สวัสดีค่ะ เราเป็นนักอ่านในพันทิปอยู่นาน วันนี้เลยอยากมาขอคำปรึกษาให้ตนเองบ้าง คิดไม่ตกจริงๆค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่าเราคบกับแฟน ตอนแรกเป็นแค่แฟนกันธรรมดา
เขาเป็นคนดีมาก ตรงนี้เราก็เริ่มสับสนว่าดีจริง หรือเราคิดไปเอง
เขาดูแลเราทุกอย่างค่ะ ตามใจ ทำให้ทุกอย่าง เค้าไม่เคยที่จะโกรธหรืองอนเราเลยสักครั้ง
ส่วนมากจะเป็นเราส่วนใหญ่ที่เอาแต่ใจตนเอง ว่าเขา อยากให้เขาเป็นแบบนั้นที่เราต้องการ
เราดูเป็นคนไม่ดีใช่ไหมค่ะ.. เราแค่อยากให้เขา มีชีวิตที่ดีขึ้นก็เท่านั้น
เขาเป็นคนที่โมโหร้ายมาก นานครั้งที่จะทะเลาะกันแบบจริงจัง
และจบด้วยการถึงเนื้อถึงตัว ทำร้ายเรา เรารู้สึกไร้ค่ามากค่ะ
เราอายคนแถวบ้านเขามากที่รู้ว่าเราโดนเขาทำร้าย อายจนไม่อยากเจอใคร
อยากเลิกกับเขา แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะเรารักเขามากจริงๆค่ะ เรามักโทษตัวเองว่าอาจเป็นที่เราชอบพูดจาทำร้ายจิตใจเขามากเกินไป
จนเราพลาดท้องค่ะ เขารับผิดชอบเราทุกอย่าง เขาโทรหาแม่ของเขา และเขาพาเรามาหาแม่ของเรา
เขาเป็นลูกที่ถูกพ่อแม่ทิ้งค่ะ...เราเข้าใจและสงสารเขาในจุดนี้มาก
เขาเป็นสิ่งที่ทำให้เราเรียนรู้ว่า พ่อแม่เป็นรากฐานที่สำคัญมากๆสำหรับลูกจริงๆค่ะ
เขาเปลี่ยนตัวเองเพื่อเราและลูก เขาตั้งใจทำงาน เงินทุกบาทที่เขาได้จากงาน เขาก้จะนำมันมาให้เรา
เขาพูดกับเราเสมอว่า อยากกินอะไรก็กิน อยากใช้อะไรก็ใช้ เงินทองหาเมื่อไหร่ก็ได้
ไม่เคยทิ้งเราไปกับเพื่อนไม่กินเหล้า ไม่ติดเที่ยว เขาแทบจะอยู่กับเราเสมอค่ะ
งานบ้านเขาก็ช่วยเราทุกอย่าง วันหยุดเขาก็ซักผ้าให้เรา ไปจนถึงชุดชั้นในกางเกงในเขาก็ไม่รังเกียจ
ถามว่าเขารักลูกไหม เขารักค่ะ แต่เขาจะรักเรามากกว่าลูก..
จนเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเราทะเลาะกัน เขาโมโหมากๆเขาบอกว่าเราเอาแต่ด่าเขา
ว่าเขา ดูถูกเขา เขาถามเราว่าไม่มีเงินมันจะเป็นอะไรมากไหม เขาคิดว่าเราต้องการคนรวย
แต่เราแค่อยากให้เขาประหยัดใช้จ่ายเพื่อครอบครัว เขาบอกว่าเขาไม่ไหวแล้ว
ถ้าเราต้องการคนรวยก้ให้ไป แต่เขาจะไปเอาลูกมา ก็ทะเลาะกัน ลงไม่ลงมืออีกตามเคย
แต่ไม่ถึงขั้นตบตีนะคะ เขาพยายามจะกระชากเราให้หลบ แต่เรากลัวเขาจะไปเอาลูกมาจริงๆ เราก็พยายามขวางทุกทาง
ทะเลาะกันแรงมากจนคนข้างบ้านต้องตะโกนห้าม เรารู้สึกอายมากค่ะ ทำไมทะเลาะกันคุยกันดีๆไม่ได้
แต่หลังจากทะเลาะกันเขาก็จะขอโทษเรา ทายาให้เรา ดูแลเรา จนมันทำให้เรารู้สึกว่า
เขารู้สึกผิดจริงๆหรือที่เขาทำมันเป็นเรื่องปกติของครอบครัวไปแล้ว?
เราพยายามถามเขาว่า เราแย่มากไหม เรานิสัยไม่ดี เขาเบื่อเราเราแยกกันอยู่ก็ได้
เขาก็เงียบ และบอกว่า ไม่ คำเดียวค่ะ บางทีเราเสียใจที่เขาไม่คิดจะพูดที่ระบายสิ่งที่เขาคิดให้เรารับรู้บ้างเลย
พอเขาโมโห เขาก้ปล่อยมันออกมาหมดแบบนี้ เราพยายามถาม แต่เขาก็บอกแค่ว่า เขาไม่อยากตอบโต้ และเปลี่ยนเรื่องทันที
เพื่อนเราคนนึงเคยพูดว่า ถ้าสามีเป็นคนเงียบ อยู่ๆลุกขึ้นมาตบตีภรรยา คิดว่าภรรยาจะมีปากคอยังไง?
มันทำให้เราสะอึก แล้วนึกถึงตนเองเลยค่ะ
เราอยากจะเลิกกับเขา แต่เราก็พิจารณาตัวเองด้วยว่าบางทีคำพูดของเรามันไม่ถูกหรือมากเกินไปหรือเปล่า
เราสับสนกับตนเองมากค่ะว่าเราอาจจะยังปรับตัวในการใช้ชีวิตครอบครัวไม่ได้
ยังไม่รู้จักยอม หรือลดวาจาลง จนทำให้เขาเป็นแบบนี้ไหม
เราไม่รู้จะปรึกษาใคร แต่ก่อนคบกันไม่มีลูกก้เป็นแบบนี้ค่ะ ไม่อยากบอกพ่อกับแม่
เพราะพ่อแม่เราก็ไม่ค่อยชอบเขาค่ะ เพราะคิดว่าเขาชอบตบตีเราเสมอๆ เราไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่
เรายังอยากให้เขาได้เจอกับลูก ได้อยู่กับลูก เราอยากมีชีวิตครอบครัวที่สมบูรณ์
ถ้ามันผิดที่เรามากกับเขาเกินไป เราก็จะพยายามปรับเปลี่ยนตัวเองค่ะ
แต่เราไม่รู้ว่าเราควรทำตัวยังไง ถ้าไม่รวมเรื่องที่เขาโมโหร้ายแล้ว ทุกๆเวลาเขาดีกับเรามากจริงๆ
ต้นเหตุที่เขาเป็นแบบนั้นอาจจะเป็นเรา ขอคำแนะนำจากคุณแม่บ้านของหลายๆบ้านด้วยนะคะ
ว่าควรต้องปรับปรุงหรือเปลี่ยนแปลงตนเองยังไง เราแค่อยากให้ครอบครัวเรามีความสุขก็เท่านั้น
เคยรู้สึกไร้ค่า เพราะคนรักไหมค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่าเราคบกับแฟน ตอนแรกเป็นแค่แฟนกันธรรมดา
เขาเป็นคนดีมาก ตรงนี้เราก็เริ่มสับสนว่าดีจริง หรือเราคิดไปเอง
เขาดูแลเราทุกอย่างค่ะ ตามใจ ทำให้ทุกอย่าง เค้าไม่เคยที่จะโกรธหรืองอนเราเลยสักครั้ง
ส่วนมากจะเป็นเราส่วนใหญ่ที่เอาแต่ใจตนเอง ว่าเขา อยากให้เขาเป็นแบบนั้นที่เราต้องการ
เราดูเป็นคนไม่ดีใช่ไหมค่ะ.. เราแค่อยากให้เขา มีชีวิตที่ดีขึ้นก็เท่านั้น
เขาเป็นคนที่โมโหร้ายมาก นานครั้งที่จะทะเลาะกันแบบจริงจัง
และจบด้วยการถึงเนื้อถึงตัว ทำร้ายเรา เรารู้สึกไร้ค่ามากค่ะ
เราอายคนแถวบ้านเขามากที่รู้ว่าเราโดนเขาทำร้าย อายจนไม่อยากเจอใคร
อยากเลิกกับเขา แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะเรารักเขามากจริงๆค่ะ เรามักโทษตัวเองว่าอาจเป็นที่เราชอบพูดจาทำร้ายจิตใจเขามากเกินไป
จนเราพลาดท้องค่ะ เขารับผิดชอบเราทุกอย่าง เขาโทรหาแม่ของเขา และเขาพาเรามาหาแม่ของเรา
เขาเป็นลูกที่ถูกพ่อแม่ทิ้งค่ะ...เราเข้าใจและสงสารเขาในจุดนี้มาก
เขาเป็นสิ่งที่ทำให้เราเรียนรู้ว่า พ่อแม่เป็นรากฐานที่สำคัญมากๆสำหรับลูกจริงๆค่ะ
เขาเปลี่ยนตัวเองเพื่อเราและลูก เขาตั้งใจทำงาน เงินทุกบาทที่เขาได้จากงาน เขาก้จะนำมันมาให้เรา
เขาพูดกับเราเสมอว่า อยากกินอะไรก็กิน อยากใช้อะไรก็ใช้ เงินทองหาเมื่อไหร่ก็ได้
ไม่เคยทิ้งเราไปกับเพื่อนไม่กินเหล้า ไม่ติดเที่ยว เขาแทบจะอยู่กับเราเสมอค่ะ
งานบ้านเขาก็ช่วยเราทุกอย่าง วันหยุดเขาก็ซักผ้าให้เรา ไปจนถึงชุดชั้นในกางเกงในเขาก็ไม่รังเกียจ
ถามว่าเขารักลูกไหม เขารักค่ะ แต่เขาจะรักเรามากกว่าลูก..
จนเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเราทะเลาะกัน เขาโมโหมากๆเขาบอกว่าเราเอาแต่ด่าเขา
ว่าเขา ดูถูกเขา เขาถามเราว่าไม่มีเงินมันจะเป็นอะไรมากไหม เขาคิดว่าเราต้องการคนรวย
แต่เราแค่อยากให้เขาประหยัดใช้จ่ายเพื่อครอบครัว เขาบอกว่าเขาไม่ไหวแล้ว
ถ้าเราต้องการคนรวยก้ให้ไป แต่เขาจะไปเอาลูกมา ก็ทะเลาะกัน ลงไม่ลงมืออีกตามเคย
แต่ไม่ถึงขั้นตบตีนะคะ เขาพยายามจะกระชากเราให้หลบ แต่เรากลัวเขาจะไปเอาลูกมาจริงๆ เราก็พยายามขวางทุกทาง
ทะเลาะกันแรงมากจนคนข้างบ้านต้องตะโกนห้าม เรารู้สึกอายมากค่ะ ทำไมทะเลาะกันคุยกันดีๆไม่ได้
แต่หลังจากทะเลาะกันเขาก็จะขอโทษเรา ทายาให้เรา ดูแลเรา จนมันทำให้เรารู้สึกว่า
เขารู้สึกผิดจริงๆหรือที่เขาทำมันเป็นเรื่องปกติของครอบครัวไปแล้ว?
เราพยายามถามเขาว่า เราแย่มากไหม เรานิสัยไม่ดี เขาเบื่อเราเราแยกกันอยู่ก็ได้
เขาก็เงียบ และบอกว่า ไม่ คำเดียวค่ะ บางทีเราเสียใจที่เขาไม่คิดจะพูดที่ระบายสิ่งที่เขาคิดให้เรารับรู้บ้างเลย
พอเขาโมโห เขาก้ปล่อยมันออกมาหมดแบบนี้ เราพยายามถาม แต่เขาก็บอกแค่ว่า เขาไม่อยากตอบโต้ และเปลี่ยนเรื่องทันที
เพื่อนเราคนนึงเคยพูดว่า ถ้าสามีเป็นคนเงียบ อยู่ๆลุกขึ้นมาตบตีภรรยา คิดว่าภรรยาจะมีปากคอยังไง?
มันทำให้เราสะอึก แล้วนึกถึงตนเองเลยค่ะ
เราอยากจะเลิกกับเขา แต่เราก็พิจารณาตัวเองด้วยว่าบางทีคำพูดของเรามันไม่ถูกหรือมากเกินไปหรือเปล่า
เราสับสนกับตนเองมากค่ะว่าเราอาจจะยังปรับตัวในการใช้ชีวิตครอบครัวไม่ได้
ยังไม่รู้จักยอม หรือลดวาจาลง จนทำให้เขาเป็นแบบนี้ไหม
เราไม่รู้จะปรึกษาใคร แต่ก่อนคบกันไม่มีลูกก้เป็นแบบนี้ค่ะ ไม่อยากบอกพ่อกับแม่
เพราะพ่อแม่เราก็ไม่ค่อยชอบเขาค่ะ เพราะคิดว่าเขาชอบตบตีเราเสมอๆ เราไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่
เรายังอยากให้เขาได้เจอกับลูก ได้อยู่กับลูก เราอยากมีชีวิตครอบครัวที่สมบูรณ์
ถ้ามันผิดที่เรามากกับเขาเกินไป เราก็จะพยายามปรับเปลี่ยนตัวเองค่ะ
แต่เราไม่รู้ว่าเราควรทำตัวยังไง ถ้าไม่รวมเรื่องที่เขาโมโหร้ายแล้ว ทุกๆเวลาเขาดีกับเรามากจริงๆ
ต้นเหตุที่เขาเป็นแบบนั้นอาจจะเป็นเรา ขอคำแนะนำจากคุณแม่บ้านของหลายๆบ้านด้วยนะคะ
ว่าควรต้องปรับปรุงหรือเปลี่ยนแปลงตนเองยังไง เราแค่อยากให้ครอบครัวเรามีความสุขก็เท่านั้น