สวัสดีครับ นี่ก็เป็นกระทู้แรกของผม เป็นกระทู้แรกที่ผมไม่อยากจะให้มีในชีวิตเลยจริงๆ
คือเรื่องมีอยู่ว่า ผมกับเธอคนนี้คบกันทาง Facebook ตั้งแต่เดือนตุลาคม เธอเป็นชาวต่างชาติ [พวกเรายังอายุไม่มากครับ]
ช่วงแรกๆ ก็เรียกได้ว่ากระหนุงกระหนิงพอสมควรครับ Roleplay กัน คอยไถ่ถามเรื่องทุกย์ยาก คอยให้กำลังใจกัน และก็อีกหลายๆ อย่างที่ทำให้ผมมีความสุขที่สุดตั้งแต่เกิดมา
แต่เรื่องมันเริ่มเมื่อปลายเดือนธันวาคมครับ
เธอถูกสั่งให้พักผ่อนให้เยอะขึ้น เนื่องจากว่าร่างกายของเธอค่อนข้างอ่อนแอ และเธอก็ต้องเรียนหนังสือ ก็เลยทำให้เวลาระหว่างผมกับเธอลดน้อยลง
ทั้งๆ ที่ผมรู้อยู่แก่ใจว่าเธอไม่ได้มีเจตนาที่จะหลบหลีกผม แต่พอมาหลายๆ วันที่เธอคุยกับผมน้อยลง ห้องแชทจากสีชมพูเปลี่ยนเป็นสีเทา จนรู้สึกได้ว่ามีแค่ผมเพียงคนเดียวที่ยังคอยเติมเต็มความรักให้แชทนี้ ผมก็เริ่มเหงา เริ่มเพ้อว่าตัวเองไม่สำคัญ ไม่ดี เหนื่อยที่จะวิ่งตาม ทำให้เธอให้เวลากับผมน้อยลง ทั้งๆ ที่ผมเองก็เคยทำผิดทำนองนี้มาหลายครั้งและเคยสัญญาว่าผมจะเป็นฝ่ายให้ จะเป็นความรักที่ไม่หวังผลตอบแทน จะไม่ทำตัวแบบนี้อีก
แต่ผมก็ไม่เคยจำ ผมยังเห็นแก่ตัว ทำให้เธอเจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ล่าสุด เมื่อวานนี้ ผมถึงขนาดโพสสเตตัสยื่นคำขาดว่าถ้าหากว่าเห็นข้อความแล้วไม่ตอบกลับ ก็จะไม่เป็นฝ่ายทักไป จะไม่แคร์อะไรอีกแล้ว ทั้งๆ ที่ผมเป็นฝ่ายให้สัญญาและรู้อยู่แก่ใจ
พอมาวันนี้ ตอนเช้าเธอก็ส่งข้อความมาขอโทษผมยาวเหยียด แต่ผมไม่ได้กดเข้าไปดูเพราะว่าจะอธิบายให้เธอรู้และหาทางแก้ไขปัญหาร่วมกันในตอนเย็นหลังจากที่ผมกลับแล้ว
แต่ผมลืมไปว่าเธอเป็นคนประเภท Overthinking คิดมาก และคิดมองโลกในแง่ลบ เธอโพสเตตัสตอนสาย [ผมยังเรียนอยู่] ว่าจะฆ่าตัวตาย พอผมกลับมาถึง เห็นสเตตัสของเธอ ผมถึงได้สำนึกว่าผมได้ทำอะไรลงไปบ้าง...
จนถึงตอนนี้ผมก็ยังติดต่อเธอไม่ได้เลยครับ ทั้งขอโทษ ขอคืนดี ข้อความยาวเหยียดเต็มแชทไปหมด แต่มันผ่านมา 2 ชั่วโมงแล้ว เธอก็ยังไม่ตอบกลับ
ผมควรจะทำยังไงดีครับ
และได้โปรด...ให้เกียรติฝ่ายหญิงด้วยนะครับ เธอไม่ผิดเลยแม้แต่น้อย ผมเองที่ผิดคนเดียว...
คนรักของผมฆ่าตัวตายเพราะผมพร่ำเพ้อมากเกินไป
คือเรื่องมีอยู่ว่า ผมกับเธอคนนี้คบกันทาง Facebook ตั้งแต่เดือนตุลาคม เธอเป็นชาวต่างชาติ [พวกเรายังอายุไม่มากครับ]
ช่วงแรกๆ ก็เรียกได้ว่ากระหนุงกระหนิงพอสมควรครับ Roleplay กัน คอยไถ่ถามเรื่องทุกย์ยาก คอยให้กำลังใจกัน และก็อีกหลายๆ อย่างที่ทำให้ผมมีความสุขที่สุดตั้งแต่เกิดมา
แต่เรื่องมันเริ่มเมื่อปลายเดือนธันวาคมครับ
เธอถูกสั่งให้พักผ่อนให้เยอะขึ้น เนื่องจากว่าร่างกายของเธอค่อนข้างอ่อนแอ และเธอก็ต้องเรียนหนังสือ ก็เลยทำให้เวลาระหว่างผมกับเธอลดน้อยลง
ทั้งๆ ที่ผมรู้อยู่แก่ใจว่าเธอไม่ได้มีเจตนาที่จะหลบหลีกผม แต่พอมาหลายๆ วันที่เธอคุยกับผมน้อยลง ห้องแชทจากสีชมพูเปลี่ยนเป็นสีเทา จนรู้สึกได้ว่ามีแค่ผมเพียงคนเดียวที่ยังคอยเติมเต็มความรักให้แชทนี้ ผมก็เริ่มเหงา เริ่มเพ้อว่าตัวเองไม่สำคัญ ไม่ดี เหนื่อยที่จะวิ่งตาม ทำให้เธอให้เวลากับผมน้อยลง ทั้งๆ ที่ผมเองก็เคยทำผิดทำนองนี้มาหลายครั้งและเคยสัญญาว่าผมจะเป็นฝ่ายให้ จะเป็นความรักที่ไม่หวังผลตอบแทน จะไม่ทำตัวแบบนี้อีก
แต่ผมก็ไม่เคยจำ ผมยังเห็นแก่ตัว ทำให้เธอเจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ล่าสุด เมื่อวานนี้ ผมถึงขนาดโพสสเตตัสยื่นคำขาดว่าถ้าหากว่าเห็นข้อความแล้วไม่ตอบกลับ ก็จะไม่เป็นฝ่ายทักไป จะไม่แคร์อะไรอีกแล้ว ทั้งๆ ที่ผมเป็นฝ่ายให้สัญญาและรู้อยู่แก่ใจ
พอมาวันนี้ ตอนเช้าเธอก็ส่งข้อความมาขอโทษผมยาวเหยียด แต่ผมไม่ได้กดเข้าไปดูเพราะว่าจะอธิบายให้เธอรู้และหาทางแก้ไขปัญหาร่วมกันในตอนเย็นหลังจากที่ผมกลับแล้ว
แต่ผมลืมไปว่าเธอเป็นคนประเภท Overthinking คิดมาก และคิดมองโลกในแง่ลบ เธอโพสเตตัสตอนสาย [ผมยังเรียนอยู่] ว่าจะฆ่าตัวตาย พอผมกลับมาถึง เห็นสเตตัสของเธอ ผมถึงได้สำนึกว่าผมได้ทำอะไรลงไปบ้าง...
จนถึงตอนนี้ผมก็ยังติดต่อเธอไม่ได้เลยครับ ทั้งขอโทษ ขอคืนดี ข้อความยาวเหยียดเต็มแชทไปหมด แต่มันผ่านมา 2 ชั่วโมงแล้ว เธอก็ยังไม่ตอบกลับ
ผมควรจะทำยังไงดีครับ
และได้โปรด...ให้เกียรติฝ่ายหญิงด้วยนะครับ เธอไม่ผิดเลยแม้แต่น้อย ผมเองที่ผิดคนเดียว...