อย่าเอาคำว่า"สำนวนโวหาร" มาเป็นประเด็น

ใครก็ตามแต่ถ้ายังไม่มีความเข้าใจกับหลักการของ"สำนวนโวหาร"แล้วละก็  อย่าหวังจะเข้าใจธรรมะเลยครับ
นั้นก็เพราะหลักการง่ายๆยังไม่รู้เรื่อง  สัมหาอะไรกับพุทธพจน์ที่เข้าใจได้ยาก

บางท่านอาจจะงงว่าผมพูดอะไร  นั้นก็คือการไม่พยายามทำความเข้าใจกับคำพูดของบุคคลอื่น
ว่าเขากำลังใช้สำนวนโวหาร   ซึ่งแน่นอนบางทีมันเป็นคำที่ใช้เฉพาะตน  ผู้ฟังจะต้องทำความเข้าใจของนิยามอีกทีหนึ่ง
นิยามเป็นความหมายกลางๆที่ทุกคนพอเข้าใจได้   แต่ถ้าเป็นสำนวนแล้วต้องรู้ว่าผู้พูดใช้นิยามอย่างไร

ยกตัวอย่างคำว่า  "เผาบาลีพระไตรปิฎก"   นี่มันเป็นสำนวนโวหาร   ของท่านพุทธทาส   มันไม่ใช่การเอาไฟไปเผาบาลีพระไตรปิฎก
แต่ท่านพุทธทาสกำลังจะสื่อว่า   พระไตรปิฎกที่เราอ่านในปัจจุบัน   มีการเปลี่ยนแปลงด้วยการเอาทิฐิของคนที่ไม่ใช่พระพุทธองค์มา
ปลอมปนใส่ไว้ในบาลีพระไตรปิฎก

นั้นมันเป็นสำนวนโวหารของท่านพุทธทาส   แต่ที่เกี่ยวและคล้ายกันกับกรณีนี้ผมก็มีสำนวนโวหารใช้เป็นการเฉพาะเช่นกัน  
สำนวนโวหารที่ผมใช้   นั้นก็คือ..............ยัดไส้พระไตรปิฎก  (insert)   นิยามก็เป็นไปในลักษณะเดียวกับท่านพุทธทาส
นั้นก็คือ " มีการเปลี่ยนแปลงด้วยการเอาทิฐิของคนที่ไม่ใช่พระพุทธองค์มาปลอมปนใส่ไว้ในบาลีพระไตรปิฎก"

ผมแค่เกริ่นไว้พอเป็นสังเขป   ถ้าคนที่กำลังตามราวีผมอยู่หรือใครก็ได้มีประเด็นที่จะโต้แย้งก็เชิญครับ
ไม่แน่พวกคุณอาจจะได้ความรู้ใหม่ๆ   อาทิเช่น เหตุใดเนื้อหาหลักการของเถรวาทมันจึงผิดเพี้ยน  ไม่ค่อยจะมีเหตุผลฯ