ทำไมคนไทยพอพูดถึงจุดเครียด ทำไมถึงเบี่ยงเบนประเด็น ไม่ยอมถกเรื่องนั้นจนถึงที่สุดล่ะ

สมมุติเหตุการณ์ เรากำลังพูดถึงปัญหาสำคัญอยู่ อาจเป็นปัญหาที่ยังแก้ไขไม่ได้ ต้องประชุมกัน หรือ ร่วมความคิดกันเพื่อหาบทสรุป
แน่นอน การหาบทสรุป มันต้องมีคนมาเบี่ยงประเด็น ให้แตกกิ่งก้านสาขา เช่น คนนั้นก็ทำ ที่นั่นเขาก็ทำแบบนี้
และวิธีที่คนไทยชอบใช้เบี่ยงประเด็นคือ โจมตีผู้พูด แล้วคุณล่ะดีนักเหรอ(เคยเจอมะ) ผมเข้าใจนะคือ ต้องการให้เราหยุด หรือ เรื่องๆนั้นอาจเกี่ยวข้องกับตัวเขา

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้จริงๆคนเราถ้าผิด ก็ต้องรับผิด อย่างผมผิดพลาด ผมจะลองมาวิเคราะห์ตัวเองว่าทำอะไรผิด และ รับผิดให้เป็น แม้บางเรื่องไม่อยากรับ การดึงดันไม่รับผิดอะไรเลย ทำให้เราไม่พัฒนา และ หาทางออกไม่ได้ รู้จักผิด เพื่อแก้ไข

ซึ่งส่วนมากคนทั่วไป จะไหลไปกับประเด็นใหม่ที่เปิด และประเด็นเดิมที่ตั้ง มันจะหาข้อสรุปไม่ได้
เพราะมันไหลไปไหนต่อไหน ออกทะเลไปแล้ว

ผมเคยทดลองดู คือ ประชุมวันนี้ ตั้งใจว่าจะไม่ไหลไปประเด็นอื่น
ลองแน่วไปกับเป้าหมายที่จะหาข้อสรุปวันนี้ให้ได้

คือ ย้ำปัญหาเรื่องนี้แหละ เอาให้จบ หรือ หาข้อสรุปให้ได้
พอมีคนมาเบี่ยงเบนประเด็น ผมดึงกลับมาเรื่องเดิม "บอกตรงๆว่าอย่าเปลี่ยนประเด็น เอาเรื่องนี้"
พอเขาจะเบี่ยงประเด็นใหม่ ผมบอกว่า "เอาเรื่องนี้ครับ ไม่เปลี่ยนประเด็นครับ"

เชื่อมั้ยว่า เกิดการ Walk Out จากที่ประชุม
เกิดภาวะตึงเครียดอย่างมาก แค่เราไม่ยอมเบี่ยงประเด็น
เชื่อมั้ยว่าคนไทยส่วนมากไม่ชอบเลย และ เขาจะรู้สึกเครียดอย่างมาก ในการเจาะเรื่องใดเรื่องนึง

ผมใก็ไม่รุ้เหมือนกันว่าทำไม

ผมเลยมาคิดได้ว่า คนไทยเราไม่คุ้นชินกับคุยประเด็นให้จบ ให้ถึงจุดที่จะแก้ปัญหาได้เลยสินะ
คงเป็นตั้งแต่องค์กร ยัน ระดับประเทศเลยมั้งเนี่ย
พอถกถึงจุดที่เป็นปัญหา ก็เปลี่ยนเรื่อง เฉไฉ เบี่ยงประเด็นทุกที
พอจะเอาให้จบ เกิดความเครียด หรือ Walk Out หนี

ซึ่งปัญหาก็แก้ไม่ได้สักที เพราะการไม่ถกให้มันมันจบๆไป
ดังนั้นผมจึงไม่แปลกใจ ทำไมเรื่องบางเรื่อง ก็ยัะงแก้ไขไม่ได้ ตั้งแต่เราเกิด จนผ่านมาเป็นสิบๆปี
เมื่อหลายสิบปีก่อนก็พูดปัญหาเนี้ย ปีนี้ก็ยังปัญหาเดิม