ไม่ใช่โพาของเจ้าของกระทู้เองนะครับ เเค่ไปเจอมา ในบอร์ดซอคเกอร์ซัค เเล้วเห็นว่าน่าสนใจเลยอยากถามความเห็นท่านทั้งหลาย
เมื่อผมไม่ลุกให้เด็กนั่งบน BTS ....
พึ่งเกิดสด ๆ ร้อน ๆ เลยครับ หัวกำลังร้อนเลยตอนนี้
เรื่องของเรื่องมันมีเรื่องแบบเรื่องนี้ว่าเป็นเรื่องแบบนี้ครับ
ผมออกไปทำธุระแถว ๆ นานานิดหน่อยตอนบ่ายสามกว่า ๆ บ้านผมอยู่ปู่เจ้าฯก็นั่งวินไปลงสถานีแบริ่ง จากนั้นก็ปกติครับขาไป นั่งไปลงนานายาว ๆ ไป ทำธุระส่วนตัวเสร็จก็กลับบ้านเส้นเดิม
แต่ที่ไม่เหมือนเดิมและทำผมโคตรหัวร้อนเลยก็คือ
สถานีนานาเนี่ยจะว่าไปแล้วมันก็คนเยอะอยู่ใช่มั้ยครับ ทั้งขาไปขากลับ ถ้าคนที่ใช้สายนี้คงรู้ดี ปกติผมไม่ค่อยเข้าเมืองเป็นชาวปารีสมณฑลอย่างสมบูรณ์แบบ ไปเกินบางนาก็ไม่อยากไปล่ะครับ
แล้วยิ่งช่วงเย็น ๆ ทั้งคนพึ่งกลับจากเที่ยว กลับจากการทำงานก็ยังมี เยอะแยะไปหมด พอดีจังหวะผมขึ้นรถไปนั้นคนไม่ค่อยมีแฮะ ตั้งแต่บนสถานีแล้ว พอรถไฟมาก็เดินเข้าไปปกติ ซึ่งผมก็ชอบที่จะขึ้นท้าย ๆ ขบวนอยู่แล้วเพราะชอบพิงพนังเปิดเพลงมือถือฟังไปเรื่อย สบายอุรา แต่พอผมเข้าไปกับคนอื่น ๆ อีกไม่กี่คน ก็เห็นที่นั่งไม่ค่อย ด้วยความเหนื่อยด้วยมั๊งเลยตัดสินใจเข้าไปนั่งโดยนั่งเบาะสุดท้ายชิดติดกับผนังใสนั่นแหละครับ พอนั่งได้ซักพักเท่านั้นแหละความ
ของวันนี้ก็มาถึง
มนุษย์แม่ ... วัยกลางคน หน้าตาดูดี จูงมือลูกน้อยมาด้วย อายุผมเดา ๆ ก็ประมาณ 4 - 5 ขวบ ด้วยหน้าตาบัดซบและโหดร้ายของผมแล้วก็มีที่นั่งอยู่ด้านขวามือของผมอยู่ที่นึงพอดี ซึ่งคนที่นั่งถัดออกไปก็เป็นสาวคนหนึ่ง คงไม่กล้านั่งใกล้ไอหนวดอย่างผมแน่ ๆ
คราวนี้ผมก็นึกว่าคุณแม่จะให้ลูกนั่ง สรุป คุณเธอนั่งเองเว้ยเฮ้ย .... แล้วดันให้ลูกยืนอยู่ด้านหน้า ขณะที่รถไฟกำลังเริ่มออกตัว ด้วยแรงออกตัวก็ทำให้ตัวเด็กเซถลาไป คุณแม่รีบคว้ามือลูกน้อยดึงมาไว้กับตัวทัน
ผมก็ไม่คิดอะไรมากมายกำลังจะเข้าสู่สังคมก้มหน้า เตรียมเสียบหูฟัง แต่ปรากฏว่า
ไอคุณแม่มันมองมาที่ผมด้วยสายตาอาฆาตว่ะครับ ...... พร้อมกับพูดอะไรกับลูกเธอไม่รู้ ผมฟังไม่ได้ยินนะเพราะเปิดเพลงฟังแล้วตอนนั้น
แต่ .... สายตารอบ ๆ ข้าง
มองมาที่ผมเว้ย ไอคุณแม่ก็หันมามองแบบโคตรเหยียดอะ ไอตัวลูกก็ทำท่าจะนั่ง ๆ จนนั่งลงไปกับพื้น
ผมเริ่มแปลกใจล่ะ สรุปคือ ....
กูต้องลุกใช่มั้ย ? กูต้องลุกให้ลูกนั่งใช่มั้ยครับ ทำไมเป็นแม่ มีปัญญาผลิตออกมา แต่ไม่มีปัญญาเสียสละให้ลูกครับ อัลไลคือการเสียสละเพื่อลูกของเมิงฟ่ะ !!
ผ่านไป 2 สถานี ผมไม่ลุกครับ ... ชำเลืองไปมองแม่และลูกเป็นระยะ ๆ ก็ยังไม่เลิกมองผม คนรอบข้างที่มาด้วยกันเริ่มซุบซิบ ๆ ล่ะชี้นิ้วมาที่ผม
ครับ .... พอดีหน้าตาโหดแต่หน้าไม่ด้านพอ อายเป็นครับ ผมเลยลุกขึ้นแก้เขินด้วยการทำเป็นรับสายและเดินไปพิงผนังด้านท้ายรถ ... เป็นอย่างที่คิด แม่รีบดึงอิลูกมานั่งเลยครับ แบบลากกกกกก ขึ้นมาเลยเพราะตัวลูกยังซนอยู่นั่งเล่นกับพื้น คนอื่น ๆ ก็ยิ้ม ๆ บางคนก็หัวเราะ ....
ขอถามหน่อยเหอะ ผมผิดหรอ
เครดิต : http://www.soccersuck.com/boards/topic/1291736/1
โดยส่วนตัวผม (เจ้าของกระทู้) เห็นว่าควรลุกให้เด็กที่ยืนเองไม่ได้นั่ง (เด็กทารก) ส่วนที่ยืนเองได้เเล้วโดยมากจะอยากเล่น อยากลุกไปนู่น ไปนี่มากกว่า ลุกให้นั่งเขาก็ไม่นั่ง ไอ้เราก็เอ๋อเลยสิครับ
ท่านทั้งหลายมีความเห็นว่าไงครับ ?
เห็นว่าน่าสนใจดีเกี่ยวกับการลุกให้เด็กนั่งบนรถสาธารณะ กรณีเด็กมากับผู้ปกครอง...
เมื่อผมไม่ลุกให้เด็กนั่งบน BTS ....
พึ่งเกิดสด ๆ ร้อน ๆ เลยครับ หัวกำลังร้อนเลยตอนนี้
เรื่องของเรื่องมันมีเรื่องแบบเรื่องนี้ว่าเป็นเรื่องแบบนี้ครับ
ผมออกไปทำธุระแถว ๆ นานานิดหน่อยตอนบ่ายสามกว่า ๆ บ้านผมอยู่ปู่เจ้าฯก็นั่งวินไปลงสถานีแบริ่ง จากนั้นก็ปกติครับขาไป นั่งไปลงนานายาว ๆ ไป ทำธุระส่วนตัวเสร็จก็กลับบ้านเส้นเดิม
แต่ที่ไม่เหมือนเดิมและทำผมโคตรหัวร้อนเลยก็คือ
สถานีนานาเนี่ยจะว่าไปแล้วมันก็คนเยอะอยู่ใช่มั้ยครับ ทั้งขาไปขากลับ ถ้าคนที่ใช้สายนี้คงรู้ดี ปกติผมไม่ค่อยเข้าเมืองเป็นชาวปารีสมณฑลอย่างสมบูรณ์แบบ ไปเกินบางนาก็ไม่อยากไปล่ะครับ
แล้วยิ่งช่วงเย็น ๆ ทั้งคนพึ่งกลับจากเที่ยว กลับจากการทำงานก็ยังมี เยอะแยะไปหมด พอดีจังหวะผมขึ้นรถไปนั้นคนไม่ค่อยมีแฮะ ตั้งแต่บนสถานีแล้ว พอรถไฟมาก็เดินเข้าไปปกติ ซึ่งผมก็ชอบที่จะขึ้นท้าย ๆ ขบวนอยู่แล้วเพราะชอบพิงพนังเปิดเพลงมือถือฟังไปเรื่อย สบายอุรา แต่พอผมเข้าไปกับคนอื่น ๆ อีกไม่กี่คน ก็เห็นที่นั่งไม่ค่อย ด้วยความเหนื่อยด้วยมั๊งเลยตัดสินใจเข้าไปนั่งโดยนั่งเบาะสุดท้ายชิดติดกับผนังใสนั่นแหละครับ พอนั่งได้ซักพักเท่านั้นแหละความ
มนุษย์แม่ ... วัยกลางคน หน้าตาดูดี จูงมือลูกน้อยมาด้วย อายุผมเดา ๆ ก็ประมาณ 4 - 5 ขวบ ด้วยหน้าตาบัดซบและโหดร้ายของผมแล้วก็มีที่นั่งอยู่ด้านขวามือของผมอยู่ที่นึงพอดี ซึ่งคนที่นั่งถัดออกไปก็เป็นสาวคนหนึ่ง คงไม่กล้านั่งใกล้ไอหนวดอย่างผมแน่ ๆ
คราวนี้ผมก็นึกว่าคุณแม่จะให้ลูกนั่ง สรุป คุณเธอนั่งเองเว้ยเฮ้ย .... แล้วดันให้ลูกยืนอยู่ด้านหน้า ขณะที่รถไฟกำลังเริ่มออกตัว ด้วยแรงออกตัวก็ทำให้ตัวเด็กเซถลาไป คุณแม่รีบคว้ามือลูกน้อยดึงมาไว้กับตัวทัน
ผมก็ไม่คิดอะไรมากมายกำลังจะเข้าสู่สังคมก้มหน้า เตรียมเสียบหูฟัง แต่ปรากฏว่า
ไอคุณแม่มันมองมาที่ผมด้วยสายตาอาฆาตว่ะครับ ...... พร้อมกับพูดอะไรกับลูกเธอไม่รู้ ผมฟังไม่ได้ยินนะเพราะเปิดเพลงฟังแล้วตอนนั้น
แต่ .... สายตารอบ ๆ ข้าง
ผมเริ่มแปลกใจล่ะ สรุปคือ ....
กูต้องลุกใช่มั้ย ? กูต้องลุกให้ลูกนั่งใช่มั้ยครับ ทำไมเป็นแม่ มีปัญญาผลิตออกมา แต่ไม่มีปัญญาเสียสละให้ลูกครับ อัลไลคือการเสียสละเพื่อลูกของเมิงฟ่ะ !!
ผ่านไป 2 สถานี ผมไม่ลุกครับ ... ชำเลืองไปมองแม่และลูกเป็นระยะ ๆ ก็ยังไม่เลิกมองผม คนรอบข้างที่มาด้วยกันเริ่มซุบซิบ ๆ ล่ะชี้นิ้วมาที่ผม
ครับ .... พอดีหน้าตาโหดแต่หน้าไม่ด้านพอ อายเป็นครับ ผมเลยลุกขึ้นแก้เขินด้วยการทำเป็นรับสายและเดินไปพิงผนังด้านท้ายรถ ... เป็นอย่างที่คิด แม่รีบดึงอิลูกมานั่งเลยครับ แบบลากกกกกก ขึ้นมาเลยเพราะตัวลูกยังซนอยู่นั่งเล่นกับพื้น คนอื่น ๆ ก็ยิ้ม ๆ บางคนก็หัวเราะ ....
ขอถามหน่อยเหอะ ผมผิดหรอ
เครดิต : http://www.soccersuck.com/boards/topic/1291736/1
โดยส่วนตัวผม (เจ้าของกระทู้) เห็นว่าควรลุกให้เด็กที่ยืนเองไม่ได้นั่ง (เด็กทารก) ส่วนที่ยืนเองได้เเล้วโดยมากจะอยากเล่น อยากลุกไปนู่น ไปนี่มากกว่า ลุกให้นั่งเขาก็ไม่นั่ง ไอ้เราก็เอ๋อเลยสิครับ
ท่านทั้งหลายมีความเห็นว่าไงครับ ?