ถ้าผมพิมติดกันเยอะเกินไปก็ขออภัยด้วยนะครับ
เรื่องมันมีอยู่ว่าผมต้องไปแข่งกีฬา ณ โรงเรียนแห่งหนึ่งผมต้องไปหลายวันแล้วไม่มีสํญญาณโทรศัพท์ไม่สามารถติดต่อแฟนผมได้ก่อนวันเดินทางหนึ่งวันผมได้ชวนเขาไปเที่ยวแต่ผมชวนเขาก่อนหน้านั้นหนึ่งอาทิตย์ครับ ครั้งแรกที่ผมชวนเค้าบอกว่าตกลงจะไปด้วย พอก่อนถึงวันนัด3วันผมได้ถามเค้าว่าไป ณ ร้านแห่งหนึ่งนะเค้าก็ได้บอกคำหนึ่งว่าดูก่อนนะผมรู้ขึ้นมาทันทีกับคำพูดของเธอ เธอพูดคำนี้ทีไรผมใจแป่วทุกทีผมรู้แล้วว่าเธอไม่ไปอยู่ดี ฉะนั้นผมจึงขอร้องเขาว่าไปนะๆผมพิมไปเยอะมากเธอก้อขึ้นเสียใส่ผม หู้ว!! หน้ารำคาญ อะไรก็เอาแต่ใจตัวเอง ในหัวผมคิดว่าเธอคงไม่อยากเจอเราเธอคงไม่อยากอยู่ใกล้ๆเราพอผมบอกไปแบบนี้ เขาก็บอกอะไรนักหนาหว่ะน่าเบื่อน่ารำคาญ ผมก็โอเครตกลงคือไม่ไปเก็บความรู้สึกไว้คนเดียวร้องไห้ในใจ เรื่องนี้พอแค่นี้นะครับมีอีกเรื่องหนึ่งครับ คือว่าวันเกิดผมแฟนของผมได้มาอวยพรหน้าเฟสผม ผมดีใจมากผมขอบคุณเค้าเธอบอกอะไรมากมายทั้งคำขอโทษและบอกรัก ผมตั้งใจรอของขวัญที่เธอจะให้ผมแต่มันก็ผ่านไปประมานเดือนกว่าแล้วผมถามเค้าว่า ของขวัญผมเมื่อไหร่จะได้หรอถามประจำเลยครับ เขาก็บอกว่าจะหาให้เขาก็บอกอีกว่ารอให้พร้อมของวันครบรอบอีกไม่กี่วันก็จะถึงเธอบอกว่าเธอไม่มีเงินผมก็เลยงอนเขา ผมบอกผมน้อยใจของก็ไม่เคยได้สื่งที่ผมได้อยู่3อย่างครับคือ ยางรัดผม กระเป๋าใบพอดีๆ ละก็ปากกาครับ เขาก็บอกผมว่าจะน้อยใจทำไมจะทำให้เอง ผมเลยถามเขาว่าเมื่อไหร่จะได้อ่ะเขาบอกผมว่า 1 ปี เราทะเลาะกันแทบทุกวันผมทุ่มเททุกอย่างผมไม่คุยกับใครของก็ซื้อให้ทุกอย่างที่อยากได้ขอทุกอย่างผมก็ให้แต่สิ่งตอบแทนของผมคือคำพูดที่เจ็บๆที่เธอได้พูดออกมา ผมเหนื่อยแต่ผมก็รักเขามาก ผมห่วง หวง หึง เค้าทุกอย่างเซ้าซี้ จุ้นจี้ แต่ผมก็รักเขามากผมเสียน้ำตาเยอะมากๆเลยครับเพื่อคนนี้ผมรักมากผมยอมทุกอย่างพอผมบอกเขา เขาก็บอกว่าแค่นี้ทุ่มเทยังไม่พออีกหรอแค่ของจะอะไรนักหนา (เจ็บลึกๆ) ผมได้ขอเสื้อเขา1ตัวเขาบอกว่าไซส์มันเล็กเขาก็บอกว่าผมใส่ไม่ได้ผมบอกไม่เป็นไรใส่ได้หมดแหละ เขาก็บอกโอเครจะเอาไปให้พอเจอกันผมถามเอาเสื้อมามั้ยเขาบอกไม่ละอีกคำคือคำว่า ลืม 555+ ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวนะครับผมขอเขาหลายรอบแล้ว ของที่เขาอยากได้ผมซื้อให้จนตังผมไม่เหลือกินข้าวผมทุ่มเทเยอะไปไหมครับ เขาบอกผมว่า ผมทำตัวน่ารำคาญ ทำตัวหน้าเบื่อ งี่เง่า อีกเยอะแยะ ควรเลิกดีไหมครับ แต่ผมก็รักเขามาก รักจนไม่รู้จะรักยังไงเลยครับ 555+
ผมสมควรน้อยใจไหม
เรื่องมันมีอยู่ว่าผมต้องไปแข่งกีฬา ณ โรงเรียนแห่งหนึ่งผมต้องไปหลายวันแล้วไม่มีสํญญาณโทรศัพท์ไม่สามารถติดต่อแฟนผมได้ก่อนวันเดินทางหนึ่งวันผมได้ชวนเขาไปเที่ยวแต่ผมชวนเขาก่อนหน้านั้นหนึ่งอาทิตย์ครับ ครั้งแรกที่ผมชวนเค้าบอกว่าตกลงจะไปด้วย พอก่อนถึงวันนัด3วันผมได้ถามเค้าว่าไป ณ ร้านแห่งหนึ่งนะเค้าก็ได้บอกคำหนึ่งว่าดูก่อนนะผมรู้ขึ้นมาทันทีกับคำพูดของเธอ เธอพูดคำนี้ทีไรผมใจแป่วทุกทีผมรู้แล้วว่าเธอไม่ไปอยู่ดี ฉะนั้นผมจึงขอร้องเขาว่าไปนะๆผมพิมไปเยอะมากเธอก้อขึ้นเสียใส่ผม หู้ว!! หน้ารำคาญ อะไรก็เอาแต่ใจตัวเอง ในหัวผมคิดว่าเธอคงไม่อยากเจอเราเธอคงไม่อยากอยู่ใกล้ๆเราพอผมบอกไปแบบนี้ เขาก็บอกอะไรนักหนาหว่ะน่าเบื่อน่ารำคาญ ผมก็โอเครตกลงคือไม่ไปเก็บความรู้สึกไว้คนเดียวร้องไห้ในใจ เรื่องนี้พอแค่นี้นะครับมีอีกเรื่องหนึ่งครับ คือว่าวันเกิดผมแฟนของผมได้มาอวยพรหน้าเฟสผม ผมดีใจมากผมขอบคุณเค้าเธอบอกอะไรมากมายทั้งคำขอโทษและบอกรัก ผมตั้งใจรอของขวัญที่เธอจะให้ผมแต่มันก็ผ่านไปประมานเดือนกว่าแล้วผมถามเค้าว่า ของขวัญผมเมื่อไหร่จะได้หรอถามประจำเลยครับ เขาก็บอกว่าจะหาให้เขาก็บอกอีกว่ารอให้พร้อมของวันครบรอบอีกไม่กี่วันก็จะถึงเธอบอกว่าเธอไม่มีเงินผมก็เลยงอนเขา ผมบอกผมน้อยใจของก็ไม่เคยได้สื่งที่ผมได้อยู่3อย่างครับคือ ยางรัดผม กระเป๋าใบพอดีๆ ละก็ปากกาครับ เขาก็บอกผมว่าจะน้อยใจทำไมจะทำให้เอง ผมเลยถามเขาว่าเมื่อไหร่จะได้อ่ะเขาบอกผมว่า 1 ปี เราทะเลาะกันแทบทุกวันผมทุ่มเททุกอย่างผมไม่คุยกับใครของก็ซื้อให้ทุกอย่างที่อยากได้ขอทุกอย่างผมก็ให้แต่สิ่งตอบแทนของผมคือคำพูดที่เจ็บๆที่เธอได้พูดออกมา ผมเหนื่อยแต่ผมก็รักเขามาก ผมห่วง หวง หึง เค้าทุกอย่างเซ้าซี้ จุ้นจี้ แต่ผมก็รักเขามากผมเสียน้ำตาเยอะมากๆเลยครับเพื่อคนนี้ผมรักมากผมยอมทุกอย่างพอผมบอกเขา เขาก็บอกว่าแค่นี้ทุ่มเทยังไม่พออีกหรอแค่ของจะอะไรนักหนา (เจ็บลึกๆ) ผมได้ขอเสื้อเขา1ตัวเขาบอกว่าไซส์มันเล็กเขาก็บอกว่าผมใส่ไม่ได้ผมบอกไม่เป็นไรใส่ได้หมดแหละ เขาก็บอกโอเครจะเอาไปให้พอเจอกันผมถามเอาเสื้อมามั้ยเขาบอกไม่ละอีกคำคือคำว่า ลืม 555+ ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวนะครับผมขอเขาหลายรอบแล้ว ของที่เขาอยากได้ผมซื้อให้จนตังผมไม่เหลือกินข้าวผมทุ่มเทเยอะไปไหมครับ เขาบอกผมว่า ผมทำตัวน่ารำคาญ ทำตัวหน้าเบื่อ งี่เง่า อีกเยอะแยะ ควรเลิกดีไหมครับ แต่ผมก็รักเขามาก รักจนไม่รู้จะรักยังไงเลยครับ 555+