สืบเนื่องจากงานวิ่งเชียงใหม่มาราธอน 18 ธ.ค. 2016
ผมคือหนึ่งในผู้ร่วมแข่งขันระยะ Full Marathon
และด้วยการเตรียมตัวที่ผิดพลาด เรื่องอาหารการกิน
ได้มีปัญหาเกิดขึ้นระหว่างวิ่ง ช่วงที่ 32 km. +
ผมรู้สึกอ่อนแรง
ผมเริ่มที่จะวิ่งบ้าง เดินบ้าง
จนกระทั่งมีผู้ ญ คนหนึ่งกำลังแซงผม
เธอกำลังเดินไป กินกล้วยตากไปและชวนผมกินด้วย
ด้วยความที่ฟอร์มจัดของผมจึงทำให้ผมปฏิเสธไป
สักพักผู้ ญ อีกคนเดินมาเห็นสภาพผม เธอถามผมว่าเอาสเปรย์ฉีดกล้ามเนื้อไหม
ผมก็ได้ปฏิเสธเธอคนนี้ไปอีก เพราะผมเองก็มีสเปรย์อยู่เหมือนกัน
แต่ปัญหาตอนนั้นคือเรื่องของกิน
แล้วเธอคนนี้ก็เดินไปคู่กับผู้ ญ คนแรกที่ชวนผมกินกล้วยตาก
เห็นเดินไปคุยกันไปด้วย
(สรุปว่าเธอทั้งสองน่าจะเป็นเพื่อนกัน มั้งนะ)
ผมก็ฟอร์มจัดอยู่นานจนไม่ไหวแล้ว
แขนทั้งสองข้างเริ่มรู้สึกได้เลยว่ากำลังจะยกไม่ขึ้น
ในหัวเริ่มมีอาการมึนมากขึ้นเรื่อยๆ
จึงรวบรวมแรงที่ยังเหลือวิ่งขึ้นไปหาผู้ ญ คนแรกที่ชวนกินกล้วยตาก
และผมก็ไปขอเธอกินอย่างหน้าด้านๆ (แดรกของเขาไปเยอะด้วย แดรกจนหมดถุงเลย)
เธอยกกล้วยที่เหลือในถุงให้ผมและเธอกับเพื่อนก็วิ่งนำไปก่อน
ผมก็เดินไปแดรกไปอยู่จนหมด
พลังงานเริ่มกลับมาก็พอวิ่งต่อได้จนจบ
งานนี้ผมทำเวลาได้แย่ที่สุดเท่าที่ผ่านมา (แอบเซ็ง)
งานที่จันทบุรีสนามยากกว่า ยังทำเวลาได้ดีกว่า
ถ้าหากว่าเธอสองคนนั้นได้มาเห็นกระทู้นี้
อยากให้ติดต่อกลับด้วยครับ
อยากจะขอบคุณ เลี้ยงข้าวสักมื้อตอบแทน
ไม่มีเจตนาแอบแฝงใดๆครับ
ตามหาคน งานวิ่งเชียงใหม่มาราธอน 2016
ผมคือหนึ่งในผู้ร่วมแข่งขันระยะ Full Marathon
และด้วยการเตรียมตัวที่ผิดพลาด เรื่องอาหารการกิน
ได้มีปัญหาเกิดขึ้นระหว่างวิ่ง ช่วงที่ 32 km. +
ผมรู้สึกอ่อนแรง
ผมเริ่มที่จะวิ่งบ้าง เดินบ้าง
จนกระทั่งมีผู้ ญ คนหนึ่งกำลังแซงผม
เธอกำลังเดินไป กินกล้วยตากไปและชวนผมกินด้วย
ด้วยความที่ฟอร์มจัดของผมจึงทำให้ผมปฏิเสธไป
สักพักผู้ ญ อีกคนเดินมาเห็นสภาพผม เธอถามผมว่าเอาสเปรย์ฉีดกล้ามเนื้อไหม
ผมก็ได้ปฏิเสธเธอคนนี้ไปอีก เพราะผมเองก็มีสเปรย์อยู่เหมือนกัน
แต่ปัญหาตอนนั้นคือเรื่องของกิน
แล้วเธอคนนี้ก็เดินไปคู่กับผู้ ญ คนแรกที่ชวนผมกินกล้วยตาก
เห็นเดินไปคุยกันไปด้วย
(สรุปว่าเธอทั้งสองน่าจะเป็นเพื่อนกัน มั้งนะ)
ผมก็ฟอร์มจัดอยู่นานจนไม่ไหวแล้ว
แขนทั้งสองข้างเริ่มรู้สึกได้เลยว่ากำลังจะยกไม่ขึ้น
ในหัวเริ่มมีอาการมึนมากขึ้นเรื่อยๆ
จึงรวบรวมแรงที่ยังเหลือวิ่งขึ้นไปหาผู้ ญ คนแรกที่ชวนกินกล้วยตาก
และผมก็ไปขอเธอกินอย่างหน้าด้านๆ (แดรกของเขาไปเยอะด้วย แดรกจนหมดถุงเลย)
เธอยกกล้วยที่เหลือในถุงให้ผมและเธอกับเพื่อนก็วิ่งนำไปก่อน
ผมก็เดินไปแดรกไปอยู่จนหมด
พลังงานเริ่มกลับมาก็พอวิ่งต่อได้จนจบ
งานนี้ผมทำเวลาได้แย่ที่สุดเท่าที่ผ่านมา (แอบเซ็ง)
งานที่จันทบุรีสนามยากกว่า ยังทำเวลาได้ดีกว่า
ถ้าหากว่าเธอสองคนนั้นได้มาเห็นกระทู้นี้
อยากให้ติดต่อกลับด้วยครับ
อยากจะขอบคุณ เลี้ยงข้าวสักมื้อตอบแทน
ไม่มีเจตนาแอบแฝงใดๆครับ