ท้อง9เดือนกำลังจะถูกทิ้ง

คือเรากับแฟนแต่งงานกันเมื่อไม่นานเพราะท้องแต่ความรู้สึกว่าแฟนเปลี่ยนไปเปลี่ยนไปมากไม่เคยสนใจเราเลยหลังแต่งงานเราก็ย้ายไปอยู่บ้านแฟน เพราะเขามีแม่เหลือแค่คนเดียวคือพ่อเสียไปแล้วพร้อมกับเขาเป็นลูกชายคนเดียวด้วยเราก็เลยตัดสินใจย้ายไปอยู่บ้านแฟนแต่เราคิดผิดเราเข้าไปเหมือนไม่มีตัวตนเลยเราคุยกะแฟนเราน้อยมากพอกลับจากทำงานแฟนก็เอาแต่เล่นเกมส์ ไม่เล่นเกมส์ก็กินเหล้ากับเพื่อนเห็นเพื่อนสำคัญกว่าเราตลอดเราก็ทำงานนะท้องด้วยเราก็ปวดเมื่อยตามประสาคนท้องบอกให้แฟนบีบนวดให้แต่บอกเดี๋ยวเล่นเกมส์ก่อนจนเรารอไม่ไหวหลับไปเองบางคืนเราเพลียมากแต่ก็นอนหลับไม่ได้เพราะแฟนเล่นเกมส์ในห้องทั้งเปิดไฟ เสียงเม้าส์ เสียงแป้นพิมพ์ เสียงเก้าอี้ลากล้อไปมามันเกิดความเครียดหนักมากบวกกับพักผ่อนไม่พอ เราก็เลยถามว่ามีความเกรงใจกันบ้างไหมนี่แฟนก็ท้องอยู่นะก็ทะเลาะกันเถียงกันเราก็นอนร้องไห้แฟนก็โมโหปิดไฟนอนหันหลังให้ไม่พูดอะไรกับเราซักคำไม่จบแค่นั้นค่ะเช้ามาแม่แฟนได้ยินทะเลาะกันเช้ามาไม่พูดกะเราซะงั้นเราก็ได้แต่คิดว่าทำไมแม่เขารักลูกในทางที่ผิดแบบนี้แทนที่จะเตือนลูกกลับมาใส่อารมณ์กับเราซะงั้นมีอยู่วันหนึ่งทะเลาะกันแฟนไม่มารับเรากลับบ้านคือปกติแฟนจะไปรับเราที่ทำงานเราก็รองานเราเลิกสี่โมงครึ่งแฟนเลิกงานห้าโมงครึ่งแต่แฟนไปทำงานต่างจังหวัดกว่าจะมารับก็ประมานทุ่มถึงทุ่มครึ่งพอถึงเวลาทุ่มครึ่งยังไม่มาเราก็โทรหาเขาก็บอกว่าวันนี้กลับไปบ้านตัวเองนะไม่มารับเราเลยต้องโทรให้พ่อเรามารับหลังจากนั้นเราก็โทรไปถามว่าทำไมทำแบบนี้ทำไมไม่บอกกันเลยถ้าไม่โทรไปนี่จะให้นอนสำนักงานเลยไหมแล้วเราก็ท้องอยู่เราคิดว่าไม่ห่วงเราบ้างเลยหรือไงหลังจากกลับมาบ้านโทรไปตอนแรกก็รับอีกซักพักโทรไปหลายสายเท่าไหร่ก็ไม่รับเราเลยกดดูในค้นหาตำแหน่งจากโทรศัพท์มือถือไปเจออยู่แถวรีสอร์ตเราตกใจมากเลยตัดสินใจขับรถมอเตอร์ไซค์จากบ้านเราที่อ่างทองไปลพบุรีจังหวัดที่แฟนทำงานทั้งๆที่ท้องอยู่เราก็กลัวเลยชวนน้องสาวเราไปด้วยก็ไปกันโดยที่ไม่บอกพ่อแม่ออกไปซักพักรถยางรั่วโห่ยยยชีวิตแต่โชคดีเราเจอด่านตำรวจพอดีตำรวจใจดีพาเราไปปะยางรถพอปะเสร็จน้องเราบอกพี่กลับบ้านเหอะแต่ตอนนั้นเราไม่คิดถึงน้องไม่คิดถึงตัวเองเลยพี่จะไปพี่อยากรู้พี่จะได้ตาสว่างน้องมันก็คงเข้าใจขับรถไปซักพักใกล้เข้าเขตลพบุรีฝนก็ตกลงมาอย่างหนักเราก็ไม่หยุดไปต่อร้องให้ไปด้วยดูตำแหน่งที่แฟนอยู่ไปด้วยซักพักเราโทรหาแฟนแฟนกำลังขับรถกลับบ้านเขาเราก็เลยบอกรอก่อนรอตรงนั้นก่อนเราใกล้ถึงแล้วรอแปปแต่สุดท้ายเราโทรไปถามว่าอยู่ตรงไหนเขากลับบอกว่าเขาเลยมาแล้วเราก็บอกว่ารถเราน้ำมันจะหมดกลับมาดูหน่อยเขาบอกว่ามาได้ก็ต้องกลับได้เราก็เลยโทรหาแม่เขาเล่าให้ฟังแม่เขาบอกว่าแล้วไปทำไมเราก็เลยโทรหาแม่เราบอกให้โทรหาแฟนเราให้เขามาดูแต่เขาไม่รับโทรศัพท์แม่เราเลยแม่เราเลยโทรมาร้องไห้ว่าทำไมทำแบบนี้ถ้าเรากับน้องเป็นอะไรขึ้นมาแม่จะทำยังไงเราร้องให้หนักกว่าเดิมขับรถไปร้องให้ไปสภาพตัวเปียกโชกแต่แฟนไม่ห่วงเลยแม้แต่น้อยไม่โทรหามีแต่แม่กับพ่อเราที่โทรหาตลอดทางคืนนั้นเราก็ขับรถกลับบ้านปลอดภัยค่ะแต่ใจเจ็บมากๆ หลังจากนั้นแฟนก็มาง้อค่ะแล้วก็กลับบ้านแฟนแต่พอไปถึงแฟนก็เรียกแม่มาเปิดประตูพอเปิดออกมาเห็นเราโยนกุญแจทิ้งเลยค่ะแฟนก็เห็เรานี่อึ้งเลยแฟนก็เรียกเราให้เอากุญแจไปปิดประตูหน้าบ้านเราก็จำค่ะแต่เราก็ไม่ตอบโต้อะไรทำตัวปกติแม่เราสอนเราว่าให้รักแม่เขาเหมือนรักแม่ดูแลแม่เขาให้ดีเราก็พยามพูดกับเขาแต่เขาก็พูดบ้างไม่พูดบ้างทำเป็นได้ยินบ้างไม่ได้ยินบ้างทีนี้เราก็เริ่มท้อและบวกกะแฟนเราเอาแต่เล่นเกมส์กินเหล้าเราว่าอะไรก็ไม่ได้พูดอะไรก็ไม่ได้คือไม่มีปากเสียงเลยเวลาอยู่ในบ้านหลังนั้นแม่เขาก็จ้องเราอยู่แล้วประมานว่าลูกข้าใครอย่าแตะไม่ว่าผิดถูกลูกเขาดีเสมอ เขาทำแบบนี้จนลูกเขานิสัยแย่ลงไปเรื่อยๆแล้วแล้วปัญหาล่าที่ก็คือเราขับรถไปทำงานเอง เรากลับบ้านมาแฟนเราโทรมาบอกอยู่กินเหล้ากับพวกที่ทำงานแต่กลับดึกมากกลับมาถึงไม่พูดกับเราซักคำทั้งที่เราไม่ได้โทรตามเลยซักครั้งเราก็เลยถามว่าที่ทำอยู่เนี่ยดีแล้วใช่ไหม เราโมโหมากเขาไม่ตอบไม่คุยอะไรเลยเราก็เลยพูดไปว่ากูไม่น่ามาเจอคนอย่างเลย ทำให้กูทุกข์ใจตลอดเวลาเลย อึดอัดใจตลอด แต่คำตอบที่ได้คืองั้นพุ่งนี้กลับบ้านไปเลย ช๊อคมากๆเลยไล่เมียท้องออกจากบ้านเราก็เลยตอบว่าได้งั้นไปถอยรถที่จอดขวางให้หน่อยเราก็เลยลงมาเก็บของแม่เขาก็ถามอะไรกันอีกมีเรื่องมีราวกันไม่เว้นวันเราก็เลยบอกไปว่าก็เขาไล่หนูออกจากบ้านเราก็เก็บของแต่แฟนเราบอกให้ไปตอนเช้าแล้วก็บอกว่าจะไปนอนให้เรานอนกับแม่เขาข้างล่างไม่ต้องขึ้นไปนอนกับเขาข้างบนซักพักแม่เขาก็บอกให้ไปนอนในห้องไม่ต้องขึ้นไปเดี๋ยวทะเลาะกันอีกแล้วใครจะไปนอนเราก็เลยนั่งในครัวจนถึงเช้าเลยทรมานสุดๆง่วงมากรอเมื่อไหร่จะเช้า แล้วก็เช้าค่ะแม่เขาออกมาเปิดประตูบ้านเราก็เริ่มทะยอยขนของใส่รถเหลือรอบสุดท้ายเราก็นั่งข้างๆรถก่อนเข้าไปเอาของเสียงแม่เขาเปิดตู้เสียงดังหลายรอบเราก็ไม่ได้เอะใจอะไรสักพักแม่เขาก็เดินออกไปนอกบ้านเราก็เข้าไปเอาของตกใจเลยค่ะแม่เขาหยิบครีมทาหน้าของเรามาใสตระกร้าใว้ให้เลยเราคิดในใจอยากให้ไปขนาดนั้นเลยเหรอเราก็เลยขนของรอบสุดท้ายออกมาแล้วก็รอแฟนเราตื่นมาถอยรถของเขาที่จอดปิดรถเราออกเขาก็มาขยับให้โดยไม่รั้งเราซักคำในใจเราคิดว่าพอและกลับบ้านเราดีกว่า. สุดท้ายเราก็กลับบ้านค่ะกลับมาพร้อมน้ำตามาหาแม่หาพ่ออุ้มหลานในท้องมาด้วยถูกเขาไล่เหมือนหมา มาเลยค่ะ หลังจากนั้น เขาก็ไม่ได้ง้อนะคะ แต่เราก็โทรไปเรื่องลูกว่าจะรับเป็นพ่อไหมเขาก็บอกรับค่ะเจอกันแต่เฉพาะจะไปหาหมอ ตอนนี้ก็เลยสับสนค่ะใกล้คลอดแล้วแต่ไม่รู้จะตัดสินใจยังไงเลย เจ็บมากๆโทรไปจะคุยด้วยก็จะวางอย่างเดียวถ้าเป็นเรื่องที่เขาไม่พอใจ เราทำอะไรไม่ได้เลย คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกว่าจะเอายังไงกะชีวิตต่อไป ใจอยากจะตัดเลยค่ะพอทีอยู่กับลูกก็ได้แต่บ้านเราฐานะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ค่ะ พอมีลูกถ้าเลี้ยงคนเดียวแย่แน่พ่อกะแม่ว่างงานค่ะรับจ้างบ้างเวลามีงานเราก็ได้เงินเดือนละ9000หนักมากๆถ้าพึ่งเขาเราก็ต้องร้องให้ทุกวันจะทำไงดี