คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 4
ชีวิตมนุษย์เงินเดือน.
ถ้าคุณเก่ง. คุณดี. คุณขยัน. ทำไมคุณถึงไม่ทำสิ่งอื่นเพิ่ม. โดยใช้ความเก่ง. ความดี. ความขยันของคุณให้เป็นประโยชน์ละ. เอาแต่นั่งบ่น. นั่งงอมืองอเท้า. รอโชควาสนา. แล้วมันได้อะไรขึ้นมา. นอกจากนั่งพร่ามไปเรื่อย. โดยชีวิตอยู่เท่าเดิม. สุดท้ายชีวิตก็เป็นแค่ผู้ตาม. เก่งแต่พูด. แต่ไม่เคยลงมือทำ. ในเมื่อขยันผิดที่. 10-20. ปีก็ไม่รวย. ทำให้คนอื่นงกๆ. แต่ตัวเราไม่เคยได้อะไร. แล้วทำไมถึงไม่มีสมองคิดที่จะทำอะไรให้ชีวิตเราดีขึ้นมาบ้าง. หรือว่าไม่กล้า. หรือว่ากลัว. ถ้าอย่างนั้นก็อย่าบอกว่าตนเองเก่ง. หรือขยันเลย. เป็นได้แค่คนขี้เกียจที่หาข้ออ้าง.
คนขยันไม่มีวันอับจน. เพราะไม่มีความยากจนในหมู่คนขยัน. ระหว่างที่เขากำลังเที่ยว. นั่งดูทีวี. กินเหล้า. จีบสาว. ใช้เงินกันโครม. แต่กลับคุณนั่งทำงานหารายได้เพิ่ม. ไม่มีวันหยุด. เก็บเงินงกๆ. ถามคำเดียวสั้นๆว่า. 10-20. ปีผ่านไป. ระหว่างเขาเงินเดือนมากกว่าคุณ. ตำแหน่งหน้าที่การงานมากกว่าคุณ. แต่ไม่มีบ้านอยู่. มีแค่รถ 1 คันกับหนี้มากมาย. รายได้ไม่พอกับรายจ่าย. แต่กลับคุณที่เงินเดือนน้อยกว่า.หน้าที่การงานต่ำกว่า. แต่คุณกลับมีรายได้มากกว่า. มีบ้าน. มีรถ. มีเงิน. มีที่ มีนา. มีสวน. มีเงินเหลือกินเหลือใช้ ไม่มีหนี้. มีเงินเก็บ. มีครอบครัวอบอุ่น. คุณว่าแบบไหนดีกว่ากัน. ลองไปคิดเอาว่าระหว่างนั่งบ่นแล้วโทษโน้นโทษนี้. กลับมองปัญหาที่ว่าเป็นโอกาสที่จะทำให้คุณแข็งแกร่งขึ้น. ฉลาดขึ้น. กล้าได้กล้าเสียมากขึ้น. กล้าออกจากกรอบ. กล้าเป็นตัวของตัวเอง. แล้วทำในสิ่งที่เราทำได้. อันไหนดีกว่ากัน.
เปิดโลกให้กว้าง อย่ายึดติดกับมุมแคบๆ เก่งด้วยความสามารถ ที่ใครๆก็ต้องถามคุณ ขยันทำงานอย่างมีศักดิ์ศรี ย่อมดีกว่าดีเพราะเป็นขี้ข้า ให้เขาชมว่าคุณได้มาด้วยฝีมือ อย่าให้เขานินทาคุณว่าได้มาเพราะประจบสอพลอ แม้ในชีวิตการทำงานจะไม่ต่างกัน แต่เมื่อเวลาผ่านไปนั้นต่างกันแน่ เพราะขาดคุณไปงานเกิดปัญหา หาคนรับผิดชอบไม่ได้ หาคนทำแทบไม่ได้ เรียกว่ากว่างานจะเข้าที่ใช้เวลาเป็นปีๆ กับคนที่เอาแต่ประจบโดยไม่ทำงาน ที่ขาดไปก็แทบไม่มีความสำคัญอะไร เพราะไม่เคยทำงานอยู่แล้ว ไม่เคยรับผิดชอบอะไรอยู่ศักดิ์ศรีของคุณอยู่ที่ตรงไหน ระหว่างเป็นขี้ข้าตามประจบสอพลอนาย กับเป็นคนมีความสามารถที่ใครต้องเรียกหา
แล้วก็จงจำไว้ เส้นทางมีหลายเส้นให้เลือกเดิน ในเมื่อทางมันตันเราก็ต้องหาเส้นทางใหม่ เปลี่ยนไปเรื่อยๆเพื่อให้ชีวิตของเราดีขึ้น แต่จงจำไว้ว่าแท้จริงชีวิตนั้นอาจไม่ต้องการอะไร นอกจากคนที่เรารักมีความสุข มีสุขภาพที่แข็งแรง มีรอยยิ้มที่สุขใจ เมื่อใดที่คุณคิดถึงคนอื่นมากกว่าตัวเอง เมื่อนั้นคุณจะเป็นคนที่สุขใจ การเป็นผู้ให้ย่อมดีกว่าเป็นผู้รับ เพราะเราย่อมลดความเห็นแก่ตัวลง ลดอัตตาของเราลง เพราะมือของผู้ให้ย่อมอยู่สูงกว่ามือของผู้รับ แต่จงให้คนที่ควรให้ คนที่คู่ควร คนที่รักเราและคนที่เรารัก
ถ้าคุณเก่ง. คุณดี. คุณขยัน. ทำไมคุณถึงไม่ทำสิ่งอื่นเพิ่ม. โดยใช้ความเก่ง. ความดี. ความขยันของคุณให้เป็นประโยชน์ละ. เอาแต่นั่งบ่น. นั่งงอมืองอเท้า. รอโชควาสนา. แล้วมันได้อะไรขึ้นมา. นอกจากนั่งพร่ามไปเรื่อย. โดยชีวิตอยู่เท่าเดิม. สุดท้ายชีวิตก็เป็นแค่ผู้ตาม. เก่งแต่พูด. แต่ไม่เคยลงมือทำ. ในเมื่อขยันผิดที่. 10-20. ปีก็ไม่รวย. ทำให้คนอื่นงกๆ. แต่ตัวเราไม่เคยได้อะไร. แล้วทำไมถึงไม่มีสมองคิดที่จะทำอะไรให้ชีวิตเราดีขึ้นมาบ้าง. หรือว่าไม่กล้า. หรือว่ากลัว. ถ้าอย่างนั้นก็อย่าบอกว่าตนเองเก่ง. หรือขยันเลย. เป็นได้แค่คนขี้เกียจที่หาข้ออ้าง.
คนขยันไม่มีวันอับจน. เพราะไม่มีความยากจนในหมู่คนขยัน. ระหว่างที่เขากำลังเที่ยว. นั่งดูทีวี. กินเหล้า. จีบสาว. ใช้เงินกันโครม. แต่กลับคุณนั่งทำงานหารายได้เพิ่ม. ไม่มีวันหยุด. เก็บเงินงกๆ. ถามคำเดียวสั้นๆว่า. 10-20. ปีผ่านไป. ระหว่างเขาเงินเดือนมากกว่าคุณ. ตำแหน่งหน้าที่การงานมากกว่าคุณ. แต่ไม่มีบ้านอยู่. มีแค่รถ 1 คันกับหนี้มากมาย. รายได้ไม่พอกับรายจ่าย. แต่กลับคุณที่เงินเดือนน้อยกว่า.หน้าที่การงานต่ำกว่า. แต่คุณกลับมีรายได้มากกว่า. มีบ้าน. มีรถ. มีเงิน. มีที่ มีนา. มีสวน. มีเงินเหลือกินเหลือใช้ ไม่มีหนี้. มีเงินเก็บ. มีครอบครัวอบอุ่น. คุณว่าแบบไหนดีกว่ากัน. ลองไปคิดเอาว่าระหว่างนั่งบ่นแล้วโทษโน้นโทษนี้. กลับมองปัญหาที่ว่าเป็นโอกาสที่จะทำให้คุณแข็งแกร่งขึ้น. ฉลาดขึ้น. กล้าได้กล้าเสียมากขึ้น. กล้าออกจากกรอบ. กล้าเป็นตัวของตัวเอง. แล้วทำในสิ่งที่เราทำได้. อันไหนดีกว่ากัน.
เปิดโลกให้กว้าง อย่ายึดติดกับมุมแคบๆ เก่งด้วยความสามารถ ที่ใครๆก็ต้องถามคุณ ขยันทำงานอย่างมีศักดิ์ศรี ย่อมดีกว่าดีเพราะเป็นขี้ข้า ให้เขาชมว่าคุณได้มาด้วยฝีมือ อย่าให้เขานินทาคุณว่าได้มาเพราะประจบสอพลอ แม้ในชีวิตการทำงานจะไม่ต่างกัน แต่เมื่อเวลาผ่านไปนั้นต่างกันแน่ เพราะขาดคุณไปงานเกิดปัญหา หาคนรับผิดชอบไม่ได้ หาคนทำแทบไม่ได้ เรียกว่ากว่างานจะเข้าที่ใช้เวลาเป็นปีๆ กับคนที่เอาแต่ประจบโดยไม่ทำงาน ที่ขาดไปก็แทบไม่มีความสำคัญอะไร เพราะไม่เคยทำงานอยู่แล้ว ไม่เคยรับผิดชอบอะไรอยู่ศักดิ์ศรีของคุณอยู่ที่ตรงไหน ระหว่างเป็นขี้ข้าตามประจบสอพลอนาย กับเป็นคนมีความสามารถที่ใครต้องเรียกหา
แล้วก็จงจำไว้ เส้นทางมีหลายเส้นให้เลือกเดิน ในเมื่อทางมันตันเราก็ต้องหาเส้นทางใหม่ เปลี่ยนไปเรื่อยๆเพื่อให้ชีวิตของเราดีขึ้น แต่จงจำไว้ว่าแท้จริงชีวิตนั้นอาจไม่ต้องการอะไร นอกจากคนที่เรารักมีความสุข มีสุขภาพที่แข็งแรง มีรอยยิ้มที่สุขใจ เมื่อใดที่คุณคิดถึงคนอื่นมากกว่าตัวเอง เมื่อนั้นคุณจะเป็นคนที่สุขใจ การเป็นผู้ให้ย่อมดีกว่าเป็นผู้รับ เพราะเราย่อมลดความเห็นแก่ตัวลง ลดอัตตาของเราลง เพราะมือของผู้ให้ย่อมอยู่สูงกว่ามือของผู้รับ แต่จงให้คนที่ควรให้ คนที่คู่ควร คนที่รักเราและคนที่เรารัก
สมาชิกหมายเลข 1552636 ทึ่ง, เม่าน้อยดอยนาน ถูกใจ, ทานยาทันที ซึ้ง, Positive talk ถูกใจ, พุดเดิ้ลสีขาวขนฟู ถูกใจ, DuckyDin ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 972578 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 998223 ถูกใจ, anegi ถูกใจ, RYUKYU ถูกใจรวมถึงอีก 23 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ถ้าคุณทำงานเก่งแต่ความดีความชอบกลายเป็นของคนอื่นหมด เพื่อนรุ่นเดียวกันหรือรุ่นน้อง เงินเดือนแซงหน้าคุณหมด คุณจะทำยังไง
ทำไมสังคมไทย "คนที่ทำงานจริง ทำงานเก่ง กลับได้ผลตอบแทน (เช่นขั้นพิเศษประจำปี) น้อยกว่าคนที่หัวหน้ารัก (แต่ปกติก็ไม่ได้เลย และไม่ได้มา 3 ปีติดต่อกันแล้ว) ขณะที่คนที่ไม่ค่อยทำ เขาได้ประจำ เพราะอยู่ทีมเดียวกับคุณ อาศัยผลงานรวมของทีม"
ถ้าหากว่า คุณทำงานเก่ง ทำงานจริง ทำทุกอย่าง ไม่เกี่ยง ช่วยหมดทุกหน้าที่ แต่ความดีความชอบตกไปเป็นของคนอื่นหมด คุณจะรู้สึกอย่างไร
ปีที่ผ่านมา ลาหยุดไปแค่วันเดียว ขณะที่คนอื่นๆ หยุดเต็มที่ (วัดเฉพาะในแผนก ... ถ้าปีนี้ยังพลาดอีก ก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว)
บางครั้งผมเบื่อสังคมในที่ทำงานของตัวเองมาก แต่ยังต้องฝืนยิ้ม ฝืนทำตัวปกติ เฟรนด์ลี่ต่อทุกคน .. และยังต้องทำงานเต็มที่เช่นเดิม เพราะมันเป็นหน้าที่ ถึงจะรู้ว่า สุดท้ายแล้ว ทำให้ตายยังไงก็แค่เสมอตัว เพราะในเมื่อหัวหน้าคนปัจจุบันไม่ค่อยชอบหน้าคุณนัก ทำให้ตายก็ไม่รุ่ง .. อย่างนั้นหรือเปล่า