นี่เป็นเหตุการณ์จริงนะครับ ท่านใดขี้เกียจอ่าน ลงไปอ่านสรุปได้เลยครับ
สมัยที่ผมที่อยู่ป.2-3นี่แหล่ะ บ้านผมอยู่ในจ.อุบลฯ เป็นหมู่บ้านรวมๆแล้ว30ครัวเรือนนี่แหล่ะ มันมีเหตุการณ์ช่วงหนึ่งที่ผมเองก็อยู่ในเหตุการณ์
วันนั้นน่าจะเป็นวันหยุดครับ ผมอยู่บ้านกับน้องสาว(ลูกของป้าอ่ะครับ) อยู่ด้วยกันสองคน ตายายไปข้างนอก ก็ดูทีวีกันปกตินี่แหล่ะ แล้วจากนั้นมีใครสักคนนี่แหล่ะ น่าจะเป็นคนในหมู่บ้าน แกมาบอกให้เราล็อคบ้านให้เรียบร้อย บอกว่ามีผีปอบเข้าสิงคน ให้อยู่แต่ในบ้านนะ ซึ่งเวลาตอนนั้นมันก็ราวๆ4โมงเย็นนี่แหล่ะ ยังไม่มืดเลย
เอาละสิ ด้วยความกลัวครับ ล็อคนั่นนี่เรียบร้อย ปิดทีวี ทุกอย่างอยู่ในความเงียบ ในใจคิดว่าให้ตากับยายรีบๆกลับมาเถอะ
แล้วทีนี้ มันมีเสียงเดิน นึกถึงเสียงรองเท้าแตะที่เดินครูดไปกับถนนลูกรังนะ เสียงแกดๆ มันมาหยุดที่ประตูบ้านเลยครับ
คือหน้าบ้านมันเป็นที่โล่งๆ ใกล้ถนนในหมู่บ้าน ใจผมนี่กลัว น้องก็กลัว น้ำตาแทบไหลกัน แต่สักพักมันพูดว่า ขอเข้าไปหน่อย ผมจำเสียงได้ว่าเป็นพี่ ต. เลยเปิดประตูให้ และก็ใช่พี่ต.จริงๆ แกบอกว่ากลัวผี ไม่รู้จะไปไหนเลยมานี่แทน แกเล่าว่าปอบมันเข้าแม่ พ. ตอนนี้พวกชาวบ้านกำลังไล่ผีอยู่ ต้องไล่กันเองเพราะไม่มีหมอผีในหมู่บ้าน แกกลัวเลยออกมา แล้วแกก็ถือหวาย? น่าจะชื่อนี้นะครับ อันเล็กๆเท่าเม็ดมะขาม เอามาแบ่งพวกผม ถือไว้ดีๆไม่งั้นปอบจะเข้า
เราอยู่ในบ้านกันนานมาก นานจนพวกเราตัดสินใจออกมาข้างนอก แล้วไปตรงจุดที่เขาไล่ผีกัน
พอพวกผมไปถึง ชาวบ้านมุงกันเต็มเลยครับ มีคุณตาผมนีาแหล่ะ ดูอาการ คุยไรกันไม่รู้ แม่พ. ร้องไห้อย่างเดียวเลย กรีดร้องเหมือนคนใกล้ตาย เห็นมีเอาไม้หวายตีด้วย ก็ไล่ผีกันอยู่นานพอสมควร ตาผมนึกอะไรได้บอกไปเอาพริกมา ทีนี้คุณตาเคี้ยวพริกพ่นใส่หน้าเลยครับ แม่ พ. ร้องกรี๊ดดดด เลย ลุกขึ้นวิ่งอย่างไว ชาวบ้านตามไล่จับ บอกเมิงไปไส เขาบอก กุสิไปอาบน้ำ กุแสบ แล้วแกก็วิ่งไปตรงที่มีน้ำบาดาล ซึ่งอยู่ตรงข้างๆบ้านผมเอง ...
เแต่มันยังไม่จบครับ ทีนี้แม่ใหญ่ ต. (คนแก่แทบทุกคนบ้านผมจะเรียก พ่อใหญ่กับแม่ใหญ่) แกล้มลงไปแบบอยู่ดีก็หงายหลังไป แล้วก็ร้องไห้ กรีดร้อง แบบแม่ พ. ผีปอบมันเข้าครับ ทีนี้มาไล่ผีอีกรอบ ใช้วิธีเดิม
เคี้ยวพริกพ่นใส่หน้า สรุปแล้วออกครับ ไปแล้ว ทุกอย่างสงบ
ทีนี้ตัดมาที่เรื่องมันเกิดได้อย่างไร
จากคำบอกกล่าวของพี่(ลูกของป้า ป้าผมมีลูกสองคน) แกบอกว่า แกเดินลงจะร้านค้าหรืออะไรนี่แหล่ะ ทางเป็นทางลัดลงไป สุดทางจะเป็นถนนใหญ่ ระหว่างทางแกบอกว่าแกเห็นเงาดำ แบบดำมาก ชัดมาก มันพุ่งเข้ามาหา แกวิ่งเลยครับ วิ่งแบบไม่คิดชีวิต ไปหลบที่บ้านคนข้างบ้าน ก็คือข้างบ้านพวกเรานี่แหล่ะ แล้วทางลัดนั้นอ่ะมันมีบ้านแม่ พ. อยู่ริมทางนั้น เหมือนว่าลูกแกจะมาบอกคนในหมู่บ้านนี่แหล่ะ ว่าแม่ร้องไห้ เป็นไรก็ไม่รู้ ทีนี้ก็ตามเรื่องราวที่กล่าวไป ... จบ
สรุปนะครับ ในตอนนั้นผมคิดว่ามันคือปอบจริงๆ แต่พอโตขึ้นแล้วอะไรหลายอย่างมันเปลี่ยนไป ปอบมีจริงหรือเปล่า เพราะแค่โดนพริกพ่นใส่หน้ามันก็หนีหายไปเลย เหอๆ ตอนนี้ผมเลยไม่ค่อยเชื่อเรื่องปอบแล้วล่ะ
มันคือปอบเหรอ?
สมัยที่ผมที่อยู่ป.2-3นี่แหล่ะ บ้านผมอยู่ในจ.อุบลฯ เป็นหมู่บ้านรวมๆแล้ว30ครัวเรือนนี่แหล่ะ มันมีเหตุการณ์ช่วงหนึ่งที่ผมเองก็อยู่ในเหตุการณ์
วันนั้นน่าจะเป็นวันหยุดครับ ผมอยู่บ้านกับน้องสาว(ลูกของป้าอ่ะครับ) อยู่ด้วยกันสองคน ตายายไปข้างนอก ก็ดูทีวีกันปกตินี่แหล่ะ แล้วจากนั้นมีใครสักคนนี่แหล่ะ น่าจะเป็นคนในหมู่บ้าน แกมาบอกให้เราล็อคบ้านให้เรียบร้อย บอกว่ามีผีปอบเข้าสิงคน ให้อยู่แต่ในบ้านนะ ซึ่งเวลาตอนนั้นมันก็ราวๆ4โมงเย็นนี่แหล่ะ ยังไม่มืดเลย
เอาละสิ ด้วยความกลัวครับ ล็อคนั่นนี่เรียบร้อย ปิดทีวี ทุกอย่างอยู่ในความเงียบ ในใจคิดว่าให้ตากับยายรีบๆกลับมาเถอะ
แล้วทีนี้ มันมีเสียงเดิน นึกถึงเสียงรองเท้าแตะที่เดินครูดไปกับถนนลูกรังนะ เสียงแกดๆ มันมาหยุดที่ประตูบ้านเลยครับ
คือหน้าบ้านมันเป็นที่โล่งๆ ใกล้ถนนในหมู่บ้าน ใจผมนี่กลัว น้องก็กลัว น้ำตาแทบไหลกัน แต่สักพักมันพูดว่า ขอเข้าไปหน่อย ผมจำเสียงได้ว่าเป็นพี่ ต. เลยเปิดประตูให้ และก็ใช่พี่ต.จริงๆ แกบอกว่ากลัวผี ไม่รู้จะไปไหนเลยมานี่แทน แกเล่าว่าปอบมันเข้าแม่ พ. ตอนนี้พวกชาวบ้านกำลังไล่ผีอยู่ ต้องไล่กันเองเพราะไม่มีหมอผีในหมู่บ้าน แกกลัวเลยออกมา แล้วแกก็ถือหวาย? น่าจะชื่อนี้นะครับ อันเล็กๆเท่าเม็ดมะขาม เอามาแบ่งพวกผม ถือไว้ดีๆไม่งั้นปอบจะเข้า
เราอยู่ในบ้านกันนานมาก นานจนพวกเราตัดสินใจออกมาข้างนอก แล้วไปตรงจุดที่เขาไล่ผีกัน
พอพวกผมไปถึง ชาวบ้านมุงกันเต็มเลยครับ มีคุณตาผมนีาแหล่ะ ดูอาการ คุยไรกันไม่รู้ แม่พ. ร้องไห้อย่างเดียวเลย กรีดร้องเหมือนคนใกล้ตาย เห็นมีเอาไม้หวายตีด้วย ก็ไล่ผีกันอยู่นานพอสมควร ตาผมนึกอะไรได้บอกไปเอาพริกมา ทีนี้คุณตาเคี้ยวพริกพ่นใส่หน้าเลยครับ แม่ พ. ร้องกรี๊ดดดด เลย ลุกขึ้นวิ่งอย่างไว ชาวบ้านตามไล่จับ บอกเมิงไปไส เขาบอก กุสิไปอาบน้ำ กุแสบ แล้วแกก็วิ่งไปตรงที่มีน้ำบาดาล ซึ่งอยู่ตรงข้างๆบ้านผมเอง ...
เแต่มันยังไม่จบครับ ทีนี้แม่ใหญ่ ต. (คนแก่แทบทุกคนบ้านผมจะเรียก พ่อใหญ่กับแม่ใหญ่) แกล้มลงไปแบบอยู่ดีก็หงายหลังไป แล้วก็ร้องไห้ กรีดร้อง แบบแม่ พ. ผีปอบมันเข้าครับ ทีนี้มาไล่ผีอีกรอบ ใช้วิธีเดิม
เคี้ยวพริกพ่นใส่หน้า สรุปแล้วออกครับ ไปแล้ว ทุกอย่างสงบ
ทีนี้ตัดมาที่เรื่องมันเกิดได้อย่างไร
จากคำบอกกล่าวของพี่(ลูกของป้า ป้าผมมีลูกสองคน) แกบอกว่า แกเดินลงจะร้านค้าหรืออะไรนี่แหล่ะ ทางเป็นทางลัดลงไป สุดทางจะเป็นถนนใหญ่ ระหว่างทางแกบอกว่าแกเห็นเงาดำ แบบดำมาก ชัดมาก มันพุ่งเข้ามาหา แกวิ่งเลยครับ วิ่งแบบไม่คิดชีวิต ไปหลบที่บ้านคนข้างบ้าน ก็คือข้างบ้านพวกเรานี่แหล่ะ แล้วทางลัดนั้นอ่ะมันมีบ้านแม่ พ. อยู่ริมทางนั้น เหมือนว่าลูกแกจะมาบอกคนในหมู่บ้านนี่แหล่ะ ว่าแม่ร้องไห้ เป็นไรก็ไม่รู้ ทีนี้ก็ตามเรื่องราวที่กล่าวไป ... จบ
สรุปนะครับ ในตอนนั้นผมคิดว่ามันคือปอบจริงๆ แต่พอโตขึ้นแล้วอะไรหลายอย่างมันเปลี่ยนไป ปอบมีจริงหรือเปล่า เพราะแค่โดนพริกพ่นใส่หน้ามันก็หนีหายไปเลย เหอๆ ตอนนี้ผมเลยไม่ค่อยเชื่อเรื่องปอบแล้วล่ะ