คงใบ้บอดฝึกปรืออย่าถือสา...

หากได้โอกาสนั้นอีกพันครั้ง
ฉันจะยังผิดซ้ำทำอีกไหม
ที่ผ่านมาเวลาทอดยาวไกล
ไม่เคยใช้ไม่เคยทำไม่จำเลย

ปล่อยรักให้หลุดลอยคอยมันหวน
มาเฝ้าครวญภาวนาชะตาเอ๋ย
ตั้งหลายปีครองอยู่คู่ทรามเชย
เมินถ้อยคำเธอเปรยออกบ่อยไป

ว่า"อยากมีวันนี้แบบวันก่อน"..
"นั่นมันตอนเริ่มของเราเข้าใจไหม
แล้วตอนนี้เป็นแบบนี้มันทำไม.."
เสียงเธอถอนหายใจดังเบาเบา

ฉันมัวง่วนกับงานลืมหน้าที่
เรื้อความเป็นสามีจนเธอเหงา
จึงวันหนึ่งก็หักรักของเรา
ทบทวนเรื่องเก่าเก่าเคล้าน้ำตา

ฉันเขียนคำว่ารักผิดตลอด
คงใบ้บอดฝึกปรืออย่าถือสา
จะล้างโทษด้วยทัณฑ์ใดให้ว่ามา
หัดคัดรักให้เต็มหน้าได้จดจำ.