พี่ๆ คนไหนเคยมีช่วงชีวิตที่ลำบากที่สุดไหมคะ เป็นอย่างไรบ้างคะ

ถ้ามีช่วยเราเป็นวิทยาทานให้ฟังหน่อยได้ไหมคะ หนูอยากให้มีอะไรที่ทำให้หนูรู้สึกดีขึ้น ตอนนี้ชีวิตแย่มากเลยค่ะ555 งบที่มี แม้แต่ค่ารถเมล์ไม่กี่บาท เดินทางไปทำงาน ยังไม่พอเลย งบจะซื้อมาม่ามากินก็ต้องคิดแล้วคิด เมื่อไหรจะผ่านช่วงเวลานี้ยากลำบากแสนสาหัสแบบนี้ไปได้คะ อุส่าห์ออกมาหางานทำดีๆหลุดพ้นออกมาจากวงอโคจรได้แล้วเชียว(แคชเชียร์อาบอบนวด) อยากจะมาลองหางานดีๆทำ งานที่บอกคอรบครัว บอกเพื่อนแล้วไม่มีคนตกใจ และไม่ต้องอธิบายให้ฟังเยอะๆ 555 เดินทางกลับมาห้องทีไร เฮ้ออ ปาท่องโก๋ ข้าวราดแกง ตรงทางเดิน ยังไม่มีปัญญาจะซื้อกินเลย ไหนจะสิ้นเดือนเรื่องค่าห้องอีก เงินเดือนก็ยังไม่ได้ เงินติดตัวก็แทบไม่มี ที่บ้านก็ลำบาก เหนื่อยนะคะ เหนื่อยจริงๆ เหนื่อยจนร้องไม่ออก เหนื่อยจนบางทีอยากเดินไปให้รถชนตายก็ยังมี สู้ต่อไปก็ไม่รู้เลยว่าวันไหนจะสบาย เกลียดตัวเองที่เกิดมาจน เกลียดคำพูดที่ว่าคนเราเลือกเกิดไม่ได้แต่เลือกที่จะเป็นได้เฮ้อๆนะตอนนี้ ไม่เข้าใจคำๆนี้เลยค่ะ
ขอบคุณที่รับฟังค่ะ อยากระบายออกบ้าง เพื่อนก็ไม่มี
ขออณุญาติแท็ก สุขภาพจิตนะคะ ตอนนี้เหมือนจะมีปัญหาที่เป็นผลกระทบจากชีวิตในตอนนี้อยู่
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 70
https://pantip.com/topic/35716303   <<<<  20 ตค  บอกว่า เงินเดือน 30,000 กว่า , มีแฟนแล้วคบกันตั้งแต่มหาวิทยาลัย

https://pantip.com/topic/35744586  <<<< 28 ตค  บอกว่า อยู่กรุงเทพ และ เดินทางไป ตปท กระทันหัน

https://pantip.com/topic/35827977 <<<<  20 พย บอกว่า ต้องอยู่เป็นเพื่อนแม่ โกรธเพื่อนที่แช่งให้แม่ตาย  แต่ กระทู้ 35716303 บอกว่า แม่ทิ้งไปแต่เด็ก ไม่เคยจอแม่ และบอกว่า ช่างเถอะ

https://pantip.com/topic/35836939  <<<<  อยากเข้ามาหางานที่ กทม  เคยไป work and travel ด้วย

https://pantip.com/topic/35865443  <<< อยากเป็นหมอด้วย

https://pantip.com/topic/36025053 <<< หางานที่ กทม ยังไม่ได้งาน

https://pantip.com/topic/36032984 <<<< บอกว่าเคยทำงานใน คอฟฟี่ชอป อาบอบนวด

https://pantip.com/topic/36044844 <<<< ได้งาน call center


ชีวิต จขกท ดู มันส์ดีนะครับ มีหลากหลายอารมณ์ดี ให้กำลังใจครับ
ความคิดเห็นที่ 17
มาให้กำลังใจคะ...อย่าท้อน่ะ

ปี  43  เข้ามาสู้ชีวิตในเมืองหลวง งานแรกคือเป็นเด็กเสริฟรายวัน จากนั้นขยับไปเป็นเด็กเสริฟร้านอาหาร ทำได้ไม่กี่วันต้องออก เพราะทางบ้านไม่ให้ทำ กลับไปตั้งหลักใหม่ที่บ้านนอก
ปี 44 กลับมาสุ้ชีวิตในเมืองอีกครั้ง ด้วยงานห้าง หวังจะได้เรียนหนังสือ ทำงาน 9.00-21.00 ออกบ้านก็ไม่เห็นใคร กลับบ้านคนก็นอนหมด นอนในห้องรังหนูเหงา เปิดเพลงต่ายอรทัยฟัง ยิ่งเศร้า
ปี 46 ย้ายงานมาทำโรงงาน ป่วยเป็นซีทช็อคโกแลตแตก ไม่สามารถทำงานได้ เงินเดือนก็หมด ไปพักห้องพักเดือน 700 เท่าแมวดิ้นได้  หิวข้าว..ต้มข้าวใส่หม้อไฟฟ้า ต้มแล้วต้มอีก กินข้าวต้มนั่นแหละ แต่โชคยังพอเข้าข้างได้งานเป็นแม่บ้าน เงินเดือน 2 พัน และให้อยู่ห้องฟรี ตอนนี้งานไรต้องทำก่อน เพราะกลัวอดตาย
ปี 47 ได้เรียนหนังสือทั้งที่เป็นแม่บ้านนี่แหละ และมองหางานไปเรื่อยๆ ทำงานทุกอย่างที่เป็นงานสุจริต ทั้งแจกใบปลิว

ตอนนี้..เป็นนักวิชาการแล้ว และกำลังจบปริญญาโท  ผ่านเวลานั้นมาเช่นกัน แต่ไม่เคยคิดท้อเพราะคิดถึงพ่อและแม่ และคนอยู่ข้างหลัง อยากให้กำลังใจผ่านจุดนั้นไปให้ได้นะคะ สู้ๆคะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่