วันนี้ผมไปหาหมอตามนัดเพื่อดูอาการและตรวจเลือดเช่นทุกครั้ง เพราะอาจารย์หมอบอกว่าผมต้องเจาะดูเลือดทุกเดือน เนื่องจากCD4ต่ำ เช่นเคยเจ้าหน้าที่ทุกคนในแผนกโรคติดเชื้อต่างให้ความอบอุ่นดีมาก ไม่ว่าจะเป็นคุณป้าพยาบาล หรือเจ้าหน้าที่คนอื่นๆ ผมรู้สึกมีกำลังใจขึ้นเยอะเลย ทุกอย่างถูกจัดวางตามระบบของโรงพยาบาลทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นการตรวจสอบสิทธิ์ การเจาะเลือด และการฟังผลเลือดในห้องตรวจกับอาจารย์หมอ แต่พิเศษไปกว่านั้นคือ มีผู้อำนวยความสะดวกให้ทั้งหมดซึ่งต่างจากคลีนิคโรคอื่นๆ ส่วนตัวผมคิดว่าดีนะครับเพราะจะทำให้ผู้ติดเชื้อได้คลายความกังวลลงได้มาก แต่เรื่องก็เกิดจนได้ เพราะตอนที่ผมกำลังเดินตามเจ้าหน้าที่ผู้ใจดีไปรับการเจาะเลือดตรวจ ผมเหนื่อยจึงเดินช้ากว่าพี่เขา หูผมก็พลอยไปได้ยินพยาบาลแผนกอื่นคุยกัน หูผมไม่ฝาดได้ยินชัดเจน เขากล่าวพาดพิงคนที่ติดเชื้อท่านนึงที่ผมเคยเห็นเขาเมื่อครั้งก่อนตอนหมอนัด และผู้ติดเชื้อท่านนั้นเดินผ่านคุณพยาบาลไปแล้ว คุณพยาบาลกล่าวว่า นี่แหละจนติดเอดส์ แพร่เชื้อไม่เลือกหน้า เมื่อไหร่จะตายๆหายๆไปจากสังคมนี้เสียที รกโลก เปลืองงบประมาณของรัฐ ผมได้ยินดังนั้นน้ำตาผมไหลออกมาโดยอัตโนมัต พร้อมกับยืนหอบอยู่เบื้องหน้าพยาบาลสองคนนั้น ยอมรับว่าตอนนั้นหน้ามืดจริงๆทั้งเหนื่อยทั้งหน้ามืดทำอะไรไม่ถูก จนพี่เจ้าหน้าที่ได้เดินย้อนกลับมาประคอง แต่ก็ไม่วายที่จะโดนเสียดสีจากพยาบาลสองท่านนั้น เพราะเขาคงทราบดีว่าผมคงต้องติดเชื้อถึงได้มีเจ้าหน้าที่จากคลีนิคโรคติดต่อพามา พยาบาลท่านนึงพูดออกมาว่า เป็นเหรอลูกทำไมถึงเป็นแต่เล็กแต่น้อยจัง ผมจึงตอบตามตรงแบบไม่อายใครเลยว่าใช่ครับ และผมก็ไม่ได้แบบที่คุณพยาบาลพูดนะครับ ผมมีแฟนคนเดียวและคบคนเดียวเพียงแต่ผมไม่รู้ว่าเขาติด ผมเลยติด และอีกอย่าง รัฐบาลก็ต้องดูแลประชาชนทุกคนอยู่แล้ว เปลืองงบหรือไม่นั้นผมว่าไม่สำคัญนะครับ สำคัญที่ว่าเราจะรู้หน้าที่และจรรยาบรรณของตัวเองมากน้อยเพียงใด ผมติดเชื้อผมก็รู้หน้าที่ของผมคือ ไม่แพร่เชื้อ ส่วนจรรยาบรรณของผมคือ ความเคารพต่อมนุษย์ทุกคน ไม่ดูถูกใคร ผมพูดแบบนี้ทุกท่านที่อ่านคิดว่าผมพูดแรงไปไหมครับ แล้วถ้าเป็นท่านที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้น ท่านจะคิดยังไง
ขอบคุณนะครับที่รับฟังเรื่องราวของผม วันนี้CD4  ของผมเพิ่มขึ้นเป็น165แล้ว ดีใจมาครับ