จิตหนึ่งเดียว เที่ยวสร้างทุกสิ่ง
หลงทุกสิ่งที่มันสร้าง  มันจึงสุข จึงทุกข์ กับทุกสรรพสิ่ง
เมื่อจิตมันรู้ด้วยปัญญาว่า  ทุกสรรพสิ่งแท้จริงแล้วคือจิตหนึ่ง  กายและจิตจึงเป็นสิ่งเดียวกัน
เมื่อจิตก็ไม่ใช่จิต  มีแต่เพียงชื่อว่าจิต  แต่ไม่ใช่ตัวตนใด ๆ เกิดแล้วดับไป  ตามกฏของความไม่เที่ยง
กายและจิตจึงเป็นเพียงสิ่งหลอกลวง  ที่ไม่ใช่ตัวตนที่จะยึดไว้ได้
เมื่อไม่หลงในสิ่งหลอกลวงที่เกิดกับจิต จิตก็จะไม่ถูกหลอกให้สูข  ให้ทุกข์
"จิตเกิดเป็นทุกข์  ต้องรู้เท่าทันมันทุกเวลานาทีว่า  จิตไม่ใช่เรา  จะได้ไม่หลงทุกข์ไปกับมัน "
                                                              หลวงปู่หลง																															
						 
												
						
					
จิตหนึ่งเดียวเที่ยวสร้างทุกสิ่ง จริงหรือ ?
หลงทุกสิ่งที่มันสร้าง มันจึงสุข จึงทุกข์ กับทุกสรรพสิ่ง
เมื่อจิตมันรู้ด้วยปัญญาว่า ทุกสรรพสิ่งแท้จริงแล้วคือจิตหนึ่ง กายและจิตจึงเป็นสิ่งเดียวกัน
เมื่อจิตก็ไม่ใช่จิต มีแต่เพียงชื่อว่าจิต แต่ไม่ใช่ตัวตนใด ๆ เกิดแล้วดับไป ตามกฏของความไม่เที่ยง
กายและจิตจึงเป็นเพียงสิ่งหลอกลวง ที่ไม่ใช่ตัวตนที่จะยึดไว้ได้
เมื่อไม่หลงในสิ่งหลอกลวงที่เกิดกับจิต จิตก็จะไม่ถูกหลอกให้สูข ให้ทุกข์
"จิตเกิดเป็นทุกข์ ต้องรู้เท่าทันมันทุกเวลานาทีว่า จิตไม่ใช่เรา จะได้ไม่หลงทุกข์ไปกับมัน "
หลวงปู่หลง