มันมาได้ไง

ก่อนวันเกิดเหตุผมเป็นพลทหารของกองทับเรืออายุ20ปี กำลังเรียนจบหลักสูตรการบริการของกรมพลาธิการคิดว่าจะไปทำงานในวัง ความคิดช่างสวยหรูพอดีช่วงนี้นเป็นวันเข้าพรรษาพอดีช่วงเข้าก็ใช้ชีวิตตามปกติวัดหยุดยาวปล่อยกลับบ้านผมเลยช่วนเพื่อนๆไปทำบุญถวายเทียนพรรษาเที่ยงมาก็ก่อนข้าวกันปกติตกเย็นมาจึงไปถ่ายรูปที่อ่างเก็บน้ำที่กาฬสินบ้านผมเอง17.00น. เหตุการที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
แชร์เรื่องจริงที่สัมผัสมา *ตอนที่1"มันมาได้ไง
ผมเข้าร.พ วันที่19เข้าพรรษาที่ผ่านมาด้วยอาการเส้นเลือดฝอยในสมองแตกฉับผลันแบบไม่มีอาการเตือน ผมไปหาหมอใน  ร.พอำเภอเวลา17.15น.ส่งต่อเข้าร.พจังหวัด17.27น.ระหว่างทางที่เดินทางนั้นเรารู้แล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น ณ ตอนนั้นเราทำใจไม่ได้เลย พยายามข่มน้ำตาไม่ให้ออกมา ในขณะผู้ที่เป็นแม่นั้นเห็นเราแทบจะเป็นลมลงตรงหน้าเห็นเรามีน้ำตา ในตอนนั้นผมรู้สึกว่าอายุเรายังน้อยเรายังไม่ตอบแทนบุญคุณผู้มีพระคุณสักคนเลยทำไมต้องเกิดขึ้นที่เราด้วย พอถึงร.พจังหวัดเวลาประมาณ18.20 น. หมอให้สแกนสมองแล้วฉีดยากันชักยากันอวกยาแก้ปวดจากนั้นประมาณ19.30น. ร.พจังหวัดไม่สามารถรักษาได้จึงส่งต่อไป ร.พขอนแก่นเพราะเส้นเลือดที่แตกเริ่มบวมมากดทับเส้นประสาทมากขึ้นทำให้แขนขาไม่มีแรงซีกซ้ายหลังจากไปได้ครึ่งทางประมาณ20.40น.ก็ไม่รู้สึกตัวเลยว่าเกิดอะไรขึ้นจากนี้แม่เล่าว่าพอถึงร.พขอนแก่น ผมทั้งอวกฉี่แตกทั้งดิ้นทุรนทุรายเป็นเวลานานแม่บอกว่าหมอให้นอน2วันดูอาการตัวผมบวมหน้าบวมตาแทบจะหลุดออกมาใครๆไปเยี่ยมต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า "ไม่รอด" แม่ร้องให้กินไม่ได้จนน้ำหนักลง4กิโล จนวันที่21หมอได้มาปรึกษาแม่และพี่ชายบอกว่า"ถ้าไม่ผ่าตอนนี้ผมอาจจะตายได้ แต่ผ่าก็ไม่รู่จะรอดหรือป่าว"ผู้เป็นแม่จึงไม่ลังเลใจต้องรักษาก่อนตื่นไม่ตื่นค่อยว่ากันขอให้ผ่าตัดก่อนหลังจากเช็นแล้วก็เข้าห้องผ่าตัด ผมหลับไป3-4วันแต่จุดที่หน้าตกใจอยู่ที่ตอนหลับครับ แต่เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาเล่าให้ฟังต่อว่าเกิดอะไรบ้างกับตอนที่ชือว่า "นี้คือการตายครั้งแรก