คือพ่อแม่ผมเลิกกันมานานแล้ว  แต่ในที่ดินพ่อ 1 งาน  ทำรั่วแบ่งคนละครึ่ง ทำกำแพงแยกกันอยู่  บ้านคนละหลัง เป็นที่ของพ่อทั้งหมด
แบ่งเพราะพ่อมีเมียใหม่ #แล้วแม่มีผมอยู่เลยไล่แม่ไม่ไปเลยทำกำแพงละไปสร้างบ้านใหม่ #พ่อเป็นคนเจ้าชู้

ทะเราะกันตั้งแต่ผมเด็กๆ ก็เลยทำบ้านแยกกันอยู่  ก็ทะเราะกันมาตลอด แม่ผมก็เลยไม่อยากอยู่ (อยู่ไม่ได้โดนไล่) เลยต้องไปทำงานที่พัทยา
มันไม่มีทางเลือกหรอกครับในชีวติจริงๆอะ แม่ผมก็อายุ 50 แล้ว ทุกคนก็น่าจะรู้ว่าไปทำงานอะไร  ซึ่งแม่ผมไม่มีเงิน ไม่มีญาติ ไม่มีที่อยู่ ทำไงได้ ผมก็เข้าใจว่าทำไมแม่ต้องไปทำงานอย่างนั้น สงสารแม่มากนะ นานๆทีแม่ก็จะมาหามาค้างกับผมบ้าง(พิมพ์ถึงตรงนี้แล้วอ่านน้ำตาผมไหลไม่หยุด) แล้วช่วงนี้โควิด แม่ก็เลยกลับมาอยู่ที่บ้านกับผม ก็โดนไล่โดนด่าประจำ บางครั้งพ่อก็มาลงไม้ลงมือกับแม่  ผมก็เข้าไปห้าม ได้บ้างไม่ได้บาง พ่อเป็นคนที่ห่วงสมบัติมาก เป็นทั้งตะกูล ทะย่าทั้งพ่อ ไม่ไม่ได้เกลียดหรือไม่รักนะ แต่รู้นิสัย กลัวคนจะมาแย้งสมบัติ กลัวแม่จะเอาสมบัติ

เดือนนึงพ่อจะ มาทะเราะ  2 3 ครั้ง วันนี้ก็เช่นกัน แม่ผมออกไปซื้อกับข้าว ผมก็ทำงานอยู่บ้าน พ่อก็เดินเข้ามาด่า แม่มึ* มันเลว กูไม่อยากให้มันอยู่ ให้มันไปเหี้* ที่ไหนก็ไป อย่ามาอยู่บ้านกู ไปให้เขาเ..ดที่ไหนก็ไป   ด่าคำหยาบคาย เยอะใส่ผม เหมือนเขาหลอนคิดไปเอง แม่ไปหาคนู้นไป ทำ ๆ ไปเล่นพนัน เดี๋ยวมันกลับมา กูจะตีแม่ ไปมีผัวฝ.แล้วยังไม่มีแด*  ยังจน  ผมรู้นิสัยทั้ง 2 คน ซึ่งแม่ผมไม่ได้เป็นอย่าที่บอกด่ามา

ผมก็เลยพูดกับพ่อไปว่า พ่ออย่าด่าแม่ได้ไหม ต่างคนก็ต่างอยู่ ตอนนี้แม่ไม่อยู่ พ่อด่ามาก็เหมือนด่าผม ผมไม่ได้ผิดไม่รู้เรื่องอะไร ผมเหมือนคนกลางที่ต้องแบกรับคำด่าใส่กันทั้ง 2 ฝั่ง คุยกันด้วยเหตุผลได้ไหม ไม่ต้องตะโกน ผมบอกมาดีๆคุยกันดีๆ ผมจะไปคุยกับแม่และบอกแม่ด้วยเหตุผลเองมีไรก็พูดมา พ่อผมก็ไม่สนใจก็ด่าๆ ตะโกนลั่นซอย ตะโกนด่าคนในซอย ท้าคนนู้นนี้ มันเยอะครับคำด่าเล่าให้ฟังไม่ไหว ผมแค่อยากระบายอารมณ์ก็มีแต่ในนี้นี่แหละ

#ผมคิดนะ..ถ้าวางยาฆ่าพ่อตัวเองละ ปัญหามันจะได้จบๆ ถ้าไม่มีพ่ออยู่ คงสบายกว่านี้ #อยากฆ่าตัวตายแต่กลัวตาย ไม่อยากทิ้งใครไว้ข้างหลัง ยังอยากใช้ชีวิตอยู่ ตอนนี้ผมอายุ 23 พยายามหาเงินเก็บเงินไปสร้างบ้านที่อื่น อยากไปอยู่ที่อื่นตัดขาดจากตรงนี้ แต่ไม่ได้ตัดพ่อลูกนะ แค่ออกไปให้ห่างจากความวุ่นวาย