ปัญหาครอบครัว

เจ้าของกระทู้อายุ 27 เรียนจบปริญญาตรีสายวิศวะมา หนึ่งในสามพระจอมฯ เกรดประมาณ 2.3 ปัจจุบันทำงาน it support อยู่ เงินเดือนประมาณ 23.5K มีทำงานเสริมสอนพิเศษในวันหยุดบ้าง รวมๆเดือนนึง ก็มีรายรับประมาณ 25K ครับ ด้วยรายได้ประมาณนี้ก็ยังไม่พอสำหรับการยังชีพและความต้องการในครอบครัวเท่าไหร่ เนื่องจากพื้นฐานทางครอบครัวของพ่อแม่ ไม่ได้มีอะไรมาให้เลย ช่วงที่เจ้าของกระทู้ยังเด็ก พ่อของเจ้าของกระทู้เป็นคนไม่ชอบทำงาน เดิมทำอาชีพรับซ่อมเครื่องใช้ไฟฟ้า แต่พอเศรษฐกิจตกต่ำ ก็เลยตกงานไม่มีใครเอาอะไรมาซ่อม แต่พ่อก็ไม่ได้ออกหางานใหม่ทำ ยังคงยึดอาชีพเดิม เฝ้ารอลูกค้าอยู่กับบ้าน ถึงแม่จะขอให้ออกไปทำอย่างอื่นช่วยก็ไม่ไป ลำพังแม่คนเดียวหารายได้มาให้ครอบครัวไม่พอ ก็เลยต้องไปกู้หนี้ยืมสิน จนดอกเบี้ยงอกขึ้นมาเรื่อยๆ มีเจ้าหนี้หลายคน จนมาถึงทุกวันนี้ก็ยังไม่หยุดก่อหนี้ ผ่อนใช้ก็ไม่ยอมหมดเสียที

ส่วนพ่อเรากว่าจะออกทำงานได้ก็ตอนเราขึ้นปี 1 แต่หลังจากออกไปทำงานก็เปลี่ยนนิสัยไป จากคนที่เคยรักลูก ใจดี กลายเป็นคนอารมณ์ร้อน ชอบหาเรื่องทะเลาะกับคนที่บ้าน ชอบใช้คำด่าที่แรงๆ หยาบคาย ด่าคนในบ้านมาจนถึงทุกวันนี้ เจ้าของกระทู้โดนพ่อด่าว่าทุกวัน บางครั้งด่าจนร้องไห้เลยบ้างก็มี รู้สึกไม่อยากอยู่บ้านทุกวันนี้ ส่วนน้องสาวที่เรียนจบแล้ว ทางสายวิทย์สุขภาพ แต่ด้วยความที่ว่าเป็นคนนิสัยชอบกดดันตัวเอง มุ่งแต่เรียนจนได้เกียรตินิยม แต่งานบ้านงานช่องไม่เอาเลย เสื้อผ้าตัวเองไม่ซัก แม่ต้องคอยซักให้ งานบ้านไม่ช่วยทำ ทุกวันนี้เอาแต่มุ่งหน้าสอบใบประกอบวิชาชีพ ข้าวปลาไม่กิน ไม่ดูแลตัวเอง ตื่นสาย แล้วชอบมาด่าว่าเจ้าของกระทู้ว่า " ทำไมไม่คิดจะทำอะไรให้งอกเงยบ้าง ทำงาน it แบบนี้ไม่มีวันก้าวหน้าหรอก งานอยู่กับที่ ไม่ไปทำงานตรงสายจะได้เงินเยอะ ได้ค่าโอทีเยอะ ได้ค่าคอมมิชชั่นเยอะ ได้ทำงานทุกวันไม่มีวันหยุดเลย ไม่ต้องเจอหน้าพ่อแม่ขี้บ่น ถ้าเป็น gru นะ ไปจากบ้านตั้งนานแล้ว" ส่วนตัวเราแล้ว เราทนเรียนสิ่งที่ไม่ถนัดมาตลอด เคยขอพ่อแม่จะซิ่วไปเรียนอย่างอื่น พ่อแม่ก็กลัวอับอายคนแถวบ้านที่ไปคุยว่าลูกเรียนเก่งไว้เยอะ การที่เราจะไปทำงานตรงสาย คือเป็นงานออนไซต์ ไปๆมาๆ ขับรถ งานลุยๆ ไม่ใช่บุคลิกของเรา เรามองว่าไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่คน active เราเลยเลือกทำงานแนว office บางทีเราก็คิดว่ามันก็คืองานอ่ะ มีเงินเข้าบ้านไม่ดีหรือไง

แล้วน้องยังบอกอีกว่า " ตอนนี้อายุ 22 ถ้าได้ใบประกอบวิชาชีพแล้ว จะต้องทำงานหารายได้รวมให้ได้เดือนละ 30,000 กว่า มีบ้าน มีรถ หมดหนี้ ตอนอายุ 26 ดีกว่าพี่ที่ไม่ทำอะไร อายุ 27 แล้ว ไม่ทำอะไรสักอย่าง " แต่หารู้ไม่ว่า ที่ผ่านมากว่าน้องจะเรียนจบเราตามใช้หนี้ส่วนมากมากว่าครึ่งแล้ว การที่น้องจะประสบความสำเร็จตอนอายุ 26 ได้ส่วนนึงก็เพราะเราปูทางมาแล้ว แต่น้องยังพูดว่าเราแบบนี้ต่ออีกเรื่อยๆ

ทุกวันนี้มีแต่ปัญหาแปลกๆเข้ามาในชีวิตครับ ทั้งเรื่องงาน และเรื่องครอบครัว เรื่องงานก็เจ้านายเอาแต่ใจ และคนในทีมวันๆ ไม่คุยกัน ไม่มีปฏิสัมพันธ์กันเท่าไหร่ ตอนนี้เรากำลังหางานใหม่ไปเรื่อยๆ แต่อีกใจก็ไม่ค่อยอยากย้ายเท่าไหร่ กลัวมีปัญหา เพราะเราเป็นคนเข้ากับคนยากพอดู ย้ายงานแต่ละที ทำใจหนักมาก

แต่เรื่องปัญหาครอบครัวก็ดูจะหนักมากที่สุด แม่ก่อหนี้ไม่หยุด เคยเรียกคุยด้วยแล้ว ก็ยังก่อหนี้เพราะเหตุผลที่ว่าไม่กล้าขอเงินเรา กลัวเราด่าว่า ส่วนพ่อเราอารมณ์ร้อนโมโหร้าย ชอบทะเลาะกับคนในครอบครัว น้องเราก็กดดันตัวเอง ชอบด่าว่าเราบ่อย ทำให้เรารู้สึกไม่ค่อยจะดีครับ เหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้า ทั้งที่เมื่อก่อนนี้ก็ไม่เคยเป็นแบบนี้ คุยกับใครในบ้าน ปรึกษาปัญหาเรื่องกำจัดหนี้ ไม่ได้นานก็ทะเลาะ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร เคยชวนคนในบ้านไปพบจิตแพทย์ก็ไม่ไปกัน บอกว่าตัวเองปกติกัน เราก็ไม่รู้จะทำยังไงได้แต่ทนๆไปวันๆ แต่โดนด่าว่าเข้าบ่อยๆ ก็รู้สึกไม่ค่อยจะดีครับ ลึกๆแล้วก็เครียดครับว่า อายุ 27 แล้ว ทำไมยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันกับเค้าเลย ทั้งๆเราเองก็พยายามทำงานมากกว่า 1 อย่างแล้ว ในแบบของเราที่เราถนัด ใครเคยเจอแบบเราบ้างครับ