ขอความจริงจากชาวพันทิพว่าถูกแฟนที่คบกันมา7ปีบอกเลิกต้องทำยังไง

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
นอนไม่หลับ คิดไม่ออกค่ะ ว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี

เราอายุก็ไม่น้อยแล้ว สามสิบปลาย ขอเล่าสรุปนะคะ
ก่อนหน้านี้เคยมีแฟนและแต่งงานกับผู้ชายที่ดีคนหนึ่ง คบและแต่งรวม7ปี เกิดเหตุที่ต้องเลิกกัน ต่างคนต่างมีคนใหม่ เรามีคนใหม่และตัดสินใจหย่าจากแฟนเก่าเพื่อมาสร้างครอบครัวใหม่ คิดว่าเลือกคนไม่ผิด นิสัยแตกต่างจากคนเดิม พอคบกันไป7 ปี สร้างครอบครัวด้วยกัน ซื้อบ้านเป็นชื่อเค้า เลี้ยงหมาสี่ตัว มีงานการมั่นคงทั้งคู่ แต่ไม่ได้แต่งงานนะคะ รอให้เค้าพร้อม มีทะเลาะบ้างปกติ เมื่อปีที่หก เรารู้สึกว่าเค้าเริ่มเปลี่ยน พอทะเลาะกันก็ได้ยินแต่คำว่า เราเปลี่ยนไปจนทำให้เค้าเปลี่ยน หลายครั้งที่ขอโอกาสปรับตัว ตอนแรกก็จะทำทั้งสองฝ่าย แต่ไปไปมามากลายเป็นเราทำอยู่ฝ่ายเดียว แต่ทำเท่าไหร่เค้าก็ไม่เปิดโอกาสให้เราเข้าไปใกล้เลย ไปทำงานกลับค่ำ กลับมากินข้าวก็เอาแต่ดูทีวี เล่นคอม ไม่พูดจากันเลย เกือบปี เราพยายามชวนคุย ถามไถ่ เล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้ ก็มีแต่คำว่า อืม ก้อดี โอเค เหรอ หน้าเราก้อไม่มอง เรื่องบนเตียงไม่ต้องคิด งานบ้านงานเรือนไม่ขาด ดูแลเค้าทุกอย่างที่ทำได้ พอเราเริ่มเสียใจร้องไห้ ท้อแท้ ก้อมาปลอบแล้วก้อไม่มีอะไร ทุกอย่างกลับอยุ่ในสภาพเดิม เราง้อ เราพยายามไม่รบกวน ไม่ยุ่งย่าม ให้ความเป็นส่วนตัว แต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น คบกันมา7ปีไม่เคยแอดเฟสเรา ไม่เคยให้เราแตะโทสับ ไม่เคยใช้รุปคู่เราลงในสื่อใดใดเลย เราไม่คิดเรื่องผญ.คนอื่น เราเชื่อใจเค้ามาตลอด พอทะเลาะกันล่าสุด เราขอให้เค้าเปิดใจรับเราบ้างเราทำดีทุกอย่างทำไมมันยังไม่พอ เค้าบอกว่าเค้าเบื่อกับคำว่าไม่เปิด เค้าไม่เปิดตรงไหน พอลองพูดว่าคุยกับผญ.อื่นทำไม เค้าก็ยอมรับว่าคุยจริงๆ เค้านอกใจเรามาตลอด เราร้องไห้เสียใจ แต่เรารักเค้า ขอโอกาสมาปรับกันใหม่ แต่เค้ามีผญ.คนอื่นเปรียบเทียบอยู่ เค้าไม่ให้โอกาสเรา เค้าบอกว่ายังรัก แต่นึกอนาคตของเราสองคนไม่ออก อยากเลิก เค้าบอกว่าเค้า เครียด คิดมากอายุจะสี่สิบแล้วยังไม่รู้จะเอายังไงต่อ ไม่ใช่เค้าไม่คิดมากนะ เค้าคิดหลายเรื่อง แต่ไม่เคยพูดกับเรา โลกส่วนตัวสูงมาก พอเราถามก็หาว่าไปซักไซร้ เราไม่รุ้จะทำยังไง แต่เค้าจะเลิก เราก็ต้องไป แต่เราไม่มีที่ไป หมาอีกสี่ตัว ของตั้งมากมาย บ้านที่ลงเงินลงแรงสร้างกันมา เค้าบอกว่าก็ไม่ต้องรีบก็ได้ อยู่กันแบบนี้ไปก่อน พร้อมเมื่อไหร่ค่อยไป เราก็อยุ่แบบเป็นเพื่อนกันดูแลกันแต่ไม่ฉันท์ชู้สาวก็ได้ แต่ เราทำไม่ได้ เพราะเรารักเค้ามาก เราควรทำยังไงดี คุยไม่จบ เค้าบอกขออยู่ห่างกันสักพัก เราก็ทำไม่ได้อีก เพราะเราไม่มีที่ไป จะกลับไปบ้านแม่ หมาก็เอาไปไม่ได้ ถ้าปล่อยไว้ตายแน่นอนเพราะเค้าทำงานออกเช้ากลับดึกทุกวัน

รู้สึกแย่กับตัวเองมาก รุ้สึกว่าตัวเองไม่มีคุณค่า ชีวิตพังซ้ำแล้วซ้ำอีก อายุก็เยอะแล้ว ทำอะไรก็ไม่ดีพอ เพราะเค้ามีคนใหม่มาเทียบ ท้อแท้กับชีวิตมากมาย พยายามทุกสิ่งอย่างแล้ว จนอ้อนวอนขอร้องให้เค้าให้โอกาส ร้องไห้จนเลือดออกตา เค้าก็นิ่งเฉย แต่ไม่รู้ทำไมเราก็ยังรัก มันเป็นความรักความผูกพันของคนที่อยากอยู่ข้างๆ ไม่ใช่รักวัยรุ่น ไม่ใช่แบบนั้น มันอธิบายไม่ได้
ทำใจให้สงบไม่ได้ นั่งสมาธิก็ไม่ได้ มันว้าวุ่น คุยกับใครก็ไม่ได้ เพราะต้องร้องไห้ ร้องซ้ำไปซ้ำมา จนปวดหัวไปหมด

เคยคิดอยากตายมาซื้อยานอนหลับมาแล้ว กะจะกินสักสามสิบเม็ดแล้วซดเหล้าตามไป แต่สงสารแม่ สงสารพี่สารน้องสาว สงสารหมาอีกสี่ตัวด้วย ทำไม่ลงจริงๆ   เราไม่เข้าใจเค้าเลย เราควรทำยังไงดี ทำยังไงให้กลับมาอยู่ด้วยกันได้ ช่วยหน่อยค่ะ

**ขอโทษนะคะถ้าแทคผิดห้องเพิ่งมาครั้งแรกค่ะ และขอโทษที่พิมภาษาแชทมากไปหน่อย ใช้โทรศัพท์พิมพ์ตอนที่เรานอนไม่หลับแต่เค้ากรนอยู่ข้างๆ พรุ่งนี้ตื่นมาจะทำยังไงต่อไปยังไม่รู้เลย