เข้าใจความรู้สึกเลยนะ เพราะเป็นอย่างนั้นมาก่อน....

บางครั้งมันก็คือการที่วิบากกรรมเก่าส่งผลประดังประเดเข้ามาหลายทางทำให้เรารู้สึกอับจนหนทางไปหมด
บางทีมันไม่ใช่ปัญหาใหญ่ แต่อาจจะเป็นปัญหาที่ไม่ได้ดั่งใจเรื้อรังมานาน หลายๆปัญหา หรือความกดดันจากสิ่งแวดล้อมคนรอบข้าง ความรู้สึกใจร้อนของตัวเอง รวมถึงความรู้สึกที่ว่าทำไมต้องเป็นอย่างงี้ทั้งๆที่เราพยามแล้ว....

เราก็จะผ่านมันไป ถ้าใจจดจ่อ...ก็ต้องรอนานหน่อย ถ้าใจสู้มุ่งหน้าไปเรื่อย...อาจจะเหนื่อย แต่จะผ่านเวลาไปได้ไวนะคะ

สุดท้ายที่แมวฟ้าอดสงสัยไม่ได้ เพื่อนๆที่ตกอยู่ที่นั่งเดียวกันกับที่แมวฟ้าเคยเป็น ได้เคยทบทวนนึกถึง การเป็นชาวพุทธ ปฏิบัติตามคำสอน เป็นเครื่องออกจากทุกข์

ทาน ศีล ภาวนา กันบ้างไหม? ทานก็อย่างเช่นการทำบุญให้ทานต่างๆ แม้แต่ธรรมทาน อภัยทาน หรือ แม้แต่ให้เงินขอทาน ศีล 5 ข้อ ซึ่งจัดเป็นมหาทานชั้นเลิศ เหตุให้ได้มาซึ่งโภคทรัพย์ล่ะ?
ไม่ได้หวังว่าต้องทำได้เป๊ะ100% แต่ถามถึงเจตนาที่จะตั้งใจรักษาศีล 5 นี้ค่ะ เจตนา คือ กรรมนะคะ

สุดท้ายบุญใหญ่ที่สุดคือการภาวนา ไม่ว่าจะเป็นการนำคำสอนของพระพุทธเจ้ามาสวด การนั่งสมาธิวิปัสสนา เดินจงกรม แผ่เมตตา เจริญสติ(ฝึกสติ ระลึกรู้ตัวเอง ดูลมหายใจก็ได้)

สติ ที่เราอาจจะรู้สึกว่าเรามีสติตลอดเวลา แต่เเท้ที่จริงบ่อยครั้งเราทำทุกอย่างไปตามอารมณ์ ความเคยชิน ต่างๆนานา....
ที่เรารู้สึกสับสน วุ่นวาย จนเป็นทุกข์ เพราะเราเอาทุกอย่าง ต่างกรรมต่างวาระมาผสมปนเปด้วยอารมณ์หรือเปล่า?

การแผ่เมตตา นี่พระพุทธเจ้าตรัสเลยว่ามีอานิสงค์ถึง 11 ประการ เอาเท่าที่แมวฟ้าจำได้นะคะ หลับเป็นสุข ตื่นเป็นสุข Wow!!แคล้วคลาดปลอดภัย จิตตั้งมั่นได้ไว(ไม่ฟุ้งซ่าน) ไม่หลงทำกาละ(มีสติรอคอยความตาย) อันนี้เด็ดค่ะ เป็นที่รักของทั้งมนุษย์และอมนุษย์!!!!!!! 555

แมวฟ้าลองปฏิบัติดูแล้ว ได้ผลยอดเยี่ยมชัดเจน ยิ่งกว่าคาถาเมตตามหานิยม หรือ คาถาแคล้วคลาดปลอดภัย อ้อ! ปราบภูตผีวิญญาณได้ด้วยนะคะ การแผ่เมตตาอย่างถูกวิธีเนี่ย ไม่ต้องท่องจำบทสวดใดๆเลย เพราะมันใช้ใจเป็นผู้กระทำ! 555555
แต่ต้องรู้จักการแผ่เมตตาที่ถูกต้องตามที่พระพุทธเจ้าสอนด้วยนะคะ

ตั้ง สติ มั่นๆ นะคะ มีสติเรื่องใหญ่กลายเป็นเรื่องเล็กในพริบตา ทุกข์เป็นของธรรมดา ทางออกย่อมมี อยู่ที่เราเข้าใจหรือเปล่า

หรือ การใคร่ครวญพิจารณาธรรมรอบๆตัวเรา สิ่งนี้มันไม่เที่ยงหนอ มันทุกข์หนอ เหตุเกิดจาก....ความที่เราไม่พอใจมันหนอ ถ้าเราวางความพอใจเราก็....จะเฉยๆหนอ เป็นต้น

  ธรรมมะ ก็ ธรรมชาติ รอบๆตัวเราในชีวิตประจำวันนี่แหละได้น้อมสู่ใจเป็นธรรมมะกันบ้างมากน้อยแค่ไหน? หรือว่าน้อมมาเป็นอารมณ์ซะส่วนใหญ่!

กายนี้คือกรรมเก่า เราเกิดมาเป็นอย่างไรส่วนนึงก็คือวิบากกรรมเก่า ทั้งที่ดีและไม่ดี และอีกส่วนที่สำคัญที่สุด คือ วิบากกรรมดีใหม่ หรือบุญกุศล ที่เราอาจจะคิดไม่ถึงว่าเป็นสิ่งที่ต้องทำควบคู่กันไปในชีวิตของเราเพื่อออกจากทุกข์ หรือ นำพาความสุขสำเร็จในชีวิตค่ะ

ลองหาคำตอบกับตัวเองแล้วจะพบทางออกนะคะ สู้ๆค่ะ!