จขกท.ได้ย้ายกลับมาอยู่บ้านที่ ตจว.นาน2-3ปีแล้ว เหตุก็เพราะอยากมาดูแลพ่อแม่นี่แหละ ท่านอายุมาก มีโรคประจำตัว ย้ายกลับมาจากเงินเดือนดีๆ ลดฮวบไปเกือบ 40% แต่ก็ยอมเพราะไม่มีใครดูแล ผมลูกคนเดียว
แต่หลังจากมาอยู่ด้วยกัน ผมมีปัญหาเรื่องพฤตกรรมของแม่มาก คือแม่เป็นคนโมโหร้าย และใช้คำพูดทำร้ายคนได้ค่อนข้างเจ็บแสบมาก ไม่น่าเชื่อว่าครั้งนึง เคยมีคำว่า "หนักแผ่นดิน" หลุดมาจากปากแม่ผม สาเหตุส่วนใหญ่เกิดแค่ทัศนะคติไม่ตรงกัน และแม่ชอบเข้ามาวุ่นวายเรื่องส่วนตัวมากเกินไป เช่น เรื่องง่ายๆแบบจัดห้องให้เรา แล้วของเราหาย ปรากฏแม่ทิ้งไป ที่สำคัญเวลาแม่ทะเลาะกับพ่อ แม่มักเสียงดังและตวาด ผมจึงต้องคอยออกโรงปกป้องพ่อ กลายเป็นว่า แม่หาว่าเข้าข้างพ่อ ไม่เห็นใจแม่บ้างเลย ล่าสุด แม่พยายามจัดกระเป๋าเดินทางให้พ่อ พ่อบอกไม่ต้อง กลัวหาของไม่เจอ แม่ยังยืนยันจะจัดให้ พอผมช่วยสนับสนุนพ่อก็โกรธ หาว่าเราไม่เข้าใจความหวังดี
แล้วถามว่าเมื่อก่อนแม่เป็นยังไง ก็คล้ายๆแบบนี้ แต่พออายุมากขึ้นก็หงุดหงิดง่ายขึ้น เมื่อก่อนเราเป็นเด็กอะไรก็ยอม แต่พอโดตขึ้น ได้ไปทำงาน เข้าสังคม เราก็กลายเป็นคนมีเหตุมีผล อะไรคิดว่าไม่ถูกต้องก็ไม่อยากให้แม่ทำ พอเกิดเหตุการณ์แบบนี้บ่อยๆมันไม่ค่อยอยากกลับบ้าน อยากใช้เวลาอยู่บ้านน้อยลง จนล่าสุดมีความคิดว่าจะออกมาอยู่คอนโดด้วยซ้ำ แล้วแวะไปดูแลเอา แต่ก็กลัวจะทำร้ายจิตใจกันเกินไป
อยากรู้จังว่าบ้านคนอื่นมีปัญหาเหล่านี้ไหม และแก้กันยังไง ขอบคุณครับ
ปล.ผมไม่มีเมีย ไม่มีลูกครับ
มีใครพยายามอย่างหนักที่จะอยู่ชายคาเดียวกับพ่อแม่บ้าง พยายามแล้วเหนื่อยจริงๆ
แต่หลังจากมาอยู่ด้วยกัน ผมมีปัญหาเรื่องพฤตกรรมของแม่มาก คือแม่เป็นคนโมโหร้าย และใช้คำพูดทำร้ายคนได้ค่อนข้างเจ็บแสบมาก ไม่น่าเชื่อว่าครั้งนึง เคยมีคำว่า "หนักแผ่นดิน" หลุดมาจากปากแม่ผม สาเหตุส่วนใหญ่เกิดแค่ทัศนะคติไม่ตรงกัน และแม่ชอบเข้ามาวุ่นวายเรื่องส่วนตัวมากเกินไป เช่น เรื่องง่ายๆแบบจัดห้องให้เรา แล้วของเราหาย ปรากฏแม่ทิ้งไป ที่สำคัญเวลาแม่ทะเลาะกับพ่อ แม่มักเสียงดังและตวาด ผมจึงต้องคอยออกโรงปกป้องพ่อ กลายเป็นว่า แม่หาว่าเข้าข้างพ่อ ไม่เห็นใจแม่บ้างเลย ล่าสุด แม่พยายามจัดกระเป๋าเดินทางให้พ่อ พ่อบอกไม่ต้อง กลัวหาของไม่เจอ แม่ยังยืนยันจะจัดให้ พอผมช่วยสนับสนุนพ่อก็โกรธ หาว่าเราไม่เข้าใจความหวังดี
แล้วถามว่าเมื่อก่อนแม่เป็นยังไง ก็คล้ายๆแบบนี้ แต่พออายุมากขึ้นก็หงุดหงิดง่ายขึ้น เมื่อก่อนเราเป็นเด็กอะไรก็ยอม แต่พอโดตขึ้น ได้ไปทำงาน เข้าสังคม เราก็กลายเป็นคนมีเหตุมีผล อะไรคิดว่าไม่ถูกต้องก็ไม่อยากให้แม่ทำ พอเกิดเหตุการณ์แบบนี้บ่อยๆมันไม่ค่อยอยากกลับบ้าน อยากใช้เวลาอยู่บ้านน้อยลง จนล่าสุดมีความคิดว่าจะออกมาอยู่คอนโดด้วยซ้ำ แล้วแวะไปดูแลเอา แต่ก็กลัวจะทำร้ายจิตใจกันเกินไป
อยากรู้จังว่าบ้านคนอื่นมีปัญหาเหล่านี้ไหม และแก้กันยังไง ขอบคุณครับ
ปล.ผมไม่มีเมีย ไม่มีลูกครับ