ใครอยู่ในบ้าน??

สวัสดีนะคะ เราชื่อแพมนะ อายุ19ครอบครัวเรามีทั้งหมด 6 คน มียาย พ่อแม่ พี่ชาย และลูกพี่ลูกน้องเราที่ป้าฝากแม่เลี้ยงไว้และแพมเอง เราพึ่งย้ายบ้าน จากชลบุรี มาที่เชียงใหม่ ครึ่งปีแล้วเพราะเราสอบติดที่นี่คุณพ่อก็ทำงานที่เชียงใหม่ด้วย เป็นบ้านมือสอง 2ชั้น ชั้นล่างเป็นปูนชั้นบนเป็นไม้ บ้านสวยมากระแวกบ้านก็เป็นบ้านจัดสรรทั่วๆไป แต่เงียบและสงบมาก เราชอบบรรยากาศสุดๆ ทุกอย่างโอเค มาอยู่บ้านอาทิตย์หนึ่งเราก็ไปอยู่หอ พี่ชายก็ไปทำงาน พ่อเราทำงานในอำเภออีกอ.หนึ่งกลับบ้านอาทิตย์ละครั้ง บ้านเราเลยหลือแค่ยายแม่และกิ๊ฟหลานเรา กิ๊ฟก็ไปเรียนรร.ประถมแถวบ้าน เหมือนจะลงตัวดี ผ่านไปสัก2อาทิตย์ กิ๊ฟก็โทรมาเล่าเรื่องแปลกๆในบ้านให้ฟังเราก็ไม่ได้เชื่อสนิทนะ กลัวมันโกหกด้วยเพราะเด็กแค่ป.2 ประโยคแรกที่มันพูดกับเราคือ พี่แพมๆมีใครไม่รุ้อยู่ในบ้าน,, เราก็บอกว่าแม่ไงยายไง ตลกแล่ะเราไม่สนใจหรอกเพราะกิ้ฟมันกลัวความมืดอยู่แล้ว มันเลยไปพูดเรื่องอื่นแทน ผ่านไปสักเดือน กิ้ฟมันชอบโทรมาเรื่องใครในบ้านบ่อยจนเราเองรำคาญละ เลยโทรคุยกับแม่ แม่เรากผ้บอกว่ากิ้ฟมันเป็นคนกลัวผีอยู่แล้วเราก็รุ้ๆกันอยู่สงสัยคิดไปเอง เราก็ไม่ได้คิดไร จนสอบมิดเทอมเสร็จเราก็กลับไปอยู่บ้าน 3 วัน เชื่อไหมมันเป็น3วันที่เราควรมีความสุขสิที่ได้กลับบ้านแต่สำหรับเราไม่เลย... พอไปถึงบ้านราวบ่าย2 ง่วงมากเลยหลับไป จนสดุ้งตื่นเสียงกิ้ฟปลุกให้มากินจ้าว ตั้งแต่วินาทีนั้นเรารุ้สึกระแวงอะไรสักอย่างยิ่งมืดเท่าไหร่เหมือนยิ่งรุ้สึกกลัวขึ้นมา ตอนแรกเราคิดว่าคิดไปเองเก็บเรื่องกิ้ฟมาคิดเลยระแวง เรานอนกับกิ้ฟนะ ในห้องมีเรา2คนที่เล่นแกล้งกันเสียงดังเลย สักพักเราต้องมาเงียบกับเสียงเหมือนมีคนคลานอยู่บนเพดานห้อง เราเงียบ จนกิ้ฟพูดมาว่าพี่แพม กิ้ฟไม่ได้โกหกแล้วมันก็ขึ้นนอนบนเตียงคลุมโป่ง ปล่อยเรานั่งอึ้งกับเสียงอยู่ มันไม่ได้แค่แปปเดียวนะ แต่เสียงนั้นมันดังราว10นาที เราเปิดประตูออกไปจะไปบอกแม่ เสียงก็หายไป จังหวะที่เปิดประตูออกไปเราจะเจอราวระเบียงทอดยาวไปถึงบันไดลงชั้นล่าง แต่เราไม่เห็นมันว่างป่าว ถ้าเราเดินออกไปเราต้องตกลงไปชั้นล่างแน่พอเรากะพริบตาทุกอย่างก็เหมือนเดิม เราเริ่มกลัว เช้ามาบอกแม่ว่าจะกลับหอละ แม่ถามว่าทำไม แต่เราก็ไม่ได้บอกนะ แม่ก็ไปส่งที่คิวรถ ตอนั่งรถออกจากบ้านกลับแม่เรามองไปหากิ้ฟ กิ้ฟทำหน้าเหมือนกับคนจะร้องไห้ เราสงสารน้องมากไม่รุ้ว่า 3เดือนที่ผ่านมามันเจออะไรบ้าง หลังๆมาแล้วยิ่งรุ้สึกแปลกๆไม่ว่าจะเป็นตอนคุยกับแม่รึกับกิ้ฟเราจะได้ยินคลื่นแซกเข้ามา คล้ายกับเวลาเปิดวิทยุแล้วเอาโทรสับไปไว้ใกล้ๆอ่ะ เป็นแบบนี้ตลอด จนสอบไฟนอลเสดก่อนสิ้นปี เราต้องกลับบ้านเพราะปิดยาว เรากลับตั้งแต่วันที่25-7มค. (ตอนที่พิมพ์ตอนนี้อยู่หอน่ะ) เชื่อป่ะ ตลอดเวลาที่อยู่บ้านมันเหมือนมีคนอื่นอยู่ด้วยจริงๆ เรากะกิ้ฟเจอขึ้นเรื่อยๆ .........
เรื่องมันอาจจะเหมือนในนิยายในหนังหรือเหมือนแต่งขึ้นมานะ แต่มันเกิดขึ้นกับเราจริงๆๆ จนทำให้เกิดเรื่องหลายๆเรื่องขึ้น ระหว่าง14วันที่กลับบ้าน อยากอ่านต่อกันมั้ยอ่ะ เรื่องมันยาวไปหน่อย วันนี้เปิดเทอมวันแรกเด๋วเรียนก่อนนะคะ เย็นๆจะมาต่อ