ช่วยหน่อยค่ะไม่รู้ว่าเป็นอะไรมากรึเปล่า ?

สวัสดีค่ะหนูเป็นเด็ก ม.ปลายคนนึง ตอนเด็กๆเคยไปบ้านญาติแล้วนั่งอยู่ในครัว แล้วญาติเดินมาหาหนูจะเข้าห้องน้ำแล้วเอาโทรศัพท์มาฝากไว้กับหนู แล้วยิ้มให้หนูอ่อนๆแล้วเข้าไปห้องน้ำ หนูดูในมือที่จับโทรศัพท์เท่านั้นแหละค่ะ!!! เป็นหนังอย่างว่า คือตอนนั้นยังประถมอยู่เลย แล้วโชคดีค่ะหนูวิ่งไปหาแม่ตัวสั่นแล้วร้องไห้หนูยื่นให้แม่แม่ถามเอามาจากไหน!! หนูบอกญาติ(ของแม่)เอามาฝากหนูไว้ ตอนนั้นคือหนูทำอะไรไม่ถูกค่ะหนูบอกแม่ว่าจะกลับบ้านหนูกลัวมาก พูดเสร็จหนูไม่รออะไรเลยวิ่งกลับบ้าน ณ ตอนนั้นหนูหวาดกลัวมากค่ะใจสั่นหมดเลย แถมตอนเด็กๆเคยโดนเพื่อนไม่คุยด้วยยกกลุ่ม ตอนประถมทำให้ไม่อยากไป รร แต่ตอนนี้ไม่ใช่แบบนั้นแล้วค่ะ เพื่อน ม.ปลายน่ารักและดีมากทุกคน แล้วบางทีหนูอยู่บ้านคนเดียวถ้าไม่ไปเรียพิเศษ จะปิดบ้านหมดเลยค่ะเวลามีคนมาหาพ่อแม่มาเรียกหน้าบ้านหนูจะไม่ออกไปเลย ทำเหมือนว่าไม่มีคนอยู่....เวลาใครมาคนที่เป็นผู้ใหญ่กว่าหนูจะใจเต้นแรงและตกใจมากค่ะไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย ที่บ้านก็ไม่ค่อยจะคุยกับแม่นะคะ ทะเลาะบ่อยเลยตัดสินใจไม่คุยค่ะถ้าไม่มีเรื่องอะไรมาให้คุย เช่นเรื่องประชุมผู้ปกครองอะไรแบบนี้จะบอกค่ะ แต่เรื่องอื่นไม่ค่อยพูดค่ะ พ่อสนใจหนูมากนะคะไม่เคยว่าเลย ใจดีมาก แต่หนูก็ไม่ค่อยสนิทกับพ่อเท่าไหร่แทบไม่คุยค่ะ เคยมีแฟนแล้วเลิกไปนานแล้วเพราะหนูระแวงคิดมากว่าลับหลังเขาคงทำไม่ดีกับเรา ชวนทะเลาะบ่อยแล้วร้องไห้เองหายเองหนูเหนื่อยค่ะเลยขอเลิกไม่อยากให้เขาทน  หนูไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร บ่อยมากที่รู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงมีความรู้สึกตกใจ บางครั้งนั่งเฉยๆหนูเหมือนหวาดกลัวอะไรสักอย่าง ตัวสั่นนิดๆด้วยค่ะ ใครทราบวิธีแก้ไขแนะนำหนูหน่อยนะคะ
หนูไม่อยากเป็นแบบนี้ T T