กระทู้แรกผิดผลาดขออภัยด้วยค่ะ
เรากะสามีคบกันได้สองปี ช่วงเวลาสองปีแรกๆเขาก็ดีเอาใจใส่เราตลอด ดีทุกอย่าง แต่พอมาหลังๆเขาเริ่มบอกเลิกเรา และพอเราย้ายไปอยู่ด้วยกัน เขาก็มีขนของหนีเราบ้าง เราก็ไปตามเขากลับมาทุกที เป็นแบบนี้ตลอดพอเราตัดสินใจยอมตัดใจเพราะเขาไล่และหนีเราบ่อยครั้ง และเราจะตัดใจได้แล้วเราดันท้องขึ้นมา เราโทรบอกเขา เขาบอกเราไปเอาออก แต่เราไม่ยอม เขาเลยให้พ่อแม่มาคุยกับที่บ้านเรา สรุปคือเราได้แต่งงานกัน ช่วงที่กำลังจะถึงวันแต่งงานก้อคอยหนีหน้าเรา จนผ่านมาจนท้องเราเริ่มใหญ่ เขายังคอยบอกเลิกเรา แต่บางทีเขาก็มีดีบ้าง มีความสุขบ้างแต่ไม่เต็มที่ สลับกันไปมาตามอารมย์ของเขา จากวันที่รู้ว่าเราท้องจนตอนนี้ เราไม่มีอะไรกันเลยเกือบจะสองปีแล้ว เราพยายามไปเล่นด้วย จับนุ้นนั่นนี่ไม่ได้เลย ตอนนี้เราเบื่อมาก อยู่กันแค่ตัว ผ่านไปวันๆ เราเลี้ยงลูกอยู่บ้าน เขาออกไปทำงาน แต่ที่บ้านเราก็พอมีพอใช้ เขาย้ายมาอยู่บ้านเรา มีพ่อแม่เราคอยช่วยเรื่องลูกทุกอย่าง ตอนลูกเดือนกว่ามาบอกเลิกเราจะหนีอีกแล้ว แม่เราขอไว้ ว่าลูกยังไม่เห็นหน้าพ่อเลย แล้วแต่ล่ะวันจะไลน์มาว่านั่นนี่ให้เรา จนเราจะเป็นประสาท ใช้เรา ด่าเราว่าเราสาระพัด เราไม่รู้เราทนมาได้ยังไง จนมาตอนนี้ก็มาบอกเลิกเราอีก เราเลยปล่อยเขาไป เขาไปได้ไม่กี่วันก็กลับมาเอง ปกติเราจะไปตามกลับมาเพราะสงสารลูก แต่ตอนนี้ไม่แล้ว เราสงสารตัวเอง เพราะลูกเราไม่ได้ขาดอะไรเลยมีความรักเต็มที่มีทุกอย่างด้วย แต่ตอนนี้เขากลับมาอยู่ที่บ้านเราอีก เราพยายามมองข้ามสิ่งไม่ดี แต่พอเข้าใกล้เขาไปหยอกไปจับ คุยเรื่องเซ็กส์ก็โดนปฏิเสธตลอด เราเบื่อมาก มองไม่ออกเราจะอยู่กันไปได้ยังไง ไม่มีทั้งความสุขทางกายและทางใจ คุยกันตรงๆแล้วก้อเหมือนเดิม เราจะทำยังไงดี มีอีกหลายเรื่องที่เขาเห็นแก่ตัวมากๆ เขามีคนอื่นในใจจนไม่อยากมีอะไรกับเรารึป่าว หรือเขามีคนอื่น หรือเราไม่ดีเขาหมดรักเรา เราควรจะพอได้แล้วใช่มั๊ย #เราไม่ได้คัดกรองคำพูด เราคิดไปพิมไป อาจจะงงบ้างนะ ขอโทษด้วยค่ะ
ไม่มีอะไรกับสามีมาปีกว่าแล้วเขาบอกเลิกตลอด แต่มีลูกด้วยกัน1คนยังไม่ถึงขวบเลย เราควรพอดีไหม
เรากะสามีคบกันได้สองปี ช่วงเวลาสองปีแรกๆเขาก็ดีเอาใจใส่เราตลอด ดีทุกอย่าง แต่พอมาหลังๆเขาเริ่มบอกเลิกเรา และพอเราย้ายไปอยู่ด้วยกัน เขาก็มีขนของหนีเราบ้าง เราก็ไปตามเขากลับมาทุกที เป็นแบบนี้ตลอดพอเราตัดสินใจยอมตัดใจเพราะเขาไล่และหนีเราบ่อยครั้ง และเราจะตัดใจได้แล้วเราดันท้องขึ้นมา เราโทรบอกเขา เขาบอกเราไปเอาออก แต่เราไม่ยอม เขาเลยให้พ่อแม่มาคุยกับที่บ้านเรา สรุปคือเราได้แต่งงานกัน ช่วงที่กำลังจะถึงวันแต่งงานก้อคอยหนีหน้าเรา จนผ่านมาจนท้องเราเริ่มใหญ่ เขายังคอยบอกเลิกเรา แต่บางทีเขาก็มีดีบ้าง มีความสุขบ้างแต่ไม่เต็มที่ สลับกันไปมาตามอารมย์ของเขา จากวันที่รู้ว่าเราท้องจนตอนนี้ เราไม่มีอะไรกันเลยเกือบจะสองปีแล้ว เราพยายามไปเล่นด้วย จับนุ้นนั่นนี่ไม่ได้เลย ตอนนี้เราเบื่อมาก อยู่กันแค่ตัว ผ่านไปวันๆ เราเลี้ยงลูกอยู่บ้าน เขาออกไปทำงาน แต่ที่บ้านเราก็พอมีพอใช้ เขาย้ายมาอยู่บ้านเรา มีพ่อแม่เราคอยช่วยเรื่องลูกทุกอย่าง ตอนลูกเดือนกว่ามาบอกเลิกเราจะหนีอีกแล้ว แม่เราขอไว้ ว่าลูกยังไม่เห็นหน้าพ่อเลย แล้วแต่ล่ะวันจะไลน์มาว่านั่นนี่ให้เรา จนเราจะเป็นประสาท ใช้เรา ด่าเราว่าเราสาระพัด เราไม่รู้เราทนมาได้ยังไง จนมาตอนนี้ก็มาบอกเลิกเราอีก เราเลยปล่อยเขาไป เขาไปได้ไม่กี่วันก็กลับมาเอง ปกติเราจะไปตามกลับมาเพราะสงสารลูก แต่ตอนนี้ไม่แล้ว เราสงสารตัวเอง เพราะลูกเราไม่ได้ขาดอะไรเลยมีความรักเต็มที่มีทุกอย่างด้วย แต่ตอนนี้เขากลับมาอยู่ที่บ้านเราอีก เราพยายามมองข้ามสิ่งไม่ดี แต่พอเข้าใกล้เขาไปหยอกไปจับ คุยเรื่องเซ็กส์ก็โดนปฏิเสธตลอด เราเบื่อมาก มองไม่ออกเราจะอยู่กันไปได้ยังไง ไม่มีทั้งความสุขทางกายและทางใจ คุยกันตรงๆแล้วก้อเหมือนเดิม เราจะทำยังไงดี มีอีกหลายเรื่องที่เขาเห็นแก่ตัวมากๆ เขามีคนอื่นในใจจนไม่อยากมีอะไรกับเรารึป่าว หรือเขามีคนอื่น หรือเราไม่ดีเขาหมดรักเรา เราควรจะพอได้แล้วใช่มั๊ย #เราไม่ได้คัดกรองคำพูด เราคิดไปพิมไป อาจจะงงบ้างนะ ขอโทษด้วยค่ะ