สวัสดีทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านและตอบนะครับ เป็นกระทู้แรกในชีวิต อยากหาที่ระบายความทุกข์ของตัวเองบ้าง เพราะไม่มีพื้นที่ไหนให้ระบาย ไม่ว่าจะเพื่อนหรือครอบครัว เฟสบุ๊คก้ไม่ได้เพราะมีอาจจะมีคนจ้องจะซ้ำเติมอยู่ โพสบ่นในเฟสก้หาว่าดราม่าบ้าง อย่างนั้นอย่าางนี้ เยอะครับ ตอนนี้ผมตกงานมา 1 เดือนเต็มครับเพราะตัดสินใจลาออกจากงาน เนื่องจากภาวะเครียดจากการทำงาน เครียดจนตัวเองไม่สบาย ร่างกายอ่อนแอ มีภาวะบางอย่างที่บ่งบอกว่าสมองและระบบประสาทเริ่มมีปัญหา ตอนแรกก็คิดว่าจะพักแค่ 1 สัปดาห์ แล้วหางานใหม่ แต่มันไม่เป็นอย่างที่คิด ก่อนออกจากงานก็โทรคุยกะแฟน(ยังไม่แต่งงาน)ที่ทำงานอยู่ต่างจังหวัด เธอก็บอกว่าไม่เป็นไร เธอเข้าใจ บอกให้พักผ่อนให้หายดีก่อน ผมก้พอมีกำลังใจขึ้นมาเยอะ อาการเครียดเริ่มหาย คือโล่งกลับมา 80 เปอร์เซ็นต์ (อีก 80 เครียดว่าจะหางานได้หรือไม่ เพราะช่วงนี้หางานค่อนข้างยาก) แต่สิ่งที่ไม่คิดก็เกิดขึ้น หลังจากออกจากงานได้ 6 วัน แฟนที่ดีที่สุด คบ กันมา 7 ปีและเป็นกำลังใจที่ดีที่สุด ณ ตอนนั้น ได้ พูดคำหนึ่งที่เหมือนเอาดาบมาฟาดที่กลางอก ว่า "เราเลิกกันเถอะ " เหตุผลเพราะผมไม่ดีพอสำหรับเธอ ไม่สามาถตอบโจทย์ชีวิตของเธอได้ ผ่านมายังไม่ถึงเดือนตอนนี้ ชีวิตผมไร้จุดหมายมาก อายุใกล้จะ 30 แล้ว ตกงาน ชีวิตเศร้าหมอง มองไม่เห็นอนาคต ไม่มีจิตใจที่จะหาสมัครงาน และมีเงินติดบัญชีเพียงแค่ 20,000 บาท พร้อม หน้าที่ ที่จะต้องดูแลครอบครัวที่อยู่ต่างจังหวัดอีก 7 ชีวิต ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าข้าว น้องไปโรงเรียน เด็กแรกเกิด อีกคน เดือนนี้ก็ยังให้เงินแม่ตามปกติแต่ให้น้อยกว่าปกติมาก และยังไม่ได้บอกทางบ้านว่าออกจากงานและเลิกกะแฟน ตอนนี้ไม่ได้เครียดในแบบเครียดเรื่องงานแล้ว แต่รู้สึกท้อแท้เหลือเกิน ไม่รู้จะเดินไปไหนดี ครอบครัวจะอยู่อย่างไร ถ้าไม่มีผม อยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก ได้แต้ฟังเพลงเพื่อกลบเกลื่นความเศร้าของตัวเอง อยากจะขอกำลังใจจากทุกๆคนที่เคยผ่านเหตุกาณ์เหล่านี้มาครับ และก็หวังว่าจิตใจตัวเองจะดีขึ้นในเร็ววัน ขอบคุณทุกคนที่อ่านและให้กำลังใจมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
ตกงาน แฟนบอกเลิก ขอกำลังใจและแนวทางชีวิตทีครับ เพราะที่ปรึกษาและกำลังใจที่ดีที่สุดไม่มีอีกต่อไปแล้ว