต่างๆในคอนโด และเงินเก็บส่วนตัวแฟนไว้ด้วยก้อนหนึ่ง
มาถึงวันที่เกิดเรื่อง ไม่ถึง 3 เดือนที่ผ่านมา ตอนแรกแฟนเริ่มเปลี่ยนไป จากเดิมเคยอยากให้เราอยู่ด้วยนานๆ กลับเริ่มมีถามมีไล่ว่าให้กลับบ้านตัวผมเองได้แล้ว และเริ่มปิดบังเรื่องมือถือของตัวเองที่ทางผมได้มอบให้เป็นของขวัญ ซึ่งเมื่อก่อนเราจับมือถือของกันและกันได้ ส่วนใหญ่แฟนจะเช็คของผม แต่ผมเช็คของแฟนค่อนข้างน้อยมาก จนมาถึงวันที่ทนไม่ไหวจับเข่าคุยกันดีๆและขอดูมือถือกลับไม่ให้และโวยวาย เสียงดัง จนผมตกใจ และมาบอกตอนหลังว่ามีคนขอ line จากคนรู้จักแล้วเค้าให้ไป และทักมาคุยได้ซักพัก ช่วงเวลาที่คุยมาบอกว่าคุยและหลง อิน กับคนคุยมาก เพ้ออยากคุยทุกวันเพราะคุยแล้วสบายใจ คุยแล้วสนุก ซึ่งต่างๆจากคุยกับผมไม่เกิน 10 นาทีอยากวาง และถามคำตอบคำ
ช่วงนั้นผมทำใจไม่ได้เพราะผมไม่เคยมองใครและไม่เคยคิดจะนอกใจเลย ค่อนข้างโกรธแต่ยังควบคุมอารมณ์ได้เลยให้เค้าเลือกว่าจะหยุดคุย หรือเลิกกับผม
สรุปเราห่างกันได้พักนึงปรมาณ 1 สัปดาห์ และทักมาหาผมว่าอยากกลับมา ทางผมก็ยังรักและใจอ่อน เลยกลับไป แต่ขอร้องให้แฟนช่วยบล็อกคนคุยไปเลย แต่แฟนบอกทไม่ได้ ไม่เคยทำแบบนี้แม้แต่แฟนเก่าที่ผ่านมาหลายๆคนก็ไม่เคยบล็อก ถามว่าทำไมเพื่อจะได้ตัดปัญหา แต่แฟนเลือกบอกว่าความรู้สึกเค้าอธิบายไม่ได้
ทะเลาะเรื่องนี้มาหลายครั้งยอมรับว่ากลับมาครั้งนี้ ระแวงหนักมาก ทั้งจับผิด ทั้งไปหาที่คอนโดโดยไม่บอก เลยทำให้แฟนค่อนข้างตึง และรู้สึกว่าทางผมคอยย้ำเรื่องนี้ให้เค้ารู้สึกผิดตลอดเวลา
จนวันเกิดเหตุใหญ่ วันนั้นผมพึ่งกลับไปช่วงบ่ายๆวันเสาร์ ทะเลาะกันนิดหน่อย เลยทำให้คืนนั้นผมไม่ได้โทรหา แต่มีทิ้งข้อความ line เค้าไม่อ่านไม่ตอบจนถึงช่วงบ่ายวันอาทิตย์ ทางผมเลยสงสัยเป็นอย่างสูงเลยแอบมาหาที่คอนโด และเจอว่าไปค้างที่คอนโดคนคุยทั้งคืน ทางผมเลยฟิวขาด พยายามจะคุยเรื่องนี้กับคนคุยเค้าให้ได้แต่แฟนดึงผมขึ้นห้องก่อนเลยไม่ได้คุย
ด้วยอารมณ์โกรธ โมโห และขาดสติจากการที่เค้าไปค้างทั้งคืนเราเลยทะเลาะกันหนัก ทางผมได้เอ่ยปากทวงสิ่งของทุกสิ่งที่เคยให้ เงินทองที่เคยให้เป็นเงินเก็บออกมา เลยทำให้แฟนรู้สึกว่าผมทำลายชีวิตเค้าด้วยการเอาทุกสิ่งทุกอย่างคืน เพราะเค้าต้องเอาส่วนหนึ่งไปดูแลครอบครัวเค้าด้วย เพราะเงินเดือนที่มีไม่พอใช้จ่าย
เราระหองระแหงมาเป็นเดือน ซึ่งทุกครั้งที่ทะเลาะยอมรับว่าโกรธ โมโห ยังอยู่และรวมถึงคนคุยของแฟนก็ยังคงทักหา ทุกครั้งเพราะผมเข้าถึงข้อมูลส่วนตัวแฟนได้หมดหลังเกิดเรื่องที่ไปค้างคืนมา
ผมรู้เรื่องนี้เป็นเรื่องระหว่างเราสองคนเลยไม่ได้ไปวุ่นวายกับคนคุยของเค้า เพราะอยากจะเคลียร์กับแฟนเรามากกว่า แต่แฟนเราไม่เคยเคลียร์เลย รวมถึงไม่ยอมบล็อกเหมือนเดิม แต่เลือกที่จะไม่ตอบให้เห็น เพราะผมเข้าถึงได้
ผมพยายามเปลี่ยนตัวเองไปด้วยช่วงระหว่างนี้ พยายามหาเวลาว่างให้ ไปอยู่ด้วยมากขึ้น อยากได้อะไรจัดหาให้ ไป ตจว บ่อยมากขึ้น เจ็บป่วย พาไปหาหมอตลอด รุนแรงหรือไม่สบายผมจะอยู่เคียงข้างเค้าเสมอ ส่วนคนคุยจะรู้แต่ไม่เคยเข้ามามีแต่ทักหาและซื้อยามาให้ตอนเป็นโควิท
สุดท้ายพึ่งกลับมาจาก ตจว วันอาทิตย์ ระหว่างทาง คนคุยดันทุกมาหลังจากไม่ทักมาหลายวัน ผมเลยค่อนข้างมีหัวร้อนเลยหาเรื่องไปหน่อย สุดท้ายแฟนบอกขอให้ห่างกัน เพื่อที่จะได้ใช้เวลาหาคำตอบให้ตัวเอง ที่ตลกร้ายที่สุดคือเราพึ่งห่างกันได้วันจันทร์วันเดียว วันอังคารผมพึ่งทราบว่าแฟนไปทำงานและคนคุยแวะไปรับและพาไปที่คอนโดของคนคุยช่วงบ่าย อยู่กันถึงเย็นและ ช่วงดึกๆแฟนถึงส่งข้อความมาขอให้ผมกับเค้าปล่อยมือกันและเลิกกันโดยไม่บอกว่าไปคอนโดเค้ามา
วันพุธเย็นผมขอไปหาโดยผมรู้เรื่องนี้ก่อนแล้ว ผมพยายามง้อ ขอให้กลับมา และยืนยันว่าผมรักแฟนมาก ทั้งยอมทั้งลดคุณค่าของตัวเองลงไป ทั้งสัญญาว่าจะดูแลให้ดีกว่าเดิม โดยก่อนหน้าผมได้มีการคืนเงินไปครึ่งนึงเพราะรู้ว่าเค้าจำเป็นต้องใช้ และจะไม่พูดถึงเรื่องที่เค้านอกใจอีกเพราะเค้าบอกว่าเป็นการที่ย้ำว่าเค้าผิดตลอดเวลาเค้าอยู่กับความผิดนี้ตลอดไปไม่ได้ เค้ามองว่าผมคือจุดที่ทำให้เค้ารู้สึกผิดไปตลอด.
ตอนนี้ผมโคตรดึ่ง และโกรธตัวเองที่ทำลายเค้าด้วยการขอของและเงินคืน รวมถึงตัดสินใจที่ยอมรับในการให้เวลาเค้าด้วยการไม่เจอกันไม่โทรหาหนึ่งวันและแสดงให้เค้าเห็นว่าผมไม่เข้าถึงข้อมูลเค้าแล้ว เพราะผมรู้สึกว่าแฟนผมเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ อยู่กับผมก็ไม่ค่อยมีความสุข ไม่ค่อยยิ้ม ไม่ค่อยหัวเราะ ไม่ค่อยให้แตะเนื้อต้องตัวและรวมถึงไม่ให้มีสัมพันธ์ทางกายเป็นเวลาเดือนกว่าๆแล้ว
อยากรู้ว่าผมต้องทำอย่างไรภึงจะสามารถค่อยๆลืมเค้าไปได้และหลุดจากอารมณ์ที่โทษตัวเองในเรื่องนี้ซักที ช่วยแนะนำให้ผมหน่อยนะครับ
อยากถามว่าจะหลุดพ้นความรู้สึกนี้ยังไงดีถ้าแฟนนอกใจ
ช่วงแรกก็ปกติดีไม่มีอะไรให้น่าเป็นห่วง แต่ด้วยเนื้องานที่เยอะของตัวเอง เลยมีช่วงนึงที่ทำให้ละเลยไม่ค่อยได้ line หา หรือโทรหา หรือถ้าคุยก็จะคุยแปรบเดียว เลยทำให้แฟนค่อนข้างเหงาและโดดเดี่ยว
แฟนเป็นคนน่ารัก หน้าตาดี สวย มาจาก ตจว.และย้ายมาอยู่ กทม โดยไม่มีเพื่อน ไม่มีใคร เลยค่อนข้างเก็บตัวในอดีตมีบาดแผลทางใจจากการโดนทำร้ายจากแฟนเก่าและแฟนคนก่อนหน้าค่อนข้างไม่ดูแล ทุกอย่างหารหมด แม้กระทั่งแอบขโมยเงิน และเคยวาดฝันจะมีครอบครัวด้วยกันแต่ทนนิสัยกันไม่ได้เลยเลิกรา จนมาเจอผมที่ดูแลเป็นอย่างดี ให้ในทุกอย่างที่ไม่เคยได้ ฟื้นฝูจิตใจทำให้ค่อยๆเปลี่ยนความรู้สึกเหล่านี้ให้ออกไปจากจิตใจ จากเกือบเป็นซึมเศร้า กลายมาเป็นคนกล้าคุย กล้าพบผู้คน กล้าแสดงออก เริ่มมีเพื่อนในที่ทำงาน ผู้ใหญ่เอ็นดู และแม้แต่ลูกค้าที่ดิวงานด้วยก็เอ็นดูเป็นอย่างดี
ช่วงที่คบกันมีทะเลาะกันบ้างส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องที่ผมทำงานเยอะ ไม่ค่อยมีเวลา จากวันศุกร์ที่นัดกันมาเร็วเพื่อออกไปทานข้าว กลับกลายบางทีผมมาดึกมากทำให้เค้าต้องรอนาน หลายๆครั้งเลยเริ่มไม่เข้าใจกัน มีเถียงกันบ้างแต่สุดท้ายก็จะหายดี ซึ่งมีไปเที่ยวกันทุกเทศกาล หรือพาเค้ากลับไป ตจว ที่บ้านเค้าเองเพื่อไปอยู่ในสังคม สภาพแวดล้อมที่เค้าชอบ ไกลแค่ไหนผมก็พาไป หรือแม้กระทั่งซื้อตั๋วเครื่องบินให้เพื่อจะได้ไปงานแต่งเพื่อน ไปหาครอบครัวของตัวแฟนเอง ทุกครั้งดูแลให้เป็นอย่างดี
ทุกเทศกาลจะมีทั้งพาไปเที่ยว ไปทานอาหารข้างนอก ซื้อของขวัญวันเกิด ตรุษจีนมีซองแตะเอียให้ อยากได้ชุดใหม่ น้ำหอม เครื่องสำอาง กระเป๋าใหม่ ทางผมก็จัดหาดูแลให้ โดยอยากให้เค้ามีความสุข ความสบายใจ และให้ด้วยความเต็มใจ ณ ช่วงเวลานั้น รวมถึง เนื่องจากเงินเดือนแฟนค่อนข้างไม่มากเลย ดูแลค่าคอนโด ค่าใช้จ่ายต่างๆในคอนโด และเงินเก็บส่วนตัวแฟนไว้ด้วยก้อนหนึ่ง
มาถึงวันที่เกิดเรื่อง ไม่ถึง 3 เดือนที่ผ่านมา ตอนแรกแฟนเริ่มเปลี่ยนไป จากเดิมเคยอยากให้เราอยู่ด้วยนานๆ กลับเริ่มมีถามมีไล่ว่าให้กลับบ้านตัวผมเองได้แล้ว และเริ่มปิดบังเรื่องมือถือของตัวเองที่ทางผมได้มอบให้เป็นของขวัญ ซึ่งเมื่อก่อนเราจับมือถือของกันและกันได้ ส่วนใหญ่แฟนจะเช็คของผม แต่ผมเช็คของแฟนค่อนข้างน้อยมาก จนมาถึงวันที่ทนไม่ไหวจับเข่าคุยกันดีๆและขอดูมือถือกลับไม่ให้และโวยวาย เสียงดัง จนผมตกใจ และมาบอกตอนหลังว่ามีคนขอ line จากคนรู้จักแล้วเค้าให้ไป และทักมาคุยได้ซักพัก ช่วงเวลาที่คุยมาบอกว่าคุยและหลง อิน กับคนคุยมาก เพ้ออยากคุยทุกวันเพราะคุยแล้วสบายใจ คุยแล้วสนุก ซึ่งต่างๆจากคุยกับผมไม่เกิน 10 นาทีอยากวาง และถามคำตอบคำ
ช่วงนั้นผมทำใจไม่ได้เพราะผมไม่เคยมองใครและไม่เคยคิดจะนอกใจเลย ค่อนข้างโกรธแต่ยังควบคุมอารมณ์ได้เลยให้เค้าเลือกว่าจะหยุดคุย หรือเลิกกับผม
สรุปเราห่างกันได้พักนึงปรมาณ 1 สัปดาห์ และทักมาหาผมว่าอยากกลับมา ทางผมก็ยังรักและใจอ่อน เลยกลับไป แต่ขอร้องให้แฟนช่วยบล็อกคนคุยไปเลย แต่แฟนบอกทไม่ได้ ไม่เคยทำแบบนี้แม้แต่แฟนเก่าที่ผ่านมาหลายๆคนก็ไม่เคยบล็อก ถามว่าทำไมเพื่อจะได้ตัดปัญหา แต่แฟนเลือกบอกว่าความรู้สึกเค้าอธิบายไม่ได้
ทะเลาะเรื่องนี้มาหลายครั้งยอมรับว่ากลับมาครั้งนี้ ระแวงหนักมาก ทั้งจับผิด ทั้งไปหาที่คอนโดโดยไม่บอก เลยทำให้แฟนค่อนข้างตึง และรู้สึกว่าทางผมคอยย้ำเรื่องนี้ให้เค้ารู้สึกผิดตลอดเวลา
จนวันเกิดเหตุใหญ่ วันนั้นผมพึ่งกลับไปช่วงบ่ายๆวันเสาร์ ทะเลาะกันนิดหน่อย เลยทำให้คืนนั้นผมไม่ได้โทรหา แต่มีทิ้งข้อความ line เค้าไม่อ่านไม่ตอบจนถึงช่วงบ่ายวันอาทิตย์ ทางผมเลยสงสัยเป็นอย่างสูงเลยแอบมาหาที่คอนโด และเจอว่าไปค้างที่คอนโดคนคุยทั้งคืน ทางผมเลยฟิวขาด พยายามจะคุยเรื่องนี้กับคนคุยเค้าให้ได้แต่แฟนดึงผมขึ้นห้องก่อนเลยไม่ได้คุย
ด้วยอารมณ์โกรธ โมโห และขาดสติจากการที่เค้าไปค้างทั้งคืนเราเลยทะเลาะกันหนัก ทางผมได้เอ่ยปากทวงสิ่งของทุกสิ่งที่เคยให้ เงินทองที่เคยให้เป็นเงินเก็บออกมา เลยทำให้แฟนรู้สึกว่าผมทำลายชีวิตเค้าด้วยการเอาทุกสิ่งทุกอย่างคืน เพราะเค้าต้องเอาส่วนหนึ่งไปดูแลครอบครัวเค้าด้วย เพราะเงินเดือนที่มีไม่พอใช้จ่าย
เราระหองระแหงมาเป็นเดือน ซึ่งทุกครั้งที่ทะเลาะยอมรับว่าโกรธ โมโห ยังอยู่และรวมถึงคนคุยของแฟนก็ยังคงทักหา ทุกครั้งเพราะผมเข้าถึงข้อมูลส่วนตัวแฟนได้หมดหลังเกิดเรื่องที่ไปค้างคืนมา
ผมรู้เรื่องนี้เป็นเรื่องระหว่างเราสองคนเลยไม่ได้ไปวุ่นวายกับคนคุยของเค้า เพราะอยากจะเคลียร์กับแฟนเรามากกว่า แต่แฟนเราไม่เคยเคลียร์เลย รวมถึงไม่ยอมบล็อกเหมือนเดิม แต่เลือกที่จะไม่ตอบให้เห็น เพราะผมเข้าถึงได้
ผมพยายามเปลี่ยนตัวเองไปด้วยช่วงระหว่างนี้ พยายามหาเวลาว่างให้ ไปอยู่ด้วยมากขึ้น อยากได้อะไรจัดหาให้ ไป ตจว บ่อยมากขึ้น เจ็บป่วย พาไปหาหมอตลอด รุนแรงหรือไม่สบายผมจะอยู่เคียงข้างเค้าเสมอ ส่วนคนคุยจะรู้แต่ไม่เคยเข้ามามีแต่ทักหาและซื้อยามาให้ตอนเป็นโควิท
สุดท้ายพึ่งกลับมาจาก ตจว วันอาทิตย์ ระหว่างทาง คนคุยดันทุกมาหลังจากไม่ทักมาหลายวัน ผมเลยค่อนข้างมีหัวร้อนเลยหาเรื่องไปหน่อย สุดท้ายแฟนบอกขอให้ห่างกัน เพื่อที่จะได้ใช้เวลาหาคำตอบให้ตัวเอง ที่ตลกร้ายที่สุดคือเราพึ่งห่างกันได้วันจันทร์วันเดียว วันอังคารผมพึ่งทราบว่าแฟนไปทำงานและคนคุยแวะไปรับและพาไปที่คอนโดของคนคุยช่วงบ่าย อยู่กันถึงเย็นและ ช่วงดึกๆแฟนถึงส่งข้อความมาขอให้ผมกับเค้าปล่อยมือกันและเลิกกันโดยไม่บอกว่าไปคอนโดเค้ามา
วันพุธเย็นผมขอไปหาโดยผมรู้เรื่องนี้ก่อนแล้ว ผมพยายามง้อ ขอให้กลับมา และยืนยันว่าผมรักแฟนมาก ทั้งยอมทั้งลดคุณค่าของตัวเองลงไป ทั้งสัญญาว่าจะดูแลให้ดีกว่าเดิม โดยก่อนหน้าผมได้มีการคืนเงินไปครึ่งนึงเพราะรู้ว่าเค้าจำเป็นต้องใช้ และจะไม่พูดถึงเรื่องที่เค้านอกใจอีกเพราะเค้าบอกว่าเป็นการที่ย้ำว่าเค้าผิดตลอดเวลาเค้าอยู่กับความผิดนี้ตลอดไปไม่ได้ เค้ามองว่าผมคือจุดที่ทำให้เค้ารู้สึกผิดไปตลอด.
ตอนนี้ผมโคตรดึ่ง และโกรธตัวเองที่ทำลายเค้าด้วยการขอของและเงินคืน รวมถึงตัดสินใจที่ยอมรับในการให้เวลาเค้าด้วยการไม่เจอกันไม่โทรหาหนึ่งวันและแสดงให้เค้าเห็นว่าผมไม่เข้าถึงข้อมูลเค้าแล้ว เพราะผมรู้สึกว่าแฟนผมเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ อยู่กับผมก็ไม่ค่อยมีความสุข ไม่ค่อยยิ้ม ไม่ค่อยหัวเราะ ไม่ค่อยให้แตะเนื้อต้องตัวและรวมถึงไม่ให้มีสัมพันธ์ทางกายเป็นเวลาเดือนกว่าๆแล้ว
อยากรู้ว่าผมต้องทำอย่างไรภึงจะสามารถค่อยๆลืมเค้าไปได้และหลุดจากอารมณ์ที่โทษตัวเองในเรื่องนี้ซักที ช่วยแนะนำให้ผมหน่อยนะครับ