คือจากกระทู้ก่อนหน้านี้ ผมยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่เลยครับ ไม่รู้ที่ผมพูดไปแค่นั้นมันจะพอหรือยะง หรือผมควรจะทำยังไงดีครับให้สิ่งทั่ผมนึกคิดไม่เกิดขึ้น
ผมเล่ารายละเอียดเลยก็ได้ครับ
คือตอนนั้นอยู่ในช่วงที่ผมกำลังทำการสิ่งศักดิ์ศิษย์ที่นั้นอยู่เป็นศาลเจ้า... คือผมกำลังท่องคาถาสักการะอยู่ คือทีแรกกะจะสักการะเพราะอยากขอให้ทุกคนในทริปปลอดภัย คือระหว่างท่องบทสักการะผมก็นึกในใจซ้อนไปอีกว่าขอให้ทุกคนปลอดภัย ขอให้ปกปักรักษาคุ้มครอง แล้วอยู่ๆผมก็คิดในใจอีกว่า ขอให้ตาย คือแบบมันชั่ววูบมากครับที่ผมคิดในใจแบบนั้น เลยรีบท่องบทสักการะให้จบ แล้วคิดในใจประมาณว่า ถอนคำพูด ขอให้ปลอดภัยทุกคน ขอให้ยกโทษให้ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่รู้เท่าถึงการก็ดีรู้เท่าไม่ถึงการก็ดี ตั้งใจก็ดีไม่ตั้งใจก็ดี แต่คือแบบในใจผมก็คิดแบบนั้นอยู่ แล้วก็แบบเถียงในใจตัวเองว่าแบบไม่ๆ ให้ปลอดภัย ให้นกโทษในสิ่งที้ทำไม่ดี แล้วเอาธูปไปปัก แต่ผมก็ยังไม่สบายใจอยู่ แต่ก็ยังยืนอยู่หน้าศาลนั้นอยู่เลยพนมมือไหว้แล้วขอโทษในใจ และ ขอให้ปลอดภัย ดูแลปกปักรักษา ประมาณนั้นอะครับคือผมไม่สบายใจมากครับที่จิตใต้สำนึกชั่วๆมันเผลอคิดแบบนั้นตอนทำการสักการะ เลยซึมไปพักนึง แล้วกลับไปทำกิตกรรมต่อทีแรกก็ยังเฉยๆ จนจะกลับบ้านจนถึงบ้านผมเลยรู้สึกไม่ดี รู้สึกกลัวกับผลที่ผมทำไปเพราะความเผลอซึ่งก็ไม่รู้จะเกิดขึ้นมั้ย
ผมไม่รู้ว่าการพูดอธิฐานในใจแบบนั้นมันจะทำให้สิ่งที่ผมเผลอคิดไปจะหายไปมั้ย หรือผมควรทำการขอขมายังไงครับ แล้วการขอขมาจากที่แถวบ้านได้มั้ยครับ เพราะที่ที่ผมไปสร้างเรื่องมามันค่อนข้างไกล ผมควรทำยังไงดีครับ ช่วยตอบหน่อยครับว่าควรทำอะไรเพิ่มอีกมั้ย
การขอขมาสิ่งศักดิ์ศิษย์ที่อยู่ต่างถิ่นทำยังไงครับ
ผมเล่ารายละเอียดเลยก็ได้ครับ
คือตอนนั้นอยู่ในช่วงที่ผมกำลังทำการสิ่งศักดิ์ศิษย์ที่นั้นอยู่เป็นศาลเจ้า... คือผมกำลังท่องคาถาสักการะอยู่ คือทีแรกกะจะสักการะเพราะอยากขอให้ทุกคนในทริปปลอดภัย คือระหว่างท่องบทสักการะผมก็นึกในใจซ้อนไปอีกว่าขอให้ทุกคนปลอดภัย ขอให้ปกปักรักษาคุ้มครอง แล้วอยู่ๆผมก็คิดในใจอีกว่า ขอให้ตาย คือแบบมันชั่ววูบมากครับที่ผมคิดในใจแบบนั้น เลยรีบท่องบทสักการะให้จบ แล้วคิดในใจประมาณว่า ถอนคำพูด ขอให้ปลอดภัยทุกคน ขอให้ยกโทษให้ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่รู้เท่าถึงการก็ดีรู้เท่าไม่ถึงการก็ดี ตั้งใจก็ดีไม่ตั้งใจก็ดี แต่คือแบบในใจผมก็คิดแบบนั้นอยู่ แล้วก็แบบเถียงในใจตัวเองว่าแบบไม่ๆ ให้ปลอดภัย ให้นกโทษในสิ่งที้ทำไม่ดี แล้วเอาธูปไปปัก แต่ผมก็ยังไม่สบายใจอยู่ แต่ก็ยังยืนอยู่หน้าศาลนั้นอยู่เลยพนมมือไหว้แล้วขอโทษในใจ และ ขอให้ปลอดภัย ดูแลปกปักรักษา ประมาณนั้นอะครับคือผมไม่สบายใจมากครับที่จิตใต้สำนึกชั่วๆมันเผลอคิดแบบนั้นตอนทำการสักการะ เลยซึมไปพักนึง แล้วกลับไปทำกิตกรรมต่อทีแรกก็ยังเฉยๆ จนจะกลับบ้านจนถึงบ้านผมเลยรู้สึกไม่ดี รู้สึกกลัวกับผลที่ผมทำไปเพราะความเผลอซึ่งก็ไม่รู้จะเกิดขึ้นมั้ย
ผมไม่รู้ว่าการพูดอธิฐานในใจแบบนั้นมันจะทำให้สิ่งที่ผมเผลอคิดไปจะหายไปมั้ย หรือผมควรทำการขอขมายังไงครับ แล้วการขอขมาจากที่แถวบ้านได้มั้ยครับ เพราะที่ที่ผมไปสร้างเรื่องมามันค่อนข้างไกล ผมควรทำยังไงดีครับ ช่วยตอบหน่อยครับว่าควรทำอะไรเพิ่มอีกมั้ย