สวัสดีเพื่อน ๆ ค่ะ ไม่ได้แวะเวียนมาพักใหญ่ ช่วงที่ผ่านมาได้คุย facetime กับเพื่อนชาวต่างชาติหนุ่มออสซี่นางหนึ่ง
คุยแบบเห็นหน้าออนไลน์ผ่านโทรศัพท์มือถือ ทำให้นึกถึงเหตุการณ์หนึ่งที่คล้ายกันคือ ย้อนไปสมัยเราเรียนมัธยม
การที่จะคุยกับเพื่อนต่างชาติก็จะใช้คอมพิวเตอร์ที่มีกล้อง จึงจะสื่อสารกันแบบเห็นหน้าเรียลไทม์
สมัยนั้นเรามีเพื่อนชาวต่างชาติเป็นออสซี่เหมือนกัน เพราะญาติเราไปทำงานและเรียนที่นั่นจึงแนะนำให้รู้จัก
ปกติเราจะเปิดกล้องคุยกันทุกวัน กำลังเห่อฝรั่ง อยากคุยอยากเอาไปอวดเพื่อนว่าชั้นคุยกับฝรั่งนะแกร ประมาณนี้ 55
ครั้งนั้นก็เช่นกัน ทุกครั้งที่คุยเราจะอยู่ในห้อง กางโต๊ะเล็กเปิดคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คแล้วเริ่มบรรเลง
วันนี้ก็เหมือนทุกวัน เล่าเรื่องสารพัดที่อยากจะเล่า ถามทุกอย่างที่อยากจะรู้
จนกระทั่งเพื่อนเชาวออสซี่นามว่าแม็คถามว่า "ยูอยู่บ้านกับใครหรอ?" เราก็ตอบว่าอยู่คนเดียว ยังไม่มีใครกลับมาเลย
แม็คยังถามต่อว่า "แต่ฉันเห็นผู้หญิงเดินผ่านหลังยูไปนะ พี่สาวหรือเปล่า?"
เราก็หันหลังกลับไป ยืนยันกับแม็คว่าเราอยู่คนเดียวจริง ๆ แต่อย่างที่บอกน่ะค่ะ คนเรามักมีเซนต์หากมีอะไรไม่ชอบมาพากล
เลยถามว่าที่เห็นเป็นแบบไหน แม็คตอบว่า เป็นผู้หญิงดำ ๆ เดินแก้ผ้าก้มหน้าผ่านหลังเราไป
เอ๊ะ!! เราอยู่บ้านคนเดียวแล้วแม็คจะเห็นใคร เลยตัดสินใจยกโต๊ะเล็กย้ายที่คุยจากในห้องนอนมาเป็นห้องหน้าบ้านแทน
ระหว่างที่คุยกันอยู่นั้นแม็คก็เริ่มคำถามที่ทำให้จิตตกอีกรอบ "เอ๊ะ!! ทำไมพี่ยูชอบแก้ผ้าเดินในบ้านจัง ไม่อายหรอ?"
พูดจบเราก็หันหลังขวับ!!! ไหนอะ พี่? มองซ้าย มองขวาก็ไม่เจอใคร
เราเลยบอกแม็ครอเดี๋ยว เดี๋ยวกลับมาคุยต่อ ไอขอไปสะสางธุระแป๊ป...
ระหว่างที่เราลุกเดินออกจากหน้าจอคอมฯ แม็คก็อยู่ที่หน้าจอนั่นล่ะค่ะ ไม่ได้ไปไหน
คงรอดูว่าเราจะทำอะไร เราจะทำอะไรได้คะ ทำได้แค่เดินออกไปเปิดประตูหน้าบ้าน
แล้วชะโงกดูซ้ายขวา ดูทำไมคะ... เผื่อมีอะไรไม่คาดคิดเกิดขึ้นจะได้กระโจนออกทันไง 555
เราบอกแม็คว่าบ้านเราไม่มีผู้หญิง ตอนแรกคิดว่าแม็คอาจจะเห็นน้องที่บ้านเรามาโผล่หน้าทักทาย
แต่แม็คบอกว่าที่เห็นเป็นผู้หญิงผิวดำแก้ผ้า ลักษณะนี้เราไม่เคยเห็นมาก่อน ก็เริ่มระแวงแต่ก็ใจดีสู้เสือคุยต่อไป
ปัง!!!!!! เสียงดังปังทำเราสะดุ้ง ประตูหน้าบ้านที่เปิดไว้มันปิดค่ะ แม็คก็สะดุ้งเหมือนกันแล้วทำท่าลุกลี้ลุกลน
จนเราเริ่มกลัวมองกล้องไป หันหลังไป พลางถามว่าเห็นอะไร
แล้วแม็คก็ตอบว่า "พี่ยูเดินไปปิดประตู แต่คงไม่พอใจเพราะกระชากประตูแล้วหันมองมาทางยู"
เราก็ตอบกลับไปว่า "โธ่อีแม็ค (อันนี้เติมเอง) ก็บอกว่าบ้านฉันไม่มีพี่สาวเว๊ยยยยยย"
คิดได้ดังนั้นจึง Say Goodbye ปิดคอมฯ แล้วเดินไปเปิดประตูอีกรอบ พร้อมทั้งตั้งจิตเรียกน้อง ๆ ให้มาเป็นกำลังเสริม
ลืมบอกไปค่ะ บ้านที่ว่านี้เป็นบ้านพักข้าราชการของพ่อ แล้วหลังที่เราได้อยู่ก็ตรงทางแยกพอดี หรือที่เรียกว่าทางสามแพร่ง
เราอยู่กับพ่อทุกวัน จ - ศ เพราะใกล้ที่โรงเรียนกับที่ทำงานพ่อ ส่วนแม่กับน้องชายอยู่บ้านที่จ.ปทุมธานี
ฉะนั้น ในวันปกติบ้านพักหลังนี้มีแค่เรากับพ่ออยู่กัน 2 คน เท่านั้น!!!
เธอเห็นแต่ฉันไม่เห็น
คุยแบบเห็นหน้าออนไลน์ผ่านโทรศัพท์มือถือ ทำให้นึกถึงเหตุการณ์หนึ่งที่คล้ายกันคือ ย้อนไปสมัยเราเรียนมัธยม
การที่จะคุยกับเพื่อนต่างชาติก็จะใช้คอมพิวเตอร์ที่มีกล้อง จึงจะสื่อสารกันแบบเห็นหน้าเรียลไทม์
สมัยนั้นเรามีเพื่อนชาวต่างชาติเป็นออสซี่เหมือนกัน เพราะญาติเราไปทำงานและเรียนที่นั่นจึงแนะนำให้รู้จัก
ปกติเราจะเปิดกล้องคุยกันทุกวัน กำลังเห่อฝรั่ง อยากคุยอยากเอาไปอวดเพื่อนว่าชั้นคุยกับฝรั่งนะแกร ประมาณนี้ 55
ครั้งนั้นก็เช่นกัน ทุกครั้งที่คุยเราจะอยู่ในห้อง กางโต๊ะเล็กเปิดคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คแล้วเริ่มบรรเลง
วันนี้ก็เหมือนทุกวัน เล่าเรื่องสารพัดที่อยากจะเล่า ถามทุกอย่างที่อยากจะรู้
จนกระทั่งเพื่อนเชาวออสซี่นามว่าแม็คถามว่า "ยูอยู่บ้านกับใครหรอ?" เราก็ตอบว่าอยู่คนเดียว ยังไม่มีใครกลับมาเลย
แม็คยังถามต่อว่า "แต่ฉันเห็นผู้หญิงเดินผ่านหลังยูไปนะ พี่สาวหรือเปล่า?"
เราก็หันหลังกลับไป ยืนยันกับแม็คว่าเราอยู่คนเดียวจริง ๆ แต่อย่างที่บอกน่ะค่ะ คนเรามักมีเซนต์หากมีอะไรไม่ชอบมาพากล
เลยถามว่าที่เห็นเป็นแบบไหน แม็คตอบว่า เป็นผู้หญิงดำ ๆ เดินแก้ผ้าก้มหน้าผ่านหลังเราไป
เอ๊ะ!! เราอยู่บ้านคนเดียวแล้วแม็คจะเห็นใคร เลยตัดสินใจยกโต๊ะเล็กย้ายที่คุยจากในห้องนอนมาเป็นห้องหน้าบ้านแทน
ระหว่างที่คุยกันอยู่นั้นแม็คก็เริ่มคำถามที่ทำให้จิตตกอีกรอบ "เอ๊ะ!! ทำไมพี่ยูชอบแก้ผ้าเดินในบ้านจัง ไม่อายหรอ?"
พูดจบเราก็หันหลังขวับ!!! ไหนอะ พี่? มองซ้าย มองขวาก็ไม่เจอใคร
เราเลยบอกแม็ครอเดี๋ยว เดี๋ยวกลับมาคุยต่อ ไอขอไปสะสางธุระแป๊ป...
ระหว่างที่เราลุกเดินออกจากหน้าจอคอมฯ แม็คก็อยู่ที่หน้าจอนั่นล่ะค่ะ ไม่ได้ไปไหน
คงรอดูว่าเราจะทำอะไร เราจะทำอะไรได้คะ ทำได้แค่เดินออกไปเปิดประตูหน้าบ้าน
แล้วชะโงกดูซ้ายขวา ดูทำไมคะ... เผื่อมีอะไรไม่คาดคิดเกิดขึ้นจะได้กระโจนออกทันไง 555
เราบอกแม็คว่าบ้านเราไม่มีผู้หญิง ตอนแรกคิดว่าแม็คอาจจะเห็นน้องที่บ้านเรามาโผล่หน้าทักทาย
แต่แม็คบอกว่าที่เห็นเป็นผู้หญิงผิวดำแก้ผ้า ลักษณะนี้เราไม่เคยเห็นมาก่อน ก็เริ่มระแวงแต่ก็ใจดีสู้เสือคุยต่อไป
ปัง!!!!!! เสียงดังปังทำเราสะดุ้ง ประตูหน้าบ้านที่เปิดไว้มันปิดค่ะ แม็คก็สะดุ้งเหมือนกันแล้วทำท่าลุกลี้ลุกลน
จนเราเริ่มกลัวมองกล้องไป หันหลังไป พลางถามว่าเห็นอะไร
แล้วแม็คก็ตอบว่า "พี่ยูเดินไปปิดประตู แต่คงไม่พอใจเพราะกระชากประตูแล้วหันมองมาทางยู"
เราก็ตอบกลับไปว่า "โธ่อีแม็ค (อันนี้เติมเอง) ก็บอกว่าบ้านฉันไม่มีพี่สาวเว๊ยยยยยย"
คิดได้ดังนั้นจึง Say Goodbye ปิดคอมฯ แล้วเดินไปเปิดประตูอีกรอบ พร้อมทั้งตั้งจิตเรียกน้อง ๆ ให้มาเป็นกำลังเสริม
ลืมบอกไปค่ะ บ้านที่ว่านี้เป็นบ้านพักข้าราชการของพ่อ แล้วหลังที่เราได้อยู่ก็ตรงทางแยกพอดี หรือที่เรียกว่าทางสามแพร่ง
เราอยู่กับพ่อทุกวัน จ - ศ เพราะใกล้ที่โรงเรียนกับที่ทำงานพ่อ ส่วนแม่กับน้องชายอยู่บ้านที่จ.ปทุมธานี
ฉะนั้น ในวันปกติบ้านพักหลังนี้มีแค่เรากับพ่ออยู่กัน 2 คน เท่านั้น!!!