ลูกชายที่ไม่เอาไหนกับแม่ที่ไม่กล้าพูดอะไร

ระบายค่ะะ แม่มีลูกชาย1คนตอนนี้ก็อายุประมาณ30กว่าแต่ยังทำตัวไม่รู้จักโตชายแท้ตีเมียไม่ทำงานไม่มีความรับผิดชอบล่าสุดฮีหอบลูกหอบเมียมาอยุ่ที่บ้านแม่เกาะแม่กินงานไม่ทำค่าน้ำค่าไฟค่ากินไม่ออกแม่ก็ไม่ชอบแต่ไม่ทำไรเลยค่ะเวลาคุยกับแม่เรื่องนี้แม่จะชอบพูดว่าคนเป็นแม่มันยากพูดอะไรไม่ได้แบบไม่กล้าพูดตรงๆ แต่จริงๆแม่ก็ไม่อยากให้เขามาอยู่ด้วยแต่ไม่รู้จะพูดยังไงแล้วชอบมาบ่นกับเราพอเราบอกให้พูดไปตรงๆ ก็บอกว่าพูดไม่ได้หรอกคนเป็นแม่มันลำบากใจ สุดท้ายก็จบที่ทะเลาะกันตลอด เราไม่เข้าใจแม่เลยและแบบเราก็ทำไรไม่ได้มาก(เราอายุแค่18เรียนอยู่) ฮีค่อนข้างหน้ากลัวแบบกินเหล้าเมายาตีเมียเสียงดังขี้โวยวาย แม่เราก็แก่แล้วด้วย แบบแม่ก็หนักใจแต่เราก็ไม่เข้าใจเป็นแม่มันขนาดนั้นเลยหรอ คือลูกมันไม่เอาไหนจะไปแคร์อะไรหนักหนาเราไม่นับมันเป็นพี่ด้วยซ้ำแบบขยะแขยงทำตัวน่ารังเกียจ ตอนนี้อึดอัดมากกก ไม่อยากอยู่บ้านแล้วแต่ก็ไม่อยากทิ้งแม่ไว้คนเดียวเขาก็แก่แล้ว ตอนนี้เราไม่เข้าใจไรเลย น่าเบื่อ อึดอัดมากเกลียดชายแท้ทำไมแม่ถึงแคร์คนอื่ยมากกว่าความรุ่สึกตัวเอง ฮีก็ไม่ได้แบบอายุน้อยๆ โตจนเป็นพ่อคนอยู่แล้ว ยังทำตัวทุเรศแบบนี้ บอกตรงๆสมเพช ไม่อยากเป็นพี่น้องกัน ตอนนี้แม่ก็หนักใจ ป่วยออดๆแอดๆตอนนี้แม่ก็ไม่คุยกับฮีแต่ฮีก็ไม่สะทกสะท้านอะไรเลย เข้ามาอยู่ทำทุกอย่างเหมือนบ้านตัวเองทั้งๆที่มันเป็นบ้านของเราด้วยซ้ำ(บ้านของพ่อเรากับแม่ซึ่งพ่อเรากับพ่อฮีคนละพ่อ ตอนนี้พ่อเราเสียแล้ว) ไม่มีความเกรงใจอยากทำไรก็ทำอยากหยิบไรก็เอาไป เราก็รับรู้ว่าแม่เครียดแต่เราก็ไม่เข้าใจอยู่ดีนี้มันบ้านของเราเขาโตพอที่ควรจะดูแลรับผิดชอบชีวิตตัวเองและลูกเมียได้แล้ว ตอนนี้แม่เราก็เลี้ยงลูกของฮีที่มาจากแฟนเก่าให้ ค่าใช้จ่ายอะไรแม่ก็ไม่เคยขอจากฮีสักบาท ปล.ค่าใช้จ่ายในบ้านพี่สาวเราเป็นคนส่งให้แม่เขาไม่รู้เรื่องนี้และแม่ไม่อยากให้เราบอกพี่เพราะพี่เราไม่เอาคนนี้ตัดขาดไปแล้วแม่กลัวจะทะเลาะกัน แต่ตัวเองยอมให้ตัวเองและเราอึดอัด? อยากรู้ว่าเป็นแม่มันยากขนาดนั้นเลยหรอ ทำไมต้องแคร์ขนาดนั้น ตอนนี้เรารังเกียจผู้ชายคนนี้มาก