อึดอัดเวลาอยู่กับพ่อ แก้ไม่หายจริงๆ

เวลาอยู่กับพ่อ เราแบบ รู้สึกอึดอัดมากจริงๆค่ะ ความรู้สึกคือไม่อยากอยู่ตรงนี้ อยากเดินหนีไปนั่งที่อื่น ไม่อยากต้องอยู่ตรงนี้แล้ว ทั้งๆที่เราโตแล้วนะ แต่คือมันเป็นนิสัยแบบเด็กๆเลยค่ะ คือก็เป็นแบบนี้มาตลอด ยิ่งโตอาการเรายิ่งรุนแรง ไม่ใช่เขาไม่รักเราหรือเราไม่รักเขานะคะ เรารู้ว่าพ่อรักเรามาก เราก็รักพ่อเหมือนกัน แต่เราอึดอัด จนบางครั้งอยากร้องไห้ออกมาเลย เวลานั่งใกล้ๆกันเราอยากลุกหนีมากแต่กลัวเขาเสียใจ

เราว่ามันเป็นปัญหาสะสมของเราเองค่ะ คือเรากับพ่อมีหลายๆอย่างต่างกันมาก ตั้งแต่เด็กๆพ่อชอบดุ ทั้งๆที่รู้ว่าเพราะหวังดีก็เถอะ เราก็จะห่างๆพ่อ ไม่ชอบเข้าใกล้ ไม่อยากอยู่ด้วย ยิ่งถ้าวันไหนกินเหล้ามานะ เราก็จะโกรธพ่อมาก แล้วพ่อก็จะเริ่มสอนๆๆๆ บ่นๆๆ คือถึงจะเป็นพ่อก็เถอะ เราไม่ชอบคนเมา คุยไม่รู้เรื่อง ! แล้วก็เวลามีปัญหสอะไรเราไม่เคยรู้สึกอยากปรึกษาพ่อเลย คือบอกไปแล้วไม่เคยมีอะไรดีขึ้น หลายๆครั้งเราชอบอาสารับงานมาทำพ่อก็จะหาว่าเราหน้าใหญ่ คือบางครั้งคนอื่นเดือดร้อนเราอยากช่วย พ่อก็ชอบบอกว่าหาเรื่องใส่ตัว ทำไมตะ ในเมื่อมันไม่เดือดร้อนใครไม่ใช่เหรอ เราอยากทำ เราเต็มใจช่วยคนอื่น  แต่พอมาเจอพ่อตัวเองว่าแบบนี้มันรู้สึกแย่นะคะ

พ่อชอบบอกว่าตัวเองเป็นผู้นำครอบครัว แต่สำหรับเราไม่ใช่ !! เราอยากได้พ่อค่ะ ไม่ใช่ผู้นำครอบครัว เราไม่ใช่ทหารหรทอ รด. นะคะ ที่ต้องมานั่งฟังคำสั่งผู้นำตลอดเวลา คิดอะไรเองไม่ได้

พยายามปรับ พยายามจูนแล้วนะคะ พ่อเองก็พยายามจูนเข้ามาแต่เราก็ยังไม่โอเค ตอนนี้เรามีบางเรื่องที่หนักใจมาก เราก็ปรึกษาแม่ค่ะ เราไม่อยากให้พ่อรับรู้อะไรเลย เพราะเวลาเขาร฿อะไรเขาก็เตรียดๆๆ เห็นว่าเป็นปัญหาที่เขาต้องคอยตามแก้ เราไม่ใช่เด็กๆแล้วนะคะ ให้เราได้คิดบ้าง ให้เราได้พูดบ้าง ถึงจะเป็นลูกแต่ก็อึดอัดเป็นนะคะ

แค่อยากระบายค่ะ

T T