[Spoil] Domestic na Kanojo #119 - พ่อแง่แม่ งอน + 119.5!?

ภาพปกโชเน็นแม็กกาซีนเล่มที่ลงตอนนี้




ส่วนอันนี้ภาพเปิดตอน








- ต่อจากตอนที่แล้วที่พระเอกบอกไปเดทกับคนน้องในวันหยุดไม่ได้จนโดนคนน้องงอนใส่

- ตื่นเช้ามาวันรุ่งขึ้นคนน้องก็ยังงอนไม่เลิก เอาแต่สะบัดหน้าเดินหนีพระเอกตลอดตั้งแต่อยู่ในบ้านยันเดินไปโรงเรียน พระเอกตามไปง้อเท่าไหร่ก็ไม่ยอมฟัง

- เห็นคนน้องงอนมากๆ เข้า พระเอกเลยชักหมดความอดทนขึ้นมาบ้าง ถามกลับไปแบบประชดๆ ว่าก็แล้วจะให้ทำยังไงเล่า จะให้โดดเรียนกวดวิชาไปเดทกันถึงพอใจรึไง

- เจอประชดเข้าแบบนั้น คนน้องก็หันมามองหน้าพระเอกด้วยสีหน้าไม่พอใจ แล้วบอกว่าเข้าใจอยู่หรอกน่าว่ามันช่วยไม่ได้ แต่เล่นจู๋จี๋กันออกนอกหน้าไม่ได้กระทั่งเวลาอยู่ในบ้านไม่พอ แม้แต่วันหยุดก็ยังไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันให้สมเป็นคนรักกันอีก

- คนน้อง "เจอแบบนี้ชั้นก็มีสิทธิ์งอนเหมือนกันไม่ใช่รึไงเล่า!!!"

- พระเอกถึงกับสะอึก ได้แต่ปล่อยให้คนน้องสะบัดหน้าจากไปโดยแก้ตัวอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว





- ผลจากการโดนคนน้องงอนใส่ชนิดหมดทางง้อตลอดทั้งวัน ทำให้พระเอกจิตตกขนาดหนัก ไปเรียนที่โรงเรียนกวดวิชาตอนเย็นก็เรียนไม่เข้าหัวแม้แต่นิดเดียว มิหนำซ้ำยังซวยขนาดลืมยางลบจนต้องบากหน้าไปขอยืมยางลบยัยบู่ที่ตีหน้าเหี้ยมเป็นเห้หวงไข่ใส่ตั้งแต่วันแรกที่เจออีก (ผลคือโดนยัยบู่เอามีดหั่นยางลบแล้วขว้างใส่เข้าเต็มหน้า)

- แม้จะโดนปฏิบัติตัวแย่ๆ ใส่ขนาดนั้น พระเอกก็ยังพยายามทำตัวดีด้วย ด้วยการเอาเศษยางลบที่อีกฝ่ายตัดให้ไปคืนยัยบู่ในวันถัดมา ยัยบู่เงยหน้ามองเหยียดๆ นิดเดียวก็บอกไม่เอา แถมด่าส่งเข้าให้อีกเรื่องไม่รู้จักเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการเรียน หาว่าพระเอกมาเรียนแค่เล่นๆ ไม่ตั้งใจจริง แล้วสำทับว่าถ้าไม่ตั้งใจจะมาเรียนจริงก็ไสหัวกลับไปเลย

- พระเอกโดนด่าฉอดๆ เข้าก็ถึงกับหน้าชา แต่ก็ไม่รู้จะไปเถียงยัยบู่ยังไง ได้แต่หันไปนั่งเรียนด้วยอาการอารมณ์เสียสุดๆ

- หลังจากนั้นก็มีแจกผลเทสต์ย่อยครั้งก่อน พระเอกได้รับผลก็หน้าจ๋อย เพราะคะแนนยังแย่เหมือนเดิม สุดท้ายเหลือบไปเห็นคะแนนยัยบู่ ปรากฏว่าคะแนนยัยบู่ห่วยกว่าตัวเองเกือบครึ่งๆ เลยลุกขึ้นด่าส่งเข้าให้กลางห้องเรียนเลย


- หลังเรียนกวดวิชาเสร็จ พระเอกที่อารมณ์บูดขนาดหนักเพราะเครียดทั้งจากการเรียนและจากยัยบู่ข้างโต๊ะ เกิดอารมณ์อยากเจอหน้าคนน้องให้ชุ่มชื่นหัวใจขึ้นมา เลยรีบออกจากโรงเรียนจะไปรับคนน้องที่ร้านพ่อ (คนน้องมีกะทำงานวันนั้น) แม้ในใจจะนึกลังเลอยู่บ้างเพราะรู้ว่าคนน้องยังงอนตัวเองอยู่ก็ตาม

- ไปถึงร้านพ่อคนน้องก็ไปยืนรออยู่ตรงประตูหลังที่เป็นทางออกจากร้านของพนักงาน ระหว่างกำลังยืนรอก็มีชายหนุ่มวัยประมาณยี่สิบปลายๆ ในชุดเชฟเปิดประตูออกมาเจอพระเอกเข้า เล่นเอาพระเอกสะดุ้งวูบเพราะตกใจที่มีคนออกมากะทันหัน

- หลังหายตกใจกันแล้วก็มาแนะนำตัวกัน พระเอกบอกไปว่ามารับคนน้องกลับบ้าน เชฟหนุ่มก็ตอบว่าคนน้องกลับบ้านไปนานแล้วนะ พระเอกได้ยินแบบนั้นก็ออกอาการจ๋อยพอรู้ว่าคนน้องกลับบ้านไปไม่รอตัวเอง ทั้งที่ก่อนหน้านั้นก็บอกไว้แล้วว่าจะมารับ

- เชฟหนุ่มเห็นสีหน้าพระเอกก็เดาออกทันทีว่าพระเอกเป็นใคร เลยเล่าให้พระเอกฟังแบบยิ้มๆ ว่าช่วงหลายวันที่ผ่านมา (ช่วงตั้งแต่เริ่มคบกับพระเอกก่อนจะทะเลาะกัน) คนน้องท่าทางร่าเริงกว่าปกติมาก ทั้งรู้จักพูดคุยกับลูกค้าประจำ คุยเรื่องรักๆ ใคร่ๆ กับพวกพนักงานหญิงในร้าน แถมยังทำอะไรหลายอย่างที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยเห็นทำมาก่อน เช่น เอามือถือมานั่งเซิร์ชหาสถานที่นัดเดท (ที่จะชวนพระเอกไปเดทเมื่อวันก่อนแล้วพระเอกไปไม่ได้จนทะเลาะงอนกันนั่นแหละ) ซึ่งตัวเชฟหนุ่มนั้นคิดว่าที่คนน้องเปลี่ยนไปขนาดนั้นก็คงเพราะมีคนที่ชอบแล้วนั่นเอง

- พระเอกได้ยินเชฟหนุ่มเล่าเรื่องคนน้องให้ฟังแบบนั้นก็ได้แต่นิ่งอึ้ง แอบขบริมฝีปากตัวเองอย่างเจ็บใจที่ตลอดมาตัวเองเอาแต่คิดถึงเรื่องตัวเอง ไม่ยอมเข้าใจความรู้สึกคนน้องเลย เชฟหนุ่มเห็นท่าทางพระเอกก็ถามไปว่ามีปัญหาอะไรกันรึเปล่า เพราะสองสามวันมานี้ก็สังเกตเหมือนกันว่าคนน้องท่าทางจ๋อยๆ ไป พระเอกก็ถามเชฟหนุ่มเรื่องท่าทีของคนน้องตอนอยู่ในร้านอยู่สองสามคำก็ขอตัวกลับบ้าน


- ตัดกลับไปที่บ้าน คนน้องกลับถึงบ้านก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อ แล้วขึ้นห้องไปนอนทุบเตียงเปะปะ ออกอาการงอนพระเอกที่ไม่ยอมเข้าใจความรู้สึกตัวเองเต็มที่

- กำลังระบายอารมณ์ได้ที่ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น คนน้องเปิดออกไปดู ก็เจอพระเอกยืนตีหน้าขึงขังอยู่หน้าห้อง

- พอเห็นว่าเป็นพระเอก คนน้องก็ตีหน้างอนใส่ถามว่ามีอะไร แต่พระเอกไม่ยอมตอบ กลับเดินเบียดตัวผ่านประตูพรวดพราดเข้ามาในห้องโดยไม่สนใจสีหน้าตกใจกับเสียงร้องห้ามของคนน้อง

- เข้ามาเสร็จก็ทิ้งตัวนั่งโครมลงบนเตียง คนน้องเห็นท่าทางพระเอกต่างจากปกติก็ยืนกล้าๆ กลัวๆ พักหนึ่งก็ขยับปากถามว่าจะเอายังไงกันแน่

- แต่ยังไม่ทันถามจบ พระเอกก็ชิงพูดขึ้นมาก่อนว่า "มีอะไรกับฉันที่นี่ได้มั้ย" (ประโยคเดียวกับที่คนน้องเคยพูดตอนมีอะไรกับพระเอกในตอนแรก)




- คนน้องถึงกับเหวออ้าปากค้าง พระเอกก็บอกเข้าไปว่าที่เขาทำแบบนี้ก็เพื่อไม่ให้คนน้องเข้าใจผิด คิดว่าเขาไม่ได้จริงจังอะไร ที่เขาต้องทำแบบนั้นก็เพราะต้องระวังตัวไม่ให้ใครจับได้ว่าเป็นแฟนกันแค่นั้น ทั้งที่ความจริงเขาก็อยากอยู่ใกล้คนน้อง อยากทำอะไรหลายๆ อย่างอย่างที่คนรักกันทำกันเหมือนกันแหละ เผลอๆ จะมากกว่าคนน้องด้วยซ้ำ

- พระเอก "เพราะงั้นที่เคยสัญญากันว่าเวลาอยู่บ้านจะไม่ทำเรื่องแบบนั้นกัน ฉันขอยกเลิกแค่เฉพาะวันนี้เท่านั้น"

- ได้ยินพระเอกพูดสีหน้าขึงขังทั้งที่หน้าแดงแจ๋แบบนั้น คนน้องก็หลุดปากหัวเราะพรืดออกมา สีหน้าเปลี่ยนกลับไปเป็นร่าเริงเหมือนเดิม ก่อนจะตอบสนองคำพูดของพระเอกด้วยกิริยาที่เรียกว่า "ยิ่งกว่าเต็มใจ"











ก็ประมาณนี้แฮะสำหรับตอนนี้

โดยรวมก็ไม่มีเนื้อหาอะไรมาก แค่บทพ่อแง่แม่ งอนระหว่างพระเอกกับคนน้องแบบพอหอมปากหอมคอ ฉายให้เห็นความทรมานทรกรรมของพระเอกที่โรงเรียนกวดวิชา ปิดท้ายด้วยฉากคืนดีกันพร้อมเปิดฉาก "119.5" ส่งท้าย

ดูแล้วแอบหงุดหงิดกับความ "เยอะ" ของพระเอกหน่อยๆ เหมือนกันแฮะ เล่นตั้งเงื่อนไขวุ่นวายในการคบกันเยอะแยะไปหมดแบบนี้ ถึงจะเข้าใจว่าเพราะกลัวคนจับได้ก็เถอะ แต่เป็นผมเจอแฟนทำแบบนี้ก็คงหงุดหงิดเหมือนคนน้องนั่นแหละ

หวังว่าพระเอกจะหาจุดลงตัวในความสัมพันธ์กับคนน้องได้นา


อนึ่ง ได้ยินว่าฉาก "119.5 ที่ไม่ได้ใส่ในตอนหลัก" นั้นมีทำเป็นการ์ตูนแถมมาในโชเน็นแม็กกาซีนเล่มนี้ด้วยตามในคลิปข้างล่างนี้

https://twitter.com/shonenmagazine1/status/798424295072530432


ซึ่งตอนนี้ยังไม่เห็นตัวสแกนตอน 119.5 ออกมาที่ไหนเลยแฮะ คงต้องรอดูไปซักพักละครับ