รุ่นน้องสุดป่วนกับรุ่นพี่สุดหล่อ

สวัสดีทุกคนเราติดตามพันทิปมาได้สักพักแล้วเราเป็นคนไม่ชอบอ่านอะไรเลยพอดีพี่เราแนะนำมาเราเลยลองอ่านดูเราเริ่มติดใจเราเลยกลายเป็นคนชอบอ่าน😄ไปเลยเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของเรามันอาจจะไม่สนุกเท่าไหรแต่ก็ลองอ่านดูนะค่ะอาจมีผิดพลาดเล็กน้อยก็ขออภัยนะค่ะเรามาเข้าเรื่องดีกว่าค่ะ

สวัสดีค่ะเราชื่อตาหวานแต่เพื่อนๆชอบเรียกแค่หวานเราอยู่ม.6เราเป็นคนขาวอวบน่ารักขี่เล่นเฟลลี่และก็ชอบแกล้งคนนิดๆ(ชมตัวเองเยอะเกิน😁)เรามีพี่ชื่อแตงโมแต่พี่เราชอบให้เรียกว่าโมเพราะกลัวคนอื่นจะเขาใจว่าพี่เราเป็นตุ๊ดพี่เราอยู่ปี.1พี่เราขาวสูงหุ่นดีสาวตลึม555เรามาเข้าเรื่องกันจริงๆดีกว่าคือเราชอบเพื่อนพี่โมคนนึงชื่อพี่บีแต่เราไม่ค่อยเจอหน้ากันเลยไมค่อย่สนิดกันเท่าไหรแต่ท่าเป็นเพื่อนพี่โมคนอื่นๆนะสนิทเกือบหมดและมีอยู่วันนึงเราพึ่งสอบเสร็จวันนั้นวันสอบวันสุดท้ายตอนนั้นประมาณบ่าย2เราโทรให้พี่โมมารับพี่โมก็บอกให้รอเราก่อนพอไปสักพักมีรถยนคันนึงมาจอดข้างหน้าเราเเล้วเลื่อนกระจกลงเรามองเข้าไปคุณพระพี่บีมารับค่ะตอนนั้นใจเต้นไม่เป็นจังหวะพอนึกได้ก็สวัสดีพี่บีไปก่อนแล้วพี่บีก็รับไหว
"เข้าบทสนทนา"
เรา:สวัสดีค่ะพี่บี
พี่บี:อือ พอดีไอโมให้มารับ
ลืมบอกไปค่ะว่าพี่บีแกชอบกวน👣แทมชอบพูดอะไรไม่เขาหูถึงเราจะไมค่อยเจอกันเท่าไหรแต่ทุกครั้งที่คุยพี่แกชอบเเควะเราตลอด
เรา:ค่ะ(กำลังควบคุมอารมกับคำพูดพี่แกที่พูดกัดฟันแทมพูดเหมือนไม่เต็มใจ)
พี่บี:จะกลับบ้านไมท่ากลับก็ขึ้นรถมา
เรา:ท่าพี่จะพูดอย่างงี้และท่าไม่อยากมารับก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะหวานกับเองได้(เริ่มมีความโมโห)(มีความเรื่องมากในตัว)
พี่บี:ไม่ได้เดียวไอโมมันก็ด่าพี่กันพอดี
เรา:ไม่เป็นไรหรอกค่ะเดียวหวานโทรบอกพี่โมเอง
สักพักนึงเพื่อนเราก็เดินมาทักเราเพื่อนเราชื่อพีพีเห็นชื่อออกผู้หญิงนะแต่จริงๆแล้วพี่เป็นค่ะ
พี:ไงหวานยังไม่มีใครมารับหรอ
เรา:มีแล้วแต่ไม่อยากกลับ
พี:อ้าวทำไมไม่กลับอะ
เรา:ไม่มีไรหรอกพีงันเขาขอนั้งมอไซกับบ้านพร้อมแกด้วยดิ
เรากับพีเป็นเพื่อนสนิดกันแทมพอดีบ้านเรากับพีอยู่ไม่ห่างกันมากท่าวันไหนเราตื่นเช้ามากๆ(ย้ำว่าเช้ามาก)ก็จะมาเรียนพร้อมพี
เรา:พี่บีกับไปเถอะค่ะเดียวหวานกับกับเพื่อนหวานเองและเดียวหวานโทรบอกพี่โมให้
พี่บี:ตามใจละอย่าหาว่าพี่ไม่มารับละ
เรา:ค่ะ(ทำหน้ากวนประสาทใสพี่บีค่ะ)
พี่บี:นี้อย่ามาทำหน้าอย่างนี้นะ
เรา:อะไรใครทำใส่พี่ แล้วเราก็เดินไปหาพี
พี:ใครอะแก
เรา:ออเพื่อนพี่โมนะ
พี:แล้วแกไปทำหน้ากวน👣ใส่พี่เขาอย่างงันไม่กลัวพี่เขาไปฝองพี่แกไง
เรา:ไม่อะเราก็ทำอย่างงี้กับเพื่อนพี่โมทุกคนไม่เห็นมีใครจะไปฝองอะไรเลย
พี:อะๆแล้วแต่เพราะแกโดนฉันไม่ได้โดน
เรา:ขรา
และเราก็นั้งมอไซกับบ้านกันระหว่านั้งรถไปเราก็ชวนพีมานอนข้างบ้านเราเหมือรทุกครั้ง(เวลาปิดเทอมหรือวันหยุดเราชอบชวนพีมานอนค้างที่บ้าน)พีตอบตกลงเหมือนทุกครั้งและเราก็เลยเราเรื่องเกี่ยวกับพี่บีให้พีฟังนางก็เลยบอกว่าออกจะหล่อไม่น่าเป็นคนอย่างนี้เสียดายความหรอเราก็หัวเรอะเราก็เลยบอกให้พีแวะบ้านของนางก่อนเพราะจะได้บอกพ่อกับแม่นางไปด้วยว่าจะไปนอนบ้านเราพอเราไปถึงบ้านพี
เราเห็นพ่อกับแม่นางพีกำลังนั้งอยู่หน้าบ้านเราก็เลยเดินไปสวัสดี
เรา:สวัสดีค่ะพ่อสวัสดีค่ะแม่
พ่อแม่พี:สวัสดีจะหวานทำไมวันนี้มากับพีได้ละ
เรา:พอดีมีเหตุนิดน่อยเลยกับมากับพีค่ะ
พี:แม่พ่อพีขอไปนอนบ้านหวานช่วงปิดเทอมนะ
พ่อ:ไปได้แต่อย่าไปสร้างปัญหานะ
พี:ค่ะพ่อ
แม่:หวานแม่ฝากพีด้วยนะ
เรา:ได้ค่ะแม่หนูจะดูลูกแม่เป็นอย่างดีค่ะ
พี:แม่หนูโตละนะ
แม่:ละใครบอกว่าเด็กละ
พวกเรา:5555
พี:งันหนูขอไปเปลี่ยนผ้าก่อนนะ
เรา:เชิญค่ะ
ขนะรอนางพีเราก็คุยกับพ่อแม่พีไปได้สักเปปนึงก็มีโทรศัพเข้าพี่โมโทรมาเราก็เลยขอตัวมาคุย
เรา:ฮัลโลว่าไงพี่โม
พี่โม:ตอนนี้อยู่ไหนทำไม่ยังไม่กลับบ้าน
เรา:อยู่บ้านพีเดียวก็กลับแล้ว
พี่โม:กลับมาแล้วเรามีเรื่องต้องคุยกันนะ
เรา:อะไรอีกละพี่บีไปฝองอะไรอีกละ
พี่โม:เดียวก็รู้เองรีบกลับละ
เรา:อือๆรอก่อน
เราก็วางสายไปพอสักพักนางพีก็ลงมาเราก็เลยเดินไปบอกนางว่าเร็วๆพี่โมโทรตามแล้วเราสองคนก็บอกสวัสดีพ่อกับแม่เสร็จเราก็รีบพึ่งกับบ้านพอเราใกล้ถึงบ้านเราเห็นรถพี่บีจอดอยู่เราก็เลยพูดกับพีว่า
เรา:พีดูดิแกนี้พูดไม่ขาดคำจริงๆวะ
พี:ทำไมวะแก
เรา:นี้ไงมีคนมาฝองพี่โมอะดิ
พี:ก็บอกแล้วไม่เชื่อเอง
เรา:เออๆรีบเข้าบ้านเหอะร้อน
พี:อะๆ
พอถึงบ้านเราก็เดินอ้อมไปหลังบ้านกับนางพีเพราะไม่อยากจะโดนพีโมสังหารพอเรากำลังจะเดินไปหลังบ้านเราดันเจอแม่กับพ่อพอดี
แม่:เอาหวานพีทำไมมาเดินลับๆล่อๆอยู่ตรงนี้ละลูก
เรา:เงียบๆก่อนแม่เดียวพี่โมได้ยิน
พี่โม:ได้ยินอะไรหรอ
เรา:อุย😄ป่าวค่ะ
พี่โม:หรอ
เรา:ค่ะ😁
พ่อ:โมน้องมันไปทำอะไรผิดมาอีกละ
พี่โม:ทามลูกพ่อเองสิ
เรา:อะไรหวานไม่ได้ไปทำอะไรเลยนะพ่อให้พียืนยันก็ได้
พี:ใช่ค่ะหวานไปทำผิดมา
เรา:เอ้าอีนี้ไม่ช่วยเลยอะ😣
พี:ก็อยากไปทำหน้ากวน👣ใส่พี่เขาเองอะช่วยไม่ได้อะ
พ่อ:ยังไงละทีนี้
แม่:ไปๆไปเครียกันในบ้าน
เราทั้ง5คนก็เดินเข้าไปในบ้านพอเราเปิดประตูเข้าไปเจอพี่บีนั้งโซฟาสบายใจทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นพอพี่เขาเห็นเราพี่เขาก็ทำหน้ากวน👣ใส่เราเราทนไม่ไหวเลยเดินไปหาแล้วพูดว่า
เรา:อะไรของพี่เนียเรื่องแค่นี้ก็ต้องฝองขี่ฝองวะ
พี่โม:ยังอีกทำอะไรพี่เขาไว้ยังไม่สำนึกแทมยังไปว่าพี่เขาอีก
เรา:ก็มันจิงอะพี่โมเรื่องแค่นี้ก็ฝอง
พ่อ:ยังเถียงอีกทำผิดละยัง
เรา:พ่ออะไปเขาข้างพี่เขาทำไมอะ
แม่:นั้นสิหวานทำไมไปทำอย่างงี้ละ
เรา:แม่ด้วยหรอโหทุกคนอะไม่เข้าใจหวานเลยอะ😣
แม่:มาๆมานั้งคุยกันให้มันจบๆกันไปพีมานี้ลูกมาๆมานั้งกับแม่นี้เร็ว
พี:ค่ะคุณแม่☺
พ่อ:ไหนเล่ามาสิเดียวพ่อจะพิจารนาเอง
เราก็เล่าให้พ่อกับแม่และก็พี่โมฟังทุกคนก็ได้แค่อือๆไปแล้วอยู่ดีๆแม่ก็พูดขึ้นมาว่า
แม่:นี้เราสองคนก็ผิดทั้งคู่นะบีนะก็อย่าไปแกล้งพูดกับน้องอย่างนั้นโตแล้วก็นะจะเข้าใจเด็กๆอย่างน้อง
เรา:แม่อะหวานไม่ใช่เด็กละนะ
แม่:แม่ยังพูดไม่จบอย่างพึงสิ
เรา:ค่ะแม่
แม่:หวานก็เหมือนกันพี่เขาพูดนิดพูดน่อยก็ไปคิดมากแทมมาทำหน้ากวน👣แทมไปพูดอย่างงันกับพี่เขามันก็ไม่ถูกเราเป็นน้อง
เรา:ก็ได้หวานจะไม่ไปกวนประสาทพี่เขาอีกค่ะ
แม่:ดีมากๆ
พ่อ:นี้หวานโมพ่อมีข่าวดีจะมาบอกพ่อกับแม่ได้ไปทำงานต่อที่อเมริกาหนึ่งปี
เรา:ดีสำหรับพ่อกับแม่นะสิแล้วหนูอะ
แม่:แค่ปีเดียวเอง
เรา:ก็หนูคิดถึงอะแล้วหนูจะอยู่กับใครอะ
พี่โม:แม้ทำเหมือนตัวเองไม่มีพี่อย่างนั้นและ
เรา:มีพี่ก็เหมือนไม่มีและ
พี่โม:พูดงี้เดียวต่อย
แม่:พอๆทั้งคู่
เรา:แล้วพ่อกับแม่ไปวันไหนอะ
พ่อ:พรุ้งนี้จะลูกสาว
เรา:โหกะจะไม่ให้เตรีมใจเลยอะ
พี่โม:ทำไมพ่อไม่บอกพวกเราพรุ้งนี้เลยละ
พ่อ:ท่าบอกพรุ้งนี้จะเสอไพไม่ละ
เรา:พ่ออะลูกเสียใจอยู่ยังจะทำตลกอีก
แม่:เอ้าน่าโทรศัพก็มีโทรคุยกันก็ได้ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนิจิงไม
เรา:มันไม่เหมือนกันอะ
พ่อ:พอๆไม่ต้องมาดราม่าใส่พ่อขอตัวไปเก็บของก่อนนะแม่
แม่:แม่ไปด้วยพ่อ
เรา:เดียวแม่แล้วแม่ไปกี่โมงอะ
แม่:ไปตี5
เรา:ไปไวจิงๆงันหวานไปช่วยเก็บของนะ
เรา:พีแกไปรอที่ห้องเลยนะเดียวตามไป
พี:เคแก
พี่โม:มีโอกาสนิชิ่งเลยนะ
เรา:จะอยู่ให้โดนว่าทำไม
พี่โม:ยังไงเราก็ต้องมาเครียกันอยู่ดี
เรา:เออๆเอาไว้ทีหลัง
พี่บี:เดียวกูมานะกับไปเอาเสื้อผ้าก่อน
เรา:กับไปเก็บทำไมเสื้อผ้าทำเหมือนกับจะมานอนนี้
พี่โม:ใช่ไอบีจะมานอนนี้ประมาน2อาทิต
เรา:โหอะไรคอนโดไม่มีนอนไงหรือบ้านไม่มี
พี่บี:มีแต่ไม่อยากนอน
พี่โม:กวนตีนมากไปละไอบีพอดีไอบีมันมาอ่านกนังสือเตียมสอบกับพี่หวานก็อยู่ของหวานไปไม่ต้องสนใจพวกพี่
เรา:ได้พี่โมก็กรุณาอย่าให้เพื่อนพี่มากวนประสาทหนูมากละกัน
พี่บี:กูไปละจะได้รีบไปรีบกับ
เรา:ไปเลยไม่ต้องมาก็ได้ยิ่งดี
เราก็แลบลินใสพอพี่โมเริ่มทำคิวผูกโบเราก็รีบวิ่งขึ้นไปหาพ่อกับแม่

ขอต่อแค่นนี้ก่อนนะ😄😄(ท่าไม่มีคนอ่านก็จะไม่ต่อนะ😢😢)