ระหว่าง"การทำเพื่อส่วนรวม"กับ"ความสุขของครอบครัว"อะไรสำคัญกว่ากัน

ผมเป็นคนตัวเล็กๆคนหนึ่งในสังคมไทยที่รู้สึกเหนื่อยหนายและถ้อใจกับปัญหาคอรัปชั่นในประเทศที่ทำให้ชีวิตของผมและครอบครัวมีแต่ความทุกข์ จนถึงจุดๆหนึ่งที่ผมตัดสิ้นใจไม่ได้ว่าควรดำเนินแนวทางต่อไปอย่างไรดี จึงอยากจะขอทราบความคิดเห็นในมุมมองต่างๆของคนอื่น
         ก่อนอื่นขอท้าวความว่าผมเกินในครอบครัวข้าราชการที่มีพ่อที่เป็นคนดีและชื่นชอบความถูกต้องไม่เคยมีประวัติคอรัปชั่นอะไรเลยในอายุราชการรวมถึงอยู่ในตำแหน่งที่มีอำนาจและสามารถหาผลประโยชน์ได้แต่พ่อผมก็เลือกที่จะปราบปรามการทุจริตอย่างซื่อตรงซึ่งถือเป็นความภาคภูมิใจที่สุดในชีวิตของผมจนโดนคดีความมาหลายครั้งกับผู้มีอิทธิพลต่างๆถึงขนาดที่บางครั้งกระทบต่อชีวิตประจำวัน จนถึงปัจจุบันนี้พ่อของผมก็เกษียณมาได้ซักพักใหญ่แล้วคดีความและเรื่องราวความขัดแย้งต่างที่เคยมีมาก็ซาหายไปตามการเวลาทำให้ผมรู้สึกสบายใจที่ในที่สุดพ่อก็จะได้พักผ่อนอย่างมีความสุขในวัยหลังเกษียณ แต่เร็วๆนี้พ่อก็ได้มีโอกาสไปเข้าร่วมเกี่ยวพันกับการแก้ปัญหาทุจริตในองค์กรหนึ่งของรัฐ ซึ่งเป็นปัญหาที่ยืดเยื้อมาซักพักและบ่ายเบียงกันไปกันมาเนื่องจากเป็นโครงการที่มีมูลค่าเป็นหลักล้านและมีความเสี่ยงสูง ซึ่งพ่อของผมก็อยากเป็นหัวเรือเข้าไปจัดการแก้ไขปัญหาดังกล่าว ทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจเพราะทุกวันหลังจากการเข้าร่วมดังกล่าวพ่อต้องคุยงานดึกๆ4-5วันต่ออาทิตย์กว่าจะถึงบ้านก็เที่ยงคืน ตีหนึ่ง นอกจากนี้ยังมีความเสี่ยงทางด้านคดีความ ทำให้หลายวันนี้ผมรู้สึกว่าท่านแก่ลงบางครั้งก็กังวลโรงภัยต่างๆที่มีอยู่จะกำเริบ ทำให้ทุกวันนี้ชีวิตผมมีแต่ความทุกข์และวิตกกังวลตลอดเวลาจนบางครั้งก็เครียดจนนอนไม่หลับ ทำให้ผมคิดว่าผมก็คิดว่าการทำความดีเพื่อส่วนร่วมมันสำคัญกว่าความสุขของครอบครัวและสุขภาพตัวเองขนาดนั้นเลยหรือ
         ผมจึงอยากถามว่าผมควรทำอย่างไรดีสนับสนุนท่านหือห้ามปรามท่านดี