ผมมีเพื่อนสนิทอยู่หลายคนครับ แต่มีคนหนึ่งที่พิเศษกว่าทุกคน เป็นเพื่อนที่รู้จักกันตอนเข้าเรียนมหาลัยปีหนึ่ง วันแรกที่รู้จักกัน คือวันที่ย้ายเข้าไปอยู่หอในและบังเอิญจับสลากได้อยู่ห้องเดียวกัน และบังเอิญอีกที่อยู่คณะเดียวกัน ที่บังเอิญอีกก็คือมันเป็นผู้ชาย
ใช่ครับ ผมชอบผู้ชาย และต้องเป็นผู้ชายคนนี้เท่านั้นที่ผมจะชอบ ....
ความรู้สึกของวันแรกที่รู้จักกับมัน บอกเลยครับไม่ได้คิดว่าจะชอบมันและอยากรู้จักมันด้วยซ้ำแต่ด้วยความที่ต้องอยู่ห้องเดียวกันก็เลยจำเป็นต้องรู้จักมัน
เมื่อย้ายเข้าไปอยู่หอด้วยกัน วันเวลาผ่านไปครับผมได้รู้จักมันมากขึ้น ตัวติดกันตลอด 24 ชม. ไปเรียน กินข้าว ทำกิจกรรม ไปค่าย เล่นเกมส์ เตะบอล คือกลายเป็นสนิทไปแบบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ.....
ความรู้สึกที่เริ่มเปลี่ยนไป ผมเริ่มมีความรู้สึกแปลกประหลาดเกิดขึ้นกับตัวเอง มันเป็นความรู้สึกของคนหึงกัน มันหัวร้อน ใจเต้นแรง โกรธข้างใน และตัวสั่นแบบบอกไม่ถูก เมื่อเพื่อนมันไปคุยหญิง รู้สึกหวงมันมาก ไม่อยากให้มันไปคุยกับผู้หญิงคนไหน ไม่อยากให้มันมีแฟน ตอนนั้นผมตั้งคำถามกับตัวเองว่าผมเป็นอะไร ใช่ครับผมเริ่มชอบมันแล้ว มันอาจเกิดจากความผูกพันธ์ที่ใช้เวลาอยู่ร่วมกันมากๆก็เป็นได้
วันที่มันมีแฟน ผมรู้สึกเหมือนอกหักในตอนนั้นกำลังขึ้นปีสอง จำได้ว่าผมเสียใจมากแต่ไม่แสดงออกให้ใครเห็น เวลาที่เคยอยู่กับมันก็ลดลง เพราะส่วนมากมันก็อยู่กับแฟนมัน ผมได้แต่กินเหล้า และกินหนักมากเพื่อไม่ให้ตัวเองคิดมาก ผมกลายเป็นคนอกหักไปทั้งๆที่ยังไม่มีโอกาสได้บอกรักมันเลย
ย้ายออกมาอยู่หอนอก ตอนปีสองเทอมสองพวกเราตกลงชวนกันไปอยู่หอนอกเพราะกิจกรรมเริ่มเยอะแล้ว และหอในก็เปิดปิดเป็นเวลา วันไหนกลับดึกอาจไม่สะดวก ก็เลยคิดว่าไปหาหอนอกอยู่กันดีกว่า ผมรู้สึกมีความสุขมากครับ ที่จะได้ไปใช้ชีวิตอยู่กับมันสองคน แต่แล้วมันไม่เป็นแบบนั้น เพื่อนผมเป็นคนเจ้าชู้มาก ไปร้านเหล้าแต่ละคืนต้องพาผู้หญิงกลับมาห้องด้วยทุกครั้ง และเป็นกรรมของผมที่ต้องออกจากห้องเพื่อให้มันได้เสพสวาทของมันไป
และมันทำให้ผมเจ็บปวดเหมือนใจจะขาดที่สุด
และบางคืนที่เมามากๆ ผมก็นอนฟังเสียงมันเอากันในห้องนั่นแหละ ครับน้ำตาผมไหลและสะอื้นไห้อยู่ในใจ ผมถามตัวเอง ว่า เรากำลังทำบ้าอะไรอยู่เนี้ย
เรามาอยู่ที่นี่ทำไม แต่ทั้งหมดมันไม่ได้ทำให้ผมเลิกรักมันเลย ......
ผมไม่อยากเป็นเกย์ ผมไม่อยากรู้สึกรักหรือชอบมัน
ผมพยายามหนีตัวเอง หาข้อมูลต่างๆเพื่อให้ตัวเองหายจากการเป็นเกย์ ผมไม่อยากเป็นแบบนี้ ไม่อยากชอบผู้ชายเหมือนกันเพราะสังคมมันบอกว่าไม่ใช่และส่วนมากไม่ยอมรับ.......
ชีวิตวันลูบอยู่แบบนี้ซ้ำๆครับ ความรู้สึกเจ็บปวดกระหน่ำเข้ามาที่ผมตลอดระยะเวลาสี่ปีที่เรียนในมหาวิทยาลัย มีแค่เรื่องนี้ที่ผมเครียดที่สุด แม้กระทั่งเรื่องเรียนที่ควรทุ่มเทให้ที่สุดมันยังสำคัญรองลงมา
ครับผมกลายเป็นโรคซึมเศร้า ใครบอกผมหรอ? ผมรู้ตัวผมเองแหละ ผมเคยคิดฆ่าตัวตาย ผมอยากกระโดดตึกเรียนหกชั้น เพื่อที่จะจบทุกอย่าง ......
ผมมีแฟนครับ......ใช่ครับผมมีแฟนตอนปีสอง
แฟนผมเป็นผู้หญิง เป็นสาวต่างคณะ เธอมาจีบและเข้ามาทำความรู้จักผมก่อน ผมไม่คิดจะชอบเธอด้วยซ้ำแต่เธอเป็นคนที่ตามตื้อผมสุดๆ จนวันหนึ่งผมเห็นอะไรบางอย่างในตัวเธอ ผมมองเธอน่ารัก เป็นผู้หญิงที่เอาใจเก่ง เธอสวย ผมตรงยาว ผิวขาว หุ่นนางแบบ ผมตกหลุมรักเธอครับและตอนนั้นผมก็ไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าจริงแล้วผมชอบผู้ชายหรือผู้หญิงกันแน่ แต่ที่แน่ๆ เธอเข้ามาทำให้ผมที่เหมือนคนอกหักกลับมาสดใสและยิ้มอีกครั้ง เราตกลงคบกันเป็นแฟนและผมก็รู้สึกดีขึ้นมากจริงๆ ผมลืมเพื่อนที่แอบรักหรือแอบชอบมันไปหมดเลย เพราะผู้หญิงคนนี้ผมใช้เวลาอยู่กับเธอมากขึ้นเป็นแฟนที่ใครๆก็ต่างอิจฉาเพราะเราทั้งคู่หน้าตาดีและดูเหมาะสมกันที่สุดแล้ว
ชีวิตผมเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ ทำอะไรก็นึกถึงแต่แฟนตลอด
กำลังใจมาจากเธอคนนี้ที่ทำให้ผมกลายเป็นคนใหม่......
ยังไม่จบแบบนี้นะครับ เดี๋ยวมาเล่าต่อ
ขออภัยที่อาจเขียนวกไปวนมา
ผมพึ่งหัดเขียนครับ จะพยายามทำให้มันดีขึ้นเรื่อยๆ
เพราะเป็นประสบการณ์จริง เลยนึกอะไรขึ้นได้ก็เขียนๆไป ......
ซึมเศร้าเพราะแอบรัก....
ใช่ครับ ผมชอบผู้ชาย และต้องเป็นผู้ชายคนนี้เท่านั้นที่ผมจะชอบ ....
ความรู้สึกของวันแรกที่รู้จักกับมัน บอกเลยครับไม่ได้คิดว่าจะชอบมันและอยากรู้จักมันด้วยซ้ำแต่ด้วยความที่ต้องอยู่ห้องเดียวกันก็เลยจำเป็นต้องรู้จักมัน
เมื่อย้ายเข้าไปอยู่หอด้วยกัน วันเวลาผ่านไปครับผมได้รู้จักมันมากขึ้น ตัวติดกันตลอด 24 ชม. ไปเรียน กินข้าว ทำกิจกรรม ไปค่าย เล่นเกมส์ เตะบอล คือกลายเป็นสนิทไปแบบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ.....
ความรู้สึกที่เริ่มเปลี่ยนไป ผมเริ่มมีความรู้สึกแปลกประหลาดเกิดขึ้นกับตัวเอง มันเป็นความรู้สึกของคนหึงกัน มันหัวร้อน ใจเต้นแรง โกรธข้างใน และตัวสั่นแบบบอกไม่ถูก เมื่อเพื่อนมันไปคุยหญิง รู้สึกหวงมันมาก ไม่อยากให้มันไปคุยกับผู้หญิงคนไหน ไม่อยากให้มันมีแฟน ตอนนั้นผมตั้งคำถามกับตัวเองว่าผมเป็นอะไร ใช่ครับผมเริ่มชอบมันแล้ว มันอาจเกิดจากความผูกพันธ์ที่ใช้เวลาอยู่ร่วมกันมากๆก็เป็นได้
วันที่มันมีแฟน ผมรู้สึกเหมือนอกหักในตอนนั้นกำลังขึ้นปีสอง จำได้ว่าผมเสียใจมากแต่ไม่แสดงออกให้ใครเห็น เวลาที่เคยอยู่กับมันก็ลดลง เพราะส่วนมากมันก็อยู่กับแฟนมัน ผมได้แต่กินเหล้า และกินหนักมากเพื่อไม่ให้ตัวเองคิดมาก ผมกลายเป็นคนอกหักไปทั้งๆที่ยังไม่มีโอกาสได้บอกรักมันเลย
ย้ายออกมาอยู่หอนอก ตอนปีสองเทอมสองพวกเราตกลงชวนกันไปอยู่หอนอกเพราะกิจกรรมเริ่มเยอะแล้ว และหอในก็เปิดปิดเป็นเวลา วันไหนกลับดึกอาจไม่สะดวก ก็เลยคิดว่าไปหาหอนอกอยู่กันดีกว่า ผมรู้สึกมีความสุขมากครับ ที่จะได้ไปใช้ชีวิตอยู่กับมันสองคน แต่แล้วมันไม่เป็นแบบนั้น เพื่อนผมเป็นคนเจ้าชู้มาก ไปร้านเหล้าแต่ละคืนต้องพาผู้หญิงกลับมาห้องด้วยทุกครั้ง และเป็นกรรมของผมที่ต้องออกจากห้องเพื่อให้มันได้เสพสวาทของมันไป
และมันทำให้ผมเจ็บปวดเหมือนใจจะขาดที่สุด
และบางคืนที่เมามากๆ ผมก็นอนฟังเสียงมันเอากันในห้องนั่นแหละ ครับน้ำตาผมไหลและสะอื้นไห้อยู่ในใจ ผมถามตัวเอง ว่า เรากำลังทำบ้าอะไรอยู่เนี้ย
เรามาอยู่ที่นี่ทำไม แต่ทั้งหมดมันไม่ได้ทำให้ผมเลิกรักมันเลย ......
ผมไม่อยากเป็นเกย์ ผมไม่อยากรู้สึกรักหรือชอบมัน
ผมพยายามหนีตัวเอง หาข้อมูลต่างๆเพื่อให้ตัวเองหายจากการเป็นเกย์ ผมไม่อยากเป็นแบบนี้ ไม่อยากชอบผู้ชายเหมือนกันเพราะสังคมมันบอกว่าไม่ใช่และส่วนมากไม่ยอมรับ.......
ชีวิตวันลูบอยู่แบบนี้ซ้ำๆครับ ความรู้สึกเจ็บปวดกระหน่ำเข้ามาที่ผมตลอดระยะเวลาสี่ปีที่เรียนในมหาวิทยาลัย มีแค่เรื่องนี้ที่ผมเครียดที่สุด แม้กระทั่งเรื่องเรียนที่ควรทุ่มเทให้ที่สุดมันยังสำคัญรองลงมา
ครับผมกลายเป็นโรคซึมเศร้า ใครบอกผมหรอ? ผมรู้ตัวผมเองแหละ ผมเคยคิดฆ่าตัวตาย ผมอยากกระโดดตึกเรียนหกชั้น เพื่อที่จะจบทุกอย่าง ......
ผมมีแฟนครับ......ใช่ครับผมมีแฟนตอนปีสอง
แฟนผมเป็นผู้หญิง เป็นสาวต่างคณะ เธอมาจีบและเข้ามาทำความรู้จักผมก่อน ผมไม่คิดจะชอบเธอด้วยซ้ำแต่เธอเป็นคนที่ตามตื้อผมสุดๆ จนวันหนึ่งผมเห็นอะไรบางอย่างในตัวเธอ ผมมองเธอน่ารัก เป็นผู้หญิงที่เอาใจเก่ง เธอสวย ผมตรงยาว ผิวขาว หุ่นนางแบบ ผมตกหลุมรักเธอครับและตอนนั้นผมก็ไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าจริงแล้วผมชอบผู้ชายหรือผู้หญิงกันแน่ แต่ที่แน่ๆ เธอเข้ามาทำให้ผมที่เหมือนคนอกหักกลับมาสดใสและยิ้มอีกครั้ง เราตกลงคบกันเป็นแฟนและผมก็รู้สึกดีขึ้นมากจริงๆ ผมลืมเพื่อนที่แอบรักหรือแอบชอบมันไปหมดเลย เพราะผู้หญิงคนนี้ผมใช้เวลาอยู่กับเธอมากขึ้นเป็นแฟนที่ใครๆก็ต่างอิจฉาเพราะเราทั้งคู่หน้าตาดีและดูเหมาะสมกันที่สุดแล้ว
ชีวิตผมเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ ทำอะไรก็นึกถึงแต่แฟนตลอด
กำลังใจมาจากเธอคนนี้ที่ทำให้ผมกลายเป็นคนใหม่......
ยังไม่จบแบบนี้นะครับ เดี๋ยวมาเล่าต่อ
ขออภัยที่อาจเขียนวกไปวนมา
ผมพึ่งหัดเขียนครับ จะพยายามทำให้มันดีขึ้นเรื่อยๆ
เพราะเป็นประสบการณ์จริง เลยนึกอะไรขึ้นได้ก็เขียนๆไป ......