สวัสดีคัฟ ขอแชร์ประสพการณ์ของผมเปนตัวอย่างแก่หลายๆคน ว่า ความแน่นอนคือความมั่ยแน่นอน
ผมเหมือนคนทั่วๆ บ้านยากจน ตอนเด็กๆจัมด้ายพ่อทิ้งแม่กะผมกะพี่สาว อีก2 คนไปยุกะเมียไหม่ แม่ผมต้องทำงานหนักเลี้ยงผมกับพี่ๆมาอย่างลำยาก พอพี่ๆเริ่มจบก้อทำงาน ส่งตังมาตามแต่กำลัง ครอบครัวก้อเริมจะสบายขึ้นมาบ้าง ผมจบ ป.ว.ส แล้วก้อหางานทำเปนพนักงานขายโทรสัพมือถือ และซ่อม ซึ่งไม่ตรงกะสายที่ผมเรียนมา แต่ผมก้อขายโทรสัพ ( หมายถึง (เปนลุกน้องเขา) ประมาณ 5 ปี ผมก้อออกมาเปิดร้านเปนของตัวเอง ลงทุนไปประมาณ 100,000 บ. ตั้งแต่ ปี 50 จากคนที่ปากกัดตีนถีบสู้มาจนมีร้านของตัวเอง กำไรต่อเดือน ไม่ต่ำกว่า150,000 มันทำหั้ยผมพริกชีวิตจากเด็กบ้านนอกจนๆ ไม่มีคนอยากคบ ช่วงนั้นธุรกิจโทรสัพกำลังบูมมากๆ ผมส่งเงินหั้ยแม่เดือนละ 50,000 บ้าง 30,000บ้าง พอผมเริ่มมี ผมก้อซื้อทุกอย่างเหมือนกะเด็กๆอนากด้ายอะรัยแต่ไม่ด้ายพอหาเงินเองด้ายผมก้อซื้อทุกอย่างที่อยากด้าย เช่น บ้าน รถกะบะ รถเก๋ง รถมอไซ 3 คัน คืนๆนึงแทงบอลคุ่ละ 5,000-10,000 แต่ไม่ติดการพนันนะ คิดว่าเสียไปเดียวพรุ้งนี้ก้อจายของด้าย เหมือนชีวิตจะมีความสุขสบาย ธุรกิจกำลังไปด้ายสวยช่วงเวลาประมาณ7_8 ปี ที่ผ่านมา ผมก้อมีพร้อมทุกอย่างละเหมือนกับว่าผมประสพความสำเร็จตั้งแต่อายุยังไม่ถึง 30 แล้วเหตุการณไม่คาดคิดก้อเกิดขึ้น ช่วง2 ปีที่ผ่านมา เสทกิจประเทศตก ทำหั้ยประชาชน ไม่ใช้จ่ายซื้อของฟุ่มเฟือย ทำหั้ยธุรกิจผม ยอดขายลดลงค่าเช่าคงที่ 75,000 ต่อเดือน จากที่เริมแรกผมเสียค่าเช่า 12,000ต่อเดือน ผมขยายสาขาเพิ่มเปน 3 สาขา ทำหั้ยร้านขาดสภาพคล่อง รายรับไม่คงที่ แต่รายจ่าย คงที่+เพิ่มขึ้น รถเข้าไฟแนนและขายทิ้ง จนถึงตอนนี้ 25/11/59 ผมมีหนี้สินทั้งหมด 4-5แสน ตอนนี้ผมหาทางออกไม่ด้าย ช่วงเวลา 2 ปีกว่าๆ ทำหั้ยผมมีหนี้โดยไม่คาดคิด ผมคิดแต่ว่าเดียวก้อขายด้าย เดียวธุรกิจต้องดีกว้านี้ ถ้าคนไหนเคยมีธุรกิจของตัวเองจะรุ้ว่าหมุนเงินเปนไง ผมควรทำไงต่อไปตอนนี่ผมมีครอบครัวแล้ว มีลุก ที่ต้องดูแล ตอนนี้ ผมท้อ อยากกลับไปเริ่มต้นไหม่ คือ ขายทรัพสินทุกอย่างใช้หนี้หั้ยหมด แบ้วไปเริ่มต้นไหม่แต่ก้อกลัวลุกๆลำบาก ผมควรทำไง ..ช่วงแนะนำที
ความพอเพียง และ ความพอดี
ผมเหมือนคนทั่วๆ บ้านยากจน ตอนเด็กๆจัมด้ายพ่อทิ้งแม่กะผมกะพี่สาว อีก2 คนไปยุกะเมียไหม่ แม่ผมต้องทำงานหนักเลี้ยงผมกับพี่ๆมาอย่างลำยาก พอพี่ๆเริ่มจบก้อทำงาน ส่งตังมาตามแต่กำลัง ครอบครัวก้อเริมจะสบายขึ้นมาบ้าง ผมจบ ป.ว.ส แล้วก้อหางานทำเปนพนักงานขายโทรสัพมือถือ และซ่อม ซึ่งไม่ตรงกะสายที่ผมเรียนมา แต่ผมก้อขายโทรสัพ ( หมายถึง (เปนลุกน้องเขา) ประมาณ 5 ปี ผมก้อออกมาเปิดร้านเปนของตัวเอง ลงทุนไปประมาณ 100,000 บ. ตั้งแต่ ปี 50 จากคนที่ปากกัดตีนถีบสู้มาจนมีร้านของตัวเอง กำไรต่อเดือน ไม่ต่ำกว่า150,000 มันทำหั้ยผมพริกชีวิตจากเด็กบ้านนอกจนๆ ไม่มีคนอยากคบ ช่วงนั้นธุรกิจโทรสัพกำลังบูมมากๆ ผมส่งเงินหั้ยแม่เดือนละ 50,000 บ้าง 30,000บ้าง พอผมเริ่มมี ผมก้อซื้อทุกอย่างเหมือนกะเด็กๆอนากด้ายอะรัยแต่ไม่ด้ายพอหาเงินเองด้ายผมก้อซื้อทุกอย่างที่อยากด้าย เช่น บ้าน รถกะบะ รถเก๋ง รถมอไซ 3 คัน คืนๆนึงแทงบอลคุ่ละ 5,000-10,000 แต่ไม่ติดการพนันนะ คิดว่าเสียไปเดียวพรุ้งนี้ก้อจายของด้าย เหมือนชีวิตจะมีความสุขสบาย ธุรกิจกำลังไปด้ายสวยช่วงเวลาประมาณ7_8 ปี ที่ผ่านมา ผมก้อมีพร้อมทุกอย่างละเหมือนกับว่าผมประสพความสำเร็จตั้งแต่อายุยังไม่ถึง 30 แล้วเหตุการณไม่คาดคิดก้อเกิดขึ้น ช่วง2 ปีที่ผ่านมา เสทกิจประเทศตก ทำหั้ยประชาชน ไม่ใช้จ่ายซื้อของฟุ่มเฟือย ทำหั้ยธุรกิจผม ยอดขายลดลงค่าเช่าคงที่ 75,000 ต่อเดือน จากที่เริมแรกผมเสียค่าเช่า 12,000ต่อเดือน ผมขยายสาขาเพิ่มเปน 3 สาขา ทำหั้ยร้านขาดสภาพคล่อง รายรับไม่คงที่ แต่รายจ่าย คงที่+เพิ่มขึ้น รถเข้าไฟแนนและขายทิ้ง จนถึงตอนนี้ 25/11/59 ผมมีหนี้สินทั้งหมด 4-5แสน ตอนนี้ผมหาทางออกไม่ด้าย ช่วงเวลา 2 ปีกว่าๆ ทำหั้ยผมมีหนี้โดยไม่คาดคิด ผมคิดแต่ว่าเดียวก้อขายด้าย เดียวธุรกิจต้องดีกว้านี้ ถ้าคนไหนเคยมีธุรกิจของตัวเองจะรุ้ว่าหมุนเงินเปนไง ผมควรทำไงต่อไปตอนนี่ผมมีครอบครัวแล้ว มีลุก ที่ต้องดูแล ตอนนี้ ผมท้อ อยากกลับไปเริ่มต้นไหม่ คือ ขายทรัพสินทุกอย่างใช้หนี้หั้ยหมด แบ้วไปเริ่มต้นไหม่แต่ก้อกลัวลุกๆลำบาก ผมควรทำไง ..ช่วงแนะนำที