ชอบฉากที่หมออ่วมฟันดาบเหล็กไหลใส่คำแก้ว ดูแล้วมันสมเหตุสมผลดี

ถ้าเป็นหนังเรื่องอื่น ตอนหมออ่วมอยู่ห่างจากคำแก้วหลายเมตร คงตะโกนประมาณว่า "อีนังคำแก้ว นังงูบริวารเจ้าแม่หน่าคี่ ตายซะ" แล้วค่อยวิ่งเข้ามาฟัน ซึ่งถ้าคำแก้วรู้ตัวก่อนอาจจะแปลงร่างเป็นงูมาสู้ หรือหนีก่อนหมออ่วมจะเข้าถึงตัว

แต่นี่หมออ่วมเล่นทีเผลอ ตอนที่คำแก้วกำลังสั่งเสียกับแม่อยู่ เดินเข้ามาใกล้ๆ ตะโกนคำเดียงว่า "เมิง" แล้ว ฟันเต็มๆ กลางหลังเลย ตอนคำแก้วยังไม่ทันระวังตัว หมออ่วมคงกลัวคำแก้วจะกลายร่างเป็นงูมาสู้ ดูแล้วมันต้องเป็นแบบนี้ถึงสมจริง ดูหมออ่วมฉลาดมากๆ