ขออนุญาตใช้พื้นที่เล็กๆ ในพันทิป บอกเล่าเรื่องราวส่วนตัวค่ะ
เป็นเรื่องราวของเราที่เกิดขึ้นชีวิตจริงค่ะ กระทู้แรกในชีวิต เขียนถึงผู้ชายครั้งแรกในชีวิต..
เวลาที่คนเราชอบใครสักคนเนี่ย โลกทั้งใบเป็นสีชมพู... มีความสุขสุดๆ ค่ะ (ไม่รู้ว่าการชอบครั้งนี้ มันเรียกว่า 'ความรัก' ได้มั้ยนะคะ) 🙂
จริงๆ เราเองก็ไม่รู้ว่า.. ตอนจบของเรื่องนี้จะเป็นอย่างไร จะจบแบบ Happy Ending ก็ดี Sad Ending ก็ดี...แต่ก็จะพยายามทำให้ดีที่สุด.. ✌🏻
จะพยายามเข้ามาเขียนเล่าเรื่องราวทุกวัน เผื่อวันนึง กระทู้นี้จะมีโอกาสให้เค้ารับรู้บ้าง.... 555
(((( ตอนที่ 1 : พื้นเพเจ้าของกระทู้ ))))
การหาคู่ทางเวบไซต์ดูเหมือนจะเป็นเรื่องปกติสำหรับคนในสมัยนี้.. ขอเริ่มจาก...
เดียร์... นั่นก็คือเราเองค่ะ ตอนนี้อายุ 29 ปี หน้าตาก็ไม่ถือว่าขี้เหร่อะไร.. รูปร่างปกติ ไม่ได้อ้วนไปหรือผอมไป... อาชีพหน้าที่การงาน การศึกษา ฐานะทุกอย่างถือว่าสมบูรณ์.. ขาดอย่างเดียวก็เรื่องความรัก.. ไม่เคยผ่านการแต่งงาน ลูกหลานครอบครัวคนจีน ประวัติการเสียตัวไม่เคยมี มีแต่ประวัติการเสียใจ... ด้วยความที่บ้างาน.. การพบเจอผู้ชาย.. เลยถือว่าน้อยมาก... จะว่าไม่มีเข้ามาคุยก็ไม่เชิงนะคะ แต่เอาเป็นว่า.. ที่เข้ามากลับไม่ใช่ คนที่ใช่กลับไม่เข้ามา.. 555 จึงตัดสินใจลองหาเพื่อน หาคู่ทางเวบไซต์ดูค่ะ.. คือไหนๆ จะหาผู้ชายสักคนแล้ว.. ชาตินี้ขอเป็นฝ่ายเลือก.. ซึ่งการหาคู่แบบนี้ก็ใช้ได้ผลจริงๆ ค่ะ ได้ผลยังไงนะหรอค่ะ?? เดียร์เองก็เคยเจอผู้ชายทางเวบไซต์เนี่ยแหละค่ะ ได้คบกัน.. ถึงขนาดเค้ามาขอแต่งงานเป็นเรื่องเป็นราวเลยค่ะ 555 แต่สุดท้ายมีประเด็นต้องเลิกรากันไป..(ป.ล. ไว้ถ้ามีเวลาจะแอบเปิดกระทู้เล่าให้ฟังกันค่ะ😷) ตอนนี้ขอเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับคนปัจจุบันที่เรากำลังคุยอยู่ละกันเนอะ ^^/
คนที่เคยใช้บริการเว็บไซต์หาคู่จะรู้ดีว่า.. เริ่มจากการเข้าไปสมัครสมาชิก..ใส่รูป..ใส่ข้อมูล..ประวัติส่วนตัว พร้อมกับแนะนำตัวเอง..
อันนี้เป็นข้อความที่เราโพสแนะนำตัวไว้ค่ะ..
"ปัจจุบันทำงานธุรกิจส่วนตัว ยามว่างชอบฝึกทำอาหาร เข้าวัดทำบุญ ไปสอนหนังสือให้กับเด็กๆด้อยโอกาส ออกกำลังกาย ชอปปิ้งตามประสาคนโสดคะ 🙂 อยากเจอผู้ชายที่เป็นไปได้.. อบอุ่น จริงใจ ตั้งใจที่จะหาคู่จริงๆ หน้าตากลางๆ การศึกษาไม่ต่ำกว่าป.โทนะคะ อาชีพการงานมั่นคง -- ถ้าไม่ตรงความต้องการข้างต้น ขอความกรุณาไม่ต้องทักมานะคะ ไม่ได้ต้องการหาเพื่อนคะ ขี้เกียจอ่านจดหมายคะ. เคลียร์นะคะ 🙂 "
ด้านพี่เจ... เค้าคือชายที่ฉันหลงรักค่ะ ทั้งๆ ที่เรายังไม่เคยเห็นตัวจริงกันมาก่อน... [ขออนุญาตใช้นามสมมุติเพื่อไม่ให้ส่งผลกระทบกับเค้านะคะ ^^] เมื่อวันที่ 2.12.2016 เค้าเป็นใครมาจากไหนไม่รู้.. เค้าก็ส่งข้อความมาหาเราแบบนี้..
"สวัสดีครับ เป็นคนอบอุ่น จริงใจ ตั้งใจที่จะหาคู่จริงๆ หน้าตากลางๆ การศึกษาป.โท อาชีพการงานมั่นคง - น่าจะผ่านข้อกำหนดพวกนี้ครับ ขออนุญาตทำความรู้จักนะคับ line id......."
พอได้รับข้อความจากเค้า.. เราก็รู้โดยทันทีว่า.. เค้าได้อ่านประวัติเราอย่างดีเป็นแน่นอน.. และดูเค้าท่าทางมั่นใจมาก... 555
ป.ล. บางทีคำพูดเค้าคงเรียบร้อยจนถูกใจเราก็ได้มั้ง...
คือโดยปกติ เราจะเป็นคนที่อ่านกรองประวัติของคนที่ส่งข้อความเกือบครบทุกคนค่ะ และเลือกคุยกับคนที่มีความน่าจะเป็นไปได้เท่านั้น ซึ่งก็มีบ้างที่คุยกัน.. แต่ไม่เคยอยู่ในความสนใจของเราเกิน 3-5 วันสักที 555 (เป็นคนขี้เบื่อง่าย) บางคนชวนเราคุยเรื่องพระเครื่อง เรื่องบอล เรื่องอะไรที่แบบไม่ได้อยู่ในความสนใจเราเลยนะคะ.. สุดท้ายก็ต้องจบลงด้วยการเลิกคุย.. 555
แต่กับพี่เจคนนี้ เราตัดสินใจแอดไลน์เพื่อที่จะคุยกับเค้าโดยไม่สนใจประวัติเลยล่ะคะ 555 ไม่รู้เหมือนกันนะคะ ว่าเป็นเพราะอะไร อธิบายไม่ถูก ทำไมตอนนั้นถึงตัดสินใจอย่างนั้นไปได้นะคะ 🙂 (เปลี่ยนใจตอนนี้คงสายไปแล้วล่ะคะ 555)
++ I still believe in destiny.. เมื่อฉันหลงรักผู้ชายที่ไม่เคยเห็นหน้า... ++
เป็นเรื่องราวของเราที่เกิดขึ้นชีวิตจริงค่ะ กระทู้แรกในชีวิต เขียนถึงผู้ชายครั้งแรกในชีวิต..
เวลาที่คนเราชอบใครสักคนเนี่ย โลกทั้งใบเป็นสีชมพู... มีความสุขสุดๆ ค่ะ (ไม่รู้ว่าการชอบครั้งนี้ มันเรียกว่า 'ความรัก' ได้มั้ยนะคะ) 🙂
จริงๆ เราเองก็ไม่รู้ว่า.. ตอนจบของเรื่องนี้จะเป็นอย่างไร จะจบแบบ Happy Ending ก็ดี Sad Ending ก็ดี...แต่ก็จะพยายามทำให้ดีที่สุด.. ✌🏻
จะพยายามเข้ามาเขียนเล่าเรื่องราวทุกวัน เผื่อวันนึง กระทู้นี้จะมีโอกาสให้เค้ารับรู้บ้าง.... 555
(((( ตอนที่ 1 : พื้นเพเจ้าของกระทู้ ))))
การหาคู่ทางเวบไซต์ดูเหมือนจะเป็นเรื่องปกติสำหรับคนในสมัยนี้.. ขอเริ่มจาก...
เดียร์... นั่นก็คือเราเองค่ะ ตอนนี้อายุ 29 ปี หน้าตาก็ไม่ถือว่าขี้เหร่อะไร.. รูปร่างปกติ ไม่ได้อ้วนไปหรือผอมไป... อาชีพหน้าที่การงาน การศึกษา ฐานะทุกอย่างถือว่าสมบูรณ์.. ขาดอย่างเดียวก็เรื่องความรัก.. ไม่เคยผ่านการแต่งงาน ลูกหลานครอบครัวคนจีน ประวัติการเสียตัวไม่เคยมี มีแต่ประวัติการเสียใจ... ด้วยความที่บ้างาน.. การพบเจอผู้ชาย.. เลยถือว่าน้อยมาก... จะว่าไม่มีเข้ามาคุยก็ไม่เชิงนะคะ แต่เอาเป็นว่า.. ที่เข้ามากลับไม่ใช่ คนที่ใช่กลับไม่เข้ามา.. 555 จึงตัดสินใจลองหาเพื่อน หาคู่ทางเวบไซต์ดูค่ะ.. คือไหนๆ จะหาผู้ชายสักคนแล้ว.. ชาตินี้ขอเป็นฝ่ายเลือก.. ซึ่งการหาคู่แบบนี้ก็ใช้ได้ผลจริงๆ ค่ะ ได้ผลยังไงนะหรอค่ะ?? เดียร์เองก็เคยเจอผู้ชายทางเวบไซต์เนี่ยแหละค่ะ ได้คบกัน.. ถึงขนาดเค้ามาขอแต่งงานเป็นเรื่องเป็นราวเลยค่ะ 555 แต่สุดท้ายมีประเด็นต้องเลิกรากันไป..(ป.ล. ไว้ถ้ามีเวลาจะแอบเปิดกระทู้เล่าให้ฟังกันค่ะ😷) ตอนนี้ขอเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับคนปัจจุบันที่เรากำลังคุยอยู่ละกันเนอะ ^^/
คนที่เคยใช้บริการเว็บไซต์หาคู่จะรู้ดีว่า.. เริ่มจากการเข้าไปสมัครสมาชิก..ใส่รูป..ใส่ข้อมูล..ประวัติส่วนตัว พร้อมกับแนะนำตัวเอง..
อันนี้เป็นข้อความที่เราโพสแนะนำตัวไว้ค่ะ..
"ปัจจุบันทำงานธุรกิจส่วนตัว ยามว่างชอบฝึกทำอาหาร เข้าวัดทำบุญ ไปสอนหนังสือให้กับเด็กๆด้อยโอกาส ออกกำลังกาย ชอปปิ้งตามประสาคนโสดคะ 🙂 อยากเจอผู้ชายที่เป็นไปได้.. อบอุ่น จริงใจ ตั้งใจที่จะหาคู่จริงๆ หน้าตากลางๆ การศึกษาไม่ต่ำกว่าป.โทนะคะ อาชีพการงานมั่นคง -- ถ้าไม่ตรงความต้องการข้างต้น ขอความกรุณาไม่ต้องทักมานะคะ ไม่ได้ต้องการหาเพื่อนคะ ขี้เกียจอ่านจดหมายคะ. เคลียร์นะคะ 🙂 "
ด้านพี่เจ... เค้าคือชายที่ฉันหลงรักค่ะ ทั้งๆ ที่เรายังไม่เคยเห็นตัวจริงกันมาก่อน... [ขออนุญาตใช้นามสมมุติเพื่อไม่ให้ส่งผลกระทบกับเค้านะคะ ^^] เมื่อวันที่ 2.12.2016 เค้าเป็นใครมาจากไหนไม่รู้.. เค้าก็ส่งข้อความมาหาเราแบบนี้..
"สวัสดีครับ เป็นคนอบอุ่น จริงใจ ตั้งใจที่จะหาคู่จริงๆ หน้าตากลางๆ การศึกษาป.โท อาชีพการงานมั่นคง - น่าจะผ่านข้อกำหนดพวกนี้ครับ ขออนุญาตทำความรู้จักนะคับ line id......."
พอได้รับข้อความจากเค้า.. เราก็รู้โดยทันทีว่า.. เค้าได้อ่านประวัติเราอย่างดีเป็นแน่นอน.. และดูเค้าท่าทางมั่นใจมาก... 555
ป.ล. บางทีคำพูดเค้าคงเรียบร้อยจนถูกใจเราก็ได้มั้ง...
คือโดยปกติ เราจะเป็นคนที่อ่านกรองประวัติของคนที่ส่งข้อความเกือบครบทุกคนค่ะ และเลือกคุยกับคนที่มีความน่าจะเป็นไปได้เท่านั้น ซึ่งก็มีบ้างที่คุยกัน.. แต่ไม่เคยอยู่ในความสนใจของเราเกิน 3-5 วันสักที 555 (เป็นคนขี้เบื่อง่าย) บางคนชวนเราคุยเรื่องพระเครื่อง เรื่องบอล เรื่องอะไรที่แบบไม่ได้อยู่ในความสนใจเราเลยนะคะ.. สุดท้ายก็ต้องจบลงด้วยการเลิกคุย.. 555
แต่กับพี่เจคนนี้ เราตัดสินใจแอดไลน์เพื่อที่จะคุยกับเค้าโดยไม่สนใจประวัติเลยล่ะคะ 555 ไม่รู้เหมือนกันนะคะ ว่าเป็นเพราะอะไร อธิบายไม่ถูก ทำไมตอนนั้นถึงตัดสินใจอย่างนั้นไปได้นะคะ 🙂 (เปลี่ยนใจตอนนี้คงสายไปแล้วล่ะคะ 555)