ผมได้โอกาสที่ 2 มาแล้ว แต่อะไร ๆ ก็ยังไม่ดีขึ้นเลยตลอด 7 เดือนที่ผ่านมา
ผมทำผิดร้ายแรงต่อภรรยา โดยการไปแอบคุยกับผู้หญิงคนอื่น มีนัดเจอกันบ้าง แต่ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้ครับ ทีนี้ภรรยาผมจับได้ ผมก็เลยสารภาพทุกอย่าง สำนึกผิดจริง ๆ เห็นน้ำตาของภรรยาแล้วเหมือนว่าฟ้าถล่มลงมายังไงยังงั้นเลย ผมตัดขาดผู้หญิงคนนั้นทันที พร้อมทั้งขอโอกาสในการปรับปรุงตัวเองใหม่ และผมก็ได้โอกาสที่ว่านั้นมาครับ ตลอดระยะเวลา 7 เดือนตั้งแต่ที่ผมได้โอกาสปรับปรุงตัวมา ผมพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองทุกอย่าง ใส่ใจให้มากขึ้นแบบที่ควรจะเป็น ให้เวลากันมากขึ้น ผมลดเวลาส่วนตัวลง จนแทบจะไม่มีเลย แต่ก็ไม่ได้รู้สึกเป็นปัญหาอะไร
ยังไม่มีอะไรดีขึ้นตลอด 7 เดือนที่ผ่านมา เราจะคุยกันเรื่องเดิม ๆ ภาพความผิดของผมฉายซ้ำ ๆ ผ่านการพูดคุยกันในแต่ละวัน แต่ผมเข้าใจดีว่ายังไงเรื่องนี้ก็ต้องเป็นแบบนี้ เพราะเราคุยกันตั้งแต่แรกแล้วว่า ถ้าอยู่ด้วยกันต่อ ภรรยาผมก็จะไม่มีทางลืมเรื่องนี้ และผมก็ต้องฟังเรื่องนี้ตลอดไป ผมเองก็ยอมรับตามนั้น และไม่คิดที่จะให้ภรรยาผมเขาลืมเรื่องนี้ด้วย ผมปรับปรุงตัวไม่ใช่เพื่อลบล้างความผิด ไม่ใช่เพื่อทดแทนส่วนที่แย่ แต่เป็นเพื่อให้เรายังอยู่ด้วยกันได้
เราทะเลาะกันทุกวัน แต่ผมไม่ได้มีปากเสียงอะไรนะ แต่มันเป็นการคุยกันเรื่องเก่าที่ชวนให้อึดอัด ผมก็รับฟัง สำนึกในความผิดของตัวเองทุกอย่าง ทุกครั้งที่เป็นแบบนี้ภรรยาผมจะบอกว่าเสียเวลามากที่ต้องมาอยู่แบบนี้ ทำไมชีวิตต้องมาเจอคนเ-ี้ย ๆ แบบนี้ด้วยวะ ผมเองที่คิดในใจอยู่ตลอดเวลา ถ้าไม่มีผมแล้วชีวิตเธอต้องดีกว่านี้อีกกี่เท่า ไม่ต้องมาเสียใจ ทุกข์ใจแบบนี้ในแต่ละวัน แต่ละคืน
แบบนี้ผมควรทำยังไงดี ผมตัดสินใจเลิกกับภรรยาไม่ได้ ผมไม่ได้อยากเลิก แต่ถ้านั่นเป็นวิธีที่จะทำให้เธอพ้นจากทุกข์ครั้งนี้ได้จริง ๆ
ขอความช่วยเหลือกับปัญหาชีวิตคู่ครับ
ผมทำผิดร้ายแรงต่อภรรยา โดยการไปแอบคุยกับผู้หญิงคนอื่น มีนัดเจอกันบ้าง แต่ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้ครับ ทีนี้ภรรยาผมจับได้ ผมก็เลยสารภาพทุกอย่าง สำนึกผิดจริง ๆ เห็นน้ำตาของภรรยาแล้วเหมือนว่าฟ้าถล่มลงมายังไงยังงั้นเลย ผมตัดขาดผู้หญิงคนนั้นทันที พร้อมทั้งขอโอกาสในการปรับปรุงตัวเองใหม่ และผมก็ได้โอกาสที่ว่านั้นมาครับ ตลอดระยะเวลา 7 เดือนตั้งแต่ที่ผมได้โอกาสปรับปรุงตัวมา ผมพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองทุกอย่าง ใส่ใจให้มากขึ้นแบบที่ควรจะเป็น ให้เวลากันมากขึ้น ผมลดเวลาส่วนตัวลง จนแทบจะไม่มีเลย แต่ก็ไม่ได้รู้สึกเป็นปัญหาอะไร
ยังไม่มีอะไรดีขึ้นตลอด 7 เดือนที่ผ่านมา เราจะคุยกันเรื่องเดิม ๆ ภาพความผิดของผมฉายซ้ำ ๆ ผ่านการพูดคุยกันในแต่ละวัน แต่ผมเข้าใจดีว่ายังไงเรื่องนี้ก็ต้องเป็นแบบนี้ เพราะเราคุยกันตั้งแต่แรกแล้วว่า ถ้าอยู่ด้วยกันต่อ ภรรยาผมก็จะไม่มีทางลืมเรื่องนี้ และผมก็ต้องฟังเรื่องนี้ตลอดไป ผมเองก็ยอมรับตามนั้น และไม่คิดที่จะให้ภรรยาผมเขาลืมเรื่องนี้ด้วย ผมปรับปรุงตัวไม่ใช่เพื่อลบล้างความผิด ไม่ใช่เพื่อทดแทนส่วนที่แย่ แต่เป็นเพื่อให้เรายังอยู่ด้วยกันได้
เราทะเลาะกันทุกวัน แต่ผมไม่ได้มีปากเสียงอะไรนะ แต่มันเป็นการคุยกันเรื่องเก่าที่ชวนให้อึดอัด ผมก็รับฟัง สำนึกในความผิดของตัวเองทุกอย่าง ทุกครั้งที่เป็นแบบนี้ภรรยาผมจะบอกว่าเสียเวลามากที่ต้องมาอยู่แบบนี้ ทำไมชีวิตต้องมาเจอคนเ-ี้ย ๆ แบบนี้ด้วยวะ ผมเองที่คิดในใจอยู่ตลอดเวลา ถ้าไม่มีผมแล้วชีวิตเธอต้องดีกว่านี้อีกกี่เท่า ไม่ต้องมาเสียใจ ทุกข์ใจแบบนี้ในแต่ละวัน แต่ละคืน
แบบนี้ผมควรทำยังไงดี ผมตัดสินใจเลิกกับภรรยาไม่ได้ ผมไม่ได้อยากเลิก แต่ถ้านั่นเป็นวิธีที่จะทำให้เธอพ้นจากทุกข์ครั้งนี้ได้จริง ๆ