เราควรทำอย่างไรดีเรารู้สึกว่าค่าของการอยู่บนโลกใบนี้เหลือแค่0 ชีวิตฉันโดดเดี่ยวมากเหลือเกิน ความรู้สึกว่าเพื่อนฝูงก็ไม่มี ถึงมีเขาก็เกลียดเรา อยู่กับเพื่อนเก่าเพื่อนเขาก็อึดอัดที่มีเรา  คุณครูก็ไม่เคยชื่นชมเรา เพราะเราโง่ เราพยายามตั้งใจแต่เราก็รู้สึกว่าด่อยกว่าเพื่อน. เข้าสังคมก็ไม่เก่ง จากเพื่อนที่เคยคบมาก็ห่างหายไปหมด เราด่อยทุกอย่างถึงพยายามเท่าไหร่ก็ไม่ได้รับความชื่นชมได้แต่คำด่า เพื่อนๆทุกคนเวลาไปไหนจะชวนทุกคนยกเว้นเรา เราพยายามจะทำตัวให้เข้ากับคนอื่นได้แต่มันยิ่งแย่กว่าเก่า. ทุกๆครั้งเราไม่มีที่ปรึกษาเลยแม้กระทั่งพ่อแม่เรายังไม่กล้า.  เราคิดว่าถ้าวันหนึ่งพ่อแม่ไม่อยู่แล้ว เราจะเหลือใครไหม เหลือแค่พี่ ถ้าพี่มีครอบครัว. เราก็จะไม่เหลือใคร.  ทุกคนไม่ต้องการเรานอกจากพ่อแม่  เราอึดอัดที่ทุกคนรังเกียจเรา