นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ (พิมพ์ในสมาร์ทโฟน พิมพ์ไม่ดีตรงไหนขออภัยด้วยนะค้า~~) เข้าเรื่องเลยนะ คือเรามีครอบครัวปกติสุขเหมือนคนทั่วไปนี่แหละ จนมาวันนึงน้าของเรามาหาลูกเขา(ลูกพี่ลูกน้องเราของแทนว่าพี่) แล้วให้เงินไว้เพราะไม่ได้อยู่ด้วยกันน้าทำงานอีกจังหวัด เงินก็เป็นจำนวนที่มากสำหรับเด็กมัธยมคนหนึ่ง ชีวิตก็ดำเนินไปตามปกติ แต่! อยู่ดีๆเงินพี่เราหายหายังไงก็หาไม่เจอ พลิกบ้านหากันเลยทีเดียวคือวุ่นทั้งวันเลยค่ะ ทำยังไงก็หาไม่เจอ พี่เรานิสัยระเบียบมากไม่มีทางที่จะลืมแน่ๆว่าเอาไปไว้ไหน คำถามแรกคือมันหายไปได้ไง? ข้อแรกคือเจ้าตัวอาจจะทำหายเอง ข้อสองมีคนขโมย เรามาดูช้อยส์กันว่ามีใครบ้าง
1.น้าๆ(พี่เราอยู่กับครอบครัวน้าอีกคน)ก็ไม่รู้ว่าพี่เราเก็บเงินไว้ไหนเพราะพี่เขารู้แค่กับแม่สองคน
2.เรากับน้อง เพราะเราสามคนสนิทกันมากกกกกก+ก.ไก่ล้านตัว คือคลุกคลีกันตลอด แต่ก็นั่นแหละ อยู่ด้วยกันมาจนโตจะเอาเงินพี่ตัวเองไปทำไม อืม คิดแล้วคิดอีก ใครล่ะที่จะเอาไป? ตอนแรกเรากับพ่อแม่และน้าๆก็คิดว่าพี่เขาทำหายเองนี่แหละก็เลยไม่ติดใจอะไรแล้ว คงทำตกที่ไหนสักแห่งบลาๆๆๆ จนวันถัดมาน้องเราซื้อรองเท้าคู่ใหม่ ถอยมาใหม่เลย เป็นรองเท้าผ้าใบตราดาวที่ฮิตๆกัน อ้าว งงเลย เอาตังค์มาจากไหนไปซื้อ พ่อแม่น้าพี่เราถามหมดว่าเอามาจากไหน คำตอบคือเงินเก็บ เราก็ไม่คิดอะไรนะเพราะน้องเราเป็นคนเก็บเงินอยู่แล้วไม่ค่อยกินข้าวเพื่อเก็บเงินซื้อเสื้อผ้าหน้าผมนี่แหละก็ไม่ได้คิดอะไร ----จบตอนแรก----
---ตอน2---
เรื่องนี้เกิดขึ้นก่อนคริสมาตไม่นาน ที่หนีบผมไฟฟ้าของพี่เราหาย!? หายอีกแล้ว ขออธิบายผังครอบครัวก่อนนะคะเผื่อความเข้าใจ บ้านเรากับบ้านน้าอยู่หมู่บ้านเดียวกันห่างกัน2ซอย พอเสาร์-อาทิตย์ก็ไปเล่นกันที่บ้านน้า นั่นแหละค่ะคือเราไม่ได้ไปบ่อยเพราะการบ้านเยอะ ช่วงนั้นว่างไม่มีอะไรทำ ก็ไปนอนค้างบ้านน้า นอนได้2คืน ของหายจ้าาา กรรม! ที่หนีบผมไฟฟ้าหาย ทั้งบ้านเนี่ยมีคนใช้ไอ้ที่หนีบผมเนี่ยแค่พี่เรากับน้องเรา แล้วมันจะหายไปได้ไงอะ? น้าเราก็เรียกเราไปคุยบอกว่าที่หนีบผมพี่หายใครมันจะเอาไปน้าลองถามน้องดูน้องบอกไม่ได้เอาไปแต่หลบหน้าไม่มองตาเวลาคุย คือดูมีพิรุธนั่นแหละค่า ก็เลยให้เรากับแม่ฝากดูน้องด้วยนะ ตอนนั้นเราโคตรงงอะ น้องเราจะขโมยทำไมวะ ทำไมมาว่าน้องกู บลาๆๆ เข้าข้างน้อง จนวันต่อมาน้องเรากลับบ้านไปซักผ้าเตรียมชุดนร. แล้วพอมาบ้านน้า ถือถุงปริศนามา1ใบ เราก็เห็นนะแต่ไม่ได้คิดอะไร น้าเราถามว่าถุงอะไรน้องบอกเสื้อผ้าที่ยืมพี่ไปจะเอามาคืน เรางงเสื้อผ้าไรวะแต่ก็ช่าง
งง ตกเย็นวันอาทิตย์วันจันทร์ไปเรียน น้องเรากลับบ้านไปก่อน น้าก็เรียกเรามาคุยบอกว่าน้องอะเอาไปจริงๆนะ ถุงที่ถือมาน้องใส่ที่หนีบผมมา น้องคงคิดว่าน้าไม่เห็น คิดว่าเราทำหน้าไงอะ ช็อคค่ะ น้องกูเนี่ยนะ กูเลี้ยงดูแลมากับมือ คือรักมันมากอะ คิดดูค่ะเจอเรื่องแบบนี้ไปเราร้องไห้เลย คิดไม่ถึงเลยจริงๆทำไมน้องเราทำแบบนี้ น้าเราบอกว่าให้พ่อแม่สอนด้วยอย่าไปทำกับคนอื่นบลาๆๆ จนเรากลับบ้านน้องเดินมาบอกว่า
น:พี่เขาเจอที่หนีบผมแล้วนะ
ร:เจอที่ไหน
น:ในซอกตู้อะเขาหาไม่ดี หนูไปช่วยหาก็เลยเจอ
ร:ทำไมก่อนหน้านี้ไม่เจออะ?
น:ไม่รู้เหมือนกัน
ร:หรอ
น:กลับไปพ่อบ่นแน่ๆเลยแต่ช่างมันปล่อยเขาบ่นไป
โอ้ยยย ประสบการณ์ช้างyesมาก คิดดูขนาดพี่ตัวเองแท้ๆยังโกหก คิดตามนะคะคนที่โกหกใส่เราโดยที่คิดว่าเราไม่รู้เรื่องเนี่ย มันน่าสมเพชขนาดไหน ทุกอย่างแย่มาก เราเล่าให้พ่อแม่ฟังแล้วเราก็ร้องไห้เราไม่กล้าคุยกับน้องเลย แม่ก็บอกว่าแม่เลี้ยงไม่ดีตรงไหน ถึงครอบครัวจะจนบาทเดียวสลึงเดียวก็ไม่เคยขโมยใคร ทำไมน้องเป็นแบบนี้ พ่อแม่เราเป็นคนที่ไม่กล้าด่าน้องเลย กลัวว่ายิ่งด่าก็ยิ่งทำยิ่งแย่ลง เลยได้แต่บอกอ้อมๆ อ้อมโลกเลยค่ะ เราเครียดมากไม่ได้เล่าให้ใครฟังกลัวน้องเสียในสายตาคนอื่นไปมากกว่านี้ ก็เลยขอมาระบายในนี่แล้วกัน สุดท้ายนี้ถ้าน้องเราเห็นกระทู้นี้ขอให้รู้นะว่าทุกคนให้อภัยเสมอและขอให้ปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น
และพี่รักหนูมากนะ
เมื่อน้องสาวของฉันเป็นขโมย
1.น้าๆ(พี่เราอยู่กับครอบครัวน้าอีกคน)ก็ไม่รู้ว่าพี่เราเก็บเงินไว้ไหนเพราะพี่เขารู้แค่กับแม่สองคน
2.เรากับน้อง เพราะเราสามคนสนิทกันมากกกกกก+ก.ไก่ล้านตัว คือคลุกคลีกันตลอด แต่ก็นั่นแหละ อยู่ด้วยกันมาจนโตจะเอาเงินพี่ตัวเองไปทำไม อืม คิดแล้วคิดอีก ใครล่ะที่จะเอาไป? ตอนแรกเรากับพ่อแม่และน้าๆก็คิดว่าพี่เขาทำหายเองนี่แหละก็เลยไม่ติดใจอะไรแล้ว คงทำตกที่ไหนสักแห่งบลาๆๆๆ จนวันถัดมาน้องเราซื้อรองเท้าคู่ใหม่ ถอยมาใหม่เลย เป็นรองเท้าผ้าใบตราดาวที่ฮิตๆกัน อ้าว งงเลย เอาตังค์มาจากไหนไปซื้อ พ่อแม่น้าพี่เราถามหมดว่าเอามาจากไหน คำตอบคือเงินเก็บ เราก็ไม่คิดอะไรนะเพราะน้องเราเป็นคนเก็บเงินอยู่แล้วไม่ค่อยกินข้าวเพื่อเก็บเงินซื้อเสื้อผ้าหน้าผมนี่แหละก็ไม่ได้คิดอะไร ----จบตอนแรก----
---ตอน2---
เรื่องนี้เกิดขึ้นก่อนคริสมาตไม่นาน ที่หนีบผมไฟฟ้าของพี่เราหาย!? หายอีกแล้ว ขออธิบายผังครอบครัวก่อนนะคะเผื่อความเข้าใจ บ้านเรากับบ้านน้าอยู่หมู่บ้านเดียวกันห่างกัน2ซอย พอเสาร์-อาทิตย์ก็ไปเล่นกันที่บ้านน้า นั่นแหละค่ะคือเราไม่ได้ไปบ่อยเพราะการบ้านเยอะ ช่วงนั้นว่างไม่มีอะไรทำ ก็ไปนอนค้างบ้านน้า นอนได้2คืน ของหายจ้าาา กรรม! ที่หนีบผมไฟฟ้าหาย ทั้งบ้านเนี่ยมีคนใช้ไอ้ที่หนีบผมเนี่ยแค่พี่เรากับน้องเรา แล้วมันจะหายไปได้ไงอะ? น้าเราก็เรียกเราไปคุยบอกว่าที่หนีบผมพี่หายใครมันจะเอาไปน้าลองถามน้องดูน้องบอกไม่ได้เอาไปแต่หลบหน้าไม่มองตาเวลาคุย คือดูมีพิรุธนั่นแหละค่า ก็เลยให้เรากับแม่ฝากดูน้องด้วยนะ ตอนนั้นเราโคตรงงอะ น้องเราจะขโมยทำไมวะ ทำไมมาว่าน้องกู บลาๆๆ เข้าข้างน้อง จนวันต่อมาน้องเรากลับบ้านไปซักผ้าเตรียมชุดนร. แล้วพอมาบ้านน้า ถือถุงปริศนามา1ใบ เราก็เห็นนะแต่ไม่ได้คิดอะไร น้าเราถามว่าถุงอะไรน้องบอกเสื้อผ้าที่ยืมพี่ไปจะเอามาคืน เรางงเสื้อผ้าไรวะแต่ก็ช่าง
น:พี่เขาเจอที่หนีบผมแล้วนะ
ร:เจอที่ไหน
น:ในซอกตู้อะเขาหาไม่ดี หนูไปช่วยหาก็เลยเจอ
ร:ทำไมก่อนหน้านี้ไม่เจออะ?
น:ไม่รู้เหมือนกัน
ร:หรอ
น:กลับไปพ่อบ่นแน่ๆเลยแต่ช่างมันปล่อยเขาบ่นไป
โอ้ยยย ประสบการณ์ช้างyesมาก คิดดูขนาดพี่ตัวเองแท้ๆยังโกหก คิดตามนะคะคนที่โกหกใส่เราโดยที่คิดว่าเราไม่รู้เรื่องเนี่ย มันน่าสมเพชขนาดไหน ทุกอย่างแย่มาก เราเล่าให้พ่อแม่ฟังแล้วเราก็ร้องไห้เราไม่กล้าคุยกับน้องเลย แม่ก็บอกว่าแม่เลี้ยงไม่ดีตรงไหน ถึงครอบครัวจะจนบาทเดียวสลึงเดียวก็ไม่เคยขโมยใคร ทำไมน้องเป็นแบบนี้ พ่อแม่เราเป็นคนที่ไม่กล้าด่าน้องเลย กลัวว่ายิ่งด่าก็ยิ่งทำยิ่งแย่ลง เลยได้แต่บอกอ้อมๆ อ้อมโลกเลยค่ะ เราเครียดมากไม่ได้เล่าให้ใครฟังกลัวน้องเสียในสายตาคนอื่นไปมากกว่านี้ ก็เลยขอมาระบายในนี่แล้วกัน สุดท้ายนี้ถ้าน้องเราเห็นกระทู้นี้ขอให้รู้นะว่าทุกคนให้อภัยเสมอและขอให้ปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น
และพี่รักหนูมากนะ