(ผมแก้ไขและเล่าทั้งหมดแต่ต้นเพราะหลายท่านงงและไม่เข้าใจตีเจตนาเป็นอย่างอื่น)
เรื่องทั้งหมดมันมีอยู่ว่า ผมกับภรรยาอยู่กันมา14ปีซึ่งต่างกันต่างให้เกียรติ ไม่เคยทะเลาะกันเพราะคนอื่นหรือเรื่องผู้ชายที่มาคุยกับภรรยาหรือผู้หญิงมาคุยกับผม จนวันหนึ่งผมคิดจะหารายได้เสริมให้ครอบครัว แต่ต้องขึ้นลงกรุงเทพ ผมก็คุยกับภรรยา ภรรยาก็โอเค แล้ววันหนึ่งภรรยาผมก็เดินมาบอกผมว่าเขาขอคุยกับใครคนหนึ่งในเฟรชบุ๊คนะ ช่วงที่ผมไม่อยู่คุยเล่นๆแก้เครียด ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะคิดว่าช่วงที่เราอยู่ด้วยกันก็นานมากตั้ง14ปีและมีลูกด้วยกัน3คน ผมเลยอนุญาตไปเพราะเขาบอกไม่เกินเลย อาจเป็นเพราะผมไว้ใจมากเลยไม่ระแวงอะไร ผมสมมุติชื่อขึ่นมาแล้วกันว่าคนที่เขาคุยด้วยชื่อโจ้ โจ้เป็นทหารเกรณฑ์อยู่ค่ายหนึ่งทางนราธิวาส โดยภรรยาผมบอกว่าผมนะคือพี่ชาย ภรรยาบอกว่าที่บอกแบบนั้นเพราะผมได้เช็คได้ว่าคุยอะไรกันอยู่ ภรรยาผมบอกเหตุผลผมมาผมก็ไม่ได้คัดค้านหรือว่าอะไร คิดในทางที่ดีว่า ผมจะได้รู้ด้วยและไม่ชอบมาพากลอะไรจะได้ตัดไฟแต่ต้นลม ช่วงที่ขึ้นลงที่กรุงเทพผมไม่ค่อยได้โทรคุยกับภรรยาเพราะความอ่อนล้าจากการทำงานและขับรถด้วย แต่มีอยู่วันหนึ่งผมเข้าเฟรชภรรยาได้ ไปเห็นข้อความหนึ่งที่ภรรยาผมแชตกับโจ้ ประโยคนั้นมันเขียนว่า ของโจ้......จัง อยากให้.....กว่านี้ ผมอ่านแล้วน้ำตาไหลเลย ถามภรรยาเขาบอกว่าไม่ได้คุยเรื่องนั้นคุยเรื่องอื่น ผมก็ฝืนทำตัวปรกติและพยายามเรื่องนั้น จนผมลงมาบ้าน ก็พยายามทำตัวปรกติ ภรรยาผมก็ชวนผมว่าไปดูหน้าโจ้กันไหมว่าตัวจริงกับในเฟรชต่างกันไหม ดูหน้าเสร็จฉันจะหยุดคุยแล้ว ผมเลยโอเค ผมก็ขับรถพาไปดูหน้าโดยทุกอย่างอยู่ในสายตาผม พอกลับบ้านเขาบอกว่าเขาไม่คุยกับโจ้แล้วเพราะโจ้ไม่แมนและสปรอท์เลย ผมเลยบอกว่าหยุดแล้วนะ ภรรยาผมบอกว่าเขาขอแก้แค้นโจ้หน่อยให้เจ็บใจเล่นๆ ผมคัดค้านรอบนี้กลัวเป็นเรื่องใหญ่แต่ก็ทะเลาะกันจนผมบอกว่างั้นให้คนนี้คนเดียวนะเสร็จแล้วไม่มีต่อนะและไม่คุยกับใครอีก ภรรยาผมก็รับปากว่าได้ ภรรยาผมก็ไปหาคนที่ถ่ายรูปคู่กับโจ้บ่อยๆ ก็ได้เพื่อนโจ้มาคนหนึ่ง ผมขอสมมุติชื่อนะว่าชื่อบอล ภรรยาผมก็มาบอกผมและรับปากว่าจะหยุด ผมก็ไปทำงานต่อ ภรรยาผมก็คุยกับบอลและบอกบอลว่าผมคือพี่ชายเพราะโกหกมาแล้วเลยต้องโกหกต่อ ผมไปทำงานได้สักพักหนึ่งก็ได้กลับบ้าน ซึ่งช่วงนั้นก็เป็นช่วงที่บอลได้ลากลับบ้านด้วย ภรรยาเลยชวนผมไปดูหน้าบอลทำเหมือนกับไปตอนไปดูหน้าโจ้ แต่คราวนี้ไม่เหมือนคราวนั้น ภรรยาผมกลับมาขึ้นรถและพูดกับผมว่าอย่าเพิ่งเลิกตอนนี้นะเด็กมันพร้อมทำอันตรายผมได้ตลอดถ้าเด็กคนนี้รู้ว่าพวกเราโกหก อาจเพราะความกลัวหรือความขี้ขลาดมั้ง ผมเลยไม่กล้าเสี่ยง คิดแค่ว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นครอบครัวลำบาก และอีกอย่างภรรยาผมรับปากว่าจะทำให้จบเอง เขาสัญญา ผมก็เชื่อใจภรรยาผมตลอด บอลจะโทรมาคุยมาถามผมตลอดและผมจะหลอกถามจากบอลตลอดว่าคุยอะไรกัน คือพูดง่ายๆว่ามีอะไรจะได้ยั้งทัน อาจเป็นความคิดโง่ๆของผมที่คิดว่าสามารถควบคุมอะไรได้ ผมสนิทกับบอลค่อนข้างมาก บอลจะชอบชวนผมคุย จนวันหนึ่งบอลชวนผมไปนั่งชายทะเลและนั่งไปได้สักพักบอกผมว่าเย็นมาก ผมถามว่าจะกลับเลยไหม บอลบอกผมว่าเขาเป็นโรคเลือด ตแนนี้นะลุกขึ้นไม่ไหว ขอช่วยให้ผมกอดให้อุ่นหน่อย บอลก็ลุกมานั่งข้างหน้าผมแล้วเอนพิงผม ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกในใจคิดแค่ว่าคนป่วย ไม่ได้คิดอะไรมาก บอลนั่งแบบนั้นนานมากจนผมบอกว่ากลับดีกว่า ถึงได้กลับกัน และบอลจะชอบชวนผมไปนั่งชายทะเล ในใจผมก็คิดแปลกใจว่าบอลไม่สบายแต่ทำไมชอบชวนมานั่งชายทะเลและที่หนักกว่านั้นเคยถึงขั้นชวนผมแก้ผ้าโดดน้ำทะเลแต่ตั้งแต่นั้นผมก็ไม่เคยไปนั่งชายทะเลอีกเลย ภรรยาผมก็คุยกับบอล จนวันหนึ่งภรรยาผมมาขอผมไปเที่ยวกับบอล ผมไม่ให้ไป ภรรยาผมบอกว่าจะให้บอลมาที่บ้านไหมจะได้อายคน ผมตัดความลำคาญในเมื่ออยากไปก็ไปผมก็ปล่อยให้ไปวันแรกไม่มีอะไร วันที่สองจะไปอีกแต่รอบนี้เป็นตอนค่ำ วันที่สองผมกลับมาจากทำงานตาผมเจ็บจากการขับรถเหมือนมีอะไรกระเด็นเชาตา มาถึงเห็นภรรยาผมนั่งกินข้าว เขาบอกผมจะไปเที่ยวอีก ผมบอกจะไปไงผมเจ็บตาใครจะดูลูก จนทะเลาะกันมันโยนกุญแจให้และบอกว่าอยากไปก็ไป ภรรยาผมก็ไปจริง หลังจากวันนั้นมาสองวัน ผมไปรับบอลจากหอเพื่อนเขาเพื่อหลอกถามว่าไปเที่ยวไหนกันอะไรยังไงกับ้าง บอลนั่งในรถผมมาได้สักพักเสียงแมทแชทในเฟรชบุ๊คดัง ผมก็ถามว่าใครส่งมาเรอะ คือตอนนั้นผมถามเล่นๆ บอลก็บอกว่าเตยส่งมา ผมสมมุติชื่อภรรยาผมว่าเตยแล้วกันครับ ผมถามว่าเตยส่งมาว่าไงบ้าง บอลก็ตอบผมอึกอัก จนผมขอดูโทรศัพท์ บอลก็ไม่ค่อยกล้าส่ง จนผมบอกว่ารีบๆเลย ประโยคแรกที่ผมเห็นเตยส่งให้บอลคือเรื่องคืนนั้นรู้สึกไม่ดีเลย ใจผมนิบอกตรงๆว่าเจ็บมาก จนผมพาบอลมานั่งที่สวนและถามเรื่องราวทุกอย่าง บอลก็เล่าให้ผมฟังหมด พอคุยกับบอลเสร็จผมก็พาไปกินข้าวและไปส่งหอและโทรหาภรรยาผม ตอนแรกภรรยาผมไม่ยอมรับจนผมเค้นจนรับ ผมถามว่าทำไมทำแบบนี้ ผมโมโหมาก ผมทำได้แค่เขย่าตัวภรรยาแล้วโยนไปบนที่นอน ส่วนตัวผมไประบายกับกระจกในห้องน้ำ มือได้แผลเต็มไปหมดจากการต่อยกระจกในห้องน้ำ ผมเดินออกมาจากบ้านสภาพเลือดเต็มมือ สภาพเหมือนคนเสียสติ หลังจากวันนั้น1วันผมก็โทรไปหาบอล ผมบอกว่าออกมาให้ต่อยหน้าหน่อย บอลบอกผมว่าได้ครับเพราะบอลสัญญากับผมว่าจะไม่มีอะไรกันจนกว่าจะมีผู้ใหญ่มาคุย ผมก็ไปรับบอลมาแล้วพาไปสวนและบอกเหตุผลที่ผมต่อยไปแล้วผมบอกว่าถ้าจะต่อยคืนก็ได้นะ สุดท้ายพอผมต่อยเสร็จผมก็มานั่งคุยกับบอลแต่ตอนนั้นผมยังไม่บอกความจริงกับบอลว่าผมกับภรรยาผมเป็นอะไรกัน ผมคุยเสร็จก็พาไปส่งหอ และหลังจากนั้นความที่ผมหงุดหงิดที่เห็นภรรยาผมยังคุยกับบอลไม่สำนึกกับสิ่งที่ทำ ผมเลยเอาภรรยาผมและบอลขึ้นรถแล้วเอาไปยัดในรีสรอท์อยากรู้ว่าเขายังจะทำเรื่องที่ผิดอีกไหม พอไปถึงผมแกล้งโทรหารุ่นน้องเหมือนให้รุ่นน้องมารับแต่จริงๆผมแอบอยู่ ตอนแรกก็เปิดไฟแล้วภรรยาผมก็เดินมาดูที่หน้าต่างสักพักก็หรี่ไฟ และอีกสักพักก็ปิดไฟหมด ผมแอบฟังอยู่พักนึงก็ไปเคาะประตู บอลกับภรรยาผมบอกว่าแค่แกล้งผมเล่น เขารู้ว่าผมแอบ ผมถามไปพลางผมร้องไปพลางและก้มกราบเท้าว่าขอให้หยุดและต่อยพื้นจนมือกแตก ผมขอให้บอลและภรรยาผมขึ้นรถ ผมไปส่งบอลแล้วก้มกราบเท้าทั้งภรรยาและบอลกลางถนนและขอให้ทุกอย่างหยุดแค่นี้ ภรรยาผมก็บอกผมว่าเดี๋ยวเขาจะหลอกให้บอลไปค่ายเองแล้วบอกเลิก ถึงตอนนั้นบอลทำอะไรไม่ได้ ภรรยาผมก็หลอกให้บอลไปค่ายได้สำเร็จและภรรยาผมบอกเลิก โดยภรรยาผมบอกผมว่าให้บอกบอลว่าท้องแล้วจะทำแท้ง บอลจะได้เสียความรู้สึกจะได้เลิกยุ่ง ผมเลยถามว่าจะบอกยังไงในเมื่อภรรยาท้องไม่ได้และไม่ได้ท้องจริง ภรรยาผมก็บอกผมว่า ให้ผมช่วยขับรภไปที่บ้านพี่สะใภ้เขาแล้วเดี๋ยวเขาคุยกับพี่สะใภ้เอง สุดท้ายพี่สะใภ้ภรรยาก็ช่วยภรรยาผม บอกเขาได้มาก็ขอช่วยให้ผมโพสต์หน้าเฟรชให้ ผมก็ทำให้ และวันนั้นผมก็กรีดนิ้วตัวเองเขรยนว่าผมรักเตยนะ พอเขาเห็นผมทำเขาเลยขอร้องให้ผมทำให้อีกฉบับให้เขียนว่าเตยรักบอลนะ ผมถามว่าทำไปทำไมเขาบอกว่าจะได้เกลียดมากๆไง ผมยอมกรีดซ้ำรอยเดิมแล้วเขียนให้เขาและภรรยาผมก็ขอช่วยผมให้โพสต์ให้เหมือนเดิ ม พอเสร็จเรื่องผมหักซิมและใช้เบอร์อื่นไม่ติดต่อกับบอลอีก แต่ผมไม่รู้ว่ารุ่นพี่ในค่ายเขาเอาเบอร์ผมมาจากไหน โทรมาคุยกับผมว่าให้บอลคุยกับเตยไปอีกสักพักได้ไหม เพราะบอลคิดจะฆ่าตัวตาย ผมฟังแล้วพยายามถามและรวบรวมว่าจริงหรือโกหกกันแน่ สุดท้ายผมก็ต้องไปขอร้องให้ภรรยาผมกลับมาคุยอีกครั้งเพราะความรู้สึกผิดในใจที่เรื่องสนุกของภรรยาผมเกือบฆ่าคนหนึ่ง และผมรึบปากกับรุ่นพี่บอลว่าผมจะทำให้บอลอยู่ให้ได้แต่กับเตยเป็นไปไม่ได้จริงแต่ไม่ได้บอกว่าเพราะเหตุผลอะไร ผมเลยคิดจะเอาบอลมาอยู่จังหวัดเดียวกับผม ภรรยาผมบอกอย่าทำแบบนั้นเดี๋ยวบอกเลิกยาก ผมบอกว่าในเมื่อทำผิดก็ต้องแก้ไขและรับผิดชอบมัน หลังจากนี้คือหน้าที่ผมที่ต้องทำให้บอลอยู่ให้ได้แล้วเลิกยุ่งกับบอล สุดท้ายผมก็ฝืนคำสั่งภรรยาเอาบอลมาอยู่เช่าบ้านให้เดือนหกพัน ค่าน้ำค่าไฟ เงินกินผมให้ ผมคิดว่าภรรยาผมจะถอยห่างแต่เปล่าเลยภรรยาผมกลับคุยกับบอลมากขึ้นและชวนผมไปที่บ้านเช่าที่เช่าให้บอลอยู่ พอผมไม่ไปเขาไปเองหรือบอกผมไม่เป็นก็ทะเลาะกัน ผมไม่อยากทะเลาะให้ใครเห็น จนวันหนึ่งภรรยาผมมาบอกผมว่าให้ผมไปนอนเป็นเพื่อนบอล ผมบอกผมไม่ไป ภรรยาผมบอกว่าจะให้บอลตามมาที่บ้านไหมละ ภรรยาบอกว่าเขาให้ผมทำอะไรให้ผมทำตามแล้วจะดีเอง ภรรยาผมจะทำเรื่องทุกอย่างให้จบเอง แต่ขอแค่ให้ผมทำถามเพื่อไม่ให้เกิดปัญหาใหญ่ ภรรยาบอกว่าเพราะบอลจะเชื่อภรรยาผมมากกว่า ผมต้องไปนอนที่นั้นทั้งๆที่ผมไม่อยากไปแต่ต้องทำตามที่ภรรยาผมบอก (ผมค่อยไปต่อข้างล่างนะครับ)
เขาต้องการอะไรถึงได้พาภรรยาผมหนีครับ
เรื่องทั้งหมดมันมีอยู่ว่า ผมกับภรรยาอยู่กันมา14ปีซึ่งต่างกันต่างให้เกียรติ ไม่เคยทะเลาะกันเพราะคนอื่นหรือเรื่องผู้ชายที่มาคุยกับภรรยาหรือผู้หญิงมาคุยกับผม จนวันหนึ่งผมคิดจะหารายได้เสริมให้ครอบครัว แต่ต้องขึ้นลงกรุงเทพ ผมก็คุยกับภรรยา ภรรยาก็โอเค แล้ววันหนึ่งภรรยาผมก็เดินมาบอกผมว่าเขาขอคุยกับใครคนหนึ่งในเฟรชบุ๊คนะ ช่วงที่ผมไม่อยู่คุยเล่นๆแก้เครียด ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะคิดว่าช่วงที่เราอยู่ด้วยกันก็นานมากตั้ง14ปีและมีลูกด้วยกัน3คน ผมเลยอนุญาตไปเพราะเขาบอกไม่เกินเลย อาจเป็นเพราะผมไว้ใจมากเลยไม่ระแวงอะไร ผมสมมุติชื่อขึ่นมาแล้วกันว่าคนที่เขาคุยด้วยชื่อโจ้ โจ้เป็นทหารเกรณฑ์อยู่ค่ายหนึ่งทางนราธิวาส โดยภรรยาผมบอกว่าผมนะคือพี่ชาย ภรรยาบอกว่าที่บอกแบบนั้นเพราะผมได้เช็คได้ว่าคุยอะไรกันอยู่ ภรรยาผมบอกเหตุผลผมมาผมก็ไม่ได้คัดค้านหรือว่าอะไร คิดในทางที่ดีว่า ผมจะได้รู้ด้วยและไม่ชอบมาพากลอะไรจะได้ตัดไฟแต่ต้นลม ช่วงที่ขึ้นลงที่กรุงเทพผมไม่ค่อยได้โทรคุยกับภรรยาเพราะความอ่อนล้าจากการทำงานและขับรถด้วย แต่มีอยู่วันหนึ่งผมเข้าเฟรชภรรยาได้ ไปเห็นข้อความหนึ่งที่ภรรยาผมแชตกับโจ้ ประโยคนั้นมันเขียนว่า ของโจ้......จัง อยากให้.....กว่านี้ ผมอ่านแล้วน้ำตาไหลเลย ถามภรรยาเขาบอกว่าไม่ได้คุยเรื่องนั้นคุยเรื่องอื่น ผมก็ฝืนทำตัวปรกติและพยายามเรื่องนั้น จนผมลงมาบ้าน ก็พยายามทำตัวปรกติ ภรรยาผมก็ชวนผมว่าไปดูหน้าโจ้กันไหมว่าตัวจริงกับในเฟรชต่างกันไหม ดูหน้าเสร็จฉันจะหยุดคุยแล้ว ผมเลยโอเค ผมก็ขับรถพาไปดูหน้าโดยทุกอย่างอยู่ในสายตาผม พอกลับบ้านเขาบอกว่าเขาไม่คุยกับโจ้แล้วเพราะโจ้ไม่แมนและสปรอท์เลย ผมเลยบอกว่าหยุดแล้วนะ ภรรยาผมบอกว่าเขาขอแก้แค้นโจ้หน่อยให้เจ็บใจเล่นๆ ผมคัดค้านรอบนี้กลัวเป็นเรื่องใหญ่แต่ก็ทะเลาะกันจนผมบอกว่างั้นให้คนนี้คนเดียวนะเสร็จแล้วไม่มีต่อนะและไม่คุยกับใครอีก ภรรยาผมก็รับปากว่าได้ ภรรยาผมก็ไปหาคนที่ถ่ายรูปคู่กับโจ้บ่อยๆ ก็ได้เพื่อนโจ้มาคนหนึ่ง ผมขอสมมุติชื่อนะว่าชื่อบอล ภรรยาผมก็มาบอกผมและรับปากว่าจะหยุด ผมก็ไปทำงานต่อ ภรรยาผมก็คุยกับบอลและบอกบอลว่าผมคือพี่ชายเพราะโกหกมาแล้วเลยต้องโกหกต่อ ผมไปทำงานได้สักพักหนึ่งก็ได้กลับบ้าน ซึ่งช่วงนั้นก็เป็นช่วงที่บอลได้ลากลับบ้านด้วย ภรรยาเลยชวนผมไปดูหน้าบอลทำเหมือนกับไปตอนไปดูหน้าโจ้ แต่คราวนี้ไม่เหมือนคราวนั้น ภรรยาผมกลับมาขึ้นรถและพูดกับผมว่าอย่าเพิ่งเลิกตอนนี้นะเด็กมันพร้อมทำอันตรายผมได้ตลอดถ้าเด็กคนนี้รู้ว่าพวกเราโกหก อาจเพราะความกลัวหรือความขี้ขลาดมั้ง ผมเลยไม่กล้าเสี่ยง คิดแค่ว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นครอบครัวลำบาก และอีกอย่างภรรยาผมรับปากว่าจะทำให้จบเอง เขาสัญญา ผมก็เชื่อใจภรรยาผมตลอด บอลจะโทรมาคุยมาถามผมตลอดและผมจะหลอกถามจากบอลตลอดว่าคุยอะไรกัน คือพูดง่ายๆว่ามีอะไรจะได้ยั้งทัน อาจเป็นความคิดโง่ๆของผมที่คิดว่าสามารถควบคุมอะไรได้ ผมสนิทกับบอลค่อนข้างมาก บอลจะชอบชวนผมคุย จนวันหนึ่งบอลชวนผมไปนั่งชายทะเลและนั่งไปได้สักพักบอกผมว่าเย็นมาก ผมถามว่าจะกลับเลยไหม บอลบอกผมว่าเขาเป็นโรคเลือด ตแนนี้นะลุกขึ้นไม่ไหว ขอช่วยให้ผมกอดให้อุ่นหน่อย บอลก็ลุกมานั่งข้างหน้าผมแล้วเอนพิงผม ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกในใจคิดแค่ว่าคนป่วย ไม่ได้คิดอะไรมาก บอลนั่งแบบนั้นนานมากจนผมบอกว่ากลับดีกว่า ถึงได้กลับกัน และบอลจะชอบชวนผมไปนั่งชายทะเล ในใจผมก็คิดแปลกใจว่าบอลไม่สบายแต่ทำไมชอบชวนมานั่งชายทะเลและที่หนักกว่านั้นเคยถึงขั้นชวนผมแก้ผ้าโดดน้ำทะเลแต่ตั้งแต่นั้นผมก็ไม่เคยไปนั่งชายทะเลอีกเลย ภรรยาผมก็คุยกับบอล จนวันหนึ่งภรรยาผมมาขอผมไปเที่ยวกับบอล ผมไม่ให้ไป ภรรยาผมบอกว่าจะให้บอลมาที่บ้านไหมจะได้อายคน ผมตัดความลำคาญในเมื่ออยากไปก็ไปผมก็ปล่อยให้ไปวันแรกไม่มีอะไร วันที่สองจะไปอีกแต่รอบนี้เป็นตอนค่ำ วันที่สองผมกลับมาจากทำงานตาผมเจ็บจากการขับรถเหมือนมีอะไรกระเด็นเชาตา มาถึงเห็นภรรยาผมนั่งกินข้าว เขาบอกผมจะไปเที่ยวอีก ผมบอกจะไปไงผมเจ็บตาใครจะดูลูก จนทะเลาะกันมันโยนกุญแจให้และบอกว่าอยากไปก็ไป ภรรยาผมก็ไปจริง หลังจากวันนั้นมาสองวัน ผมไปรับบอลจากหอเพื่อนเขาเพื่อหลอกถามว่าไปเที่ยวไหนกันอะไรยังไงกับ้าง บอลนั่งในรถผมมาได้สักพักเสียงแมทแชทในเฟรชบุ๊คดัง ผมก็ถามว่าใครส่งมาเรอะ คือตอนนั้นผมถามเล่นๆ บอลก็บอกว่าเตยส่งมา ผมสมมุติชื่อภรรยาผมว่าเตยแล้วกันครับ ผมถามว่าเตยส่งมาว่าไงบ้าง บอลก็ตอบผมอึกอัก จนผมขอดูโทรศัพท์ บอลก็ไม่ค่อยกล้าส่ง จนผมบอกว่ารีบๆเลย ประโยคแรกที่ผมเห็นเตยส่งให้บอลคือเรื่องคืนนั้นรู้สึกไม่ดีเลย ใจผมนิบอกตรงๆว่าเจ็บมาก จนผมพาบอลมานั่งที่สวนและถามเรื่องราวทุกอย่าง บอลก็เล่าให้ผมฟังหมด พอคุยกับบอลเสร็จผมก็พาไปกินข้าวและไปส่งหอและโทรหาภรรยาผม ตอนแรกภรรยาผมไม่ยอมรับจนผมเค้นจนรับ ผมถามว่าทำไมทำแบบนี้ ผมโมโหมาก ผมทำได้แค่เขย่าตัวภรรยาแล้วโยนไปบนที่นอน ส่วนตัวผมไประบายกับกระจกในห้องน้ำ มือได้แผลเต็มไปหมดจากการต่อยกระจกในห้องน้ำ ผมเดินออกมาจากบ้านสภาพเลือดเต็มมือ สภาพเหมือนคนเสียสติ หลังจากวันนั้น1วันผมก็โทรไปหาบอล ผมบอกว่าออกมาให้ต่อยหน้าหน่อย บอลบอกผมว่าได้ครับเพราะบอลสัญญากับผมว่าจะไม่มีอะไรกันจนกว่าจะมีผู้ใหญ่มาคุย ผมก็ไปรับบอลมาแล้วพาไปสวนและบอกเหตุผลที่ผมต่อยไปแล้วผมบอกว่าถ้าจะต่อยคืนก็ได้นะ สุดท้ายพอผมต่อยเสร็จผมก็มานั่งคุยกับบอลแต่ตอนนั้นผมยังไม่บอกความจริงกับบอลว่าผมกับภรรยาผมเป็นอะไรกัน ผมคุยเสร็จก็พาไปส่งหอ และหลังจากนั้นความที่ผมหงุดหงิดที่เห็นภรรยาผมยังคุยกับบอลไม่สำนึกกับสิ่งที่ทำ ผมเลยเอาภรรยาผมและบอลขึ้นรถแล้วเอาไปยัดในรีสรอท์อยากรู้ว่าเขายังจะทำเรื่องที่ผิดอีกไหม พอไปถึงผมแกล้งโทรหารุ่นน้องเหมือนให้รุ่นน้องมารับแต่จริงๆผมแอบอยู่ ตอนแรกก็เปิดไฟแล้วภรรยาผมก็เดินมาดูที่หน้าต่างสักพักก็หรี่ไฟ และอีกสักพักก็ปิดไฟหมด ผมแอบฟังอยู่พักนึงก็ไปเคาะประตู บอลกับภรรยาผมบอกว่าแค่แกล้งผมเล่น เขารู้ว่าผมแอบ ผมถามไปพลางผมร้องไปพลางและก้มกราบเท้าว่าขอให้หยุดและต่อยพื้นจนมือกแตก ผมขอให้บอลและภรรยาผมขึ้นรถ ผมไปส่งบอลแล้วก้มกราบเท้าทั้งภรรยาและบอลกลางถนนและขอให้ทุกอย่างหยุดแค่นี้ ภรรยาผมก็บอกผมว่าเดี๋ยวเขาจะหลอกให้บอลไปค่ายเองแล้วบอกเลิก ถึงตอนนั้นบอลทำอะไรไม่ได้ ภรรยาผมก็หลอกให้บอลไปค่ายได้สำเร็จและภรรยาผมบอกเลิก โดยภรรยาผมบอกผมว่าให้บอกบอลว่าท้องแล้วจะทำแท้ง บอลจะได้เสียความรู้สึกจะได้เลิกยุ่ง ผมเลยถามว่าจะบอกยังไงในเมื่อภรรยาท้องไม่ได้และไม่ได้ท้องจริง ภรรยาผมก็บอกผมว่า ให้ผมช่วยขับรภไปที่บ้านพี่สะใภ้เขาแล้วเดี๋ยวเขาคุยกับพี่สะใภ้เอง สุดท้ายพี่สะใภ้ภรรยาก็ช่วยภรรยาผม บอกเขาได้มาก็ขอช่วยให้ผมโพสต์หน้าเฟรชให้ ผมก็ทำให้ และวันนั้นผมก็กรีดนิ้วตัวเองเขรยนว่าผมรักเตยนะ พอเขาเห็นผมทำเขาเลยขอร้องให้ผมทำให้อีกฉบับให้เขียนว่าเตยรักบอลนะ ผมถามว่าทำไปทำไมเขาบอกว่าจะได้เกลียดมากๆไง ผมยอมกรีดซ้ำรอยเดิมแล้วเขียนให้เขาและภรรยาผมก็ขอช่วยผมให้โพสต์ให้เหมือนเดิ ม พอเสร็จเรื่องผมหักซิมและใช้เบอร์อื่นไม่ติดต่อกับบอลอีก แต่ผมไม่รู้ว่ารุ่นพี่ในค่ายเขาเอาเบอร์ผมมาจากไหน โทรมาคุยกับผมว่าให้บอลคุยกับเตยไปอีกสักพักได้ไหม เพราะบอลคิดจะฆ่าตัวตาย ผมฟังแล้วพยายามถามและรวบรวมว่าจริงหรือโกหกกันแน่ สุดท้ายผมก็ต้องไปขอร้องให้ภรรยาผมกลับมาคุยอีกครั้งเพราะความรู้สึกผิดในใจที่เรื่องสนุกของภรรยาผมเกือบฆ่าคนหนึ่ง และผมรึบปากกับรุ่นพี่บอลว่าผมจะทำให้บอลอยู่ให้ได้แต่กับเตยเป็นไปไม่ได้จริงแต่ไม่ได้บอกว่าเพราะเหตุผลอะไร ผมเลยคิดจะเอาบอลมาอยู่จังหวัดเดียวกับผม ภรรยาผมบอกอย่าทำแบบนั้นเดี๋ยวบอกเลิกยาก ผมบอกว่าในเมื่อทำผิดก็ต้องแก้ไขและรับผิดชอบมัน หลังจากนี้คือหน้าที่ผมที่ต้องทำให้บอลอยู่ให้ได้แล้วเลิกยุ่งกับบอล สุดท้ายผมก็ฝืนคำสั่งภรรยาเอาบอลมาอยู่เช่าบ้านให้เดือนหกพัน ค่าน้ำค่าไฟ เงินกินผมให้ ผมคิดว่าภรรยาผมจะถอยห่างแต่เปล่าเลยภรรยาผมกลับคุยกับบอลมากขึ้นและชวนผมไปที่บ้านเช่าที่เช่าให้บอลอยู่ พอผมไม่ไปเขาไปเองหรือบอกผมไม่เป็นก็ทะเลาะกัน ผมไม่อยากทะเลาะให้ใครเห็น จนวันหนึ่งภรรยาผมมาบอกผมว่าให้ผมไปนอนเป็นเพื่อนบอล ผมบอกผมไม่ไป ภรรยาผมบอกว่าจะให้บอลตามมาที่บ้านไหมละ ภรรยาบอกว่าเขาให้ผมทำอะไรให้ผมทำตามแล้วจะดีเอง ภรรยาผมจะทำเรื่องทุกอย่างให้จบเอง แต่ขอแค่ให้ผมทำถามเพื่อไม่ให้เกิดปัญหาใหญ่ ภรรยาบอกว่าเพราะบอลจะเชื่อภรรยาผมมากกว่า ผมต้องไปนอนที่นั้นทั้งๆที่ผมไม่อยากไปแต่ต้องทำตามที่ภรรยาผมบอก (ผมค่อยไปต่อข้างล่างนะครับ)