เกลียดแม่เลี้ยงและน้องสาว (ขออภัยสำหรับคำหยาบคาย)

สวัสดีค่ะ จขกท อายุ17 เราเป็นพี่สาวคนโตมีน้องสาวต่างแม่อายุห่างกัน8ปี เราอยู่กับพ่อ แม่เลี้ยง น้องสาวและย่าค่ะ สาเหตุที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพระมีปมตั้งแต่ตอนประถม เรารู้สึกว่าตั้งแต่แม่เลี้ยงเข้ามาในชีวิตพ่อก็เริ่มไม่เหมือนเดิมกับเราค่ะ แต่ก่อนที่พ่ออยู่กับเรา2คน เรารู้สึกว่าพ่อสนใจเรามากว่านี้แต่ตอนนี้พ่อกลับไม่สนใจเราเหมือนเดิมเวลาพ่อไปไหนพ่อมักจะไม่บอกเรา(โดนเท) จะไปกันแค่3คนคือพ่อแม่เลี้ยงและลูกคนเล็ก ซึ่งเรานอยด์มากและสงสัยอยู่ตลอด ว่าทำไมไม่เอาเราไปด้วย เราชอบแอบไปร้องไห้คนเดียวในห้องน้ำ เวลาไปไหนเค้าจะไม่ค่อยชวนเรา(เราเหมือนหมาหัวเน่าเลย55) มันเป็นแบบนี้มาหลายปีแล้วค่ะแต่เราก็พยายามชินแต่มันไม่ชินเลยค่ะ เสียใจทุกครั้งที่รู้ว่าเค้าไปไหนด้วยกันโดยที่ไม่มีเรา เวลาไปเที่ยวตจว.เค้าก็ใส่เสื้อครอบครัวกัน แต่เราเหรอ เหอะๆ!ไม่มีหรอกค่ะ เราเคยถามพ่อนะว่าทำไมไม่ซื้อให้หนูบ้าง คำตอบที่ได้กลับมาคือ..ไม่มีไซส์ เฮ้ยคือบับ..ทำไมตอนไปซื้อเค้าไม่พาเราไปด้วยวะ(อารมณ์ตอนนั้นคืองงมาก)เป็นแบบนี้เกือบทุกปีค่ะ นี้เลยเป็นสาเหตุที่เราเกลียดน้องสาวและแม่มันคะ อยากจะบอกว่าแม่เลี้ยงนี่วีรกรรมเยอะมาก ขอเล่าโดยย่อ อย่างแรกเลยคือมันใช้ย่าเรารีดเสื้อผ้ามันค่ะทั้งของลูกมันของมันและของพ่อเรา(ทำไมนางเป็นเมียพ่อเราแต่นางไม่เคยรีดผ้าให้พ่อเราเลย) คือเราคิดว่าเฮ้ยมันไม่ใช่และจะมาใช้ย่ากูอย่างนี้ได้ยังไง(เกลียดค่ะเกลียดขอโทษสำหรับคำหยาบคาย)งานบ้านก็ไม่แตะเลยค่าาาเรานี่ทำกับย่า2คน จขกท ก็เคยถามนะว่าทำไมไม่ทำเค้าบอกเค้าทำงานมาเหนื่อยแล้วเลยไม่อยากกลับมาทำงานที่บ้านอีกประมาณนี้ คือเราก็งงคือเป็นผู้หญิงมีลูกแล้วก็ควรจะทำบ้างป่ะ ไม่ใช่นอนเล่นโทรศัพท์อย่างเดียวพอและเดี๋ยวยาว เราเลยเกลียดน้องและแม่เลี้ยงมากเลยค่ะ (ใข่ค่ะ จขกท อิจฉาน้องสาวเหมือนน้องสาวมาแย่งความรักเรา) เกลียดตัวเองเหมือนกันนะคะทำไมถึงต้องมีอคติกับน้องมากขนาดนี้
จขกท อยากรู้ค่ะว่าควรจะทำยังไงให้โอเคกับสถานการณ์แบบนี้ (ขออภัยถ้าหากใช้คำไม่ถูกต้อง จขกท อายุยังน้อยตักเตือนกันได้ค่ะ)