หากอ่านจากหัวข้อ เราคิดว่าอาจมีคนว่าเราเห็นแก่เงินมากกว่าความรัก แต่เราอยากให้อ่านเรื่องราวของเราก่อนตัดสินใจ เราอยู่กินกับสามีมาหกปีแล้ว เขาเป็นคนดี นิสัยน่ารัก ไม่แข็งกระด้าง และไม่เคยนอกใจเราสักครั้ง แต่เสียอย่างเดียวที่เขาฐานะทางบ้านไม่ดี ต้องเลี้ยงแม่และน้องสาวที่กำลังเรียนหนังสือ เนื่องจากพ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่ตอนเขาเรียนหนังสือ เขาจึงออกจากโรงเรียนตั้งแต่ม.3 เพื่อหาเงินมาเลี้ยงครอบครัว ส่วนเราจบปริญญาตรีและก้อทำงานเอกชน และมาเจอเขาตอนทำงาน เขาเป็นคนขยัน เราเลยชอบและลองแอบคบกับเขาดู ที่ต้องแอบคบก้อเพราะเพื่อน พ่อแม่ไม่เห็นด้วย ทุกคนคิดว่าเราน่าจะหาคนที่มกล้เคียงกับเรา แต่ตอนนั้นเรารักเขามาก และคิดว่าปัญหาทุกอย่างต้องมีทางแก้ อีกอย่างเราก้อช่วยกันทำงานเก็บเงินกันได้ สุดท้ายเราก้อได้แต่งงานกัน เพราะพ่อแม่เราก้อแพ้ความดีของเขา รวมถึงเพื่อน และญาติทุกคนก้อชอบที่เขาเป็นคนดี เจียมตัว และเอาใจใส่ทุกคน ตลอดระยะเวลาหกปีที่เราอยู่ด้วยกันกับเขา เขาไม่เคยมีอะไรให้เรา ไม่ว่าจะเงิน ทอง เงินเดือนเขาก้อต้องไปจ่ายค่าใช้จ่ายให้แม่ น้อง และหนี้ที่บ้านเขาก่อไว้ก่อนมาแต่งงานกับเรา บางเดือนก้อเหลือมาถึงเรานิดหน่อย บางเดือนก้อไม่เหลือเลย เราเองก้อพยายามเข้าใจมาตลอด พยายามไม่คิดมาก ไม่น้อยใจ และก้อคอยเป็นกำลังใจให้เขา แต่บางครั้งก้ออดน้อยใจไม่ได้ ว่าเมื่อไหร่เราจะได้สร้างครอบครัวสักที จนพ่อแม่เราก้อสงสารเรา แกเลยตัดสินใจดาวน์รถให้เรา เราเลยต้องแบกภาระเพิ่มเรื่องผ่อนรถ ตอนแรกเราอยู่บ้านเดียวกับสามี จนกลังพ่อกับแม่เราซื้อบ้านให้เราจึงย้ายมาอยู่กับสามีสองคน เราเองก้อรู้สึกอายที่ทุกอย่างพ่อแม่ต้องเป็นคนให้เรา ทั้งที่เราเองก้อทำงาน มีครอบครัวแล้ว เราไม่เคยได้หยิบยื่นให้พ่อแม่เราเลย เนื่องจากเราเองแต่ละเดือนก้อไม่พอ ผิดกับเขาที่ต้องให้แม่กับน้องทุกเดือน เราเองเคยปรึกษาพ่อกับแม่เรา แต่แม่เราบอกว่าแค่เขาเป็นคนดีเราก้อน่าจะดีใจแล้ว เงินทองอย่างอื่นเราค่อยมาสร้างกันทีหลังก้อได้ เราเองก้อเหนื่อย บางทีอึดอัด และก้อน้อยใจ เหมือนเราจะใช้อะไร ก้อไม่ได้ ต้องคอยประหยัดทุกอย่าง เสื้อผ้า เครื่องสำอางค์ก้อไม่เคยได้ซื้อใหม่กับเขา อยากไปเที่ยวก้อไม่เคยได้ไป แอบร้องไห้หลายครั้ง เพราะเครียด บัตรเครดิตก้อวงเงินเกือบเต็มทุกใบ เวลาไม่ทัน ก้อต้องเดือดร้อนพ่อแม่เราอีก ส่วนครอบครัวของแฟน ทั้งน้องสาวและแม่ ใช้กันสบาย อยากได้อะไรก้อซื้อ ถามว่าเขาคิดจะประหยัดเพื่อเราไหม ก้อไม่มี เราเห็นแล้วเราเหนื่อย อีกอย่างสามีเราเป็นคนน้ำเชื้ออ่อน มีลูกยาก แต่เราสองคนอยากมีลูกมาก พยายามทุกทาง เงินที่ได้มาบางส่วนก้อเอาไปใช้เรื่องนี้ แต่ทุกครั้งที่เราเตรียมเงินไว้สำรับค่าหมอ ทางบ้านเขาต้องเดือดร้อนเรื่องเงินทุกที จนตอนนี้เรารู้สึกว่าเราเหนื่อย ท้อ และเบื่อกับปัญหาเดิมๆ มาก เราขอเลิกกับเขาหลายครั้งมาก แต่เขาไม่ยอมปล่อยเราไป เขาบอกเขาอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเรา บางครั้งก้อทำร้ายตัวเองจนเราต้องกลับไปอยู่กับเขาหมือนเดิม และต้องกลับไปรับสภาพเหมือนเดิม เราบอกตรงๆ ว่าตอนนี้เราสับสน เราไม่รู้ว่าตอนนี้เราควรทำไง เพราะเรามองไม่เห็นอนาคตข้างหน้าจริงๆ มีใครเคยเจอปัญหาแบบเราบ้าง
ผิดไหม ถ้าเราจะเลิกกับสามีเพราะเขาจน