๏ ไม่มีใคร ให้รัก เลยรักโลก
รักชะโงก ชะง่อน รักก้อนหิน
รักทิวทุ่ง ธารา รักฟ้าดิน
โลกไม่สิ้น ประสงค์ ให้หลงรัก
ไม่มีใคร ให้กอด นอนกอดโลก
หนุนชะโงก ชะง่อน แทนนอนตัก
ห่มทิวทุ่ง นุ่งลม กินตมปลัก
ใครไม่รัก ไม่ใคร่ ก็ไม่แคร์
ไม่มีใคร ให้ใจ ก็ไม่โศก
ของทั้งโลก ทั้งหลาย มิใช่แย่
ยังรักได้ กอดได้ สบายแฮ
ฉันยังแถ ไปได้ ไม่ตายเอย ๚ะ