เรากับแฟนคบกันมาหลายปี เราชอบเค้า เรารู้สึกรักเค้ามากแคร์เค้ามาก แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เค้าก็จะว่าเรางี่เง่า ไม่มีเหตุผล ประชด
แล้วเราจะชอบเคลียให้จบ จะเข้าไปพูดตรงๆ คือบางที สภาวะจิตใจเราดี เราก็ไหวที่จะพูดดีๆ นะคะ แต่บางครั้ง มันไม่ไหวอะคะ
เค้าชอบ ทำสถานะการณ์ให้มันแย่ ดราม่า ทำให้เราอึดอัด เหมือนเราผิดมาก คือเราไม่ชอบ สถานะการณ์แบบนี้ค่ะ มันรู้สึกรับไม่ได้
เราเคยร่าเริงสนุกสนาน หลังๆมาเรารู้สึก ชินๆ ชา เหมือนหุ่นยนต์ บางครั้งเค้าก็ดีกับเรามาก พอเค้าหายโกรธก็เป็นเหมือนเดิม
แต่มันบ่อยมาก มากจนหลังมาจากที่เราเคยเสียใจ น้ำตาเราก็ไม่มี มีแต่ความเจ็บอยู่ลึกๆ แล้วเราเป็นคนที่พุดตรงๆ เวลาเราไม่ชอบเราก็จะบอกว่าอย่าทำแบบนี้กับเรา คือ เราไม่ชอบคนที่ทำให้เราขายหน้าในที่สาธารณะ แล้วไม่ชอบคนมาทำเหมือนเราไม่มีค่าอ่ะคะ พ่อกับแม่โกรธเรา หรือเราไม่ดีแค่ไหนก็ไม่เคยทำกับเราแบบนี้ มันรับไม่ไหว มันหมดศรัทธาลงเรื่อยๆ
เรารู้ว่า คนเราโตมาพื้นฐานต่างกัน การแก้ไขปัญหาอะไร อะไร ไม่เหมือนกัน แต่ เวลาทะเลาะกัน ไม่คิดถึงสิ่งดีๆ ที่เขาทำให้เราบ้างหรอค่ะ คุณเคยด่าคนอื่นๆ
ทำร้ายจิตใจคนอื่นๆ เหมือนที่คุณทำกับคนที่เขาอยู่ข้างๆคุณไหมคะ มันไม่แฟร์เลยที่ คนที่รักและหวังดีกับคุณมากที่สุด กลับต้องมาเป็นที่รอง รับอีโก้ ความเครียดหรืออะไร ที่ต้องการระบาย เก่งให้มันได้อย่างนี้สิคะ กับคนที่เขารักม_ง // มันไม่ใช่ อ่ะ สำหรับเรา
คือเค้าดีมาก เค้าทำให้เราทุกอย่าง เค้าช่วยเหลือเรา รักเรา แต่บางครั้ง เค้าเหมือนกับคนที่ ชอบบังคับคนอื่น ให้ทำตามใจตัวเอง
เราพยายามที่จะปรับตัว ทุกครั้งที่ทะเลาะเราพยายามเย็นลงก่อน เดินเข้าไปหาเค้าก่อน นับครั้งไม่ถ้วน เค้าก็ยังไม่พอใจ
จนบางทีเราไม่ไหว เดินออกมา เค้าก็ไม่ตาม ไม่โทรหา บ่อยๆไปเราเหนื่อยค่ะ ที่ต้องเข้าหา คือเราอยากรู้ว่า ต้องการออะไรมากไหมจากการเป็นแฟนกัน
ในความคิดของเรา มาเป็นแฟนกันคือ มามีความสุขมากขึ้นนะคะ มีคนเดินไปด้วยกัน ไม่ใช่ จะมาบังคับให้เขาทำตามใจเรา พอไม่ได้ดั่งใจก็บีบบังคับทางอารมณ์ ใช้คำพูดทำร้ายจิตใจกัน ถ้างั้นอยู่คนเดียวยังดีกว่า เหงา แต่ไม่เจ็บ
เรารู้สึกว่า คนเรามาเจอกันแค่ชาติเดียว ในฐานะแฟน ทำไมต้องมาตกนรก ทุกข์ใจอะไรแบบนี้ ทั้งที่ ชีวิตมนุษย์นั้น สั้นแค่นี้เอง
ด้วยความเคยชินหลายครั้ง เราอยากจะออกมา แต่เราก็รักเขา คิดถึงเค้าว่าเค้าจะอยู่ยังไง
เราว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ เรากำลังลืมรักตัวเอง พอเราคิดได้รักตัวเองมากขึ้น เค้าก็กลับมา แล้วมันก็เหมือนเดิม
เราเริ่มรู้สึกว่า เราควรจะพอได้แล้ว ประมาณนี้ค่ะ เสียใจแต่ยังไหว
เคยรู้สึกแบบนี้ไหมคะ รู้สึกรักมาก แต่มันไปด้วยกันไม่ได้
แล้วเราจะชอบเคลียให้จบ จะเข้าไปพูดตรงๆ คือบางที สภาวะจิตใจเราดี เราก็ไหวที่จะพูดดีๆ นะคะ แต่บางครั้ง มันไม่ไหวอะคะ
เค้าชอบ ทำสถานะการณ์ให้มันแย่ ดราม่า ทำให้เราอึดอัด เหมือนเราผิดมาก คือเราไม่ชอบ สถานะการณ์แบบนี้ค่ะ มันรู้สึกรับไม่ได้
เราเคยร่าเริงสนุกสนาน หลังๆมาเรารู้สึก ชินๆ ชา เหมือนหุ่นยนต์ บางครั้งเค้าก็ดีกับเรามาก พอเค้าหายโกรธก็เป็นเหมือนเดิม
แต่มันบ่อยมาก มากจนหลังมาจากที่เราเคยเสียใจ น้ำตาเราก็ไม่มี มีแต่ความเจ็บอยู่ลึกๆ แล้วเราเป็นคนที่พุดตรงๆ เวลาเราไม่ชอบเราก็จะบอกว่าอย่าทำแบบนี้กับเรา คือ เราไม่ชอบคนที่ทำให้เราขายหน้าในที่สาธารณะ แล้วไม่ชอบคนมาทำเหมือนเราไม่มีค่าอ่ะคะ พ่อกับแม่โกรธเรา หรือเราไม่ดีแค่ไหนก็ไม่เคยทำกับเราแบบนี้ มันรับไม่ไหว มันหมดศรัทธาลงเรื่อยๆ
เรารู้ว่า คนเราโตมาพื้นฐานต่างกัน การแก้ไขปัญหาอะไร อะไร ไม่เหมือนกัน แต่ เวลาทะเลาะกัน ไม่คิดถึงสิ่งดีๆ ที่เขาทำให้เราบ้างหรอค่ะ คุณเคยด่าคนอื่นๆ
ทำร้ายจิตใจคนอื่นๆ เหมือนที่คุณทำกับคนที่เขาอยู่ข้างๆคุณไหมคะ มันไม่แฟร์เลยที่ คนที่รักและหวังดีกับคุณมากที่สุด กลับต้องมาเป็นที่รอง รับอีโก้ ความเครียดหรืออะไร ที่ต้องการระบาย เก่งให้มันได้อย่างนี้สิคะ กับคนที่เขารักม_ง // มันไม่ใช่ อ่ะ สำหรับเรา
คือเค้าดีมาก เค้าทำให้เราทุกอย่าง เค้าช่วยเหลือเรา รักเรา แต่บางครั้ง เค้าเหมือนกับคนที่ ชอบบังคับคนอื่น ให้ทำตามใจตัวเอง
เราพยายามที่จะปรับตัว ทุกครั้งที่ทะเลาะเราพยายามเย็นลงก่อน เดินเข้าไปหาเค้าก่อน นับครั้งไม่ถ้วน เค้าก็ยังไม่พอใจ
จนบางทีเราไม่ไหว เดินออกมา เค้าก็ไม่ตาม ไม่โทรหา บ่อยๆไปเราเหนื่อยค่ะ ที่ต้องเข้าหา คือเราอยากรู้ว่า ต้องการออะไรมากไหมจากการเป็นแฟนกัน
ในความคิดของเรา มาเป็นแฟนกันคือ มามีความสุขมากขึ้นนะคะ มีคนเดินไปด้วยกัน ไม่ใช่ จะมาบังคับให้เขาทำตามใจเรา พอไม่ได้ดั่งใจก็บีบบังคับทางอารมณ์ ใช้คำพูดทำร้ายจิตใจกัน ถ้างั้นอยู่คนเดียวยังดีกว่า เหงา แต่ไม่เจ็บ
เรารู้สึกว่า คนเรามาเจอกันแค่ชาติเดียว ในฐานะแฟน ทำไมต้องมาตกนรก ทุกข์ใจอะไรแบบนี้ ทั้งที่ ชีวิตมนุษย์นั้น สั้นแค่นี้เอง
ด้วยความเคยชินหลายครั้ง เราอยากจะออกมา แต่เราก็รักเขา คิดถึงเค้าว่าเค้าจะอยู่ยังไง
เราว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ เรากำลังลืมรักตัวเอง พอเราคิดได้รักตัวเองมากขึ้น เค้าก็กลับมา แล้วมันก็เหมือนเดิม
เราเริ่มรู้สึกว่า เราควรจะพอได้แล้ว ประมาณนี้ค่ะ เสียใจแต่ยังไหว