เมื่อเช้าตื่นมาแล้วคุยกับแม่....แม่บอกเราว่า อยากให้เราผ่อนรถให้จบ และแต่งงานสร้างครอบครัว

วันนี้เป็นวันหยุดครั้งสุดท้ายของเราก่อนที่จะอายุ 25 ตื่นมาพอจะมีเรี่ยวแรงโทรหาแม่
เลยได้คุยกันในหลายๆเรื่อง รวมถึงเรื่องประเมิณโปรรอบแรกเมื่อคืน และเรื่องเป้าหมายต่างๆในชีวิต
แม่เราบอกเราว่า
                    อยากให้เราผ่านโปร (อันนี้เราว่าน่าจะไม่ยาก ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด น่าจะผ่านได้สบายๆ)
                    อยากให้เราผ่อนรถให้จบ (ถ้าข้อแรกผ่านข้อนี้ก็ต้องตามมาอยู่แล้ว แต่แม่กังวลว่าถ้าเราได้งานในต่างประเทศ จะทิ้งไว้ให้เป็นภาระของคนทางนี้)
                    อยากให้เราหาใครซักคนที่โอเค แล้วก็แต่งงาน สร้างครอบครัว แม่จะได้หมดกังวล ไม่อยากให้เราอยู่คนเดียวแบบนี้เลย
เราสะดุดไปสักพักนึง เพราะเรารู้สึกว่าไม่พร้อมจริงๆต่อให้เจอคนที่เรารู้สึกโอเคด้วย เราก็ยังไม่พร้อม เราคิดว่าเราแต่งงานได้ แต่เราไม่อยากมีลูก
ไม่สิ อาจจะแต่งงานไม่ได้ด้วย เพราะทุกวันนี้เรามองไปรอบๆ ตัวเรา เราไม่สามารถเจอคนที่มีเป้าหมายชีวิตคล้ายๆเราเลย
เราทำถูกแล้วใช่มั้ย ที่จะตัดปัจจัยที่ควบคุมไม่ได้ออก เพื่อมุ่งไปสู่เป้าหมายที่เราต้องการ ไว้ได้ทุกอย่างที่อยากได้แล้ว ค่อยมองๆใครสักคนมาแต่งงานเพื่อดูแลกันไป อย่างน้อยก็อาจจะตายช้าลงเพราะมีอีกคนช่วยพาส่ง รพ ตอนป่วยหนักๆแล้วไปเองไม่ไหว

เราอยากเป็น Expatและอพยพไปตั้งถิ่นฐานแบบถาวร...เพราะงั้น เราเลยคิดว่า ถ้าเราอยากไปง่ายๆ เรายังไม่ควรสร้างบ่วงอะไรตอนนี้เพราะมันทำให้เราขยับตัวยาก อันนี้เราเข้าใจถูกแล้วใช่ไหมคะ

ถามพี่ๆ ที่เป็น Expat ด้วยเลยแล้วกันค่ะว่า สมมติว่าเราไปทำงานต่างประเทศ แล้วเราจะส่งเงินกลับมาผ่อนรถ อันนี้ทำยากไหมคะ ค่าธรรมเนียมเยอะไหมคะ หรือเราควรขายทิ้งไปเลย รถเป็นชื่อเราคนเดียวค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่