สวัสดีครับผมอายุ 25ปี พึ่งรู้ว่าตัวเองได้รับเชื่อ HIV ประมา4เดือน
ก่อนอื่นผมขอเล่าตั้งแต่แรกจนจบนะครับอาจจะยาวนิดหนึ่งเรียบเรียงคำพูดถูกบ่างผิดบ่างขออภัยด้วยนะครับ
ผมเป็นคนที่ค่อนข้างมีเพื่อนเยอะคนรู้จักเยอะประมาณหนึ่งครับ และบังเอิญไปรู้จักพูดคุยกับคนๆหนึ่งผ่านแอ๊ปเกย์และพูดคุยกันประมาณ2เดือนก่อนที่จะเจอกันพบกันในวันนั้นเรานัดเจอกันที่ห้องของผมเขาเดินทางมาหาและผมก็ลงไปเจอเขาที่ใต้ตึกและพูดคุยกันสักพักตามมารยาท แล้วค่อยขึ้นมาบนห้องผมก็น้ำมาให้เขาตามปกติ พูดคุยสักพักผมก็ขอเข้าไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำแล้วก็ออกมาดูทีวีตามปกติเราคุยกันได้สักพักก็เริ่มมีการร่วมเพศกันแต่ผมกูป้องกันด้วยการใส่ถุงยางที่ผมเตรียมไว้ในโต๊ะเครื่องแป้งที่ตั้งอยู่ข้างทีวีเสร็จแล้วผมก็หลับไปผมตื่นขึ้นมาอีกทีในตอนเช้าในสภาพที่ถอดเสื้อแล้วผมจำได้ว่าตอนผมหลับไปอยู่ในห้องนอนแต่ตื่นมาอีกทีอยู่หน้าโซฟาหน้าที่วี ตอนนั่งคุยกันในตอนแรก และข้างตัวผมพบเข็มฉีดยาและถุงเล็กวางอยู่ซึ้งตอนนั้นผมตื่นมาในสภาพมึนงงและเวียนหัวคลื่นไส้อาเจียนผมจึงเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อนอาบน้ำและอาเจียนผมสงสัยมาว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นทำไมถึงได้หลับลึกขนาดนี้ผมใช้เวลาคิดในห้องน้ำว่าเกิดอะไรขึ้นกับผมจึงออกมาเพื่อนจะถามและดูว่าเข็มอะไร แต่เขาก็ได้ออกจากห้องไปแล้วผมตรวจดูร่างกายผมปรากฎว่ามีรอยฉีดที่แขนเล็กๆ แล้วผมก็ไปตรวจดูทรัพย์สินในห้องก็อยุ่ครบทุกอย่าง ยกเว้นตังค์ในกระเป๋าที่หายไป 300 บาท ผมจำได้ว่ามีตังค์อยุ่ 2800 บาทผมก็มาดูถุงยางมีรอยเข็มเจาะเล็กๆผมเริ่มรุ้สึกกลัวสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ผมจึงตัดสินใจโทรหาเพื่อนแล้วไปพบเพื่อนที่ห้องเล่าเหตุการที่เกิดขึ้นให้เพื่อนฟังผมพยายามจะให้เพื่อนพาไปหาหมอแต่ก็เกรงใจเพราะมันดึกแล้วตอน ในตอนเช้าผมจึงกลับมาที่ห้องผมวิตกกังวลมาทำไรไม่ถูกคิดไปต่างๆนานๆนอนไม่หลับเก็บตัวอยุ่คนเดียวไม่กล้าจะเล่าให้ใครฟังไม่รุ้จะปรึกษาใครจนเวลาผ่านได้สักพักผมตัดสินใจไปตรวจที่คลีนิคแห้งหนึ่งผลเลือดเป้นลบและเหตุการไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อเพื่อนฝุงใกล้ตัวมท่าทีแปลกๆทำตัวห่างเหินผมไปไหนก็จะมีแต่คนมองและซุปซิบนินทาผมเกิดความสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม ผมตัดสินใจโทรปรึกษาและคุยเรื่องที่เกิดขึ้นให้แม่ฟังและตอนนั้นผมก็รุ้สึกสบายใจขึ้นพอเวลาผ่านไปสักพักปรากฎว่ามีรูปผมส่งตามโซเชี่ยลและคลิปตอนนั้นผมรุ้สึกอย่างเดียวคืออยากตาย และเวลาต่อมาผมตัดสินใจอีกครั้งที่กลับไปตรวจอีกทีคลีนิคนิรนามผลออกมาเป็บบวก ตอนนั้นผมเหมือนตายทั้งเป็น เก็บตัวอยู่คนเดียวเป็นโรคซึมเศร้าอารมณ์ร้อนกินอะไรไม่ลงแถวไปไหนก็ไม่ได้เพราะคลิปและภาพคงส่งไปทั่วทุกคนคงรู้หมดแล้วว่าคือผม เพื่อนฝูงห่างหายจากที่เคยรักกันดีตอนนั้นผมมือแปดด้านไปหมด คิดอย่างเดียวคือตายแต่พอนึกถึงหน้าพ่อแม่ขึ้นมาก็ทำไม่ลง ผมเก็บตัวอยู่แต่ในห้องในบ้านจนเวลาผ่าไปได้สักพักผมตัดสินใจออกมาเผชิญหน้ากับปัญหาเข้าวัดทำบุญปล่อยนกปล่อยปลาออกกำลังกายดูแลตัวเองมากขึ้นแต่เวลาผมไปไหนจะมีแต่สายตาทีจองมองด้วยควารรังเกียจในโลกนี้จะไม่มีทีาให้ผมยืนเลยหรอครับผมแค่อยากใช้ชีวิตให้มีความสุขผมไม่เคยคิดจะแผล่เชื้อให้กับใครผมเข้าใจความรู้สึกนั้นดีตอนนี้ผมทุกใจเหลือเกิน ผมอยากรู้จักเพื่อนที่ตกอยู่ในสภาพแบบผมแลกเปลี่ยนความคิถเห็นให้กำลังใจกันในสายตาคนทั่วไปผมคงกลายเป้นที่น่ารังเกียจไปแล้ว ขอคุณมากนะครับที่ทนอ่าน หากบกพร้องตรงไหนขออภัยด้วยนะครับ 😔
ติดเชื่อ HIV แล้วอยู่ในสังคมไม่ได้หรอครับ ???
ก่อนอื่นผมขอเล่าตั้งแต่แรกจนจบนะครับอาจจะยาวนิดหนึ่งเรียบเรียงคำพูดถูกบ่างผิดบ่างขออภัยด้วยนะครับ
ผมเป็นคนที่ค่อนข้างมีเพื่อนเยอะคนรู้จักเยอะประมาณหนึ่งครับ และบังเอิญไปรู้จักพูดคุยกับคนๆหนึ่งผ่านแอ๊ปเกย์และพูดคุยกันประมาณ2เดือนก่อนที่จะเจอกันพบกันในวันนั้นเรานัดเจอกันที่ห้องของผมเขาเดินทางมาหาและผมก็ลงไปเจอเขาที่ใต้ตึกและพูดคุยกันสักพักตามมารยาท แล้วค่อยขึ้นมาบนห้องผมก็น้ำมาให้เขาตามปกติ พูดคุยสักพักผมก็ขอเข้าไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำแล้วก็ออกมาดูทีวีตามปกติเราคุยกันได้สักพักก็เริ่มมีการร่วมเพศกันแต่ผมกูป้องกันด้วยการใส่ถุงยางที่ผมเตรียมไว้ในโต๊ะเครื่องแป้งที่ตั้งอยู่ข้างทีวีเสร็จแล้วผมก็หลับไปผมตื่นขึ้นมาอีกทีในตอนเช้าในสภาพที่ถอดเสื้อแล้วผมจำได้ว่าตอนผมหลับไปอยู่ในห้องนอนแต่ตื่นมาอีกทีอยู่หน้าโซฟาหน้าที่วี ตอนนั่งคุยกันในตอนแรก และข้างตัวผมพบเข็มฉีดยาและถุงเล็กวางอยู่ซึ้งตอนนั้นผมตื่นมาในสภาพมึนงงและเวียนหัวคลื่นไส้อาเจียนผมจึงเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อนอาบน้ำและอาเจียนผมสงสัยมาว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นทำไมถึงได้หลับลึกขนาดนี้ผมใช้เวลาคิดในห้องน้ำว่าเกิดอะไรขึ้นกับผมจึงออกมาเพื่อนจะถามและดูว่าเข็มอะไร แต่เขาก็ได้ออกจากห้องไปแล้วผมตรวจดูร่างกายผมปรากฎว่ามีรอยฉีดที่แขนเล็กๆ แล้วผมก็ไปตรวจดูทรัพย์สินในห้องก็อยุ่ครบทุกอย่าง ยกเว้นตังค์ในกระเป๋าที่หายไป 300 บาท ผมจำได้ว่ามีตังค์อยุ่ 2800 บาทผมก็มาดูถุงยางมีรอยเข็มเจาะเล็กๆผมเริ่มรุ้สึกกลัวสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ผมจึงตัดสินใจโทรหาเพื่อนแล้วไปพบเพื่อนที่ห้องเล่าเหตุการที่เกิดขึ้นให้เพื่อนฟังผมพยายามจะให้เพื่อนพาไปหาหมอแต่ก็เกรงใจเพราะมันดึกแล้วตอน ในตอนเช้าผมจึงกลับมาที่ห้องผมวิตกกังวลมาทำไรไม่ถูกคิดไปต่างๆนานๆนอนไม่หลับเก็บตัวอยุ่คนเดียวไม่กล้าจะเล่าให้ใครฟังไม่รุ้จะปรึกษาใครจนเวลาผ่านได้สักพักผมตัดสินใจไปตรวจที่คลีนิคแห้งหนึ่งผลเลือดเป้นลบและเหตุการไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อเพื่อนฝุงใกล้ตัวมท่าทีแปลกๆทำตัวห่างเหินผมไปไหนก็จะมีแต่คนมองและซุปซิบนินทาผมเกิดความสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม ผมตัดสินใจโทรปรึกษาและคุยเรื่องที่เกิดขึ้นให้แม่ฟังและตอนนั้นผมก็รุ้สึกสบายใจขึ้นพอเวลาผ่านไปสักพักปรากฎว่ามีรูปผมส่งตามโซเชี่ยลและคลิปตอนนั้นผมรุ้สึกอย่างเดียวคืออยากตาย และเวลาต่อมาผมตัดสินใจอีกครั้งที่กลับไปตรวจอีกทีคลีนิคนิรนามผลออกมาเป็บบวก ตอนนั้นผมเหมือนตายทั้งเป็น เก็บตัวอยู่คนเดียวเป็นโรคซึมเศร้าอารมณ์ร้อนกินอะไรไม่ลงแถวไปไหนก็ไม่ได้เพราะคลิปและภาพคงส่งไปทั่วทุกคนคงรู้หมดแล้วว่าคือผม เพื่อนฝูงห่างหายจากที่เคยรักกันดีตอนนั้นผมมือแปดด้านไปหมด คิดอย่างเดียวคือตายแต่พอนึกถึงหน้าพ่อแม่ขึ้นมาก็ทำไม่ลง ผมเก็บตัวอยู่แต่ในห้องในบ้านจนเวลาผ่าไปได้สักพักผมตัดสินใจออกมาเผชิญหน้ากับปัญหาเข้าวัดทำบุญปล่อยนกปล่อยปลาออกกำลังกายดูแลตัวเองมากขึ้นแต่เวลาผมไปไหนจะมีแต่สายตาทีจองมองด้วยควารรังเกียจในโลกนี้จะไม่มีทีาให้ผมยืนเลยหรอครับผมแค่อยากใช้ชีวิตให้มีความสุขผมไม่เคยคิดจะแผล่เชื้อให้กับใครผมเข้าใจความรู้สึกนั้นดีตอนนี้ผมทุกใจเหลือเกิน ผมอยากรู้จักเพื่อนที่ตกอยู่ในสภาพแบบผมแลกเปลี่ยนความคิถเห็นให้กำลังใจกันในสายตาคนทั่วไปผมคงกลายเป้นที่น่ารังเกียจไปแล้ว ขอคุณมากนะครับที่ทนอ่าน หากบกพร้องตรงไหนขออภัยด้วยนะครับ 😔