สวัสดีค่ะ คิดเรื่องนี้มานาน ไม่รู้จะถามใคร แล้วค่ะ อยากฟังหลายๆ ความคิดเห็น เราเป็น single mom ซึ่งตอนนี้ ลูกชายเรา 3 ขวบ 4 เดือน ล่ะค่ะ เราไม่ได้เป็นคนเลี้ยงลูก เราเข้ามาทำงานหาเงินตั้งหลักให้ครอบครัว เราท้องไม่พร้อม ไม่กล้าทำบาป เลยเก็บลูกไว้ สาเหตุมาจาก ตอนเราเรียนจบใหม่ๆ เราโลกสวย ยังซื่อ ๆ อ่อนต่อโลกภายนอก มาทำงาน ในเมืองหลวง เป็นธรรมดาที่จะมีเหงาบ้าง มีหนุ่มมาจีบ ป้อนคำหวานอยู่ 5-6 เดือนเจอกัน อาทิตย์ล่ะ 2 ครั้ง (ยังไม่เสียตัวนะคะ) แล้ว เราก็ใจอ่อน มีความสัมพันธ์กับเขา เราให้เขาใส่ถุงป้องกันแล้ว มี sex กัน ไป 3 ครั้งที่เจอกัน ไม่รู้พลาดครั้งไหน (จะครั้งไหนก็ตามชีวิตเราเปลี่ยนไปมากเรายอมรับความผิดพลาดนั้นและเราจะไม่ใจง่ายอีกแล้ว) แล้วเราก็จับได้ว่าเขามีภรรยาอยู่แล้ว คบกันมา 9 ปี แต่ ผช คนนี้กระล่อนเจ้าชู้มากๆ หลอกผู้หญิงมาเยอะ ภรรยาเขาบอก เราเลยรีบขอโทษเขาที่ไปคบโดยไม่รู้เลย แล้วพอ ผช มาเจอเรา เราก็เลยด่า พร้อมไล่ และบอกเลิกกันไป บลาๆๆๆ .....คิดว่าคงจบค่ะ ผ่านมา 2 เดือน เราไม่คบใครเลยนะเข็ดค่ะ แต่เราตรวจเฉยๆขำๆเราท้องค่ะ ตรวจกี่รอบๆเราก็ท้องค่ะ งง กับชีวิตมาก ๆ ก็ปรับเปลี่ยนตัวเองหลายอย่างและบอกตัวเองว่าไม่ทำบาปนะ ผ่านอะไรมาเยอะ ดิ้นรน ลำบาก สู้มา ยิบตาหลายๆเรื่องล้มลุกคลุกคลานมาหนักพอควร หางานทำ จะตกงานอีกแล้ว แต่ไม่เป็นไรค่ะ ตอนนี้ใจเราสู้พอ เราเลี้ยงเอง คนเดียวเต็มๆ มา 3 เดือน จากนั้นก็พากลับบ้าน มีพ่อแม่ญาติๆช่วยกันเลี้ยงค่ะ เราก็มีออกมาหางานบ้าง ทำงานบ้าง กลับไปหาลูกบ้าง เราไม่มีแฟน ไม่คิดจะหาใครใหม่แล้วค่ะ เบื่อ เจอแต่คนไม่ดีไม่จริงใจ (สมัยเรียนเราก็ไม่สมหวังเรื่องความรักเลยค่ะ เรามีกรรมเก่า ช่างเถอะค่ะมันผ่านไปแล้ว )เราบอกตัวเองไว้แล้วหาดีไม่ได้หาได้มาไม่ดีเราไม่เอาใครแล้ว ความรักเราปลงแล้วค่ะ
แต่ปัญหาต่อไปของเราคือ ตอนนี้ ลูกชายเราฉลาดมาก ถามเยอะถามมาก ครั้งก่อนตอนลูกได้ 2 ขวบ พาลูกไปเที่ยวบ้านของเล่นกันสองคนแม่ลูก มีเด็กชายอีกคน มากัน พ่อแม่ลูก ลูกชายเราก็มองเค้าค่ะ แล้วอยู่ดีๆก็มากอดเรามาอ้อนเรา อีกครั้งเราพาลูกไปเที่ยวสวนสัตว์ ก็ไปกันสองคนแม่ลูกค่ะ ลูกไม่ถาม แต่ลูกมองคนที่เขามากัน พ่อแม่ลูก มีน้องข้างบ้าน อยู่กับพ่อแม่ลูก น้องคนนี้จะเรียกพ่อไปส่งไป โรงเรียนเสมอ ลูกชายเรา(ชื่อลูกพีช) อยู่ ๆ ถามแม่เราว่า ยาย ๆ แล้วพ่อพีชไปไหน ดีนะพ่อเรา ตอบไวมาก พ่ออยู่นี่ไง (คือแม่เราสอนลูกพีชว่า นี่นะ ตาโภชเป็นพ่อพีชนะ) แต่พีชก็เรียกตาโภชๆ เสมอ เรียก ยายขาว(แม่เรา) ว่ายาย ทุกวันนี้ ไปโรงเรียน เราวันที่พาลูกไปสมัครเรียน เราชิงบอกครูก่อนเลยว่า เรา แม่เลี้ยงเดี่ยวนะ ไม่ต้องถามถึงพ่อของลูกเราที่เด็กนะคะ ไม่รับกิจกรรมที่ต้องทำเป็นครอบครัวจากโรงเรียน จนตอนนี้ เรามาทำงาน กทม ครูไม่เห็นหน้าเราจึงถามพีช ว่า แม่พีชไปไหน พีชตอบว่า แม่แพทไปทำงาน กทม หาเงินให้พีชครับ (เด็กชาย 3 ขวบค่ะ) ในการเลี้ยงดูอบรมสั่งสอน เราเชื่อค่ะ ว่าแม่เราและญาติๆช่วยกันเลี้ย
งอบรมสั่งสอนให้ลูกเป็นเด็กที่ดีได้ แม่พวกท่านจะเลี้ยงกัน ตามใจบ้าง เราเองยอมแพ้ค่ะในการเลี้งลูกเราไม่มั่นใจ เราเลยปล่อยพวกท่านอบรมให้ มีบางอย่างเราสอนได้ก็สอนค่ะ แต่ทุกวันนี้เวลา วีดีโอ คอล ไปหา แล้วถามน้องพีชเป็นลูกใคร พีชก็ตอบว่าลูกยายขาว ยายขาวเลี้ยงพีช ก็ตามประสาเด็กค่ะ ถ้าเรากลับบ้านก็ไม่เอาใคร สักคนติดแม่ตลอด ทำนิสัยลืมคนที่เลี้ยงดูมาซะงั้น แต่ลูกจะโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นทุกรอบ ใช้ไปหยิบอะไรก็ใช้ได้หมดแล้ว การพูดจาถูกฝึกให้มีหางเสียงตลอด คือดีค่ะ มีเอาแต่ใจเจ้าอารมณ์หงุดหงิดบ้าง มีนิสัยเสียตรงที่เราพูดอะไรไปรู้ได้ยินหมดแต่ชอบทำเป็นไม่สนใจ แต่เขารู้ อยู่ๆก็มีนิสัยเอาหูทวนลมแต่เด็ก (เห่อ ๆ ) แต่เรากลัวคำถามค่ะ ช่วงน้องอายุ 3-9 ขวบ อีกหลายปีเลยค่ะ ยังเป็นเด็กประถมเด็กอนุบาล ยังเล็ก เราจะตอบ คำถามลูกยังไงดีค่ะถ้าลูกถามว่า พ่อพีชไปไหน อยู่ไหน เรากลัวคำถามนี้จริงๆ คำตอบอะไรถึงจะเป็นทางออกที่ดีให้ลูกได้ค่ะ ซึ่งไม่มีผลกระทบกับจิตใจลูก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
* แต่เราจะเล่าความจริงให้ลูกฟัง ตอนลูกพอจะโตเป็นวัยรุ่น ว่า เรื่องเป็นมายังไงค่ะ
* ไม่เอาคำตอบว่า พ่อตายแล้วนะ พอบอกว่าอะไรตายเขารู้ว่าหมายถึงไม่มี เสียไปแล้ว เพราะ ตอนพีชซนมาก ๆ ยายจะพูดว่าถ้าพีชซนมากยายเหนื่อยยายจะตายนะ เขาจะร้องไห้ บอกไม่ให้ยายตาย ๆ เราจึงไม่อยากโกหกลูกว่า พ่อของลูกตายไปแล้ว มันเหมือนตอบแบบคนสิ้นคิดค่ะ โตมามาแก้เรื่องใหม่ มันจะเพี้ยนในความหมายได้
* ในใบเกิดของลูก ไม่มี ชื่อบิดา (เรา ทราบเรื่องผลกระทบไว้รอน้องโตค่อยหาวิธีแก้ไขเอาค่ะ ไม่ใช่ปัญหา)
*เราไม่คิดจะไปเอา ผช คนนั้นมาเป็นพ่อของลูก เพราะเขาไม่ดีพอ มาจับได้ตอนหลังทำเลวไว้เยอะค่ะ
* เคยติดต่อบอกทางผู้ชายแล้ว แต่เขาก็มาขอขมาพ่อแม่เรา พ่อแม่เราก็บอกไม่เอา หลานคนเดียวเลี้ยงได้
*ผู้ชายก็ไม่มีสามัญสำนึกที่จะถามหาลูกหรือช่วยเหลืออะไรเลยค่ะ ผ่านค่ะ ต่างคนต่างไปเถอะค่ะ
*ทุกวันนี้ พ่อแม่และญาติๆ เรา เลี้ยงลูกพีช อย่างดีในระดับเด็ก ตจว ค่ะ ไม่มีขาดตกบกพร่องในเรื่องความรักความอบอุ่น และการเรียนรู้ต่างๆ
มีปัญหาคือ ช่วงที่ลูก อายุ 3-9 ปีนี้ จะตอบลูกยังไงดีค่ะ ลูกเราจำแม่นมาก ๆ ฉลาดกว่าเด็กในวัยใกล้เคียงกัน พูดเก่งถามมากพูดมากด้วย เรากลัวคำถามว่า แม่ๆพ่อพีชไปไหน ต้องถามสักวันแน่ๆค่ะ ขอคำแนะนำสำหรับท่านที่เคยมีประสบการณ์ด้วยค่ะ
แม่ single mom จะตอบคำถามลูกยังไง ว่า พ่อไปไหน ตอนลูกยังเด็ก ๆ
แต่ปัญหาต่อไปของเราคือ ตอนนี้ ลูกชายเราฉลาดมาก ถามเยอะถามมาก ครั้งก่อนตอนลูกได้ 2 ขวบ พาลูกไปเที่ยวบ้านของเล่นกันสองคนแม่ลูก มีเด็กชายอีกคน มากัน พ่อแม่ลูก ลูกชายเราก็มองเค้าค่ะ แล้วอยู่ดีๆก็มากอดเรามาอ้อนเรา อีกครั้งเราพาลูกไปเที่ยวสวนสัตว์ ก็ไปกันสองคนแม่ลูกค่ะ ลูกไม่ถาม แต่ลูกมองคนที่เขามากัน พ่อแม่ลูก มีน้องข้างบ้าน อยู่กับพ่อแม่ลูก น้องคนนี้จะเรียกพ่อไปส่งไป โรงเรียนเสมอ ลูกชายเรา(ชื่อลูกพีช) อยู่ ๆ ถามแม่เราว่า ยาย ๆ แล้วพ่อพีชไปไหน ดีนะพ่อเรา ตอบไวมาก พ่ออยู่นี่ไง (คือแม่เราสอนลูกพีชว่า นี่นะ ตาโภชเป็นพ่อพีชนะ) แต่พีชก็เรียกตาโภชๆ เสมอ เรียก ยายขาว(แม่เรา) ว่ายาย ทุกวันนี้ ไปโรงเรียน เราวันที่พาลูกไปสมัครเรียน เราชิงบอกครูก่อนเลยว่า เรา แม่เลี้ยงเดี่ยวนะ ไม่ต้องถามถึงพ่อของลูกเราที่เด็กนะคะ ไม่รับกิจกรรมที่ต้องทำเป็นครอบครัวจากโรงเรียน จนตอนนี้ เรามาทำงาน กทม ครูไม่เห็นหน้าเราจึงถามพีช ว่า แม่พีชไปไหน พีชตอบว่า แม่แพทไปทำงาน กทม หาเงินให้พีชครับ (เด็กชาย 3 ขวบค่ะ) ในการเลี้ยงดูอบรมสั่งสอน เราเชื่อค่ะ ว่าแม่เราและญาติๆช่วยกันเลี้ย
งอบรมสั่งสอนให้ลูกเป็นเด็กที่ดีได้ แม่พวกท่านจะเลี้ยงกัน ตามใจบ้าง เราเองยอมแพ้ค่ะในการเลี้งลูกเราไม่มั่นใจ เราเลยปล่อยพวกท่านอบรมให้ มีบางอย่างเราสอนได้ก็สอนค่ะ แต่ทุกวันนี้เวลา วีดีโอ คอล ไปหา แล้วถามน้องพีชเป็นลูกใคร พีชก็ตอบว่าลูกยายขาว ยายขาวเลี้ยงพีช ก็ตามประสาเด็กค่ะ ถ้าเรากลับบ้านก็ไม่เอาใคร สักคนติดแม่ตลอด ทำนิสัยลืมคนที่เลี้ยงดูมาซะงั้น แต่ลูกจะโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นทุกรอบ ใช้ไปหยิบอะไรก็ใช้ได้หมดแล้ว การพูดจาถูกฝึกให้มีหางเสียงตลอด คือดีค่ะ มีเอาแต่ใจเจ้าอารมณ์หงุดหงิดบ้าง มีนิสัยเสียตรงที่เราพูดอะไรไปรู้ได้ยินหมดแต่ชอบทำเป็นไม่สนใจ แต่เขารู้ อยู่ๆก็มีนิสัยเอาหูทวนลมแต่เด็ก (เห่อ ๆ ) แต่เรากลัวคำถามค่ะ ช่วงน้องอายุ 3-9 ขวบ อีกหลายปีเลยค่ะ ยังเป็นเด็กประถมเด็กอนุบาล ยังเล็ก เราจะตอบ คำถามลูกยังไงดีค่ะถ้าลูกถามว่า พ่อพีชไปไหน อยู่ไหน เรากลัวคำถามนี้จริงๆ คำตอบอะไรถึงจะเป็นทางออกที่ดีให้ลูกได้ค่ะ ซึ่งไม่มีผลกระทบกับจิตใจลูก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
* แต่เราจะเล่าความจริงให้ลูกฟัง ตอนลูกพอจะโตเป็นวัยรุ่น ว่า เรื่องเป็นมายังไงค่ะ
* ไม่เอาคำตอบว่า พ่อตายแล้วนะ พอบอกว่าอะไรตายเขารู้ว่าหมายถึงไม่มี เสียไปแล้ว เพราะ ตอนพีชซนมาก ๆ ยายจะพูดว่าถ้าพีชซนมากยายเหนื่อยยายจะตายนะ เขาจะร้องไห้ บอกไม่ให้ยายตาย ๆ เราจึงไม่อยากโกหกลูกว่า พ่อของลูกตายไปแล้ว มันเหมือนตอบแบบคนสิ้นคิดค่ะ โตมามาแก้เรื่องใหม่ มันจะเพี้ยนในความหมายได้
* ในใบเกิดของลูก ไม่มี ชื่อบิดา (เรา ทราบเรื่องผลกระทบไว้รอน้องโตค่อยหาวิธีแก้ไขเอาค่ะ ไม่ใช่ปัญหา)
*เราไม่คิดจะไปเอา ผช คนนั้นมาเป็นพ่อของลูก เพราะเขาไม่ดีพอ มาจับได้ตอนหลังทำเลวไว้เยอะค่ะ
* เคยติดต่อบอกทางผู้ชายแล้ว แต่เขาก็มาขอขมาพ่อแม่เรา พ่อแม่เราก็บอกไม่เอา หลานคนเดียวเลี้ยงได้
*ผู้ชายก็ไม่มีสามัญสำนึกที่จะถามหาลูกหรือช่วยเหลืออะไรเลยค่ะ ผ่านค่ะ ต่างคนต่างไปเถอะค่ะ
*ทุกวันนี้ พ่อแม่และญาติๆ เรา เลี้ยงลูกพีช อย่างดีในระดับเด็ก ตจว ค่ะ ไม่มีขาดตกบกพร่องในเรื่องความรักความอบอุ่น และการเรียนรู้ต่างๆ
มีปัญหาคือ ช่วงที่ลูก อายุ 3-9 ปีนี้ จะตอบลูกยังไงดีค่ะ ลูกเราจำแม่นมาก ๆ ฉลาดกว่าเด็กในวัยใกล้เคียงกัน พูดเก่งถามมากพูดมากด้วย เรากลัวคำถามว่า แม่ๆพ่อพีชไปไหน ต้องถามสักวันแน่ๆค่ะ ขอคำแนะนำสำหรับท่านที่เคยมีประสบการณ์ด้วยค่ะ