ขอกำลังใจหน่อยค่ะ💕

คือ ตอนนี้เราเกลียดพ่อเรามากเลยค่ะ จะเริ่มเรื่องตั้งแต่เด็กเลยนะคะ พ่อกับแม่เราแยกทางกันตั้งแต่เราจำความได้ ซึ่งพ่อเรามีเมียน้อยค่ะ ตั้งแต่นั้นพ่อกับเมียน้อยก็ย้ายไปอยู่ที่อื่นค่ะ แล้วก็มีครอบครัวด้วยกันมีลูกสาว 1คน แม่เลี้ยงของเรามีลูกติด2คนค่ะ แต่ก็โตแล้ว เรามีพี่ชายสองคนค่ะ รวมเราเป็น3ค่ะ คนโตอยู่กับย่าค่ะ เท่ากับแม่เลี้ยงเรากับพี่ชายคนที่สอง ตั้งแต่เด็กพ่อไม่เคยส่งเงินมาให้หรือโทรมาเลยค่ะ ไม่แวะมาหา เราก็ไม่ได้อะไรนะคะคิดว่า พ่อก็คงห่างหายไปแล้วละคะ จนประมาณปิดเทอมม.3 แม่ก็เริ่มขายของไม่ดีค่ะ เริ่มเป็นหนี้เยอะ ตอนนั้นแม่ก็ตัดสินใจไปทำมาหากินที่อื่นแทนค่ะ ซึ่งเราก็โอเคนะคะ เพราะว่าบ้านเราอยู่ติดกับญาติซึ่งก็สนิทมาตั้งแต่เด็ก เราก็เลยอยู่บ้านญาติ ส่วนพี่ชายคนที่สองเราก็ติดเพื่อนค่ะ เลยไปอยู่กับเพื่อน (พี่ชายเราเกเรค่ะเรียนไม่จบ) พอใกล้เปิดเทอมม.4 แม่เราไม่มีตังจ่ายค่าเทอมให้ค่ะ เพราะต้องเอาไปจ่ายหนี้ ย่าเรารู้ค่ะเลยติดต่อพ่อให้ส่งตังค่าเทอมให้เราค่ะ ซึ่งพ่อเราจะไม่ได้เป็นคนที่มีโซเชียลค่ะ เราเลยจะติดต่อกับแม่เลี้ยงแทน อ่ออีกอย่างนึงค่ะ พอแม่ไปหางานทำใหม่ ก็เลยขอหย่ากับพ่อค่ะ เพราะคิดว่า การทำมาหากินที่ทำไม่ขึ้นก็อาจจะมาจากสาเหตุนี้ด้วย ซึ่งมันก็ปกติใช่มั้ยคะ ก็เลิกไปเป็นสิบกว่าปีแล้ว ฝั่งนู้นจะได้สบายใจด้วย แต่พ่อเรากลับด่าแม่ค่ะ ใช้คำหยาบคายตะโกนด่าต่อหน้าผู้หลักผู้ใหญ่เลย ด่าแม่ว่าที่พี่เราเป็นยังงี้ก็เพราะแม่เราเลี้ยง  อันนี้แม่เล่าให้ฟังนะคะ เราเจ็บแทนแม่มากๆ เราเริ่มที่จะเกลียดพ่อตัวเองค่ะ และเขาก็ส่งตังค่าเทอมมาให้เราค่ะ แล้วเวลาส่งตังมาที พ่อเราแม่เลี้ยงเราเขาก็ทำเป็นไปพูดกับคนนู้นคนนี้ค่ะ ว่าให้ตังเรานะ หลังจากนั้นเขาจ่ายอยู่ปีนึงค่ะ พอม.5เราก็ขอเขาไปค่ะ เขาก็โอเคค่ะ แต่ที่เรารู้มาคือ พ่อเราบอกกับแม่เราว่า ค่าเทอมเราอะช่วยจ่ายบางนะ ซึ่งมันไม่ได้เยอะอะไรเลยนะคะ ปีนึงให้เราแค่6000 พ่อเราเปิดร้านอาหารด้วยค่ะ เวลาที่พ่อโทรมาทีไรเราวางสายเสร็จเราต้องร้องไห้ตลอดเลยค่ะ เราเจ็บค่ะที่เขาพูดดีกับเรา พูดเหมือนกับว่าดูแลเราดีใส่ใจเราใส่ใจพี่เรา แต่จริงๆแล้วคุยกันเดือนละครั้ง เดือนละไม่ถึง10นาที แล้วก็จะพูดแต่เรื่องน้อง เหมือนเราเป็นคนนอกนะคะ ตอนเราดูฉลาดเกมส์โกง ฉากที่รินคุยกับแม่ว่า จะไปอยู่กับแม่ที่ออสเตรเลียเลยได้มั้ย แล้วสีหน้าแม่เปลี่ยนไปเลย คือเรารู้สึกได้เลยค่ะ เหมือนเป็นคนนอกทั้งที่เราเป็นครอบครัวเขานะ เรานอนร้องไห้จนดูต่อไม่ได้เลย เราเคยปลอบใจตัวเองค่ะ ว่าครอบครัวอื่นเขาก็แตกแยกนะ เขายังอยู่ได้ เวลาที่มีคนว่าพี่เราว่า ทำนิสัยไม่ดีละอ้างว่า ครอบครัวแตกแยก เราเจ็บค่ะเจ็บแทนพี่มาก น้าเราเคยเล่าว่าตอนพี่เราเด็กๆ พ่อแม่ทะเลาะกัน พี่เราแอบได้ยินแล้วก็ร้องไห้ เราสงสารพี่มากๆเลยค่ะ ทำไมพ่อเราถึงเห็นแก่ตัวขนาดนี้
สุดท้ายนี้เราแค่มาระบายเรื่องทั้งหมดในใจ เราต้องการแค่คำปลอบโยนเล็กๆน้อยๆ ของทุกคนค่ะ ขอบคุณค่ะที่ยอมอ่านจนจบ และเราก็ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคน สู้ๆค่ะ
ปล. เราเพิ่งเขียนครั้งแรกค่ะ ไม่ดียังไงต้องขออภัยด้วยค่ะ