สวัสดีเพื่อนทุกคนนะคะ ตอนนี้ที่กำลังนั่งพิมพ์ข้อความอยู่ เป็นเวลา 04.23 น.
ณ รพศ.แห่งหนึ่งในภาคอีสาน ที่มีจำนวนผู้คนมารับบริการมากมายไม่มีเว้นว่าง แต่ละส่วนของ รพ. มีผู่ป่วยและญาติเต็มไปหมด ซึ่งก็จะแบ่งผู้ป่วยเป็นตึกๆ โดยส่วนตัวเราแล้ว ทำงานในแผนกอายุรกรรมหญิง แน่นอนว่าผู้ป่วยมีจำนวนมากพอสมควร และเป็นผู้ป่วยที่มีอาการของโรคที่หนัก เช่น โรคมะเร็ง โรคไตว่ยระยะสุดท้าย โรคเบาหวาน ความดัน และอื่นๆที่ต้องใช้ยาในการรักษา และตามที่เราทราบดีว่า ชาวบ้านที่อยู่ในพื้นที่ห่างไกล มักไม่ชอบมาหาหมอ กว่าจะมาได้ก็มีอาการรุนแรงมากแล้ว จนบางคนโรคถึงระยะสุดท้าย และสิ้นสุดด้วยการใส่ท่อช่วยหายที่หลายๆคนกลัวและกังวล เช่นกัน เมื่อ 4.00 น.ที่ผ่านมา ด้วยจำนวนผู้ป่วยที่มาก และการให้การพยาบาลที่หนักพอสมควร เป็นเวลาที่ผู้ป่วยพักผ่อน ทำให้พอมีเวลาว่าง และเริ่มมีความรู้สึกหิว หิวอะไรสักอย่าง จึงขออนุญาตพี่หัวหน้าเวรลงไปซื้อของที่ร้านค้าใน รพ. โดยห่างจากตัวตึกไม่น่าจะเกิน 150 เมตร ขณะที่เดินไป ด้านซ้ายมือจะมีพระพุทธรูป ซึ่งประดิษฐานไว้ให้เป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของผู้ป่วยและญาติ เป็นดังคาด!!
แสงจากพระจันทร์เสี้ยวส่องลงมาลานพระพุทธรูป แสงไฟตามทางเดินสาดสลัวลงมา ยายแก่วัย 70 กว่าปี มีผ้าขาวม้าลายสีขาวพาดบ่า ในมือถือธูป เทียน และพวงมาลัย นั่งพับเพียบ ปากบ่นพึมพำเหมือนกำลังอธิษฐานขอพรให้ใครสักคนที่กำลังไม่สบายอยู่ สีหน้ายังมีความวิตกกังวล ปนกับความไม่สบายใจ คงอยากช่วยให้ญาติหายดี แม้ตัวยายเองให้ยาไม่ได้ ฉีดยาไม่ได้ ยายแก่ๆคนนึงยังยอมอดหลับอดนอนมาเฝ้า มาขอพรภาวนาในเวลาตี4 กว่าๆ มาให้กำลังใจ เพื่อเป็นยาใจให้กับญาติตนที่ป่วยอยู่ นับว่ามีค่าไม่ต่างจากยา หรือเครื่องช่วยหายใจที่ได้ใช้จากโรงพยาบาลเช่นกัน
ขอให้ผู้ป่วยของข้าพเจ้าหายดี 🙏🏻
เดือนหงาย กับยายที่นั่งไหว้พระ
ณ รพศ.แห่งหนึ่งในภาคอีสาน ที่มีจำนวนผู้คนมารับบริการมากมายไม่มีเว้นว่าง แต่ละส่วนของ รพ. มีผู่ป่วยและญาติเต็มไปหมด ซึ่งก็จะแบ่งผู้ป่วยเป็นตึกๆ โดยส่วนตัวเราแล้ว ทำงานในแผนกอายุรกรรมหญิง แน่นอนว่าผู้ป่วยมีจำนวนมากพอสมควร และเป็นผู้ป่วยที่มีอาการของโรคที่หนัก เช่น โรคมะเร็ง โรคไตว่ยระยะสุดท้าย โรคเบาหวาน ความดัน และอื่นๆที่ต้องใช้ยาในการรักษา และตามที่เราทราบดีว่า ชาวบ้านที่อยู่ในพื้นที่ห่างไกล มักไม่ชอบมาหาหมอ กว่าจะมาได้ก็มีอาการรุนแรงมากแล้ว จนบางคนโรคถึงระยะสุดท้าย และสิ้นสุดด้วยการใส่ท่อช่วยหายที่หลายๆคนกลัวและกังวล เช่นกัน เมื่อ 4.00 น.ที่ผ่านมา ด้วยจำนวนผู้ป่วยที่มาก และการให้การพยาบาลที่หนักพอสมควร เป็นเวลาที่ผู้ป่วยพักผ่อน ทำให้พอมีเวลาว่าง และเริ่มมีความรู้สึกหิว หิวอะไรสักอย่าง จึงขออนุญาตพี่หัวหน้าเวรลงไปซื้อของที่ร้านค้าใน รพ. โดยห่างจากตัวตึกไม่น่าจะเกิน 150 เมตร ขณะที่เดินไป ด้านซ้ายมือจะมีพระพุทธรูป ซึ่งประดิษฐานไว้ให้เป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของผู้ป่วยและญาติ เป็นดังคาด!!
แสงจากพระจันทร์เสี้ยวส่องลงมาลานพระพุทธรูป แสงไฟตามทางเดินสาดสลัวลงมา ยายแก่วัย 70 กว่าปี มีผ้าขาวม้าลายสีขาวพาดบ่า ในมือถือธูป เทียน และพวงมาลัย นั่งพับเพียบ ปากบ่นพึมพำเหมือนกำลังอธิษฐานขอพรให้ใครสักคนที่กำลังไม่สบายอยู่ สีหน้ายังมีความวิตกกังวล ปนกับความไม่สบายใจ คงอยากช่วยให้ญาติหายดี แม้ตัวยายเองให้ยาไม่ได้ ฉีดยาไม่ได้ ยายแก่ๆคนนึงยังยอมอดหลับอดนอนมาเฝ้า มาขอพรภาวนาในเวลาตี4 กว่าๆ มาให้กำลังใจ เพื่อเป็นยาใจให้กับญาติตนที่ป่วยอยู่ นับว่ามีค่าไม่ต่างจากยา หรือเครื่องช่วยหายใจที่ได้ใช้จากโรงพยาบาลเช่นกัน
ขอให้ผู้ป่วยของข้าพเจ้าหายดี 🙏🏻